Foto van Pixabay
En een toetje bovenop dat besef is, is af en toe mooie gesprekken, zomaar aan een tafeltje in een superleuk eetcafeetje ergens. Met hem bijvoorbeeld. Mijn zoon.
Die weer volop geniet van zijn leven en die plannen blijft maken en heeft. Oh wat kan ik hem als voorbeeld nemen.
Maar ook heel erg grappig om hem, als bijna 30-jarige horen zeggen dat hij nu pas beseft hoe weinig inzicht hij nog echt had toen hij 20 was (maar dat wel aannam) en dat dit misschien ook zo is als hij nog ouder wordt. Waarop ik dit beaamde. Zelfs ver in de vijftig kan me het gevoel bekruipen dat ik toch eigenlijk nog maar weinig echt weet. Altijd zoekende naar doe ik het wel goed.
Zo leuk om gewoon even te kunnen zeggen ' zullen we afspreken" en daar tijd voor te hebben allebei (morgen werkt hij weer).
Hij vraagt ook door en dat maken die gesprekken interessant, leerzaam en prettig en soms ook confronterend. Hij wijst me ook op zaken die hij niet zo prettig vindt van mij. Waar ik me misschien niet eens van bewust was dat ik dat zo zeg of doe. Of wat het effect is op mensen om me heen hiervan.
De lunch was lekker, maar een beetje veel vond ik. Dus mocht ik de rest in een Doggy-bag mee naar huis nemen. Nog een eind door de stad gewandeld en gekeken naar hoe de Kerstboom werd versierd op die grote Markt. En weten dat ik vandaag verder niets hoef, wel veel mag.
4 opmerkingen:
Super tof.
💝
Dat is toch mooi he als je zo blij kunt zijn met je kinderen!
En wijsheid komt met de jaren (als het goed is haha)
Heerlijk dat je dit hebt met je kinderen! Eerlijk zijn naar elkaar toe is altijd mooi!
Ik ben ook zo'n gelukkige moeder, vooral met mijn dochter, we raken niet uitgepraat. Mijn zoon zie ik niet zo vaak, een paar keer per jaar maar, maar dan is het ook goed!
Een reactie posten