Eendelijk

In de ochtend nog net op tijd op het station om toch de beoogde trein te halen. Hoera! Had inderdaad eerst in de app gekeken, maar weer geen rekening gehouden met een te vroeg vertrekkende bus. 

Druk op het werk, maar door mijn "Net als een Eend"-houding, ging het me goed af. Er zat me geen veertje dwars, ook al waaide het weer behoorlijk op de werkvloer.

Wat zeg ik; een stampvoetende en luid schreeuwende collega omdat er iets moet wat kennelijk in haar ogen veul te veul is en dan ga je je maar als een kleuter gedragen. Ik zat te wachten tot ze op de grond ging liggen en keihard janken zoals peuters doen in de supermarkt als ze geen snoep mogen. Ik was even de WC-eend toen. Onder de rand spuiten en negeren die puinhoop.

Zo geen zin om empathisch te doen met dit soort gedrag. Kom op zeg!

Daardoor liep mijn geplande bespreking heel erg uit, plus een spoedgeval - altijd rond einde diensttijd en die moest ik toch echt eerst even doen - kan de bespreking wachten. En dus weer ruim na mijn ETA thuis. 

Ook omdat de trein die ik daarna had willen nemen niet kwam, de stoptrein mega vertraging had en ik dus maar de Intercity nam, die weer moest wachten op de stoptreinen voor hem. 

Maar kwakkwakkwakkwak....eten (bloemkoolnasi) staat in de koelkast en verder hoeft er helemaal niets vanavond, dus kwak 'm er maar in. 

Omkleden - thuiskleding aan, nette kantoorkleding uit en eten opwarmen. Alles voor morgen weer klaarzetten (lunch, spullen etc) en dan ben ik echt klaar. Oh nee...nog even lekker in de tuin kijken wat er nog snel kan. Dode bloemen eruit knippen, gewoon lekker nikserig.

Heerlijk! Al ben ik nou niet zooo vrolijk als Alfred J., maar wel luchtiger. Door die andere blik op zaken. En een uitnodiging voor een sollicitatiegesprek.