Goede zorg

Slecht geslapen en vanochtend raar wakker.

Dus bed uit gestrompeld en maar direct weer een pijnstiller erin en proberen zoveel mogelijk te ontspannen. Warme douche genomen met een favoriete douchegeur van Rituals (Hamman), alleen die geur doet al wat voor het welbevinden.

Daarna twee koolhydraat-arme boterhammen ontdooit en geroosterd met Engelse sinasappelmarmelade en koffie (soja)verkeerd gemaakt. Troostvoer.

En timer op 10 minuten en bewegen maar weer. Niet lang stilzitten. En doorlopen, zolang ik blijf bewegen gaat het wel. Maar een commentaar dat een blogster even naar een chirodinges was geweest en rugpijn was over raakte me. Kennelijk geef of gun ik mijzelf die goede zorg niet. Met mijn basispakketje. Wat meer kan ik me niet veroorloven. Of vind ik mijzelf waard. Het is maar net hoe je het vertaalt.

Huilie huilie vind ik me dan. Dus hup, tranen gedroogd en verder. Waarheen weet ik niet, maar verder met de dag is goed genoeg voor nu.

Straks even wat legale drugs halen :) en daarvoor een stukje lopen.

Van mijn zoon kreeg ik een login op N etflix en gisteren begonnen te kijken naar Grace and Frankie. Oh wat heerlijk! Aanrader. Als er verder nog leuke series zijn die aan te raden zijn hoor ik het graag.

Alles om de aandacht af te leiden. Oh ja...gisterenavond laat, bijna al vanochtend (really!!) kreeg ik een mailtje dat ik ergens eind augustus - na de vakantie van de shrink - wel terecht kon voor een afspraak.

Denk dat ik tegen die tijd alweer 'normaal' ben hahahah....Dat ik mijn eigen conclusies wel heb getrokken over hoe ik hieruit kan geraken.

Wat Grace van Grace en Frankie al zei: Ik haat het om irrelevant te zijn!!

Maar dan kijk ik (ook online) naar de documentaire over Prinses Diana, die haar zoons over haar maakten (Diana, our mother)  en hoe ze aangeven hoe ze haar nog steeds missen als moeder, de omhelzing die ze gaf, de liefde die ze voor hen voelde en dan weet ik dat ik niet irrelevant ben. Dat ik niet kan wegsluipen uit het leven van mijn kinderen en kleinkind.

Oh...hoe grappig; kijk naar een aflevering waarin Grace haar heup breekt. En ze achter een rollator moet lopen. Dacht bij de AH dat het heerlijk loopt; achter zo'n boodschappenkar. Heb je houvast. Voel je je niet zo onzeker. Valt het niet op dat je schuifelt; doe je gewoon alsof je alle aanbiedingen nog eens goed doorrekent.

Bij de supermarkt waren alle pillen die ik wilde inslaan op. Gelukkig zit er een drogist vlakbij. En ook maar een tube Voltaren gekocht op aanraden van een lieve blogster.

Even een uurtje liggen, wie weet hoe ik als herboren wakker word!

Naschrift:

Herboren is een groot woord. Ik denk dat ik vandaag voelde hoe dichtbij afhankelijkheid/de oude dag was gekomen, simpelweg als je je niet kan bewegen zoals je wil of zoals je gewend bent. Ben blij dat het zomer is en ik geen sokken aan hoef, want die kan ik simpelweg niet aantrekken nu. Kan niet bukken zonder pijn. Dus leve de temperatuur.

Simpele routines, zoals na het douchen direct de tegels in de douche drogen met mijn handtrekkertje. Alle tegels rondom en de vloertegels. Dat scheelt vochtigheid en lelijke waterdruppels. Dat kon ik ook wel vergeten. Dus ook daarover nagedacht. Hoe ga ik dat oplossen. Of...moet ik dat wel oplossen en maar even loslaten momenteel.

Stofzuigen? Dat kreng staat boven op mijn slaapkamer. Gewoon maar ouderwets met een bezem en onder het tapijt vegen die kruimels!

Tuinieren is momenteel meer kijken naar en op handhoogte wat doen, maar meer niet. Ook hier moet ik nadenken of mijn tuin wel op de toekomst is ingericht (gewoon tegels en een pot dus).

Dan schaam ik me ook, want ik lees meerdere blogs van mensen die jarenlang belemmerd zijn doordat hun lijf niet meer doet wat ze willen. Zit ik over een paar dagen te miepen. En ik woon gelukkig vlakbij de winkels.
Alleen is het idee dat alles weer stukken ingewikkelder is, omdat je alleen woont en niemand 'even' voor jou je gevallen handdoek opraapt, of eten kookt of gewoon even over je rug wrijft.

Al die goede zorg moet je zelf doen. Zoals altijd.