Baalde zo enorm van en de collega´s en mijn te grote inzet voor dit bedrijf en het feit dat ik nog niet eens vakantie kan nemen omdat er niet bedacht is dat er een back-up moet zijn, dat toen ik zag dat het zonnig weer zou worden, die middag ter plekke, na eerst nog gereisd en gewerkt te hebben, vrij nam.
Heb geleerd dat ik dat gewoon moet mededelen en niet vragen.
Dus dat.
Die te grote inzet doe ik allemaal zelf. Dus aan mij om veel vaker Nee te zeggen. Doen waar ik voor betaald wordt en niet meer extra uren maken en op zondagen ook nog werken.
Collega´s daar heb ik het maar mee te doen, sommige zijn sympathiek maar laten juist die net allemaal als domino stenen omgevallen en dus uitgevallen zijn.
Vakantie moet je nou echt eens iets mee gaan doen. Er gaat al een strijk-orkestje spelen als je alweer aangeeft dat je niet weet wanneer en hoelang ( en waarheen). Zielepiet! Niemand komt het voor je regelen. Dus schiet op en doe iets!!!!!!!!! En nee, bedel niet naar uitjes samen, ik word een beetje moe van dat uitstelgedrag, die lamlendigheid, wachten totdat de bliksem inslaat.
Krijg jeuk van mijzelf! Want het lijkt wel alsof ik in dezelfde groef van de langspeelplaat: "Zij is zo saai en heeft ook zo'n saai leven" blijf hangen.
Zonder wekker wakker vandaag. Heb vage plannen, maar weet niet of die uitvoerbaar zijn. Ga het toch maar wagen, want een vrije dag met alleen bed verschonen en de witte was gedaan geeft ook geen inspiratie.
Blij dat ik gisteren nog wel even buiten heb kunnen genieten van het mooie weer. Al was de onrustigheid hoog. Ook omdat er hulp was toegezegd, maar niets van gemerkt. Dame zou zich vorige week bij me melden en deze week een weekje meehelpen. Niks. Dus maar weer aanmudderfuckeren.
8 opmerkingen:
Let op je grenzen, een ander doet dat niet
Kijk eens op singlereizen.nl
Reageer maar recht voor zn raap: Het is niet zo erg als je eens even terugvalt in zelfmedelijden, maar veel langer dan 'even' moet het niet duren: nachtje over slapen en jezelf herpakken en dan leuke/nieuwe/whatever plannen. Of het nu wandelen langs de kust, je vliegbrevet halen of afreizen naar een buitenland is, gáán met die handel :-)
Ja dat dacht ik ook! Er zitten altijd ( leuke) mensen bij zo'n groep waar je een connectie mee hebt. Plan die vakantie nou eens, je verdient het!
Dat is in elk geval een begin. En je weet, een goed begin...
Ha lieve Cellie,
dat je het volhoudt vind ik echt prijzenswaardig.
Ik hoop, dat er eens iemand komt daar, die je waardeert om dat wat je allemaal doet...
Groetjes, Marlou
Je heb vaker geschreven dat je geen vakantieplannen hebt en jezelf daarom saai vindt. Ik vind dat onzin. Je hoeft niets te plannen en te doen als je vrij bent, thuis zijn, wat rondlummelen, tijd hebben voor jezelf om niets te doen, te lezen, lekker eten te maken, voor je uit te kijken... allemaal belangrijk om daarna het werkleven weer aan te kunnen. Een groots en meeslepend leven hebben de meeste mensen niet hoor. En dat is goed. Trots op je dat je vrij hebt genomen. Die van de mededeling ipv de vraag roep ik al jaren tegen iedereen op het werk die het horen wil. We zijn tenslotte geen slaafgemaakten, we zijn noodzakelijke wielen in een organisatie en ze mogen blij zijn dát we er zijn! Niks niets van dan onderdanige.
Dat arbeidsethos is inderdaad een dingetje. Ik had ooit een leidinggevende die heel moeilijk keek bij spontaan vrij nemen. Mijn huidige teamleider roept juist: groot gelijk en lacht daar stralend bij. Ze zegt ook vaak dat ze zo blij is met mijn zelfstandigheid en het ogenschijnlijk moeiteloos halen van mijn deadlines. Maar ze weet niet hoe kritisch ik op mezelf ben. Ik leer het nu pas een beetje af. Op mijn vierenzestigste.
Een reactie posten