Als je in je hoofd denkt dat iets alleen maar kan als het perfect gedaan is of geheel volgens 'de regels', dan is die manier van denken soms een grote belemmering om überhaupt van start te gaan.
Want je weet bij voorbaat al dat jij het niet perfect kan. Jij kan niets perfect namelijk. Wel redelijk of goed genoeg, maar ja....dat telt niet in jouw hoofd. Of eigenlijk voor het stemmetje in jouw hoofd.
Dus liggen projecten te wachten of worden uitgesteld en uitgesteld.
Daarom ben ik zo blij met de goede adviezen van The Flylady. Op huishoudelijk gebied, maar eigenlijk trek ik dat advies bij meerdere zaken door. Die site motiveert me nog dagelijks.
Ga het maar gewoon doen. Het hoeft niet perfect. En ook niet urenlang doorbuffelen, zodat je daarna - nu helemaal met energielevel 0,0 - weer een paar dagen niks kan. Ook iets wat je van huis meekreeg, maar gewoon niet voor MIJ werkt.
Zet je timer op een kwartiertje en begin gewoon maar. En klaar is klaar. Niet nog even wat extra doen, maar stop. Ho. Genoeg. Heb je nog energie dan mag, met de nadruk op MAG, je nog een kwartiertje.
En is het verbazingwekkend hoeveel je/ik kan doen in maar 15 minuten. Het helpt me om in die tijd ook alleen maar met de taak voorhanden bezig te zijn, dus niet alvast te denken dat je straks dit en dat en oh ja..niet vergeten.. Focussen heet dat.
Zo kreeg ik een hele tijd (althans voor de meesten van jullie) een partij tapijttegels. Niet in mijn wenskleur, maar ik heb helemaal niks meer te wensen, dus was al blij dat ik ze kreeg, want het tapijt in mijn slaapkamer was eigenlijk 23 jaar geleden al versleten. En lelijk.
En dan nu; hoe kreeg ik die tegels dan gelegd? Hele plan de campagnes in mijn hoofd. En mijn dochter bood ook al aan dat ze haar schoonfamilie kon inschakelen, maar ja...daar komt dat andere lastige Alter Ego van mij naar boven, genaamd: Zelluf Doen. Want dan hoef ik niemand dankbaar te zijn of om hulp te vragen. En kan ik dit in mijn tempo regelen.
Wat een tempo is van een slak die in de bocht afremt. Helemaal nu.
Dus bedacht ik een tijdje terug dat ik wel erg in het plannen maken zat, maar weinig in het daadwerkelijke Doen. Dit was alleen te veranderen door nu naar boven te gaan, te kijken of het oude tapijt makkelijk los te krijgen is en maar gewoon te gaan beginnen. Per tegel bekijken hoe het lukt. En maximaal 15 minuten per sessie. Zet je timer en gaan.
Vond ik mijzelf erg op mijn vader lijken, die nooit wat plande maar - zoals mijn moeder altijd hem toebitste - gewoon in zijn goeie goed ging schilderen of klussen. Zonder af te plakken of kranten te leggen. Zou hij een volleerde huisschilder zijn; geen probleem. Maar mijn vader was te herkennen aan de zakkers in zijn werk en dat hij gewoon de ruiten een stukje meeschilderde . Mijn moeder heeft ooit honderd jaar terug een stukje geschilderd en mijn hele leven moet ik al horen hoe goed en wat een kwaliteit ze geleverd heeft. Ja, ja...nou weten we het wel.
En omdat mijn moeder mijn hele leven al riep dat ik 'precies' mijn vader ben, doe ik niks. Want het is toch weer niet goed (genoeg).
Grappig hoe het optillen van een stuk tapijt - zien dat het echt vergaan is en er een dikke gele stoflaag onderligt en daaronder kennelijk een soort van ondertapijttegels - effect heeft. Heb het tapijt vanuit die eerste hoek weggesneden met een stanleymes. Niet nadenken; doen! Of knippen als het niet goed ging - taaie draden - en voor ik het wist kon ik wel 4 tegels neerleggen. Dat is 1 vierkante meter. Joehoe! De timer ging. Ik was klaar. Ik zette de timer nog een keer om alle troep op te ruimen, stof te zuigen (heeeeeeeeeeeeeeeeel veel stof, ook veel maar gewoon met stoffer en blik opgeruimd) en bewonderde mijn kleine nieuwe hoekje. Uiteindelijk kwamen er nog wat tegels bij, want ik zette de timer nog een keer.
