Ik zie hem nog vaak terug. Vooral als ik in de spiegel kijk. Of naar mijn lijf. Of misschien wel in mijn gedrag, wat ik ingewikkeld vind, want mijn vader liet nog wel een paar steken vallen als vader en mens. Of hij daar wat aan kon doen dat is nog ingewikkelder.
Maar heb eerlijk gezegd geen behoefte meer om een diepte- analyse op het huwelijk van mijn ouders los te laten of op mijn vader. Hij is nu 5 jaar dood en ik mis hem niet heel veel. Dat komt ook omdat hij al heel lang er niet meer was door zijn ziekte. En net als ik dat concludeer, dan komen er weer vlagen binnen van hoe hij was. Ook zijn grappige kanten. En hoe hij zijn hele leven op zijn tenen moest lopen. Arme man.
Ik zie ook dat ik zelf soms te lang in hoe het vroeger was kan blijven hangen en merk dat me dit weinig positiefs brengt. Het is een afgesloten periode die niet weer terugkomt. Zaak is om meer van vandaag te genieten en daarmee een basis voor morgen te leggen.
Maar vandaag dus; wat een geweldig weer is het nu. Ik hoopte al op sneeuw en hoorde dat elders in het land er gisteren en eergisteren al een wit pak lag. Hoe magisch mooi en verstild lijkt de wereld als het wit is.
En vanochtend begon het ook eindelijk hier te sneeuwen. Eerst natte sneeuw en nu lijkt het te blijven liggen.
En fijn dat ik nergens heen hoef, want misschien zou ik dan wel anders piepen. Heb in het verleden ooit uren vastgestaan in onverwachts sneeuwweer en deed een uur over alleen al van de afrit naar de snelweg rijden.
Maar net terug van een lekker eind door de verse sneeuw lopen, die inderdaad bleef liggen. Op de oude Timberlands van mijn dochter, maar heerlijk warm en mijn voeten blijven droog
Oh...dat knerpgeluid dat is zo heerlijk. En die rozige warme gloed in je lijf omdat je weet dat je lekker buiten bent, terwijl het niet hoeft, maar je het zo heerlijk vind. En die eerste voetstappen - als een Maanwandeling - op een groot wit maagdelijk veld. Nog net geen sneeuw-engel gemaakt hahah!!
Had gisteren Beertje Paddington opgenomen en zo fijn om die nu te bekijken. Ja, een kinderfilm, maar Brits en van zulke fijne kwaliteit dat ik met genoegen en een glimlach aan het kijken ben. Ik hou van beren. En niet alleen van mastuberen.
Ooit had ik met een lagere schoolvriendin een geheime Berenclub. Gingen we in het bos (zo noemden we dat; het was gewoon een strookje land tussen twee wijken, met dichte struiken, bosjes en bomen, dat kon gewoon in de jaren 60, op zo'n plek spelen) verhalen verzinnen over wat onze beren gingen doen. Twee kleine speelgoedbeertjes. Beertje Paddington achtig, al is die in de film 1.10m. Wel wat groot voor aan een sleutelhanger.
Het thee-water is klaar; ik ga een lekkere kop warme thee maken en genieten van deze Witte Wonder Wereld. Alsof ik heel even in zo'n sneeuwbol zit verstopt. Met of zonder hertje. Wat is dat met hertjes? Opeens zie je ze overal in de winkels. 2017 - Kerstmis met een Hert. Oh Dear.
Zo, kaarsjes aandoen en een extra licht voor mijn vader en voor iedereen die is overleden.
5 opmerkingen:
Het verleden mag er zijn, je verandert er nuks meeraan, behalve hoe je er naar kijkt.
Hier is de nabijheid van de zee een garantie voor smeltende sneeuwvlokken, ook goed hoor.
Het leven loopt zoals het loopt. Sommige mensen vluchten en anderen blijven. Je vader moet toch sterk geweest zijn. Die sneeuw.. tjonge, niet normaal. Mijn dochter en schoon vonden het 'snert'weer, dus kwamen ze bij mij snert eten.. Pfff 2 uur gedaan over een ritje dat normaal 25 minuten duurt. Maar ze hadden het er voor over en het was beregezellig. Ze zijn net weg.. ben benieuwd hoe lang ze erover doen voor ze thuis zijn...
Lekkere avond gewenst Cellie met thee en kaartjes, heerlijk!
Wij bleven lekker binnen.
Fijn dat je genoten hebt.
Je vader blijft toch je vader...
Achterom kijken heeft zo weinig zin. Je kan de dingen toch niet veranderen. Door de jaren heen wordt een mens ook milder. Het zal niet voor niets zijn.
Lekker Cellie, schenk voor mij ook maar een dampende mok thee in. Kom ik even gezellig bij je buurten. Nu maar hopen dat jij dat ook gezellig vindt (-:
Wat een vooruitgang de afgelopen weken in je stukjes. Acceptatie van het verleden zou de grootste stap kunnen zijn.
In de sneeuw lopen was vooral in de avond zo mooi, de stilte en alleen je eigen voetstappen. Een van de fijne herinneringen aan ex partner.
Een reactie posten