Toen ik het las, net 1 minuut voordat de wekker zou gaan, liet ik dat even op me inwerken. Ga ik - doordat ik alweer alleen moet lopen en in mijzelf moet praten, of zelfs niet ga lopen als ik me zielug vind - , mijn dag hierdoor laten vergallen. Of bekijk ik het niet als een afwijzing van mij, alweer iemand die me niet mot -, maar gewoon wat het is. Hij kan niet.
Die laatste optie leek me toch wat handiger.
Dus douchen, aankleden, ontbijtje erin en maar direct gaan lopen, want zo relatief vroeg is het nog niet heel erg warm.
Vond het ingewikkeld om mijn gedachtenstroom te temmen, dus liet het maar even stromen en vanzelf kreeg ik meer oog voor de omgeving. Keek op de grote plas uit, zag de hoge bomen, het heldere water en bedacht me dat ik KON lopen. Dat ik er niet zoveel zin in had, was dat belangrijk? Straks thuis wel weer voldaan gevoel dat ik goed bezig ben geweest. En had ik werkelijk geen zin meer, dan was er niemand die tegen me zei dat ik nog even door moest.
Ik zag een moeder met een kindje op een picknickkleedje. Gezellig
Veel hondeneigenaren lekker met hun hond aan het lopen.
Veel mensen die met een vriend of vriendin aan het wandelen waren.
Zag aan de overkant van het water 2 buurmannen lopen, die altijd samen lopen of joggen.
Zag een piepklein kikkertje op een schelpenpad naast een vaart. Wat een schatje! Shit...had 'm moeten kussen natuurlijk, maar dan zou ik waarschijnlijk ook een heel klein Prinsje krijgen. Just my luck!
Op de terugweg haalden de buurmannen me in. Ze hebben lange benen en liepen flink door, maar zeiden ook dat er nu geen vrees voor enge mannen hoefde te zijn.
En vonden het zo goed van me dat ik liep.
Pas thuis had ik door dat ze met me wilden lopen omdat ze me kennelijk prettig gezelschap vinden. Anders hadden ze er wel vandoor gesprint. Of een omweg genomen naar huis.
De rest van de dag niet veel bijzonders gedaan. Naar mini-marktje geweest, maar niks gekocht, bij Appie wat eieren gehaald en een pak lijnzaad en daarna weer huiswaarts. Echt een bezoekje van niks. Maar een vrouw die hier in de buurt woont die zei me al; "je bent er toch even uit". En zo is het. Zo klein is de wereld geworden en weinig opwindend.
Verder lezen in Zweedse crimi, gratis krant doorgebladerd. Salade met gerookte makreel gemaakt, waardoor ik naar een viskraam ruik of naar iemand die zijn onderbroek al een week aanheeft.
Maar wel heeeeeeul gezond zullen we maar zeggen. Die vis dan.
12 opmerkingen:
Het grote in het kleine vinden, dat is zo lekkerrrrrr ( als een onderbroek zo ruikt, krijg je trek).
Paar maanden geleden geleden hartinfarct en hartstilstand gehad, ik kan nu alleen nog maar korte stukjes met een rollator lopen. Gelukkig waardeer je dat je goed kunt wandelen !
Hahaha rare meiden!
Je kan je crimiboek ook meenemen en op een bankje bij de plas lezen(of stiekem mensen kijken) Thermoskannetje koffie mee...
Gerookte makreel .... jammie.
Haha die laatste alinea.. :-)
Leuk toch van die 2 buurmannen.. weet je, ik denk dat je een hartstikke leuk mens bent. Stel dat zelfbeeld nou maar bij hoor!
ik weet het zeker!
Ik ook! Tof, tof, tof blog!
Ik trek me er altijd weer een beetje aan op.
Leuk, die buurmannen. Ze vinden je prima bezig, geloof ik zo.
En.. als je alleen wandelt, ben je aanspreekbaar! Altijd met diezelfde man, sluit je weer af van andere contacten. Je hebt hem eigenlijk helemaal niet nodig :)
Wat heb je het goed gedaan, ik ben net zo oud als jij, ook alleenstaand en herken heel veel. Idd is het de kunst om positief te blijven, maar als je alleen jezelf hebt om je eigen 'one-womanteam' aan te moedigen valt dat niet mee. Toi-toi-toi!
Goed dat je toch bent gegaan en uiteindelijk liep je toch nog met twee mannen ;-)
Haha goeie grap van de onderbroek bleh ...
Een reactie posten