Laatste

Op mijn werk is het extra druk en de stagiaire drukt haar snor, want wat ik geef om uit te werken zie ik eind van de dag weer terug. Niets aan gedaan. Weet ik dat ik de volgende dag nog meer mag uitwerken. Of zaken toch halfbakken doen. Moet ik weer controleren en zelf invoeren of zaken goed zijn gedaan. 

Maar even mee gestopt. Lijkt me duidelijker dat aan het licht komt dat zij die dingen niet uitvoert zoals ik heb uitgelegd.

En dan ook nog 2 weken er niet zijn, want Kerstvakantie (oh ja, schoolvakantie, maar dat telt niet op kantoor he...).

Er werd gevraagd of ik na mijn dienst van de week nog even bij het team kon komen. Er zou wat te vieren zijn. Gezellig. Dus in plaats van naar huis te gaan om aansluitend thuis aan een project te werken, meld ik me bij de afdeling waar iedereen al aan het lunchen is. De oppermanager zegt dat hij nergens van weet. Vieren?

Na lang te hebben gewacht (en ondertussen gewerkt uiteraard) ga ik toch maar richting station. En ook aan de leidinggevende doorgegeven uiteraard. Dat vieren doen ze dan maar zonder mij, want ik moet aan de bak. Anders komt mijn werk voor mijn project niet af. Doei!!!!!

Hoor ik achteraf van mijn leidinggevende dat hij telkens de Kerststol van de directie (dat was wat er te vieren was) wilde gaan aansnijden, maar niemand van het team reageerde. Pas ergens eind van de middag kon dit. 

Nee joh...je moet het niet vragen, maar mededelen! Zeker hoofdstuk 1 gemist van effectief leidinggeven.

Was grappig om van mijn jongere collega's het commentaar te horen. Deze leidinggevende voelt weinig aan, snapt niet hoe hij de meute in bedwang kan houden, heeft geen inzicht in de werkprocessen of hoe hij effectief leiding moet geven en geeft ook niet het goede voorbeeld. 

Nu moet ik zorgen dat ik toch echt in de Kerststemming kom. Had voor mijn collega's Kerstkoekjes meegenomen voor de gezelligheid en een andere collega maakte heerlijke koffie voor ons (op de afdeling waar ze goede koffie hebben, niet zoals bij ons slootwater) en haalde ook nog een oliebol voor ons bij een kraam op de markt. Dus die laatste werkdag was heel erg ontspannen: noest doorwerken, maar in een fijne sfeer. En die sfeer is heel belangrijk voor me merk ik. 

Niet constant klagen, zeuren en zaniken (zit in de ochtenden op een werkplek waar iedereen elke dag laat weten hoe zwaar het is met zweetvoeten, vet haar, allergieën, hoofdpijn, reumatiek, waterleiding, gasfabriek en mopperen op hoe goed mensen met een uitkering het hebben en dan ondertussen hun Luxe Kerstdiner bestellen telefonisch en uitweiden over hun nieuwe koopwoning en wat ze allemaal gaan verbouwen en wat dat kost in dat huisje). 

En nu zeur en zanik ik dus ook! Ik zeur dus vrijwel elke dag (nou ja, alleen tegen mijzelf dan) over het feit dat mijn trein:

a. niet komt (cancelled);

b. vertraging heeft.

c. en dan ook gecancelled is en ik de volgende optie moet nemen.

d. Omrijden, overstappen en later aankomen dan mijn bedoeling was.

e. Propvol zit.

Vroegen collega's of ik niet liever met de auto zou willen reizen. Maar dat betekent ook file rijden. Het traject naar en van mijn werkplek gaat dwars door de Randstad en daar staat altijd file is mijn jarenlange ervaring. Zonder file is het 3 kwartier rijden. Tel daar maar een kwartiertje bij op minimaal. 

Dus zie nu niet heel veel voordeel in een auto aanschaffen (of je vraagt gewoon een lease-auto gaf een collega aan. Nou neen; geen extra verbintenissen met deze werkgever graag. Naast dat ik wel zeker weet dat een lease-auto niet past bij mijn functie. Of dat ik daardoor (auto van de zaak) dan opeens nog een projectje 'erbij' krijg).

Gisteren laatste keer werken voor de Kerst. Fijn dat de trein nu eens 'gewoon' op tijd kwam, op tijd op mijn eindstation was, al was het wel weer heel druk, de bus net weg was, maar de volgende snel kwam, kon ik nog heel lang naar die mannen luisteren die op volume 300 roepen dat je hier een Taxi kon krijgen, een dronken man op de stoel voor me zat te mompelen wat hij zag bij elke bushalte (hij rook sterk naar bier), maar ach...hij deed niemand kwaad, mijn fiets stond bij de bushalte, het regende inmiddels nog maar een beetje. Werktassen thuis afgeleverd en direct even wat boodschappen gehaald en daarna, daarna..hoefde er niets meer! Alleen de Kerstspirit vinden :)

Hing in ieder geval een Kerstkaart met inhoud voor de bezorger van de ochtendkrant aan de deur. Die komt, alleen op zaterdagen bij mij, altijd zo vroeg de krant in de bus doen, dan ik haar nooit tref. En er voor veel mensen elke dag uitmoeten om die krant te bezorgen; fijn dat ze dit wil doen. Op werkdagen zie ik haar wel in de buurt rondbezorgen. 

Net een pakketje bij mensen in de buurt gebracht. Verkeerd bezorgd bij mijn buren, die gaven het weer aan mij, was al een paar keer aan de deur geweest, niemand thuis, maar nu zag ik de bewoner fietsen en dus snel die kant op gegaan. De kerstkaarten voor mijn buurtgenoten in de bus gestopt. En nog even heel erg lekkere mandarijnen gehaald. Omdat die, eigenlijk grote sinaasappels, me zo aan Kerst van mijn Zondagsschool doen denken. Met in je tasje, naast die mega grote sinaasappel (jaren 60 he....toen was dat nog iets!) ook een grote chocolade musketkrans met rood lintje en een boek van W.G. van der Hulst zat. En dan een spannend verhaal, de kerk helemaal donker, alleen de Kerstboomlichtjes aan, voorgelezen door het hoofd van de Zondagsschool, die dat heel erg goed kon. 

De boom staat, de piek staat erop en dat voelt toch wel goed. Dat ik gepiekt heb dit jaar.

Hele fijne dagen aan aan mijn lezers. 

Hoop dat je ze mag invullen zoals bij jou past. En zo niet; doe het voortaan anders als je daar last van hebt. En wees vooral voorzichtig met wat je wenst. Een eenzame Kerst is alleen leuk voor de recettes van de nazaten van de volkszanger en zijn professionele weduwe.

Oh...realiseer me dat ik niet eens "Kerst-eten" in huis heb gehaald of bedacht heb wat ik ga eten. Is dat erg. Geen Kersdiner? Dinner for one M'am? Lekker soepje is ook al fijn. In je uppie.

Blij dat ik trouwens dit jaar NUL kerstversiering heb gekocht, behalve led-lichtjes voor in de boom in de plaats van de gewone lichtjes. Nog zoveel spullen, die ook nog eens dierbaar zijn. Mijn versiering is zo ouderwets dat het weer helemaal trendy is.

En een dak boven mijn hoofd en genoeg te eten in huis bovendien. En een aantal lieve vrienden en familie en vooral mijn kinderen en kleinkinderen.