Had een spoed-oppasklus te doen. Dus uit mijn werk (iets vroeger gestopt, maar ook vroeger begonnen, dus maak mijn uren gewoon. Hoera voor thuiswerken.) door naar eerst het huis van ex-schoonouders. Daar de kleindochters opgehaald (en zo blij dat het eventjes droog was toen) en met de stormwind in de rug naar huis gelopen. Vergat acuut mijn rugpijn.
Op een gegeven moment rook ik dat de jongste kleindochter een schone luier nodig had en werkelijk; het zat tot op bovenaan haar rug. Dat vergeet je snel he...dat kinderen zo smerig kunnen zijn en hoe je dat dan handig schoon krijgt, zonder het hele huis te besmeuren. Uiteindelijk wel gelukt (vraag niet hoe) en jemig...twee kinderen is echt wel drukker dan eentje. Die jongste wil het liefste al gaan tijgeren. Even lekker op een kleed 'neerleggen'; whaohahahha Oma; doei! En omdraaien en er van door schuiven. Ook leuk als je een poepluier probeert te verschonen.
Mijn dochter heeft geen box (meer) helaas, want dan kon ik haar daar even rustig neerleggen, zonder dat ze kon ontsnappen. Mijn ex-man noemde dit altijd The Prison, want een box kennen ze niet waar hij opgroeide.
Oudste kleindochter ging een boekje voorlezen aan mij en haar zusje en liet me al haar tekeningen zien die ze op school maakte. Ben dus totaal geen strenge Oma, want naar bed gaan op tijd dat lukte voor geen meter en ik maakte er geen punt van. Gelukkig toen ik naar huis ging en haar moeder uit haar werk was, lag ze wel te slapen, maar korte nacht.
Dochter regelde een auto - een Renault Zohé noemde ik haar, voor me, zodat ik laat in de avond niet meer met trein en bus naar huis hoefde, door de regen en de storm. En dus de dag erna bedenken wat ik dan met die auto kan doen. Want pas in de avond retour.
Afbeelding van Capri23auto via Pixabay
Naar het tuincentrum! Even wat zakken tuinaarde halen. Die krijg ik niet mee op mijn fiets. Vergiste ik me wel in mijn eigen maximum Laadvermogen. Zakken van 40 liter dat lukt niet meer. Ook door pijnlijke pols nu niet. Dus wat zakken van 20 liter meegenomen. Weet dat dit al 'weg' is in de tuin als je ernaar kijkt, maar niet zeiken. Ik heb even de vrijheid. Voor niks, want elektrische auto en volledig opgeladen, dus hoefde niet te tanken. En benzine is waanzinnig duur geworden zie ik.
Ook haalde ik Peggy Lee -Is that all there is - maar weer eens tevoorschijn, toen ik vanaf haar huis in Amsterdam weer huiswaarts reed, voor het eerst weer in een lange tijd in een auto. En ook nog een geheel elektrische (mam....is gewoon simpel!) en een automaat (maar daar had ik al eerder ervaring mee. Super en heel fijn. Dus voor ik het wist stond ik in mijn straat, parkeerde de auto achterwaarts (makkie) op mijn 'oude' plek en blij dat ik het nog steeds onder de knie heb. Maar ja, klein autootje hoor, dus niet zo ingewikkeld. Ook niet in het donker.
Nog wat speurklusjes gedaan, maar uiteraard was wat ik zocht in de winkels niet aanwezig. En grappig dat ik echt even moest nadenken hoe ik her en der met de auto kom, want met de fiets rij je over andere wegen dan de autoroute. En die auto-route lijkt heel erg om.
Moet eerlijk zeggen dat na mijn werk, op de tijd letten, ook nog reizen en dan nog oppassen me wel aardig vermoeide. Dus petje af voor wat mijn dochter allemaal in haar eentje doet. Werken, kinderen, boodschappen en haar sociale leven. En nu ook nog de Ramadan. Maar zonder klagen. Anders heeft het geen zin. Als je het alleen doet om bonuspunten te behalen, maar er verschrikkelijk over zeikt.
Auto weer retour brengen eind van de dag. Niet te vroeg want wil niet in de spits in de trein en bus weer terug reizen. Ervaarde wel hoe fijn het is om zonder mondkapje in je auto te kunnen reizen. Vrijheid. Zonder te hoeven denken of diegene die tegenover je zit of staat te rochelen met zijn mondkapje op zijn kin, misschien iets onder de leden heeft. Je moet toch op die manier reizen, want je hebt geen alternatief, dus wees blij als je dat niet hoeft met een auto voor de deur. Jaha; wel die file en wel parkeerplekjes zoeken; been there got the XL T-shirt.
Nog even langs het strand gereden, terwijl ik al op weg naar de garage was. Maar ik dacht Waarom Niet en draaide de andere kant op. Er is altijd de Zee. Altijd. De auto moest terug voordat de zon in de zee zou zinken, maar DV ga ik dat echt nog wel een keertje zien is mijn planning.
Morgen weer een drukke werkdag, training -online uiteraard - voor een nieuw informatiesysteem, dus koppie erbij houden.
10 opmerkingen:
Wat een heerlijke vrijheid,even een auto
Wat ontzettend lief allemaal, zowel van je dochter als van jou. En wat had je een heerlijke dag, ik zit gewoon mee te genieten.
Heerlijk dat je dat allemaal kan doen.
Wat een drukke dag. Heerlijk om even van de auto te genieten.
Ik heb nog steeds een campingbedje staan als noodbox. Voor onverwacht bezoek met kinderen.
:-) je kon j e lol en je geluk op, heerlijk cellie
Wow wat een onverwachte avonturen voor je. Hoop dat het goed gaat met pols en rug. Wat heerlijk dat je de kleine wijfjes weer gezien hebt.
ha Cellie,
oh ja... ik weet het weer... delvolle luiers van de kleinkeinderen.
Brrr... was er nooit een ster in. En Pier, het jongetje, was zo ontzettend beweeglijk...
Wat heerlijk dat je een autootje onder je kont had.
Ja... dat fietsen beperkt wel, maar ik zou toch echt geen auto willen hebben.
Soms even een auto te leen van de buurvrouw, maar dan ook alleen in noodgevallen.
Dagdag!
Heb het goed vandaag,
Marlou
Wauw wat een heerlijke luxe, oppassen op allebei de kleintjes én een auto ter beschikking! Goed dat je daar even van geprofiteerd hebt. Ik denk dat autorijden net zo is als fietsen... dat verleer je niet meer en jij bent wat dat betreft ook ervaringsdeskundige hè. De zee is altijd geweldig! Ooit aan het water wonen is een grote wens, rivier, zee, plas. Maar dat zal het wel altijd blijven en dat geeft niet... heeft een mens toch iets om over te dromen hè.
Wat leuk om te lezen over je drukke, vermoeiende, maar o zo leuke dag!
Een box vond ik toch ook altijd wel erg handig inderdaad. Het is een veilige plek, en kan voor een kind soms ook rust brengen.
Een reactie posten