Op YouTube kan je trouwens vinden hoe je tapijttegels perfect legt. Vanuit het midden en niet vanuit een hoek mevrouw Citroen. Nou ja...jammer de bammer dan. Ik neem aan dat de Inspectie Tapijttegels niet bij mij langskomt.
Berekende al dat als ik de energie had om elke dag zo'n stukje te kunnen doen ik echt wel eind van de maand klaar zou zijn. En problemen - zoals hoe leg ik dit onder mijn bed, hoe til ik mijn bed en kasten op, dat regelen we wel On The Fly (een term die ik vanuit mijn ICT tijd ken). Oftewel het aloude DatZienWeDanWel.
En zo prettig om te merken dat de energie daardoor ook weer wat meer stroomt. En soms niet, maar dat ik niet bij de pakken (tapijttegels) ga neerzitten, maar gewoon de volgende dag mijn timertje zet en wat doe. Iedere kleine stap maakt dat ik dichter bij het einddoel kom. Een nieuwe vloerbedekking in mijn slaapkamer.
Wat mij ook nog tegenhield is dat ik een ideetje had, maar dat niet realiseerbaar was en ik daarom maar niks deed. Nu snap ik dat dit idee gewoon even geparkeerd kan worden en altijd 'later' nog gerealiseerd kan of mag worden. Of niet.
Maar DOEN in plaats van DENKEN is plezant. Want al doende kom je erachter dat je veel meer kan dan je voor mogelijk houdt.
En door alle taken in stukken te hakken en dan per keer een stukje te doen, dat geeft het Tony Chocoloney effect. Ongelijke stukken maar bij elkaar een heerlijke reep.
Vandaag toch maar even naar de supermarkt geweest want het klonk een beetje naar Echoput in mijn koelkast.
Vond gisteren nog genoeg in de voorraadkast om een lekkere pestopasta te maken, maar had helemaal geen zin in koken. Toch maar gedaan. En heul vroeg naar bed, want om de een of andere reden was ik de hele dag niet vooruit te branden.
Nou ja...ik weet het wel; iets met een Heks die toch niet dood is. En maar terug blijft komen of gevraagd wordt om nog een keer iemand te betoveren.
7 opmerkingen:
Niets onder die kast en je bed leggen. Gewoon eromheen snijden en het zichtbare deel onder je bed met een gezellige kleedje afdekken.
Had ik inderdaad ook al bedacht en ontdekt. Niemand die het ziet en onder mijn bed ook niet want valt onder een rand. Kast werkt ook goed.
Nou zeg, ik vínd je een kanjer! Zo zie je maar, als je iets wilt lukt het ook nog. En ik neem aan dat je je inderdaad niet druk hebt gemaakt over de tegels onder je bed en kast, Oh wat heb ik toch ook weer gelachen, mag ook wel eens gezegd worden hoor. Je schrijft met zoveel humor, echt geweldig. Dat verhaal van je vader en die slak 🤗 . Kostelijk! Succes met de rest!
Ik doe precies als jij.
Tijdens een depressie ben ik zo energieloos, dus werk ik in deeltjes. Tussendoor ff zitten. En uiteindelijk komt het af en anders maar niet. 😉
Je dóet het toch maar! En als je eenmaal aan je klus begint, denk je: heb ik me daar nou zo druk om gemaakt? Het valt hartstikke mee. Ik vind je een kanjer.
En ik begrijp waarom je geen hulp wil, want dat wil ik ook nooit.
Heel goed gedaan, citroentje!
Stukje bij beetje kom je er wel.
Ik doe steeds onkruid pulken in onze tuin in gedeeltes. Eigenlijk wil ik dan doorgaan maar heb nog steeds last van mijn spierreuma, dus beter steeds even stoppen.
ik vind het heerlijk om te lezen dat je op je vader lijkt, want ik heb een hekel aan perfectie, ik denk dat je een gezellig mens bent, waar het wel een scheetje beef mag zijn, en die chocolade...... wowww, die heb ik van iemand gekregn, ik zeg je, die is zó lekker, dat zou verboden moeten worden :-)
Een reactie posten