Praat lief Nederlands met me!

Het helpt me om 'liefdevol' tegen mijzelf te praten (dat moet ook wel, want er is geen man of vrouw in de vorm van een partner die dat doet)en de muren praten ook nog steeds niet terug.

Dus als ik wakker word zeg ik hardop "Goedemorgen lieverd, maak er een fijne dag van".

En dat is zo'n verschil met wat mijn innerlijke stem jarenlang riep (of papegaaide); dat ik beter in bed kon blijven, niemand wacht op jou, je bent te dik, te lelijk, te sloom, te stom (en als laatste variant ook nog te arm) dat er ook nog maar iemand interesse in je heeft).

Maar begin je de dag zacht en inderdaad liefdevol naar jezelf, waar je het mee moet doen, mee 'mag' doen, dan is het begin al goed.

Dan denk ik na over wat er allemaal te doen is die dag. Of juist niets te doen, maar veel te mogen.

En op zondag mag ik ontspannen douchen met een heerlijke geur, eentje uit een oud Rituals pakket, een geur die er nu niet meer is - geeft ook aan hoe lang geleden ik dat pakket al kreeg -, maar heerlijk ruikt en ontspant, haren wassen en daarna ook nog, uit datzelfde pakket lekkere bodylotion. Wat ruik ik lekker zeg! (Jammer he...dat er niemand anders van kan genieten).

Koffie maken, op zondag meestal een laat ontbijt met geroosterd brood en een eitje, gekookt of scrambled al naar gelang de zin. Wat een luxe voor iemand die niks meer in te brengen heeft op financieel vlak.

Was er altijd bang voor, om in deze situatie te raken en erger in een doos onder de brug uit te komen, maar ik heb geleerd door grip te blijven houden op mijn uitgaven en precies te weten wat er inkomt en uitgaat en vooral dat 'uitgaan' goed in de gaten te houden en flink in te snijden, in te leveren zeg maar, het allemaal te doen is. Het is geen feestje, maar ook weer niet het einde der tijden.

Ja, dan lever ik wel in op hoe hoog ik mijn verwarming zet en wanneer ik 'm aanzet. Maar dat doe ik bewust. Geen zin in grote nabetalingen aan het eind van de jaarafrekening. Dus overdag is het zo'n 16 graden in huis en pas als het donker wordt 'mag' hij van mijzelf - van niemand anders dus - naar hooguit 18,5 graden; Vooral bezig blijven.
Dan lever ik ook in op lekker warm douchen elke dag. Dat doe ik heel bewust ook minder, niet meer elke dag dus, om te besparen. Uiteraard was ik me wel, gewoon zoals in de jaren vijftig bij de wastafel, alleen dan wel het hele lijf en niet even snel je hoofd en een lapje over je armen en klaar.
Lever in op lekker reizen naar her en der. Zomaar de bus pakken of met de trein eens de hort op. Dat doe ik nog wel, maar moet ik goed plannen. Vooral financieel. In een voedselbankpakket (wat ik niet krijg, niet aangevraagd en ook niet wil) zouden ook opgeladen OV kaarten moeten zitten. Of van die actie-kaartjes van de AH of Kruidvat. Dan kom je nog eens ergens. Want reizen is duur.
Een kopje koffie ergens spontaan drinken;
Naar de bioscoop als ik daar zin in heb;
Uit eten gaan; dat kan alleen als anderen dat willen betalen en dat voelt zo uit balans voor me, dus doe ik dat liever niet.
Naar een theatervoorstelling is echt ver boven budget; ik lees het boek wel;
Zou mijn kleindochter wel elke dag willen zien, maar dat kan niet want ze woont niet om de hoek en bovendien werken haar ouders allebei dus druk zat. En elke keer moet ik toch weer mijn OV opladen met een bedrag om te reizen. Of straks, dit gereserveerd hebben voor de flex-achteraf betaling.
Hetzelfde geldt voor familiebezoekjes. Dus ik zie ze nog maar weinig.
Verder heb ik geen moeite met niet zomaar kunnen shoppen, kleding of schoenen of andere spullen voor iets wat nodig is. Daar moet ik voor plannen. Maar ook dat lukt. En soms niet en dan doe ik het dus niet.

Als gematigd optimist zie ik mijn situatie niet snel verbeteren. Op financieel vlak dan.

Want ik zie en merk dat ik zo enorm veel winst met hoge rente hebt gemaakt op tsja..gewoon het leven. Levensvreugde. Iets wat niet in de schappen ligt bij de Appie. Levensvreugde; doet u mij maar een pondje of wat! Want deze week in de bonus. En met zegels!!