Nou kreeg ik gisteren na het eten van een verantwoorde salade en een soepje als lunch enorme last van mijn darmen. Het soepje zou er of van boven of van onderen versneld uitkomen voorvoelde ik.
De rest van de dag met twee dekentjens op de bank doorgebracht, wat niet echt in de planning zat, maar ja...soms kan je dingen niet plannen. Wat was ik blij dat ik de ochtend mijn bed had verschoond en opgemaakt.
Vandaag voelde ik me nog een beetje zwakjes en trok, bij grote en hoge uitzondering, mijn joggingbroek aan ipv mijn jeans. Dacht dat mijn arme buik dat beter kon verdragen. Man man man....wat voelde ik me direct down en depressief. Dat zijn toch geen kleren om de hele dag in rond te hangen (vind ik).
Dus hoppa...na een uurtje toch weer de jeans aan en dat voelde direct beter. Ook de oorbellen in.
Ben het wel eens met het idee dat je je kan kleden op wat je wil uitstralen. En dat sommige kleren niets , anders doen dan lekker zitten, maar niet mij het gevoel geven dat ik er verzorgd uitzie. Lekker belangrijk kan je stellen; je zit toch de hele dag thuis en hoeft helemaal niemand te impressen.
Daar vergis je je. Het helpt wel degelijk om mijn routine vast te houden van elke dag op tijd op staan, douchen, aankleden (de Flylady wil het liefst dat we ook binnen onze schoenen aandoen, met veters), make-up op en klaar voor de dag zijn. Dat ik mijzelf de moeite waard vind om die routines uit te voeren.
Mij zal je dus echt zelden in een oude badjas treffen, met een joggingbroek of pyama. Tenzij ik echt koorts heb en ziek ben. Dat ben ik, even afkloppen, al heel lang niet meer geweest.
Ik vind het gewoon fijn om er niet als het clichébeeld van een werkzoekende uit te zien. Iemand die het toch nooit meer gaat lukken, omdat hij/zij het bankhangen als vak heeft gekozen. En laten we de economie niet vergeten die mensen boven de 50 heeft afgeschreven.
Dat neemt niet weg dat wat ik nu voel, wel het bovenstaande plaatje is. En ik weet dat dit gevoel niet blijvend is. Zodra mijn energie en ideeen weer terug zijn gaat het wel weer stromen. Maar momenteel dipper ik door. Chips heb ik denk ik al 2 jaar niet meer gegeten.
Kom...we gaan brocolli met vegaballetjes maken!
Zag dat er vanavond in DWDD een stuk over Vlisco komt. Mooie stoffen, bijna allemaal voor de Afrikaanse markt. Sta je in Afrika met een mooie stuk stof in je handen, staat er made in Helmond op. Deze stoffen zijn super-populair aldaar. Maar dus van Nederlandse bodem. Als je daar dus een mooie jurk hebt, dan wordt die nog beter gewaardeerd als het Vliscomateriaal is. Dress to impress.
.jpg)
4 opmerkingen:
Helemaal met je eens wat betreft kleding. Het helpt me ook als ik iets ga doen wat ik eng vind: mezelf mooi maken.
En jezelf de moeite waard blijven vinden, gewoon omdat jij jij bent. En niet vanwege je werk of niets anders.
Ik vind die joggingbroeken oerlelijk. Voor 's avonds thuis op de bank kan het misschien nog wel, maar op straat vind ik het echt niet kunnen.
Beterschap met je darmen!
Ik herken het! Met een joggingbroek aan voel ik me een slons. Als ik moe of ziek ben, ga ik slapen, met een pyjama aan. Dat is mijn kleding voor in bed; zodra ik weer op de bank lig of zit, heb ik weer echte kleding aan.
Siebrie
Dat een sollicitant fatsoenlijk gekleed gaat is natuurlijk prima, maar heb ook verschillende keren meegemaakt dat de personeeszakenpersoon er wel erg causal bij zat, en dan voel je je ook weer miskleed.
Een reactie posten