Wat lief die ongerustheid van jullie. Niet nodig hoor. Gewoon weinig zin om te schrijven want/en weinig te melden (vind ik zelf dan). Nogal slaapverwekkend allemaal, vakantie in Tuinesie.
Ben er nog. Maar heb even een wat ander ritme dan normaal nodig kennelijk. En dan nog merk ik dan geen ritme ook een ritme is.
Veel in de tuin gewerkt. Onzichtbaar werk.
Mijn lijf wordt nog steeds op de kantoortijd wakker, maar mijn hoofd wil even niet (meer). Want blij dat ik door vrij te zijn even geen verplichtingen heb om rond 05.30 uur op te staan. Douchen, aankleden, ontbijten en me in het volle en drukke en te vaak vertraagde OV te storten. En dan keihard te werken en nog niet alles af te krijgen. Fijn dat een collega me zei dat ze op vakantie ging, ook zorgde dat alles zoveel mogelijk gedaan was, maar als dat niet lukte; dan maar niet. Goede raad dus.
Ben dan ook dit keer de laatste werkdag op tijd gestopt, geen uren overdracht noteren, wat toch niemand oppakt en als mijn leidinggevende bedenkt dat de stagiaire en iemand die hier net 2 maanden werkt mijn werk wel een paar weken kunnen overnemen; be my guest.
Had een fijne ontmoeting met iemand die ik al veel te lang niet gesproken of ontmoet had. En een super verzorgde avond.
Ben deze week bij mijn moeder een dagje langs geweest, op een dag waar ze geen verplichte BSO- activiteiten heeft. Haar tuin wat verzorgd, weer de kantjes eraf gelopen, maar bovenal geluisterd hoe het gaat. Bijna komisch:
Heb je wat in je koffie? Nee hoor, zwart.
Oh.
Heb je nou wat in je koffie? Nee, hoor gewoon zwart.
Aha..
Melk en een zoetje erin? Nee, gewoon zwart.
Haar korte termijn geheugen is er bijna niet meer.
Doordat ze al honderd jaar alles op dezelfde manier doet, is het goed om dit ritme te blijven aanhouden. Dat geeft haar houvast. Maar komt er dan wat tussen, dan is ze niet meer flexibel genoeg om zaken op een andere dag te doen. Zoals haar haar wassen. Maar zo ken ik haar ook eigenlijk al heel lang. Alles moet op die manier. Al ver voor ze dement begon te raken. Dus verbaas ik me ook niet zo over, maar anderen die niet zo nauw contact hadden, zien dat nu pas. En wijten het aan de dementie.
Ze eet nog op dezelfde sobere manier haar AVGtjes. Mijn moeder kookt nog a la huishoudschool 1955 methode, dus alles lekker lang doorgekookt. En dingen onder de jus bewaren. Ze haalde al nooit vreugde uit koken, dus elke dag wisten we al wat we kregen. Maar voor nu werkt dat perfect. Magnetron heeft ze nooit willen hebben, dus tafeltje dekje dingen is niets voor haar. Ze warmt altijd alles op in pannetjes op het gasfornuis. Ook nooit in de oven dingen opgewarmd.
Werkt ook goed; niet oude mensen dwingen om nog dingen anders te gaan doen. Dat trekken ze gewoon niet meer.
Bekeek of er nog onbetaalde rekeningen lagen en zag informatie over veranderingen bij de regio-taxi. Niet aan mij doorgegeven, dus maakte maar kopietjes en regelde een nieuwe bank-incasso voor mijn moeder, die hoppa - zo haar handtekening onder het document zette. Kijk, dat ik het niet weet is niet belangrijk; maar de zaken moeten wel financieel goed geregeld zijn voor mijn moeder en dat doe ik. Dus geef dat dan door; niet uit nijd mij niet informeren. Zo gaat dat momenteel. Negeren, vermijden; super kinderachtig.
Mijn dochter vroeg of ik zin had om met haar uit eten te gaan. Dus gaan we ook doen.
