Bureautje zou echter de training online gaan geven. Wanneer; binnen een paar dagen gaan we al beginnen. Heel snel. Echt waar hoor. Eerlijk!
Dus zat er klaar voor. Mijn agenda bewust niet 'vol' geboekt (hahah...met wat dan?).
Daarna hoorde ik twee maanden niets. Niets over de voortgang, niets over wanneer die online training van start ging. Helemaal niets!! Door alle Corona-gedoe was ik al een beetje van de leg, dus 'iemand' hierover aanspreken had ik uberhaupt geen behoefte aan. En iets met slapende honden. Hoe langer het duurt voordat die training begint, des te beter, zoveel zin had ik erin. Ongemotiveerd kan je wel zeggen.
En nu gaat het toch weer beginnen. Gewoon ouderwets in een klaslokaaltje. Want de gemeente wilde dat online perse niet zei het bureautje. (Daar geleuf ik nu helemaal niets van).
Raar toch; overal wordt juist thuiswerken en online dingen doen aangeraden. Juist aangeraden. Dus nogal vreemd verhaal. Of misschien niet; de perfecte methode om van alle klaplopers af te komen. Laat ze Corona oplopen en hoppa; probleem opgelost.
Maar goed; Twee dagen per week. Kon nog wel kiezen voor de ochtend of de middag. Liever in de ochtend, want dan heb ik voor die dagen mijn kikkers plus kikkerdril weer geslikt! En al supersnel. Want nu weten ze mij wel te vinden.
Zo. Geen. Zin. In!!
Plus dat de planning zo is dat er ook nog een zomerstop in zit. Dus tot half september ben ik aan het (onzin)trainen. Wat ik heb mijn eigen kracht juist weer ontdekt door vrijwilligerswerk te gaan doen. En te merken dat ik daar als ervaringsdeskundige gewaardeerd word.
Heb aangegeven dat ik het uitermate slordig vind dat ik niets heb gehoord al die tijd. Had ook graag gehoord als men nog niets wist. Dat heet communiceren. Ook bij geen bericht. Ja, zelfs bij mensen helemaal onderaan de maatschappelijke ladder. Behandel mij met respect.
Oh ja. Nog excuses dan maar. (Laf; het excuus van iemand die betrapt is en zich schuldig voelt omdat dat zo hoort maar het uitermate vervelend vindt dat hij/zij betrapt is. Niet om wat er is gebeurt). Een soort Epsteintje.
En kijk; daar was ook het aloude afschuifsysteem weer.
Ja maar; Het komt door de Gemeente.
Door de Keesmanager.
Ja maar, Pas gisteren wat gehoord van de Keesmanager.
Ja maar, Pas gisteren op zoek naar andere ruimte. Oh ja?
Nog in dezelfde ruimte als waar het eerst gehouden zouden worden dus die vlieger gaat niet op. Bovendien...hoe vol denkt 'men' dat lokalen etc nu zitten. IEDEREEN werkt nog bijna thuis. Nul trainingen worden nu opgestart. Alles wordt naar september verschoven. Die ruimtes zijn blij met vulling!
Nou ik gooi 'm er gewoon nog een keertje in. Alleen vind ik het in dit geval helemaal niet grappig en hoop ik dat men er nu eens mee ophoudt. Met jokkebrokken. Afschuiven en doorschuiven. Al moet ik oppassen dat ik mijn enorme afkeer van dit soort bureautjes niet teveel laat doorschemeren. Want liever onder de radar blijven; rustiger en beter voor mijn stresslevels. Waren er geen onbemiddelbaren, dan bestonden namelijk ook dat soort bureautjes niet.
Dus oefen op mijn Pokerface. Mijn teflonlaag. Ga maar gewoon omdenken en net doen alsof ik er geweldig en enorm veel zin in heb. Binnen het jaar alweer een sollicitatietraining en leren hoe ik (na het 39 jaar al gedaan te hebben, onafgebroken) moet werken. Jemig de Pemig!!!!
Bovendien straks in de Post-Corona tijd klaar met een training en waarschijnlijk een diepe economische crisis. Jaaaaaaaaa, de kansen op betaald werk stijgen enorm!
Op momenten dat ik dit soort dingen moet 'ondergaan' voel ik mij enorm eenzaam. Ik WIL dit gewoon helemaal nooit meer. Zinloze dingen ondergaan. Maar ik ben in een positie dat mijn wil me is afgenomen. Die telt allang nergens meer mee. En dat maakt eenzaam, onbegrepen, ongezien.
Oh ja...let erop, uw afwezigheid op deze training wordt doorgegeven aan de gemeente (aka; haal het niet in je hoofd weg te blijven. Dan korten wij u op uw riante uitkering!!).
Nog tips uit het veld hoe ik hier het beste mee om kan gaan? (Behalve een baan vinden en nee, ik heb ook door schade en schande geleerd dat ik niet meer alles zou willen en vooral kan doen. Kan niet; tenzij je me wil opdweilen en ik waarschuw vast; dat is een hele klus want veel, heel veel dweilen zijn daarvoor nodig).
17 opmerkingen:
Misschien kun je het zien als vrijwilligerswerk? Je houdt toch mooi de trainer aan het werk. En dat is, zeker in deze tijd, erg belangrijk.
Veel van dit soort trainers zijn zzp'er, dus dat is nog extra goed dat je de tijd neemt om hen aan het werk te houden.
