Bevreesd omdat ik het vertaalde als "op het matje geroepen worden", terwijl er tegen mij werd gezegd dat ze met me wilden praten omdat ze zich zorgen over me maakten.
Natuurlijk en uiteraard ging het ook over mijn gewicht. Maar wat belangrijker was is dat mijn moeder (of all people) zei dat als het in het hoofd niet goed zit, het ook niet goed met het lichaam gaat. En dat zij dit ook door schade en schande had moeten ondervinden en pas toen zij hulp had gezocht, na 50 jaar huwelijk met mijn moeilijke vader, zich vrijer kon gaan gedragen. Dat zou ze mij ook toewensen. Balans.
Ik baalde van mijn traanbuizen, die zich maar bleven vullen met tranen. En dan niet van die mooie janktranen, maar van die rode neus, doorlopen make-up tranen.
Dat mijn kinderen zich afvroegen hoe het kwam dat ik kennelijk mijn doelen niet meer duidelijk had, of dat ik misschien was vergeten wat ik wilde of mijn doel niet duidelijk durfde uitspreken. En hoe zij mij daarbij konden helpen. Zoals ik hen al die jaren had geholpen.
Dat als ik iemand wilde zoeken die het hoofdprobleem wilde helpen ontrafelen en ik me bedacht dat dit dan wel een duur grapje ging worden (eigen risico, betalen per sessie) ik die last bij hun kon neerleggen. Bij het olijke drietal dus.
Ik vertelde ze dat hun observatie klopt. Ik nog zeer regelmatig mezelf niet goed genoeg vind. En dat ik, toen mijn vader overleden was, ZIJN bandjes waarop hij me iedere keer inpeperde dat ik inderdaad niet goed genoeg was, want te dik dus lelijk en daarom nooit en vriendje, dat ik toen die bandjes in zijn kist heb meebegraven. Om voor mezelf daar een einde aan te maken. Maar kennelijk heb ik toch nog de tekst van die bandjes ergens bewaard en blijft die teksten bij tijd en wijle weer rondzingen.
Niet goed genoeg - Je bent ontslagen, je bent niet goed genoeg als bla die bla manager.
Niet goed genoeg - na 200 afwijzingen op een leuke baan.
Niet goed genoeg - toch weer aankomen na zo goed te zijn afgevallen.
Niet goed genoeg - hallo leeg bed.
Niet goed genoeg - luie werkloze, kansloos kennelijk want oud en uitgerangeerd.
Ik vertelde ze over mijn stickeractie. Dat ik dat niet verzon omdat ik even een goede beurt wil maken bij het olijke drietal, maar dat dit uit mijzelf kwam. Ik wil graag gezonder zijn. En daardoor slanker.
Ik vertelde ze over mijn zoektocht naar inkomen. Over dat ik een cursus ga volgen.
Maar dat hoefde allemaal niet want in hun ogen was ik zo al goed genoeg. En mocht ik, na jaren voor hun een steunpilaar te zijn geweest (oh..shittranen) nu zelf eens gaan leunen.
En ja...ze weten hoe trots ik ben, hoe ik alles alleen wil oplossen, maar dat hoeft dus niet meer. En ja mam...je hebt ons nooit willen vertellen wat nou de echte reden is van de scheiding, maar mam...we zijn ruim volwassen en kunnen de waarheid wel aan. Wij kennen inmiddels meerdere kanten van onze vader. En van jou. Bespaar ons niet van alles.
En kijk eens om je heen; hoe je ons alleen hebt opgevoed. We zijn nu volwassen, hebben nooit drugs gebruikt, hebben geen problemen met justitie of alcohol... omdat jij toen die keus hebt gemaakt ons een beter moreel kompas voor te houden. Jij accepteerde de consequenties van alleen kinderen opvoeden.
Dus leun maar.
(Goh...wat was ik blij met mijn waterproof mascara).
Oh en wat uitermate komisch was dat ik ook nog even wilde weten hoe het kwam dat ze zich zorgen maakte. Ik dacht, de uberstruisvogel, dat ik het zo goed kon verbloemen, dat gevoel van niet goed genoeg zijn. Dat ik toch altijd er leuk uitzag (qua kleding en kleur) en hahah....toch nooit zat te klagen en kijk eens hoe goed ik mezelf onder controle heb met mijn dagritme en mijn to do lijstjes...
Mam....we kennen je. We zien dingen. We zijn geen 4 meer.
Dus: ik ga op zoek naar iemand die me kan helpen bij het opruimen van oude overtuigingen en bezwaren.
Ik ga door met beter voor mezelf zorgen op voedingsgebied.
We houden contact en spreken over een maandje weer af (oh nee...dan zitten beide kinderen in het buitenland, maar hoera voor skype) hoe het staat. En zo gaan we verder. En ik kan altijd bellen als ik me rot voel (waar ik nu al van denk dat ik dat heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel moeilijk ga vinden. Dat deed ik nooit. Ik beet nog liever mijn eigen staart af).
Ik heb echt twee geweldige kinderen, die hun Oma in de arm namen om me te helpen. Niet af te kraken, niet klein te houden, maar groter te maken. Pfffff....
10 opmerkingen:
Fijn zulke kinderen en zo'n moeder, zet ze maar in een gouden lijstje (en jezelf erbij, want je bent een geweldige vrouw!!)
Dit klinkt als een toch verhelderend en fijn gesprek, fijne kinderen die dat durven aan te kaarten. Neem de hulp aan.
Overgewicht is me al 40 jaar bekend, als ik je daar ergens mee kan helpen, vraag maar raak. Mag ook per privemail.
Wat een fijne kinderen en moeder heb je (zit hier ook bijna te janken!). Goed dat je hulp gaat zoeken en gaat proberen te leunen: je hoeft het niet alleen te doen, goed dat je dat nu ziet en de stap gaat zetten om je onbewuste overtuigingen aan te pakken. Succes!
Je mag trots zijn op je kinderen.
Wat zal dat ontzettend moeilijk worden om die overtuigingen los te laten, maar je hebt een fijne achterban. Dus veel kracht gewenst!!
gefeliciteerd met alles en opweg naar lichter leven...
Wat een verhaal zeg. Ben ook erg geraakt. Een sterk mens is iemand die ook zij zwakke kanten durft te laten zien en die hebben we allemaal he.
Geen wonder dat jij van die topkinderen hebt want ze zijn van jou en ik vind jou ook een topwijf.
Je doet t financieel goed, met je huis, je tut je op, je bent een doorzetter, je reageert altijd zo lief bij mij dus je hebt ook inlevingsvermogen, je kinderen doen t goed omdat ze een goede basis hebben.
Het gaat je lukken echt waar. dikke kus.
Ja kan trots zijn op zulke kinderen!!
Je weet toch dat kinderen een product van hun opvoeding zijn, dus mag je zeker ook trots op jezelf zijn!
En wat hebben ze je doorzien!
En dan nu, er tegen aan!!
Zet hem op!
Liefs Petr@
Geweldig, ik heb er kippenvel van! Ontzettend lief! Aanvaard hun hulp, al valt het echt niet mee om te laten zien hoe kwetsbaar je kan zijn! The best things in life aren't things...en zo is het! Sterkte meid!
Ook fijn dat ik nog steeds die waterproof mascara op heb tijdens het lezen van jullie commentaar. Wat hartverwarmend en geweldig!
Een reactie posten