Ladumaar!!!!!!

Duf hoofd, maar snapte dat het kwam door de druk buiten. De druk van een onweersbui of verandering van warmte naar kou in de lucht. Dan reageer ik altijd/vaak zo. En kom ik van heel ver als ik wakker word heb ik het gevoel.

Regen viel er hier niet veel, al hoopte ik er wel ook voor de natuur. En mijn tuintje natuurlijk. Drie druppels. Meer niet.

Ondanks dat ik duf wakker werd, uit mijn verse verschoonde bed met nu het zomerdekbed gesprongen (nou ok..gerold) en de dag toch maar weer beginnen. Tegen het gevoel van totale zinloosheid in. Mis de toetsing van menselijk contact. Praten met iemand. Even bevestigd krijgen dat ik niet raar ben. Of misschien juist wel.

Las van de week hoe gezellig mensen het met elkaar hebben. Hun familie of hun partner of hun buren en dat ik me alleen maar mateloos stoor op een stralend zonnige Hemelvaartsdag aan de achterbuurvrouw die dan net op dat moment langdurig en extra traag haar haagje gaat knippen, plukje voor plukje en dan op die manier de halve middag over de haag doet, ondertussen in mijn tuin glurend. Dus hoezo jaloers op mensen die wel contact met anderen hebben? Krijg je het in je schoot geworpen is het weer niet goed! Zeikerd.

Dus ben maar even mijn bed gaan verschonen en opmaken, mondkapje gemaakt en hehe...toen was de zon uit mijn tuin en de buurvrouw weg. En mijn goede stemming ook. Want ik was net zo lekker aan het lezen in Moord op de Moestuin. Maar kan er dus niet tegen 'bekeken' te worden. Zeg maar begluurd.

Kreeg van mijn Scandinavische broer ook nog de vraag of hij een aantal mondkapjes van me mocht kopen. Kopen??? Ga toch weg man. Ik maak ze gewoon voor je en kopen is onzin. Voor mij is het dagelijks bezig zijn met een project pure arbeidstherapie. Het houdt mijn kop leeg en ik voel me 'nuttig'.

Maar soms is de kop toch volgelopen en vraag ik me af, als ik de berichten lees over hoge werkeloosheidscijfers wat dat voor mijn inzetbaarheid betekent. Die zat al op 0,000000001 kans, maar nu werkgevers weer meer keus hebben valt iemand uit mijn bouwjaar helemaal af.

Dan stroomt mijn hoofd ook direct vol met gevoelens van totaal overbodig zijn. Niet nodig, nergens. Onzichtbaar, ongewenst en zeker geen Wauwie-factor. Op dat vlak al helemaal niks.

Kreeg ik gisteren ook nog van de Gemeentelijke Belastingen een brief dat ik maar een gedeeltelijke kwijtschelding krijg. Het grootste gedeelte helaas niet. Hebben ze vast de regels veranderd, want vorig jaar kreeg ik volledige kwijtschelding, met meer 'vermogen' en lagere ziektekosten. Ik snap er geen hout meer van. Ik wil het ook helemaal niet meer snappen.

Zou als een kleuter op het gemeentehuis willen stampvoeten, lekker in mijn kleuterkracht staand (die training waar ik helemaal, al twee maanden lang niks meer van heb vernomen, maar die heus snel zou beginnen maar dan online).Niet eerlijk!!! Nou ja..het is wel eerlijk, mevrouwtje, want dat zijn de regels en dat wij ondertussen al spelend de spelregels veranderen, dat houdt het voor ons 'leuk'. Deal with it. Of in Jip- en Janneketaal: Jammer de Bammer!

Wat ik trouwens ook niet snap dat ik op 22 mei een brief ontvang gedateerd 14 mei en waar ik dan 10 dagen de tijd voor heb om er tegen in beroep te gaan. Dat is dan 24 mei. Dus 2 dagen. Alhoewel ambtenaren natuurlijk in 'werk'dagen denken dus dan ga ik van eind mei uit. En altijd op vrijdagen ontvang je zo'n brief. Kan je sowieso niks meer uitvoeren. Maar wel fijn je weekend naar de Gallemiezen.

Vechtend tegen windmolens. Totaal zinloos. Want ga ik oprakelen dat ik het vorig jaar wel kreeg, dan ben ik maar al te bang dat ik een nijvere ambtenaar tref die zegt: Oh...maar dan mag u dat van vorig jaar OOK nog even ophoesten.

Ladu maar ladu maar la u maar meneer!! Zuinig zijn, energiekosten terugkrijgen, een subsidiepotje aanspreken en dat krijgen maar dan qua saldo er op achteruit gaan, want in dezelfde tijd meetmoment voor kwijtscheldingen.....Ladumaar. Volstrekte waaaaaaaanzin!

Moest echt weer even de zin en de motivatie uit mijn tenen halen. Zie ik dat ik die ook slecht verzorg. Mijn tenen. Mag misschien wel een zomerlakje op. Om mijzelf op te vrolijken. 

Maakte al een mondkapje met een grote vette lach erop. Dan staat je blik toch op vrolijk ook al is je mond een smalle streep. Noemde het mijn Moodkapje. 

Tenen!!

Oh..zit gelukkig weer wat hoger dan mijn tenen, want mooi en lang gesprek op 1,5 meter met mijn zoon gehad over zijn planning over financieel onafhankelijk worden. En wat hij daarover van huis heeft meegekregen. En waar ik me schuldig over voel, over alles wat ik mijn kinderen niet financieel kon bieden. En hoe hij soms (moet ik even denken aan een scene van Van Kooten en de Bie met de nieuwe Nike schoen en Van Kooten van plakplastic een Nike swoosh knipte en op een neutrale witte sneaker plakte!) labels van dure Kani-shirt afhaalde en op 'merkloze' shirts plakte. Was het toch 'hip'.

En vroeg in de avond kwam ook mijn dochter met haar dochter even langs in een korte Pittstop om wat cupcakes (Red Velvet) te brengen voor het Suikerfeest. Kon ik mooi mijn mondkapjes geven voor haar en haar man. En mijn kadootje voor het Suikerfeest aan mijn kleindochter, die het onmiddellijk uitpakte en aan het kleuren ging in de auto. Elsa had Corona, net als Opa en zag nogal groen.