Voordat jullie concluderen dat ook mijn kinderen niks aan mijn verjaardag hebben gedaan, dat klopt niet helemaal.
Belde ze zelf of ze zin hadden om langs te komen dat weekend. Jahaaa...ik snap dat dit heel laat was. En ook niet want het was al 65 jaar bekend dat ik op die datum verjaar.
Zoon moest werken, dochter had ook dingen te doen.
Dus stelde ik voor om ergens in de middag (had die ochtend al een activiteit in de planning) iets in zijn stad te gaan drinken. Zijn voorstel was eerst nog bij een pannenkoekenrestaurant iets te eten, maar de herinnering aan de laatste keer, zoveel lawaai en gillende kinderen vooral, heel veel prikkels en weinig hoorgenot, deed me doorgeven dat ik daar geen behoefte aan had. Grumpy old lady speaking he..
Dus spraken elders af in zijn stad. Zat ik alsnog te wachten, want hun kindje sliep en daarna zouden ze op de fiets, uiteraard een bakfiets, naar de locatie komen. Tsja..zo werkt dat nou eenmaal met jonge kinderen, die kan je niet programmeren om op jouw tijd wakker en aangekleed te zijn. Dus zat 20 minuten te wachten, maar daarna was het gezellig en warm. Gaf kleindochter mijn kinderboekenweek cadeau en gelukkig had ze dat boek nog niet.
Al snel verdween ze naar een speelhoek en wij ook die richting op, dan konden de ouders haar beter zien en dus zal ik alsnog bij de gillende kinderhoek. Zal je krijgen!
Met dochter afgesproken dat ze me meeneemt naar een high tea. Alleen nog datum prikken.
Na de afspraak met zoon en schoondochter en lief kleinkind naar de bioscoop geweest. Lekker onderdompelen in een film. Over door deuren uit je verleden stappen en dingen anders doen. Of juist niet. En met een voorspelbaar happy end. Ook wel eens fijn.
En om het feestelijk af te ronden daarna een kroketburger met frites bij de Mac om mee te nemen op de hoek bij de bushalte gekocht. Mega druk, veel heel veel van die jongens die eten bezorgden en ik moest even wennen aan alles op een megagroot scherm in te toetsen (zoveeeeeeeeeeeeeel keus en alles is fout natuurlijk, daar hoef je geen 65 voor te worden) en daarna te wachten op het nummer wat op mijn bon stond. Heeel lang wachten. Echt heel lang. Ik had allang thuis achter de CV kunnen zitten!
Had ik nou maar een feestelijk hoedje opgezet. Oh nee, dan was ik de Dorpsgek. Oude muts zoekt aandacht en oh wat een heerlijk gek mens. In haar eentje. Brigitte Kaandorp, maar dan veel minder grappig.
Thuis kreeg ik de kurk niet uit een fles bubbelwijn, die al een jaar in de koelkast lag, dus schat in dat die bubbels eruit zijn inmiddels, dus geen bubbels dan maar. Glas spa rood van huismerk. Bubbelt ook.
Dat was een Groot Feest dus.
Vanochtend de wekker gezet, niet voor een werkdag, maar om iets te ondernemen. Het was donker, grijs en grauw vanochtend. Toch maar mijn bed uit. En eerst lekker douchen.
De moed uit mijn schoenen opgetakeld, bus gepakt en toen na de streekbus een miniritje met de trein en naar Ikea.
Hej....jij bent jarig en dan mag je een taartje! (Achteraf bleek dat de keus uit 2 soorten was, die ik niet echt heel erg aantrekkelijk vond). En de koffie bij de Ikea gaat ook anders dan mok onder apparaat zetten en tanken maar. Nee, barcode bij machine ernaast houden en dan heb je 2 uur de tijd om koffie te drinken. Dus iedere keer (mocht je daar gezellig met iemand zitten te kletsen of zo) die bon met barcode gebruiken. Lekker al dat extra papier en gedoe.
Maar hej.....ik had al van te voren gekeken waar het object te vinden zou zijn waar ik voor kwam en vond het inderdaad op de kinderafdeling. Daarna direct door naar de kassa, maar eerst nog even wat stompkaarsen erbij.
Ga je afrekenen krijg je ook nog te zien of je niet toch nog een ijsje wil, een hotdog, een minder hotte dog...over verleiden gesproken.
Waarom?
Nee, alleen dit en doorrrrrrr. De bus die ik wilde nemen was net weg en een half uur wachten had ik geen zin in, dus ook weer terug met het boemeltje. En gelukkig zag ik daar direct mijn bus terug nog staan, dus fijn.
Nu aan de thee, zonder barcode en onbeperkt verversen en het relaas van een vriendin horen. Dan is bovenstaande appeltje eitje. Niks aan de hand, want eigen vrije wil en keus.
Eind van de dag toch nog maar wat lekkers voor naar werk gekocht. Gelukkig heb ik een geweldig salaris en kon het wel uit :)
Vond trouwens de bladeren van de bomen heel fraai. Oranjeschitterend. En was blij dat het mee opviel.
19 opmerkingen:
Gefeliciteerd met je verjaardag, nog! Jeetje, en vróeger kon je dan nu met pensioen (en ach, nog eerder was je allang eruit met een VUT-regeling), maar helaas is dat niet meer. Daardoor misschien toch ook een rare verjaardag?
Alsnog van harte gefeliciteerd met je verjaardag.
Van dit verhaal word ik nog triester dan van dat van gisteren.
Waarom geen leuk etentje voor je georganiseerd?
