Niet omdat ik ook maar iets leuks heb om naar uit te kijken - mijn agenda is tot 2019 leeg, maar meer dat ik zag dat de zon scheen, de vogels hoorde ik fluiten en ik was blij dat ik gisteren mijn postzegelgrasveldje had gemaaid. En in mijn voortuin wat zaken had gesnoeid, want alles groeit en bloeit keihard nu.
En ook zag ik wel 4 verschillende buurtkatten heel blij van mijn gras en kattenplanten snoepen. En uit mijn vijvertje drinken. Zo leuk om te zien hoe het dan kleine tijgers lijken.
Mijn enige uitje gisteren was een loopje naar het winkelcentrum voor de boodschappen en ondanks dat de plaatselijke supermarkt een bloemenmarktje had, kocht ik niets. Vond het aanbod niet echt mooi en tsja...ik gunde het mezelf ook niet. Wat niet helpt om me beter te voelen, maar vooruit. Binnenkort zijn overal Geraniums en andere planten goedkoop te krijgen, ook op fietsafstand, dus niet getreurd. Dan nog maar even langer lege bloempotten. Niemand zeurt, want er komt hier nooit iemand. Behalve die 4 katten dan.
Ik merk dat ik weinig durf heb. Liever thuis blijf, veilig in de achtertuin. Dat mijn wereld daardoor steeds kleiner wordt, mijn museumjaarkaart ligt te verstoffen, ik verzin excuses (kan geen dichte schoenen nog aan, heb geen geld, ben moe) om niks te hoeven, niets te verzinnen. Zelfs geen rondje fietsen.
En vandaag voelde het anders bij het opstaan. Dus direct een was in de machine gedaan; kan ik die zo direct (ja, doe nou maar, mag best op zondag, ga je echt niet naar de hel) lekker in de buitenlucht laten drogen. Kopje koffie gedronken, oude kranten uitgezocht
Misschien hielp het dat ik gisteren, ondanks dat ik hem geen prettige man vind, vreselijk moest lachen om de valse versjes van de heer Liberg. Dat bracht herinneringen terug aan Christelijke jeugdkampen waar jongens het stoer vonden om dit soort liedjes te zingen (Oh.. Barneveld, oh Barneveld wat zijn uw kippen ongesteld..etc etc) en ik als tiener tot over mijn oren verliefd was op dit soort stoere jongens, maar waarvan ik in mijn hoofd al dacht; maar ja...ik ben te lelijk want dik dus die zien mij niet staan. Wie wil mij nou als vriendin? Ik werd dus als vanzelf de side-kick van de wel populaire en mooie meisjes.
Wordt dus hoog tijd om met die vastgeroeste gedachtes aan de slag te gaan. Wat ik ook doe.
En mijn gevoel dat ik nergens meer meetel, niet meer nodig ben, mijn werktalenten nergens meer worden gewaardeerd, ik waarschijnlijk nooit meer aan de slag kom en onder een brug eindig, want ik heb niemand die voor me zorgt en straks verlies ik alles, daar wil ik vanaf. Want het sloopt me en holt me uit. Kon ik maar zoals die 4 katten zijn, die blij zijn met hun eigen lekkere ontdekkingstuin. Met zwembad. Maken zich geen zorgen over gisteren noch over morgen. Maar lebberen nu uit de vijver, vangen een vlieg en rekken zich uit en scherpen hun nagels aan een oude seringenstam. Vandaag is het geweldig!
Dus gisteren wel mijn OV opgeladen; wil ik ergens heen met de bus, dan kan dat.
19 opmerkingen:
geef jezelf een schop onder je kont en ga potverdorie naar buiten, dwing jezelf ok al vind je het niet leuk om te gaan fietsen, dan ga je het vanzelf leuk vinden. klagen over dat er niemand komt gaat niet over als je jezelf wentelt in zielig zijn. dus hophop ga er op uit en dan ontmoet je vanzelf mensen, niet verstoppen, je bent het waard om gezien te worden!
Min of Meer schreef op haal leven wel en wee met ME over mindfullness.
Je schreef er vroeger ook over Babysteps.
Maar nog beter, fietsenn. Lopen, moe worden en goed slapen.
U lijkt mij behoorlijk depressief ....
jammer dat U behoorlijk tegen christelijke normen en waarden aan wil schoppen, op een behoorlijk grove manier.
doet U dit vaker , ook met andere religies ?
blogland heeft toch zo de mond volvan iedereen in zijn waarden laten "
of is het anders in "de wereld ", n.l : ieder voor zich .....
ja, daar wordt je wel depri van ......
Anoniem hierboven met in zijn waarde laten, hoort ook bij haar mening respecteren daarover. Ieder zo zijn ideeën en religie. Wat je kan proberen is elke week 2 of 3 dingen plannen gewoon eropuitgaan en als het echt niks is dan kun je altijd terug naar huis. Mijn ervaring is dat het altijd anders uitpakt en bijna nooit zo dat ik meteen terug naar huis ga. Of evt bijeenkomsten/lezingen/bieb/knutselclub etc. Zo kom je ook in contact met andere. Groet, susan
Het is jouw blog, jouw uitlaatklep dus blijf lekker zeggen wat je denkt/voelt.