En voor de rest wilde ik deze week dat ik twee hondjes was. Hoogtepunt van de dag is dan als ik de klikko aan de weg zet. En weer leeg binnen haal.
Het regent en waait nogal hard in de ochtend. Dus even binnen vermaak zoeken. Maar ben slecht gezelschap voor mijzelf momenteel. Zit iets teveel in mijn hoofd. Last van een ontsteking in mijn lies.
Weet even niets te verzinnen. Ja, een boek lezen. Nam ik dat superdikke Totaal mee uit de bibliotheek; dat is een meerjarenplan joh, om dat uit te krijgen. Je kan er wel een inbreker mee knock-out slaan. Allemaal stukjes van Marcel van Roosmalen. Droogkomisch en observerend. Wel erg veel. Heel erg veel.
Dus geen zorgen om mij. Om met Gerard Joling te spreken had ik er even de kracht niet voor en dat voelt stom.
14 opmerkingen:
Blij weer wat van je te lezen, hoorde ook bij de ongerusten al reageerde ik niet. Ik leed in stilte, ha ha.
Maar goed, het heeft geholpen en dat was de bedoeling. Geniet verder van je vakantie, veel plezier.
Groet, Mieke
.
Fijn dat je even laat weten hoe het gaat. Rust vooral uit, Cellie en doe alleen dingen die je echt wil doen. Als dat niks is: ook goed!
Wel heel blij dat je even van je laat horen.
En misschien doet het je toch ook wel goed te lezen dat vele lezeressen zich zorgen om je maken wanneer je opeens in niemandsland verdwijnt.
Ik wens je toe nog wat energie op te doen en iets leuks te ondernemen deze dagen . Woonde ik in je buurt kwam ik je halen voor in ieder geval een terrasje.
Marina
Niet stom, maar ik ben blij dat je er weer bent! Zomaar elke / bijna elke dag schrijven, dan een week onder duiken, foei!! 🙂
Fijn dat je er weer bent. Ik lees ook elke dag je berichten en maakte me zorgen. Gelukkig om niks, maar je went er zo aan, hè? En af en toe heb je een breek nodig. Groetjes Janneke
Geniet van je vrije dagen. En bloggen is geen moeten
Gelukkig is het niets ernstigs waardoor je er niet was. Ik miste je maar liet dat niet weten. Blij dat je er weer bent. En even writer's block is niet raar of erg, lekker je eigen ding doen daar in Tuinesia. Alvast een gezellig etentje met dochterlief.
Ik wens je nog een fijne tijd. Misschien dat je langzamerhand, als je wat meer uitgerust bent, toch nog wat meer leuke dingen gaat doen.
Fijn dat je er weer even was! Rust lekker uit, niks doen mag. Melanie
Fijn dat er niks ernstigs is.
Niet gereageerd, maar best blij dat je weer iets liet horen.
Ik hoop dat er meer en meer wel een vakantiegevoel gaat komen. In ieder geval even niet werken.
Fijn dat je er weer bent.
Ik lees je blogs altijd.
Hoi Cellie,
Hè, gelukkig, je bent er weer! En fijn even niet hoeven werken en forenzen.
Wat je moeder betreft: ik denk dat je haar beter begrijpt dan de rest van de familie. Lief dat je allerlei dingen voor haar regelt. Je bent echt een lieve dochter voor haar!
Die lies klinkt pijnlijk. Ben je er al mee naar de huisarts geweest?
Geniet maar lekker van je vrije dagen en het etentje met je dochter. Het is je van harte gegund! En misschien kun je iets afspreken met een vriendin of zo? Het kan ook zonder dat je twee hondjes bent, hoor! Bomans had ook andere mensen nodig, net als iedereen. Hoe dan ook: fijn dat je weer wat op je blog gezet hebt.
Gelukkig ben je weer 'terug'! Was wat bezorgd vanwege het gedoe in je familie. Gelukkig was je gewoon ff zonder inspiratie!
Een reactie posten