Huggy Wuggy

Reisde weer eens heen en weer met de trein en bij het weer-reizen stond de trein amper buiten mijn werkplaats ruim een half uur stil. Oorzaak was een kapotte trein voor ons op het traject werd omgeroepen. Daar moesten we op wachten. Wachten. Wachten. Nu is dat meestal nog wel weer door te komen, een tijdje moeten wachten, maar nu wachtten mijn kleindochters op me om voor een bepaalde tijd opgehaald te worden in hun Kinderdagverblijf of Naschoolse opvang en ging al eerder weg omdat er was gemeld dat eentje zich niet zo lekker voelde en of ik nu kon komen.

Hun moeder had een feestje van haar werk in het buitenland en ik zou oppassen en blijven slapen. En kon daarvoor de auto van mijn dochter op haar werk ophalen, snel mijn werkspullen thuis neerzetten en mijn tas met tandenborstel en schone onderbroek en nachtjapon thuis ophalen en dan door naar de dames.

Nu tikte de klok fijn door, het begon ook weer te regenen, dus was allemaal nipte timing. En was de binnendoor-weg naar haar huis ook nog opgebroken wegens werkzaamheden (dat had ze me van te voren verteld) dus ook daardoor langer onderweg want over de snelweg.

Maar gehaald en op tijd; eerst jongste opgehaald, die zit het verst van huis en daarna de oudste kleindochter, die nog lekker even een dutje lag te doen. En zich weer ok voelde . Ben gaan lopen dat leek me handiger dan telkens weer een parkeerplek vinden. Het is daar nogal druk met de tram voor de deur. Maar het begon toch weer te miezeren, dus allemaal een beetje verregent toen we thuis kwamen.

Gezellig samen even spelen, het eten opwarmen (had mijn dochter al voor ons klaargezet) en zorgen dat ze een beetje op tijd naar bed gingen en dat lukte wonderwel. De jongste is alweer zo enorm gegroeid in ontwikkeling vooral. De kinderstoel is passe en ook het speentje doen we niet meer aan en alles wil ze heel graag vooral zelf doen. Prima. 

Na het eten lekker spelen met de stickers die je ooit bij de Appie kon sparen, inplakken in het boek van Freek (had ik speciaal gekocht voor de diepte-investering van wel een hele euro, maar niet keurig op de daarvoor aangewezen plekken, maar lekker kris kros of op het hoofd van je zusje, of je eigen wangen. Nou ja, als ze maar lol hebben. Na het eten lekker hun pyama's aangedaan. En nog even een beetje voorlezen, al ging de oudste dat doen, een fantasieverhaal ook over heel veel regen, net als buiten, maar nu in het boek, een kadootje van me voor de oudste nog uit de kinderboekenweek. De jongste bracht ik naar bed en de oudste las nog even wat hoofdstukken aan mij voor. Wat geniet ik van dit soort momenten. 

Toen legde ze me uit hoe hun tv werkt (echt he...een vijfjarige die haar oma uitlegt welke knopjes ze moet gebruiken om naar een andere kanaal te gaan op hun smart-tv (heb ik niet thuis, mijn tv is gewoon dom)), dus kon ik nog even wat bekijken, maar ik was al snel ook moe van de tamelijke drukke en stressvolle werkdag, het moeten wachten in de stilstaande trein redelijk lang en de dingen die daarna kwamen (snel snel lopen in het donker door Amsterdam naar de ene plek om kind op te halen en dan op tempo naar de volgende terwijl het al ging miezeren). En ook nog een kind die heeeeeeeeeeel nodig naar de wc moest, maar moest met jongste nog 4 trappen op (die alles zelf wilde doen, dus ook die trap oplopen). En dan heb ik het nog niet eens over hoe de sluiting in het wandelwagentje toch werkt... Een soort van superding, waar alle bandjes in samenklikken, maar klikt bij mij nooit in een keertje dicht. Dan sta ik echt als een sukkel te klooien ermee. En voel me heel dom.