Tijdens de training kun je natuurlijk luisteren naar de inhoud. Je kan echter ook kijken naar de groepsdynamiek, en proberen te achterhalen welke instrumenten en tools de trainer mondeling inzet om de groep te motiveren en mee te krijgen.
Verder kun je oefenen in je eigen communicatieve vaardigheden (OMA, NIVEA, ANNA etc). Je kan ook NLP oefenen, of omdenken. En zelfs je tekenvaardigheden zijn te oefenen: kun je wat de trainer zegt omzetten in een mindmap of stripverhaal (online zijn hier leuke -gratis- cursussen voor te vinden). In dat geval ben je 'De Irma': je vertaalt de training voor kinderen naar een stripverhaal.
Kortom: de training biedt bij uitstek mogelijkheden om te groeien. Al is dat dan niet in sollicitatievaardigheden.
Groetjes,
Puckie
Let er op,dat er in lokaal goed geventileerd wordt.(aerosolen). Ik hoop voor je,dat je het zo af en toe als de lachfilm kunt zien,die het heel triest ook is.
Als diabeet ben je extra kwetsbaar in coronatijd. Misschien een goede reden? Wat een mafKeezen!
Ja wat Vlasje zegt, dat dacht ik ook. Riscogroep? Via de huisarts misschien
meebuigen, dat is het advies dat ik ooit van een collega kreeg bij weer een of andere nutteloze training. Je kunt je er over opwinden, dan heb je jezelf ermee ( stress)je kunt idd je pokerface opzetten en ....meebuigen.... daarna kun je weer je eigen gang gaan. En ..... schrijf het van je af op dit blog. dan kan ik meegenieten. Het is niet anders. Maar misschien als je tot een kwetsbare groep behoort zoals ik hier las?? kun je uitstel krijgen? En van uitstel komt......
sterkte Joke
Gadver... Ja dat is vreselijk balen... ik kan het me goed voorstellen, misschien kun jij hún wat leren als je het al zo lang gedaan hebt,
dat zou ik dan wel weer een bak vinden ...
dikke knuffel, en sterkte en moed gewenst
xxx
Het levert wel mooie blogjes op voor ons.
Maar is inderdaad balen dat het moet en zo zinloos is en eigenlijk ook zonder van belastinggeld dat kan veel beter besteed worden.
Mijn zus moest ook eens naar solicitatietraining, er zijn simpelweg vrijwel geen banen beschikbaar voor haar, geen opleiding en fysieke beperkingen
Communiceren is het moeilijkste dat er is. Zeker voor dit soort bureautje die jou moeten leren hoe je je op je best kan profileren. Afijn, zij hebben het moeilijk gehad deze maanden..... Ook geen inkomsten, dus.... Pokerface en Teflon laag opgepoetst en er tegen aan., tegen beter weten in... Sterkte...
Neem in elk geval contact op met je huisarts: het is een slecht idee om nu in een zaaltje met meerdere mensen plaats te nemen ook al kan men de 1 1/2 meter afstand garanderen.
Mijn broer, ook diabeet en met overgewicht, werd aangeraden niet in een ruimte met onbekenden te verblijven omdat op die manier veel mensen in verpleegtehuizen besmet zijn geraakt.
Als je het niet willoos ondergaat zou je enorm in je kracht staan...en die training niet nodig hebben..dus wat een duivels dilemma.
Wat niet wegneemt dat je je bezorgdheid over je gezondheid kunt (en moet) uitspreken, ik zou in deze tijd nooit met onbekende mensen in een zaaltje gaan zitten. Wat een onzin. NIET DOEN!!!
Ik snap het helemaal dat je hier zo geen zin in hebt. Ik vind het wreed dat mensen als jij dit zich moeten laten welgevallen. Hierboven staan al goede tips. Ik zou als ik jou was ook via de huisarts aankaarten dat het te gevaarlijk voor je is. Belachelijk dat het niet online kan...
Waarschijnlijk is het voor henzelf een moneyspinner. Online is er minder aan te verdienen.
Vervelende aanloop naar deze training. Ik kan me voorstellen dat dit gedoe je motivatie geen goed doet. Hopelijk valt het allemaal een beetje mee...
Pennenlikkers zijn het! Stuk voor stuk. Terwijl jij hier de ervaringsdeskundige bent. Heel logisch dat je zó geen zin hebt... Het gebeuren eromheen is bovendien slecht voor ieders motivatie.
Ik vind het sneu voor je ♥
Als aanvulling op de bovenstaande tips,
misschien ontmoet je iemand met wie het klikt en bouw je nieuwe sociale contacten op.
Misschien kun je medecursisten bemoedigen? Die zullen ook niet staan juichen en zitten in ieder geval in hetzelfde schuitje.
Zorg in ieder geval voor een plaatsje bij het open raam. Of stel voor of de lessen bij mooi weer buiten gegeven kunnen worden. Bieke
Ik zeg het niet gauw maar: niesen. Een aantal keren de eerste bijeenkomst. En dan een klein kuchje erachteraan. Ik denk dat dat op dit moment afdoende is......
Ik vind het bijzonder kut en respectloos hoe ze met jou omgaan en vind je een held dat je nog niet uzi's bent gaan leegschieten op gebouwen. Echt. Mij zou het tot het uiterste tergen..
kus!
Een reactie posten