Tuintijd

Regen, geen zin, vroeg donker, koud, geen energie; dus lang niets - nou ja - niets groots in de tuin gedaan. In de winter stopt de groei van veel planten dus er was ook minder te onderhouden of bij te snoeien of te maaien. Zoals een ex-manager van mij altijd zei "er liep geen bloed uit".

Nu eigenlijk nog steeds niet echt, maar het was droog en ik zag toch wel wat werkjes die ik zou kunnen doen. Nam me voor maximaal een kwartiertje om 'te ver gaan en morgen niks meer kunnen' te vermijden. Het werden er een paar meer, want ik voelde dat ik juist energie kreeg. En he...er is niemand die zegt dat ik linksdraaiend moet snoeien of juist die planten met rust moet laten.

Van het buiten zijn, van niks anders aan mijn hoofd hebben dan tuinieren, van blij worden van bloeiende sneeuwklokjes, groeiende narcissen en hyacinten. Van zien hoe mooi de witte heleborus het doet en dat de rode ook weer bloemen heeft. Van bedenken hoe ik dit jaar de tuin wil aanpakken. Zouden er weer zoveel slakken zijn?

Van merken dat ik ideetjes kreeg. Heel voorzichtig. Misschien zelfs wel wensen.

Ondertussen staat op het fornuis een soep te trekken van een schapenbout-bot, wat ik verleden jaar in het kader van het Offerfeest meekreeg naar huis. Een enorm groot ding. Dus maar in stukken gehakt en dit stuk lag nog te wachten op een goede bestemming. En ook dat is een fijn gevoel. Vroeg in de middag al een soepje hebben opstaan en weten dat je niet meer na hoeft te denken over wat je nu weer eens gaat eten. De tijd doet zijn werk. En volgegooid met allerlei verse zelfgesneden groenten en een paar scheppen linzen. En een Madame Jeanette pepertje erin. Straks er weer uit halen, want nooit in stukken snijden, maar alleen laten meetrekken. Da's pittig genoeg!
Altijd een aantal in de diepvries op voorraad.

Gisteren ging ik voor mijn doen laat naar bed en net voordat ik mijn laptop wilde dichtdoen kwam er nog 'een bericht van de belastingdienst' binnen. Middernacht! Nu snap ik ook wel dat dit allemaal geautomatiseerde processen zijn, maar ik bleef het apart vinden, dit tijdstip. En kon mijn nieuwsgierigheid toch niet bedwingen want wist dat er gereageerd moest worden op mijn bezwaarbrief over een post op mijn inkomstenbelastingformulier.

Joehoe....bezwaar geaccepteerd en nu is de aanslag definitief, dus ik hoef niets terug te betalen. Wat ben ik blij dat ik alle betaalbewijzen van mijn  reiskosten naar shit-werkgever over dat jaar bewaard heb en zelfs in een apart mapje al had gezet en dus zo weer tevoorschijn kon toveren. Zelfs met mijn overspannen hoofd. Yeah me!
In het geval van Belastingen is het zaak om juist wel alles te bewaren. In ieder geval 5 jaar voor particulieren.