Niet leuk mijn situatie. Klopt. Maar ook niet onoverkomelijk. Zaak is om me niet gek te laten maken door allerlei aannames voornamelijk van mijzelf. Of wat 'anderen' ervan denken. Of wat ik zelf denk wat anderen ervan denken. Dat doet er allemaal geheel niet toe.
En dat een coach van 17 tegen mij zegt dat het toch wel fijn is dat er een vangnet is in Nederland, want vergeleken met Zuid-Amerika...nou, joh....daar hebben ze helemaal niets! Ja...duh!!!
Alsof ik een achterlijke muts ben die niet weet hoe het met de rest van de wereld gesteld is. Maar ja...ik heb uiteraard niet die wereldreis gemaakt naar dat Zuid-Amerika (net als de rest van zijn leeftijdsgenoten of hoppa allemaal een rondreis door Zuid-Oost Azie - dan weet je pas wat van de wereld - en dan met eigen ogen kunnen zien hoe 'blij' mensen zijn met jouw ballpoint. Omdat ze niets hebben. Dus moet ik nu ook maar 'blij' zijn met zijn ballpoint. Oh nee...die moesten we ook gewoon zelf meenemen naar zijn wereldtraining.
Maar gewoon zeggen hoe de zaken ervoor staan? Jemig...u bent wel uhm...kritisch. Dat is kennelijk ongewenst. Dan ben je geen positief mens.
De fut is er een beetje uit. De rek is maximaal uitgerekt van mijn elastiek. Ik doorzie het spel en vraag me af wat er zo leuk aan is.
Net als Barry Stevens in de jaren 80 (van de vorige eeuw he) zei: Gewoooooon doorrrrrgaan, moet ik dat nu alweer zeggen tegen mijzelf. Moet. Want ik mag niet zeggen dat ik helemaal niet meer wil doorgaan. Maar keihard wil afhaken. Er zo klaar mee ben. En heel soms dat in het algemeen over alles denk; wat een denkfout is. Gelukkig besef ik dat maar al te goed. Dus geen meter touw in huis. Wat ook te weinig is trouwens.
Dus blijf ik maar onderstaande doen. Om me niet in de kaart te laten kijken, maar uiteindelijk mijn eigen weg te blijven volgen.
Ondertussen voel ik angst en onrust. Die me slecht doen slapen. Me onrustig maakt. Om niet te mogen doen en zijn wat ik wil. Om in een keurslijf geperst te worden van allerlei regels. Om op de vingers gekeken te worden, gecontroleerd te worden. Me niet meer vrij te voelen.
Kom op! Maak er maar weer wat van. Al was het alleen maar voor die arme mensen in Zuid-Amerika. Komt Maxima daar ook niet vandaan trouwens?
9 opmerkingen:
Wat een idioot argument (kijk eens naar Zuid-Amerika), werd dat gezegd tijdens de sollicitatietraining die je moest volgen? Weinig invoelend. Ja, we hebben in NL een vangnet, waar ook zo'n coach in de toekomst gebruik van kan (zal moeten) maken.
Beterschap. Laat je niet gek maken. Als ik ziek ben dan spelen bij mij ook weer die oude gedachten op. Aanvaard dat je je even geestelijk minder sterk zult voelen dan voordat je ziek werd.
Wat een kansloos circus, geld weggooierij. Ligt niet aan jou, echt niet!
Belachelijk hoe ze jou behandelen. Hou alsjeblieft je gevoel voor humor in ere.
We leven in Nederland en niet in Zuid-Amerika, dus waarom zou überhaupt die vergelijking gemaakt moeten worden? Onzin, dat is het. En dat je er helemaal mee klaar bent, snap ik maar al te goed.
Mijn dochter heeft ook zon vangnet en ja daar mag je best blij mee zijn . Maar zon vangnet werkt met regeltjes die moeilijk te begrijpen zijn voor diegene waar het vangnet voor bestemd is. Zo snapte mijn dochter iets niet helemaal goed en maakte daardoor een fout, waardoor ze een dikke boete kreeg. Nu snap ik dat fraude bestraft moet worden ,maar hier was sprake van een misverstand en mijn dochter kon dat ook bewijzen, maar die boete moest eerst betaald worden en dan gaat men zich erover beraden of het echt een misverstand was of fraude.
Ben je verplicht dergelijke “coaching trajecten” te doorlopen? En hoelang moet je dergelijk onzin accepteren, tot welke leeftijd?
Toen er tegen mij (ik was toen 35) gezegd werd “oudere dames zijn zo moeilijk plaatsbaar” heb ik eens om me heen gekeken. Ik zag ze niet!!
Wat erg dat je moet luisteren naar de woorden van een kleuter.
Wat heb je er aan?
Ik snap dat de moed je af en toe in de schoenen zinkt.
Sterkte x
Ik gun je zo graag een leuke inspirerende baan zodat je je eigen boontjes weer kunt doppen
Een reactie posten