De conducteur gaf aan dat hij ons geen prettig weekend durfde te wensen, omdat ProRail zo'n korte trein had ingezet. Dat was weer de hele weg staan in de intercity. Heel veel mensen moesten staan. Er mocht zelfs in de eerste klas gezeten worden, maar ook dat gaf niet genoeg ruimte. En omdat iedereen zo opgepropt stond en er heel veel mensen met hele grote zware koffers bij het eindstation eruit moesten om ook over te stappen, lukte het me niet om de volgende trein te halen, die helemaal aan het eind van het perron stond. Was het ook een beetje zat. Om te rennen en haasten.
Nou, laat maar, pak ik wel een boemeltje. Was sowieso al later dan normaal. Dus maakt allemaal niet meer uit. Nog even iets proberen af te ronden op mijn werk, maar ook daarvan merkte ik dat mijn concentratievermogen niet genoeg was om het correct te doen, dus doen we na het weekend wel. Krijg niet genoeg betaald om zoveel structureel extra te werken.
En dan precies 12 uur onderweg van de ochtend tot aan de avond. Joehoeeeee. Not.
Inspiratieloos qua avond-eten. Rook wel overal dat de BBQ aanstaat her en der. Leek me allemaal heel gezellig en daar zit dan niet iemand alleen te roosteren. Uiteindelijk volkoren wraps met salade, paprika, restje komkommer en wat stukjes Falafel. Voortaan dus dit soort lange dagen beter voorbereiden.
Beugel BH uit net als oorbellen, relaxkleding aan en lekker even niks. Maar dat doe ik al lang. Niks. Wat ook weer rete-saai is. Rond 22.00 uur duik ik al mijn bed in, de aflevering van Vera is leuk, maar ik heb slaap nodig.
Vanochtend besloten dat ik de dag opgewekt en vrolijk wil starten. Was in de machine, mijzelf onder de douche en daarna een ontbijtje met aardbeien op een beschuitje en koffie met opgeklopte sojamelk. Lekker buiten in de zon, met zelfs 2 zaterdagkranten (eentje van een aanbieding).
Lees het interview met Els Rozenbroek in de Volkskrant van dit weekend, die aan het einde van haar dagen is en luister ook nog naar de podcast van Saar. Mooi als je zoveel liefde om je heen voelt als je sterven gaat. Maar ook dat je in zo'n fijne omgeving dat kan en mag doen. Dat die hospices er zijn.
En met deze vrolijke noot, haast ik me naar boven en ga lekker buiten de was ophangen. Het kan, ik kan het en zo droog. Ook iets waar ik altijd tevreden en dankbaar voor ben.
De simpele dingen van het leven. Maar zijn ze er niet, dan waardeer je het pas. Merk ik.
5 opmerkingen:
Waardevol om dat simpele te herkennen en van te genieten
Wat erg van Els...we konden altijd zo om haar lachen.
Ik heb nog steeds dat handje van haar en gebruik het ook vaak
Ik zie overal reclames voor bh's zonder beugel, helemaal stretch en lekker zacht, zou dat wat zijn of zouden ze dan toch teveel wiebelen en wobbelen? Ik heb ook zo'n hekel aan dat ding en einde van de dag moet ie echt uit!
Ik vind bh's met beugels helemaal niets - dan maar (een beetje) wiebelen...
Wat een dag, vreselijk lang ook. Jeetje.
Een reactie posten