En heerlijk geluisterd naar diverse mooie vertolkingen van klassiekers. Eindelijk een (voor mij) mooie uitzending vond ik. En een heel erg fijn ook jubilerend orkest erbij.
Toen ik een jaar of 15, 16 was ontdekte ik Sinatra nota bene door meneer Willem Duys, op zondagochtend op de radio. Hij draaide altijd Jazzzzzz (zo sprak hij het in mijn oren uit) en ik vond het meeste niet echt mijn smaak, maar toen ik beter ging luisteren, kwam Frank toch wel vaak voorbij. En ging ik naar de teksten luisteren, maar vooral naar zijn timing.
Hij zong alsof het geen moeite kostte. Niet zoals tegenwoordig alleen maar keihard kunnen uithalen en volume van een scheepstoeter, maar niet echt zacht en zuiver.
En weemoedig als ik was en eenzaam in een gezin waar er weinig tijd voor mij was en mijn vader qua uiterlijk een soort Willem Duys was (ook qua praten vond hij zelf), vond ik troost en herkenning in zijn teksten. Voor iemand die iedere keer weer heimelijk verliefd was op allerlei jongens op school of van de kerk, maar zich niet kon voorstellen dat ook maar iemand op die manier aan haar dacht. Want dat werd er wel even ingepeperd. Ik was hopeloos romantisch in die tijd. Altijd hopen dat die ene je opmerkte en het leven opeens wel leuk werd. Niet in de gaten dat die ene ikzelf was.
En dan toen ook nog zo'n afwijkende muzieksmaak wat leeftijdsgenoten betreft. Als ik op een rommelmarkt oude platen vond van Frank was ik helemaal blij. Snapte niemand, maar net als Paul Haenen had ik het daar eigenlijk met niemand over.
Willem en mijn vader zijn er allebei niet meer en Frank ook al wat jaartjes niet meer. En dat meisje die zich ongezien voelde, die zit nog wel ergens, niet eens zo heel erg diep in mij verstopt. Dus moet de vrouw van vandaag telkens blijven zeggen dat die meningen van toen er niet meer toe doen.
Tot op heden kan ik dus bijna elke song nog letterlijk meezingen. En dan denken dat je kan zingen he...helemaal grappig. Gelukkig is er niemand die ervan hoeft mee te genieten. Dat is dan weer een voordeel van alleenstaand zijn.
11 opmerkingen:
Ik heb even heerlijk mee zitten swingen. Wat een warme stem heeft hij toch. Prachtige ode aan old blue eyes. Galm jij maar lekker mee, hoor.
Geweldige uitzending was dat. Wij zijn van dezelfde leeftijd en zondag was inderdaad Willem Duys 'verplichte' kost en daar blijft dan ook veel kennis van hangen.
The American Songbook songs zijn nog steeds een grote favoriet van me.
Ik kijk al uit naar de documentaires die aangekondigd werden, kort geleden waren er op Belgische Canvas ook al 2.
Ol man river was ik vanaf de eerste keer dat ik dat hoorde helemaal verliefd op. Ook van Al Johson had ik ook plaat van. Ken jij die ook nog?
Super dit "Gouden Vijfje" van vandaag. Prachtige muziek. Ook wij zijn fan van hem, vanaf 1966 met Strangers in the Night is het begonnen.
Paul Haenen een duidelijk voorbeeld van een "linkse hond" die uit een milieu komt waar het luisteren naar deze man not bon ton was. En nu hij een ouwe z*k is kan meneertje er eindelijk voor uitkomen.
Ander voorbeeld. Volkskrant lezers die stiekem een Telegraaf (vast aan een leesstok) inkijken en lezen in het hotel waar ze verbleven aan de Spaanse kust want de Volkskrant was toen in de jaren 70 nergens te koop. Ik spreek uit ervaring.
Ook namens Mara een fijn weekend toegewenst.
Salu2 Albert
Sinatra, wat een stem hé! Hij is een 'GROTE'!
Oeps wij zijn niet helemaal van dezelfde leeftijd, ik dacht dat ik bij Vlasje zat.
Frankie met Straingers in the Night kan ik dromen.
Inderdaad wat voorbij is is voorbij ,alhoewel het nooit echt helemaal vergeten zal zijn
Groetjes, Ria
Het zit wel diep Albert, je afkeer van alles wat 'links' is.Beetje sneu...
Ik kom uit een links milieu , hou enorm van Frank Sinatra . Nooit een probleem gehad met uit de kast komen met mijn voorliefde voor Frank :-)))
De DWDD uitzending was geweldig en wat een heerlijk orkest !
Kalinichta.
frank Sinatra (glimlach) leuke kinderherinneringen heb ik door zijn liedjes
Een warme stem, nostalgie, dat is Frank Sinatra voor mij. En dat zal altijd zo blijven.
Liefs Frederique
smaak is gewoon niets meer en niets minder dan het woord zegt....
welke versie ook.... het is van ieder persoon even uniek als van elke volgende persoon.
En die smaak bepaalt dan ook (terecht) of je fan van iemand bent of niet... gelukkig is dat niet bepalend voor de kwaliteit van een idool ;-)
Geniet er maar lekker van hoor, zolang het jou goed doet is het meer dan goed en bovendien het enige dat echt telt.
Fijne zondag
Ik ging pas echt van Sinatra houden toen ik Mathilde Santing's EP'tje kocht begin jaren 80. En dus ook het origineel wou horen. Mijn vader had die gewoon in de platenkast staan :)
Een reactie posten