Las deze term in een artikel over het hebben van een goede financiele huishouding. Niet van salaris naar salaris hoeven leven, maar een buffer hebben en bewust zijn van wat er kan veranderen waardoor ook je financiele situatie er anders uit komt te zien. Maar wel, door betere tijden, ook gestaag wat meer gaan uitgeven.
Met een contract op zak dat eind van het jaar klaar is en werkend in een bedrijf wat maar moet afwachten of het weer een termijn gegund is om te werken voor deze opdrachtgever, is mijn toekomst niet heel 'rustig' of kabbelend.
Heb ook ervaren dat juist het wel hebben van een buffer(tje) alweer stress oplevert als je naar een minimum salaris terugvalt. Dan mag je eerst weer die buffer opeten en dan pas heb je recht op kwijtschelding van Gemeentelijke belastingen, Waterschapsbelastingen etc. Iets waarvan 'men' denkt dat je als arme luis dat automatisch 'krijgt'.
Ook geen recht op potjes, want dan moet je eerst bij de uitgever van potjes weer met de billen bloot.
Beloning krijgen alleen mensen die een kale kip zijn. Op papier.
En die instanties houden trouwens geheel andere rekenmethodes aan dan het Nibud. Grof gezegd mag je 1 maand (minimum)inkomen als buffer hebben. Niet heel realistisch. Gaat er in die maand de wasmachine en het fornuis kapot en moet ik de tandarts of de hoorapparaten betalen; weg buffer. Weg zelfredzaamheid. Weg rustig gevoel.
Want dat geeft die buffer.
Dus ben ik heel voorzichtig met het aangaan van nieuwe verplichtingen. Alleen de zaterdagkrant en dan nog met korting (daar zoek ik het altijd op uit) en dan nog kortlopend. Zodat ik er weer snel vanaf kan mocht het nodig zijn.
Eigenlijk een beetje leven met de rem op uitgaven doen. Gaat je rem ook nog van kapot, dat constant en gas geven en op de rem trappen. Slecht voor het vehicle. Voor mij dus.
Dus wil ik graag wat relaxter omgaan met wat er wel kan en mag. Zonder de schaduw te voorvoelen van alweer misschien wellicht - kan het voorzichtiger - schrale jaren.
Hoe is jullie ervaring hiermee?
9 opmerkingen:
we kunnen allemaal nóg zuiniger leven dan we al doen cellie,
ik moet ook elke maand bikkelen, maar.. het gaat... ik wil wel wat opzij zetten voor een andere auto, want zonder die ben ik nergens, en verder skip ik alle luxe :-)
instanties... je kunt er beter niet mee te maken hebben hé
xxx
Ha Cellie,
net als Dienie: ik skip alle luxe.
Ik doe mijn boodschappen met de aanbiedingen en geen luxe: 0,0
Doe ook niet mee met al die stomme paasdingen.
Maar met seideravond komt er wat moois op tafel.
Dat dan weer wel...
Groetjes!
Ik snap je helemaal. Zit een beetje in dezelfde situatie. Het hebben van een buffer die ECHT voldoende is kan ook tegen je gebruikt worden. Bv. aanbeveling om 3 maanden salaris op de bank te hebben staan voor het geval van werkeloosheid. Klopt sowieso niet want dan ga je er in theorie van uit dat je binnen drie maanden weer werk hebt. Als 50 plusser is dat al een stuk lastiger. Maar dat kun je idd opeten en het wordt zelfs tegen je gebruikt.
Mijn oplossing is om ALS er wat stuk gaat, echt een goede vervanger te kopen. Dus niet de goedkoopste of een tweedehands wasmachine, maar degelijke kwaliteit. Of tenminste iets wat goed uit testen e.d. komt. Geld staat dan niet op de bank, maar ik hoef me minder zorgen te maken dat ik binnen een paar jaar alweer een nieuwe grote uitgave moet doen, die dan altijd net op het verkeerde moment komt. Het is niet ideaal maar ja, dat is de realiteit ook niet. Ik doe hetzelfde met stevige schoenen, overige gebruiksvoorwerpen, etc. Dat heb ik dan gelukkig wel nog mocht er weer financiële ellende komen.
-JennyL
Zonder een gezonde buffer leven wil ik niet, maar te zuinig is ook niet goed, dus liever een vast bedrag voor hh ed en een potje voor extraś. Voelt voor mij al heel lang goed zo, ook in mijn bijstandsjaren.
De buffer in een oude sok, onder de matras, in een pan die je niet gebruikt, zoiets. Geen instantie die het weet.
Wat zuur inderdaad dat je zo'n buffertje dan eerst moet 'opeten'. Ik ben dol op mijn buffertje; het voelt toch als een soort veiligheidsnet voor lastige tijden.
Heel zuur. Met al die nieuwe immigranten is er veel werk lijkt mij. Contanten zijn een fijn buffertje. Potjesvorming is top. M
Ik heb in een ver verleden met heel weinig moeten rondkomen omdat mijn toenmalige partner mijn geld nodig had omdat hij zelf te lui was om iets te gaan verdienen (andere tijden, ander verhaal, komt nog eens blog over...) waardoor ik weet hoe het is om ieder dubbeltje om te moeten draaien. Nu hoeft dat gelukkig niet meer en dat is een hele fijne positie. Als er iets kapot gaat kan ik dat vervangen. Mede door een goed salaris, maar ook omdat ik het niet over de balk smijt en mijn best doe duurzaam te leven.
Soms moet je geluk hebben. 16 jaar geleden kocht ik, door geld gebrek, de goedkoopste wasmachine die er te vinden was. En hij draait nog tot volle tevredenheid. Nu ben ik alleenstaand en draai niet iedere dag een trommel.
Maar meestal is goedkoop duurkoop, weet ik door ervaring. Zo koop ik geen goedkope schoenen en ondergoed meer. Daar spaar ik voor.
En ik stop iedere week 1 euro in een potje, aan het einde van het jaar heb ik 52 euro gespaard. En daar koop ik bv een mooi dekbedovertrek van, of paar kussens voor op de bank.
Een reactie posten