Wat een magnifieke uitzending van Zomergasten was dat wederom. Ik kende de acteur - Wim Opbrouck niet, maar zou hem graag willen kennen. Een levensgenieter en een zachtaardig mens. Iemand bij wie je gerust even een paar dagen mag onderduiken.
Ook zijn fragmenten spraken me aan. En daar kwam zowaar ook nog die goede oude, helaas overleden, Keith Floyd voorbij. Met zijn recept voor Paella. Waardoor ik en aan Keith Flloyd dacht en aan diegene die laatst nog Paella had gemaakt.
Zijn keuzefilm heb ik opgenomen; toen die werd uitgezonden keek ik al hoopvol, ingewikkeld en daardoor lekker warm in een omslagdoek, naar de sterren. Of eigenlijk naar Vallende Sterren. Dan kon ik een wens doen.
En wensen deed ik; vooral voor anderen. Geen hoofdversiering voor iemand die me dierbaar is geworden wenste ik in ieder geval.
Het was in ieder geval een mooie afsluiting van de dag. En ik ben blij dat ik inzag hoe mooi dit is.
2 opmerkingen:
Geheel met je eens. Ik word op slag optimistisch als er zulke mensen voorbijkomen, mensen die voelen en denken.
Deze net niet gezien en Keith dus ook gemist. Vond hem altijd zo geestig met zijn glas in de hand.
Een reactie posten