Nooduitgang

Lekker nog in de tuin kunnen werken. Dat is fijn voor mijn brein. Buiten zijn en simpele handelingen verrichten. Had vorige week een bezoekje aan een tuincentrum gebracht, iets te ver om op de fiets te doen en bovendien kan ik op de fiets niet heel veel volumineuze zaken meenemen. En kocht eindelijk, dat mocht van de innerlijke boekhouder, een grote blauwe buitenpot. Omdat ik er eentje zo uit mijn handen liet vallen, tijdens verpotten. In tientallen stukken. Bummer!

Heel bewust - en nog wel driehonderd keer tegen mijzelf gezegd - NIET naar mijn moeder die dag (als ik een auto heb, dan bijna altijd daarvoor), maar een dag voor mijzelf met dingen die ik al lang zou willen als ik even een auto had. In het kader van energie opladen. En ja, ook naar de Ikea geweest. Waar ik op een gegeven moment toch wel aan mijn max aantal banken, stoelen en keukens (wat doe ik daar? Hoe kom ik hieruit....waar is hier de nooduitgang!!!) bezichtigen zat. En verdorie, de Ivarplank die ik kocht is te breed. Heb ik nog wel een jaar de tijd om die om te ruilen, dus het zal wel. Maar dus altijd de maten opschrijven. Niets op impuls uit het vak trekken. Meten is weten.

Dan zie ik ook weer zoveel mooie zaken in zo'n tuincentrum dus een beetje logisch denken en de hebberigheid beteugelen is dan zaak. Had cash geld meegenomen en dat mocht ik uitgeven. Ben ik nog vergeten zakken potgrond mee te nemen. Ook zo makkelijk als je een auto hebt; je gooit ze gewoon in de achterbak. 

Nu haal ik die dan maar bij de supermarkt en gooi ze dan gewoon in mijn zogenaamde bejaardensleurhutkarretje. Kan ook. 

De gele courgette geroosterd met een halve groene op de grillpan, met paprika en kruiden en dan in een volkoren pitabroodje, met andere groentes en salade. Erg smakelijk.