Had gisteren slecht geslapen en lang wakker gelegen vanaf een uurtje of drie. Dan dommel ik in net tegen de tijd dat de wekker gaat.
En het regende gisteren toen ik vertrok, dus wel regenjas aan en Vera-hoedje op. Om niet als een verzopen kat op het werk aan te komen.
Maar zo'n dof gevoel in je voorhoofd. Keek al uit naar een vers kopje koffie op mijn werk met een paracetamol. Was de koffie-machine kapot op onze afdeling. Dan maar naar een andere afdeling en daar kreeg ik toch smerige koffie voorgeschoteld. Zag er heel sexy uit op het plaatje maar ik vond het veel veel te bitter. Brrrrr..Weggegooid.
De afdeling waar ik de ochtenden doorbrengen, daar kreeg ik niets uit de machine. Gelukkig wist ik nog ergens op die afdeling een apparaat te staan, maar tsjonge....wat een gedoe voor een kopje koffie. En even snel tussen de bedrijven door wat halen.
En dan is het zo druk, dat mijn koffie geheel koud was. Er kwam een dreigende ontruiming langs, dus snel afspraak regelen. Heel veel telefonische aanmeldingen. En veel aanmeldingen online.
In de middag thuiswerken en ik hoorde een maandje geleden van de buurvrouw dat het gedeelte van de Woningbouwvereniging van de schutting, vervangen zou worden. Dus of ik alles eraf wilde halen. En oh ja, die emmer moet ook weg.
Emmer?
Oh, u bedoelt de regenton. Dat gaat 'm niet worden. Te zwaar, want vol en te groot.
Toen ik thuiskwam waren de timmermannen net begonnen en hadden de oude schutting (maar 1,5 meter krijg je..) verwijderd. Die stond er al meer dan 30 jaar en begon in elkaar te storten. Ze konden makkelijk erbij gaven ze aan en binnen korte tijd stond de nieuwe schutting er. Gaf ze een kop koffie en koek. Altijd prettig als je druk bezig bent en even een bijtrekker krijgt. Ze maakten, tegen mij, grapjes over de waaibomenhouten schutting die de buurman ooit, jaren terug, opeens had opgetrokken, zonder overleg en nu bij iedere storm weer een plank verliest of dreigt om te waaien. Aan mijn kant heb ik een soort open hekwerk staan, met groen gaas ertegen, waar klimplanten doorheen groeien, als een groene muur. Maar die vergt wel veel snoeiwerk. Kort houden en telkens bijknippen.
De timmermannen gaven aan dat de woningbouwvereniging mij niet had ingelicht, want het verzoek kwam van de buurvrouw voor nieuwe schutting. Wel apart, want die grenst ook aan mijn tuin. Tsja...zo werkt dat. Nou ja...ging allemaal soepel, dus niet miepen.
Maar fijn dat dit ook weer zonder al te veel gedoe klaar is. Ondertussen nam ik telefoontjes aan, pleegde telefoontjes en werkte nog even langer door om overzicht te houden wat er lag. Veel in te voeren.
Vooral dat overzicht houden geeft me rust.
Nu dat snothoofd nog wegwerken. Het regent al de hele ochtend, dus maar wat aan de administratie doen. Al zou ik het liefste terug naar bed willen. In het grote niets verdwijnen.