Alsnog gefeliciteerd met je verjaardag en dus weer wat geleerd; volgend jaar eerder plannen maken met je kinderen zodat ze er rekening mee kunnen houden en gewoon thuis, geen drukte, een taartje en een kopje soep is genoeg, kleinkinderen spelen met het speelgoed en jullie kunnen rustig praten.
De titel van dit blogje zal toch zeker cynisch bedoeld zijn?
Ik had jou een echt groot feest gegund met het bereiken van 65 jaar.
De kinderen hebben niet veel over voor hun lieve moeder.
Maar andersom staat ze wel altijd klaar om op te passen etc.
Ik wordt hier zo naar van.
Maria
Groot feest is voor de rijken, Cellie. Sim
Misschien handig om omgeving duidelijk aan te geven welke gebeurtenissen een groot feest verdienen. Zelf ook niet aan gedacht bij 65 worden en eerlijk gezegd voor anderen al helemaal niet. Wat is 65? Een getal, verder verandert er niets.
Maar je kunt alles vieren waar je zin in hebt. Gewoon organiseren of hulp bij vragen.
Schaam mij diep weer vergeten dat je jarig was terwijl jij zo attent bent maar ben het wel met Luz en Maria eens en ik word er ook verdrietig van. Je staat altijd klaar voor je kinderen, maakt niet uit wanneer ze je nodig hebben. Hoe kan dit in godsnaam.
Sommigen van ons hebben niet goed geleerd aandacht voor zichzelf te vragen om welke reden dan ook. Ook niet makkelijk alsnog aan te leren. Tevreden zijn met een rol meer in de achterhoede is niet perse verwerpelijk. Ook al hou je natuurlijk toch altijd verwachtingen , zeker naar je kinderen.
Het leven is niet eenvoudig. Marina
Ha Cellie, dat is mooi, dat je de kleuren van de bladeren opmerkte.
Dat vergoedt een hoop.
Ik had wel even met je te doen, maar uiteindelijk werd het toch nog gezellig...
Liefs, Marlou
Goed om te lezen dat het belangrijk is om belangrijke momenten te vieren. Mijn man hoopt in januari 65 te worden. Had er nog niet over nagedacht. Nu heb ik toch nog tijd genoeg.
Alsnog van harte gefeliciteerd met je 65ste verjaardag.
Alsnog van harte gefeliciteerd!
Groet Kniepertie
Ik sluit me aan bij anderen hier. Je staat wel altijd klaar voor je kinderen, maar op je 65e verjaardag notabene hebben je kinderen andere plannen. Geen verrassingsfeestje voor je gepland, je moest ze uitnodigen. Het kwam op mij wat eenzijdig over en ik werd er een beetje verdrietig van. Hopelijk een groter feest als je met pensioen mag.
Wil je alsnog feliciteren met je verjaardag. Idd, vroeger mocht je op deze leeftijd met pensioen. Nu moet iedereen doorwerken alsof het de normaalste zaak is. En dat is echt niet. Je gaat merken aan je lijf dat je ouder wordt, en uit eigen ervaring vond ik dat het steeds moeilijker werd het contact met jongere collega's. Ze dachten zooo anders over het werk. Maar probeer het elke dag voor jezelf zo leuk mogelijk te houden..willemien.
Nog van harte gefeliciteerd met je verjaardag! Altijd lastig om iets te verzinnen om op je verjaardag te doen. Misschien volgend jaar iets eerder beginnen met een datum vastleggen voor een etentje met je kinderen? Gezien hun onregelmatige werk en de leeftijd van je kleinkinderen is het best lastig om iets te organiseren denk ik...
Ik vind dat er hier best stevig wordt geoordeeld over de kinderen van Cellie. Het kan best zijn dat voor hen ook niet helemaal duidelijk is wat ze graag zou willen en hoeveel aandacht ze wel of niet wil voor dit kroonjaar. En vindt ze het een kroonjaar of just a number? En dat kunnen ze natuurlijk vragen aan haar. Maar niet ieder kind is even initiatiefrijk. En ze zitten een heel drukke fase van hun leven. Vaak zijn het de dochters die iets organiseren. Maar hoe druk is haar dochter wel niet als alleenstaande moeder. En als je ook niet zo goed weet wat je moeder wil.
Persoonlijk zou ik me de blubber schrikken als ze voor mij een verrassingsfeestje zouden organiseren. Ik houd graag zelf de regie. Dat weten mijn kinderen dus vragen ze wat mijn plannen zijn om mijn verjaardag te vieren. Of niet, want nogmaals, niet iedereen is initiatiefrijk.
Ik denk dat de kinderen van Cellie erg veel om hun moeder geven. En ze zou rechtstreeks aan haar kinderen kunnen vragen om wat leuks te doen. Er zijn zoveel dingen te verzinnen.
Helemaal met je eens Elly, er wordt best hard geoordeeld over de kinderen, maar als Cellie niet aangeeft dat ze het leuk vindt om haar verjaardag te vieren en dat in het verleden ook niet een jaarlijks gebruik was, dan snap ik dat wel, 65 is nu ook niet meer zo een bijzondere verjaardag.
En voor Cellie: alsnog gefeliciteerd en toch helemaal leuk als je collega's daar aandacht aan besteden? Vorig jaar was je nogal teleurgesteld dat er geen aandacht aan werd besteed, dit is dan toch veel beter?
Eigenlijk is Cellie een gematigd pessimist.
Dagboek van een gematigd pessimist.
Francina.
Eens!
Een reactie posten