En langs een groepje opgeschoten jongetjes lopen die met vuurwerk liepen te klooien. Wat is dat Oma, vuurwerk? Wat is dat Oma "Stoer doen". 

En in de ochtend waren ze weer op tijd wakker en kropen lekker bij mama en mij in bed. Niet lang, want tijd om te spelen. Had een memory-spel voor ze gekocht van Peppa Pig (nee Oma, niet Pippa Pig, maar PEPPA) Oh ja. En gekleurd papier mee genomen om mee te knutselen en hielp Sinterklaas ook nog met een schoen-kadootje wat ze leuk vonden om te krijgen. Maakt niet uit hoe groot of klein. 

Hun moeder ging boodschappen doen en ik bleef bij de kinderen. Kon ze even snel zonder de kinderen naar alle winkels op haar lijstje. Wij gingen ontbijten samen en oudste voelde zich niet zo lekker, dus die mocht in het bed van haar moeder even tv kijken. Maar dat ging al snel beter. Misschien gewoon even wat tijd voor haarzelf nodig en in lekker warm bed. Ze keek naar iets wat ik zelf heel stom vond en totaal niet leuk voor kinderen van haar leeftijd. (Ook niet van een andere leeftijd; gewoon stom programma! En uberhaupt tv-kijken) 

Maar ze had ook een speelgoedpop van een monstertje daarvan (Huggy Wuggy) dus het zal wel trendy zijn. Daar ben ik toch echt helemaal uit merk ik. Toch vond ik het Sinterklaasjournaal op de tv in de woonkamer en dat leek toch echt wat 'onschuldiger' en fijner om naar te kijken dan monsters met enge tanden. Gewoon een gezellige witte man met zwartgeveegde knechten :)

Oudste vroeg me of dat een verklede man was (Sinterklaas) al loopt haar Opa ook wel eens eens in zo'n soort jurk dus zo vreemd kwam Sint niet over op haar denk ik en ik gaf aan dat dit klopt. Maar voor de rest vond ze het wel leuk om te zien vooral de tafel van Diewertje met al die pepernoten. En kadootjes van de Pieten. En het kadootje in hun schoen die ochtend. En wilde ze het heel graag nog een keertje bekijken. Hoe dat moest wist ze zelf al. Dus zaten we gezellig naar het Sinterklaasjournaal te kijken. Ik baalde een beetje dat ik geen tijd meer had om nog pepernoten te kunnen kopen voor ik naar ze vertrok, maar dat is dan maar zo. Niet alles hoeft perfect te zijn tenslotte. 

Moeder had bij heel veel verschillende verswinkels in de buurt boodschappen gehaald en voor mij een lekker versgemaakt filodeeg broodje met spinazie en feta van de Turkse bakker, in de oven nog even opgewarmd voor me en nog een heerlijke latte met havermelk uit haar koffieapparaat. Mmmm!

Ze bracht me thuis en toen was het al een flink eind ver in de middag. In mijn huis was het maar 14 graden, dus dat was nogal frips. Kachel toch maar aangezet en met 17 graden voelde het al heel snel behaaglijker. 

Wel mijn deel van mijn winterdekbed over mijn bed heen gedaan en zo had ik het heerlijk warm in de nacht. Toch stonden de bloemen op het slaapkamerraam in de ochtend.

Sollicitatienieuws is er niet. Had zo gehoopt zelf te kunnen opzeggen hier. Ben het niet geworden bij mijn vorige poging. Ze dachten dat ik me wel heel snel zou gaan vervelen in deze functie was het argument, toen ik hiernaar vroeg, om me toch niet uit te nodigen voor een tweede ronde. Zucht! Maar dat had je toch ook al uit mijn CV kunnen concluderen? Dat ik veel kan en heb gedaan. 

Weer herpakken, nog steeds weer verder zoeken want op mijn werk is de situatie nog steeds geheel vaag en onbekend of wij als bedrijf dit werk wel mogen blijven uitvoeren op die werkplek. Voelt onveilig, onprettig en onzeker. Alle zaken die ik niet zoek (wie wel?). En dan voel ik me inderdaad wel een Huggy Wuggy.