Stil

Laatste werkdag van de week verliep prettig. Totdat mensen om 16.55 uur nog gingen bellen dat ze graag een afspraak willen maken. En die maak ik dan ook, want misschien heeft die persoon er de hele week al tegen aan zitten hikken. Plus dat jongeren niet echt bellers zijn. 

Alles zo snel mogelijk in de administratie vastgelegd en de rest komt maandag. 

Verlangde naar mijn trein naar huis. Zag dat het ook weer druk zou zijn, maar wel gelukkig een hele lange trein. Stap ik meestal achter in in de trein, daar zijn vaak nog plekken. En zo ging het ook.

Wel kregen we hele opsomming dat als we IN de trein stappen we eerst passagiers eruit moesten laten stappen. Apart; we zaten namelijk al IN de trein. En wij waren straks die passagiers die graag eruit wilden. Tenzij je nog verder moest reizen en overstappen dan wist je nu alvast hoe het dan hoort. 

Ik gooi gewoon mijn lijf in de strijd en meestal stapt men dan toch wel opzij als ik uit moet stappen. 

Eindelijk de bus en nog een klein stukje fietsen. Net als heen in de spetterregen. Maar boeien; ik was op weg naar huis. Alles wegzetten, de klikko van de stoeprand halen die geleegd was, fiets in de schuur, werktassen opgeruimd en leeggemaakt. Wokpan op het vuur. 

Nu even niets meer.

Las een heel interessant artikel over een verzetsvrouw uit Utrecht. Minder bekend dan haar zuster, maar even zo belangrijk werk.

Trui van Lier

Ben ik zaterdagavond om 20.00 uur daar ook weer even stil voor. En voor alle kinderen die ze niet kon redden. 

Denk ook even terug hoe ik met mijn vader naar de herdenking bij Kamp Amersfoort ging. Dat beeld van die man daar en de verhalen van mijn vader, maar ook van zijn ouders hierover. 

Zou ik nu een Trui durven zijn? Of toch een muts.

Doen geeft energie

In de middag werkte ik thuis. Zag al van te voren dat de trein die ik normaal neem maar de helft van meestal 6 of 7 treinstellen had. En al aangekondigd dat het druk was. Dus nog meer mensen in een minder groot oppervlak en aantal zitplaatsen. Zo geen zin an! Dus keek ik wat het alternatief was. 11 minuten later een Intercity. Dus die genomen. 

Dat voelde al beter dan alweer Sardientje spelen.

Prachtig weer, maar ik had nog aardig wat zaken te doen. Half nam ik me voor op tijd te stoppen en helemaal stopte ik om 17.00 uur. Toen zag ik mijn grasveldje (wat groener is dan bij de buren) en bedacht dat ik dan het beste NU mijn gras kon maaien aangezien er morgen regen voorspeld wordt en alles weer zompiger is.

Neeeeee...moe. Wil even zitten.

Jaaaaa; ga nou maar aan de slag, trek je tuinkleren aan en hoppa; zo klaar.

En zo ging het ook. Het is niet perfect, maar wel goed genoeg. Alles ook weer opgeruimd in de schuur en groenbak en fijn; klusje geklaard!

Nu nog even rijst maken. Mijn groentegerecht stond al in de koelkast. En lekker eten. Blij zijn dat dit allemaal lukt en kan. Geld genoeg om boodschappen te halen. 

Had van de week een heel vervelend klusje te doen in verband met de geestelijke gezondheid van mijn moeder. Maar daar schrijf ik nog wel over. Even alles laten bezinken en ons (broer en zus en ik) beraden op hoe nu verder. 

En nu de keuken in..Hoppa!!!!

Ode aan Sis

 Mooi artikel over zijn zuster in de Maarten, die 2 mei geboren is. 

Artikel in de Maarten

Dubbel parkeren

Voor mijn huis zijn openbare parkeerplekken. Meestal staat iedereen toch een beetje op dezelfde plek, het liefst vlak voor het eigen huis.

Sommige autorijders kunnen gewoon niet goed parkeren. Twintig keer steken en dan nog op twee parkeerplekken staan. 

De auto van een dochter van iemand een paar huizen verderop parkeert ook altijd dubbel. Ze rijdt achteruit de parkeerplek op en ja hoor, midden op de streep, de wielen elk aan de andere kant ervan. Zo fraai zie je ze maar zelden slecht parkeren. Of wat ik noem, asociaal.

Ook bij het fietsenrek kunnen sommige mensen niet normaal hun fiets in het rek plaatsen. Zie hieronder.

En dan staat die fiets er ook nog dagenlang, vier plekken bezet houdend. Waarom? 

Parkeergarages zijn ook beruchte plekken om mensen die niet goed kunnen parkeren te treffen. Of hun auto zo neerzetten dat jij als een Engelsman de auto in moet en over je pientere pookje moet klimmen naar de bestuurdersplek.

Ooit parkeerde een dame haar auto ook zo slecht op een bedrijvenparkeerterrein. Vanuit mijn werkplek zag ik haar elke dag nonchalant haar karretje op twee plekken zetten. Waardoor anderen dus moesten zoeken naar een plekje.

