Lijkt wel een breipatroon. Insteken, omslaan en af laten glijden. Dat af laten glijden dat lijkt me een kunst die ik beter zou willen beheersen.
Wel blij dat ik zaken weer heb uitgezocht en aangevraagd. Kwijtscheldingen voor belastingzaken op gemeentelijk en Waterschapsgebied. Alhoewel ik liever zou willen betalen. Want dan kan ik dat ook.
Net kantoor hier; mappen aangemaakt en daar de diverse downloads per bank weer ingeschoven. Want alles moet bewaard en aangetoond worden. Dus kan ik het maar beter direct regelen en niet op het moment dat erom wordt gevraagd. Altijd de instanties voor zijn en weten wat er gevraagd gaat worden.
Op mijn vrijwilligerswerk doe ik voor clienten heel veel van dat soort uitzoekklussen. Maar die komen dan gewoon met 2 boodschappentassen vol papieren. Soms nog in de ongeopende enveloppe. Of daar moet ik voor bellen met diverse overheidsinstanties. De gemiddelde wachttijd bedraagt nu 15 minuten. Of ga eens met DUO bellen, nog fijner qua wachttijd.
Probeer iedere keer dat wat een client wel zelf kan doen, dat ook bij hen te laten. Nee, ik kan dat niet verzenden voor u. Moet u zelf regelen, opsturen naar dit adres. Koop een enveloppe en postzegels en vooral vandaag doen, dan is het er op tijd. Beter voor de zelfredzaamheid. Al te veel pamperen is ook niet goed voor iemands trots. En ik weet uit ervaring hoe goed het voelt als je weer dingen zelf kan.
Fijn als ik later diezelfde client tref en hij me trots toeroept dat hij alles heeft geregeld en de papieren verzonden zijn.
Juist doordat ik aan dezelfde kant heb gestaan, kan ik me goed inleven hoeveel moeite het moet kosten om om hulp te komen vragen. En je hele hebben en houwen bloot te moeten geven.
Verhalen over volwassen kinderen die het niet kan schelen dat hun moeder weinig te besteden heeft, als zij maar wel die nieuwste i-phone hebben of de laatste trend in sneakers aan hun voeten. En even iets uitzoeken voor hun ouders? Geen zin in. Ik moet uitgaan Ma.
Dan ben ik enorm dankbaar dat die van mij niet zo in elkaar zitten.
Trouwens, om vrolijk - nou ja, relatief vrolijk dan - te eindigen, als ik overal lees over het Corona virus hoor ik iedere keer dit:
Misschien zing ik wel een toontje lager als het mij of geliefden treft, maar lachen is nog altijd een prima medicijn. Net als relativeren.
8 opmerkingen:
Oh hahaha, ik zal nu voortaan ook altijd Corona in mijn hoofd hebben bij dat lied. Weet ik zeker
ha Cellie,
Ramona... ohohoh... dat zit er nu bij mij ook in.
Natuurlijk is het niet om te lachen, maar nu even wel...
Jij doet mooi werk!
En inderdaad: niet teveel pamperen...
groetjes van Marlou
Wat jij over je cliënten schrijft, daar denk ik wel eens over. Hoe extra moeilijk het wordt, als je niets van die papierwinkel snapt.
Je doet waardevol werk, het is voor veel mensen, en niet alleen laagopgeleiden, erg ingewikkeld en lastig te doorgronden. Cóóróóónáá, het wil niet uit mijn kop, bedankt!
Haha, ja grappig, mij schiet dat liedje Ramona ook steeds door mijn hoofd als het over Corona gaat. Dat had ik al voordat ik hier bij jou dit las ;-)
Het zal komen omdat we van dezelfde generatie zijn?
Ramona/Corona, haha, leuk! Dat maakt het allemaal iets minder zwááár! Groet, liesbeth
Ramona...:-)
bedankt hé blijft de hele avond hangen :-)
LOL : ))) Het klinkt inderdaad wel bijna hetzelfde!
Een reactie posten