Vanochtend toen ik naar mijn werk in de bus zat en naar de thermometer buiten keek bij een groot autobedrijf zag ik dat mijn schatting veel te hoog was. Het was maar 8 graden.
En het regende, dus had toch maar mijn regenjas aangedaan. Voelde dan ook helemaal niet zompig door die koelere temperatuur buiten, maar precies goed.
Op de terugreis zag ik dat het 9 graden was. Maar één graad hoger dan in de vroege ochtend. Plus alweer regen.
Leek wel herfst!
Al viel er in de middag veel minder, wel precies net toen ik naar huis moest fietsen. Gelukkig voorbereid en Vera hoedje mocht ook weer op.
Kreeg in mijn vakantie een werkmail dat ik 3 dagen later was ingedeeld voor een training. Dus die maar afgezegd. Bovendien op mijn vaste vrije dag en dat doe ik liever niet, dan toch werken. Merk dat ik dat ritme van even vrij tussendoor hard nodig heb om in evenwicht te blijven. Maar goed, nu kreeg ik op mijn verzoek wat alternatieven - nog steeds altijd op die ene dag - aangeboden en bedacht dat ik ter compensatie van extra werken, gewoon vrij nam op een andere dag.
Dus zo stelde ik dat voor en dat was ok. En iedereen weer blij.
Trainingen vind ik meestal interessant en leerzaam en je bent even eruit (hahah...ons hoofdkantoor zit weer ergens midden in het land, dus nog steeds treinen en bussen). En ik weet dat de materie van de training ik al redelijk onder de knie heb. Laat mij de zaak maar de-escaleren. Behalve dan in de zaken rondom mijn moeder en de partij die alles beter weet en mij op kleutertoon toespreekt over zaken die ik met mijn vader allemaal al heb meegemaakt. Zij niet. Haar beide ouders zijn er gewoon nog. Tenenkrommend!
Heel rustig nu vanaf het front. Wat slecht is want zo wordt er niets gedaan met de WLZ aanvraag. Traineren die hap, totdat broer zijn zin heeft. Maar ja, rechtbanken hebben het ook retedruk, dus kan nog best weken duren voordat we horen wat de uitspraak is.
Maar ik weet ook dat ik me beter verre van dit alles kan houden. Ook al zie ik in de aantekeningen dat we gezamenlijk besloten die aanvraag al op 1 mei in te dienen. Niets aan gedaan. Volgende meeting; niets aan gedaan en alweer traineren en weer. Bah! En dan de laatste bespreking met de keesmanager wederom dat 'we' dit gaan oppakken. Mijn schoonzuster kan zo de politiek in. Ook door het foutieve gebruik van het woord 'transparant'. Die heeft echt behoefte aan een flinke glassexbeurt!
Ik ben niet geschikt voor de politiek; ik wind me veel te veel op over achterkamertjespolitiek. En onrechtvaardigheid en stroperigheid.
Dus beter dat ik mijzelf in acht neem en ook dit, nu al, loslaat.
En nu een heerlijke gehaktbal eten!
5 opmerkingen:
Jammer,dat je die familiezaak niet wat meer kan loslaten,net als je werk
Ik zit hier met hele kouden handen, het is inderdaad koud buiten! Hoewel ik wel een korte broek droeg bij het hardlopen.
Aan jezelf denken, niet blijven trekken aan een dood paard. Zaken die je ergeren en waar je toch niets aan kan veranderen, niet over piekeren en loslaten. Goed voor je fysieke en mentale welbevinden.
Het regende ook elke keer als je helemaal geen regenwolken zag. Raar weer.
Wat slim (en vanzelfsprekend) dat je je cursusdag compenseert met een andere dag vrij. En logisch dat je je familie toestanden niet zo goed los kunt laten als je werk contacten. Mij lukte het soms - een enkele keer - om als ik weer eens in zo'n familie toestand verzeilde, afstand te nemen. Voeten op de grond, even
Ademhalen , HOE zou ik nu reageren als zoiets me op kantoor gebeurde. O.k. afstand. Gesprekstechnieken halen de angel uit het gesprek / de situatie...
Een reactie posten