Ik ervaar hetgeen je schrijft niet als klagen maar meer als een beschrijving waar je vastloopt en in de knoop raakt.
Wat je nodig hebt is eerder liefde voor jezelf dan een strenge spreekwoordelijke schop onder je kont.
Om de reactie van anoniem om 14.22 kan ik alleen smakelijk lachen
Anoniem als goede "gristen" hoor jij je helemaal niet op internet te begeven op de dag des Heren, nu moet je weer uren om vergeving bidden;-]].
ZONDE! van de tijd toch?
Linda
Ik wil je graag met je een ervaring van een dikkere vrouw mededelen. In mijn nascheiding periode ging ik met een vriendin naar vrijgezellendansavondjes we waren eind 40..Zij was een slanke, goed uitziende en goed geklede en gekapte vrouw die er jonger uitzag. Ik was minder van dat alles en meer dan volslank.
Zij werd bijna altijd als eerst ten dans gevraag door goed uitziende nieuw daar aanwezig heren, echter het bleef meestal bij 1-2 dansen.
Als ik danste (en dat was minder dan bij haar) kwamen ze vaker bij mij terug en ik heb er toen leuke ontmoetingen van gehad, zij wilde erg graag een relatie, ik nog niet.
Moraal van het verhaal: ga nergens van tevoren over denken of willen dan heb je een leuke tijd en als hij komt dan komt hij echt wel.
Ik heb veel periodes in mijn leven gehad waarin ik me voelde zoals jij je nu voelt. Ik had (en heb) wel een fijne man en een baan. Mij werd gezegd dat ik toch alles had, geef jezelf een schop onder de kont, dwing jezelf tot........en dat ging dus niet.
Bij nader onderzoek bleek ik een chronische depressie te hebben. Ik slik al bijna 15 jaar een anti-depressie-pil en vind het vreselijk jammer dat ik die pil niet 30 jaar eerder heb gekregen. Kun je niet eens met je therapeut of huisarts overleggen om, hopelijk tijdelijk, een steuntje in de rug te krijgen?
Ik schrik wel regelmatig van je gedachten hoor al herken ik ze wel ik denk dat ik t daarom zo erg vind. Ik hoop toch zo dat je je beter gaat voelen en jezelf meer gunnen. Ik blijf vinden dat jetoch eens vrijwilligerswerk zou moeten gaan doen. Er zijn zoveel verschillende dingen om te doen dat je best iets kan vinden wat op een hobby lijkt ipv weer te gaan zorgen. Je MOET dan de deur uit, je ontmoet andere mensen, je voelt je nuttig,. Nou ja zo werkte t bij mij in ieder geval , je doet t voor jezelf en niet voor een ander. Ik geef je een dikke knuffel lekker en lief wijf.
Gelukkig had je vandaag een goede dag!
Kan me best voorstellen dat je er moedeloos van wordt.
Maar ik denk dat de tip van Helene wel een goeie is, om vrijwilligerswerk te doen.
Ik doe dat zelf ook, uitstapjes makenmet de oudjes en in de kringloopwinkel, is erg leuk om te doen!
Liefs Petr@
Wat mij altijd veel afleiding gaf : ga naar `n kringloopwinkel !
Of sluit je aan bij `n koor , ook zingen geeft afleiding (en energie)
Alles wat je doet met overgave geeft afleiding, er is vast iets waar jij goed in bent en waar je andere mensen mee kunt helpen , daardoor krijg je ook waardering en dat geeft `n goed gevoel!
Fijn dat je een goede dag hebt. Koester hem, en denk er aan terug bij een slechte dag. Er komen vast nog meer goede dagen voor je. Ik duim voor je!
Ik geef je geen tip maar een warme omhelsing. Omdat ik het zo herken en ik dan op dat moment eigenlijk meer behoefte heb aan liefdevolle aandacht dan aan goedbedoelde aanmoedegingen. X
Fijn dat je je dat herinnert, die babysteps. Doet me goed. Doe ik ook nog elke dag en breng genoeg structuur in mijn dag. En toch is het niet genoeg. Dus daarom hulp van een psycholoog.
Dat ziet u goed, over dat depressief zijn. Jammer dat u eruit haalt dat ik tegen mijn eigen (Christelijke) normen en waarden aan wil schoppen. Wil tegen alle normen en waarden aanschoppen die hypocriet worden toegepast. Maar dat is een ander blogje.
:) Dat geeft de burger moed.
Bedankt voor je lieve post. Mijn psycholoog denkt momenteel niet aan iets chronisch, maar ik en hij houden het in de gaten. Daarom is het voor mij belangrijk om af en toe terug te blikken op mijn blog. Hoe gaat het met mij.
Dank je!!
Is altijd leuk inderdaad de Kringloopwinkel, maar ik breng momenteel meer dan ik haal.
Je begrijpt het.
Een reactie posten