De (schone) slaapster

Ik slaap, ik wil slapen, ik wil alleen nog maar slapen, veilig onder mijn dekbed en dan een gat in de dag. Ben moe, mijn armen voelen alsof ik 100 kg heb opgetild. Jemig de pemig, want tegelijkertijd kan ik het me niet permitteren om ziek te zijn of gewoon niks te doen. Heb geen koorts, wel klammig als ik wakker word, dus zal wel een raar virusje zijn. Of gewoon een enorme hekel om naar mijn werk te moeten. :)

Ik moet blijven zoeken naar een leukere baan of een bron van inkomsten, alweer zoeken, zoeken zoeken. CV weer pimpen, weer leuren met mijzelf.

God wat ben ik blij dat ik niet meer date. Dat is nog erger. Met jezelf leuren. Vind mij leuk!

Nee, ik ben wel klaar met iedere keer weer "Tot onze spijt" te moeten horen. Dus neem ik me voor dat gewoon niet meer te horen. Niet meer. Alleen nog maar; goh, wat jammer dat jij niet bij ons werkt! Of voor ons.

Zo!

En toch weet ik dat ik mezelf wel even rust moet/mag gunnen. Time-out. Omdat ik anders het echt niet meer trek. En die lol wil ik de werkgever niet gunnen. Dus nog maar weer een berg vitamine(pillen)  erin en zo direct weer op tijd naar bed.

En vooral op tijd lachen om dingen. Heel veel lachen.