Dus deed ik een brief onder haar ruitenwissers. Nu...cursus parkeren voor vrouwen. Met speciale aandacht voor tussen de lijntjes blijven. Er zijn nog plekken beschikbaar! Meld je aan! Juist jij hebt dit nodig.

 

Delen

Zondag met mijn moeder mijn Oranje H ema tompoucen gedeeld. Leek me gezellig. Toen ik in de straat aankwam vanaf het station zag een een onbekende auto voor haar deur staan. Oh bugger, hoop niet de schoondochter/zus.

Belde nog even (nogmaals) of het uitkwam en ze was net terug uit de kerk. Ben alleen hoor. 

Wat gepraat en geprobeerd met haar over wat de diagnose Alzheimer voor haar betekent te delen. Lastig, want mijn moeder geeft aan dat 'de dokter' had gezegd dat ze niets heeft en alles in orde is. En zo knap dat ze geen pillen slikt. Dus nee hoor, niets aan de hand. Confabuleert weer een eind weg :) 

Gezegd dat ik snap dat voor haar dit zo voelt. Toch zijn de uitslagen bij de Geriater anders en heeft ze een hersenziekte. Kan ze niets aan doen, dikke pech, maar het gaat niet meer weg en wordt ook niet minder. Kan wel dat het slechter gaat worden. We weten alleen niet op welke termijn dat gaat gebeuren. Legde de link met haar eigen moeder, die heel lang nog thuis woonde tot ze niet meer voor zichzelf kon zorgen en het onveilig werd thuis (gas aanlaten, dwalen). 

Ja, dat wist ze nog wel en ook hoe druk ze toen was met zorgen voor haar moeder. 

Ingewikkelde gesprekken. 

Geen idee of er ook maar iets van blijft hangen, maar in het moment was het goed. Vooral omdat ik met mijn moeder sprak. En niet over haar.

Ging op tijd weer richting station. En had thuis nog tijd om de witte was te draaien en even wat te rommelen en me voor te bereiden op de werkdag. Moet nog veel blogs lezen. Maar dat komt nog. 

Feestje

Toen ik vrijdagmiddag uit mijn werk richting station liep, was daar de vrijmarkt al begonnen. Dus even 'snel' richting trein lopen ging wat minder. Een hele mensenmassa. Op het plein voor mijn werkplek Kermis. En toch maakte het me vrolijk. Want ik zag in de ochtend al mensen zitten op een plek, om die bezet te houden voor de vrijmarkt.

Vond ook dat ik, voor het feestgevoel, in mijn woonplaats bij de H ema oranje tompoucen moest halen. Dus overstap op een andere bus en lopen maar! En ja, later thuis dan, maar doe eens iets anders! Helaas was alles uitverkocht, maar kon ik wel een bestelling voor zaterdag plaatsen. Fijn!

Alweer miste ik het eind van Endeavour. Was in slaap gevallen op de bank. Gelukkig kan ik dit terugkijken. En anders niet. Ook prima. 

Koningsdag regende het pijpenstelen hier. Lang en hard. 

Toch maar de bus gepakt (met de fiets zou ik inderdaad helemaal zeiknat worden) richting winkelcentrum en regenkleding aan. In het centrum was een gedeelte van de vrijmarkt te zien. Iedereen onder plastic, de spulletjes onder plastic en diegenen die dat niet hadden, hadden dus allemaal doorweekte kleding en spullen op hun kletsnatte kleedjes liggen. 

Och...arme kinderen en veel ouders ook. Toen mijn kinderen jong waren ook gedaan. Moest ik ze om 05.00 uur al droppen, zodat ze een goede overdekte plek hadden en de spullen brengen (toen had ik nog een auto) en hopen dat er niets mee terugging :)

Bij de H ema waren er buiten in een kiosk nog voldoende Oranje Tompouces, maar goed; heb wel eens meegemaakt dat er dan ook niets meer was, of de H ema in een kleiner winkelcentrum gewoon dicht was (fijner voor het personeel!). En traditionele troela die ik kennelijk ben, moet ik een H ema tompouce scoren die dag :). Gewoon om het feestelijk te maken. In het kader van zelf de slingers ophangen.

Was ophangen die ik in de ochtend al had aangezet. 

In de middag toch maar in de voortuin flink wezen snoeien. Alles groeit de pan uit en het oogde nogal rommelig. Stond wel in de motregen te knippen, maar voldaan gevoel. 

Alweer de klok repareren. Had een nieuw mechaniek erin gemaakt, maar wijzers bleven hangen Nog maar een keertje checken (batterij misschien op?) en opnieuw doen. Ik heb de tijd tenslotte.

Is nog niet helemaal gelukt, dus nog maar een keer loshalen en opnieuw doen. Klok loopt achter. Past zich aan aan de eigenaar kennelijk.

Vakantie??

Leidinggevende is er een week niet - vakantie. Andere collega's ook vrij genomen. Dus minder bezetting. En ik....ik had weer eens nul planning voor mijzelf gemaakt. 

Gewoon maar doorwerken dus. Beter opletten en ver vooruit plannen; gewoon doen. Iedereen doet dat. Zelfs de nieuwste.