Werkende arme

Op mijn vrijwilligerswerk een tijdje terug had ik een client die het hele rondje hulpverleners al had gemaakt en overal naar het volgende kastje in de hulpverlenersmuur werd verwezen.

Men kon niets voor deze client doen. Geen schulden, wel werk, ook onderdak, tsja...geen geld meer over om eten van te kopen, maar helaas teveel inkomsten op papier, dus ook geen voedselbank-hulp en onze organisatie kon deze client ook niet echt concreet helpen (vond ik -tot mijn grote frustratie).

Want voor invullen van belastingformulieren verwijzen wij naar de Belastingdienst. Tsja...dat is hetzelfde als vragen wat WC-eend vindt van WC-eend.

Mijn eigen ervaring is ook dat de belastingdienst je niet wijst op diverse aftrekposten die wettelijk toegestaan zijn, maar die je dus kennelijk wel zelf moet 'ontdekken'. Dus zou ik willen dat ik deze client kon verwijzen naar een belasting-adviseur die de kneepjes van het vak zeer goed kent. Maar de instelling die dat juist zou 'moeten' kunnen doen verwees client naar ons. Huh??

Die zijn er denk ik wel. Betaald. En geld is nu net datgene wat deze client niet heeft. Of heel weinig. Ga het zeker in de groep gooien dat wij een lijst zouden moeten hebben, bij de sociale kaart, van mensen die hier daadwerkelijk verstand van hebben en het hart op de juiste plek hebben. En ja, ik ken de vakbond als hulp bij belastingzaken (moet je wel lid zijn).

Mij heeft dat een aantal jaren terug zo enorm uit de brand geholpen. Stom, dat ik die gegevens niet bij de hand had. En ik weet ook niet of ik die als vrijwilliger wel 'mag' verstrekken. Maar mijn handen jeuken!
Dus al die tips die ik toen kreeg en nog steeds toepas, heb ik met client doorgenomen. Daar heeft hij nu niets aan, maar wel volgend jaar.

En nam ik met de client de vaste lasten door, waar kon client nog strepen, bezuinigen, slim inkopen. Veel bezuinigingen had client al zelf bedacht. En bovendien als je nu maatregelen treft, heb je daar pas volgend jaar rendement van, terwijl client NU dreigt te verzuipen. En heb je een chronische ziekte dan kan je op sommige posten niet bezuinigen want die zijn simpelweg nodig om in leven te blijven.

De zure conclusie was dat als je keihard probeert je eigen broek op te houden, te werken, maar vooral geen schulden te maken, alles op tijd betaalt en toch dreigt te verzuipen, dit niet erg genoeg is voor het legertje hulpverleners wat er vanuit de overheid is aangesteld.

Afbeelding van Bohwan Lim via Pixabay 

Pas als het Kalf daadwerkelijk verdronken is, dan pas dempt men de put. En heee...dacht ik nog zuurder, zo houden al die instanties zichzelf vrolijk aan het werk! Door niet op tijd Kalveren bij de put vandaan te houden.

Laat dat domino-steentje maar lekker omdonderen, waardoor het hele spel omvalt. Dan kunnen alle hulpverleningsinstanties en de afdelingen ondersteuning en hun medewerkers en ambtenaren weer vrolijk alles administratief verantwoorden in grafieken en statistieken. Hebben zij in ieder geval weer wat te doen. Vooral het vastleggen van hun handelingen.

Niet Kalveren bij putten vandaan zien te houden. Preventief.

Zag ook de documentaire op NPO Start 'Schuldmachine'. Hoe incassobureaus grof geld verdienen aan mensen met schulden. Door bovenop de schuld nog eens kosten en kosten en kosten te gooien. Maar ook hoe jongeren, door hun nog onvolgroeide brein, besluiten nemen die verstrekkende gevolgen hebben. Waardoor ze jarenlang in de schulden zitten.

Zo had ik een tijdje terug een client die een tandarts-rekening niet op tijd betaalde. Door de incassokosten was deze rekening nu viermaal zo hoog geworden aan te betalen bedrag. Had client direct gebeld met tandarts (of laten bellen) voor een betaalregeling dan was dit niet zo hoog opgelopen. Want betalen wilde client graag, alleen een probleem met de cashflow. Tandartsen werken bovendien met een eigen incassobureau en zijn weinig bereid om mee te denken is mijn ervaring. Verwijzen door naar de bureaus waar hun hele administratie ligt.

Ik wacht wel netjes op mijn kunstgebit.