Altijd als ik vanaf het station in de woonplaats van mijn moeder, de lanen af en op naar haar straat loop, vraag ik me af of dit de laatste keer is. Ze is 84 dus we weten niet hoe lang ze nog heeft. Niet ziek, geen chronische ziektes ook, alleen die alzheimer he..
Ooit, nog in de ban van wensdenken, maakte ik een visionboard met zo´n type huis als daar bij die lanen erop. Ook al mooie huizen in de tijd dat er alleen oudere mensen woonde. Nu helemaal bakfiets gereed.
Ook leuk om af en toe op Funda te kijken wat zo´n huis doet.
OK, terug naar mijn sociale huurwoning met huurtoeslag, dus dan snap je wel dat zo´n type huis, überhaupt een koopwoning geen optie is voor mij.
Ben tevreden met mijn huurwoning hoor, maar, zoals de bezitters van een koopwoning argumenteren: ik bouw niets op. Geen leuke pensioenspaarpot of later lagere woonlasten of, zoals mijn moeder, helemaal geen woonlasten.
Eerst maar eens kijken of we dat later wel halen. Geen enkele zin dus om me daar heel erg druk over te maken, pensioenspaarpotten. Leven is onvoorspelbaar, net als de lengte ervan.
5 opmerkingen:
Mijn schoonmoeder is toch nog altijd blij met haar huurhuis. Ze woont er al tientallen jaren en wil er niet weg - al is het dan een rothuis met een trap, om Herman van Veen eens te citeren. In het algemeen vindt ze het fijn dat ze zich geen zorgen hoeft te maken om onderhoud of reparaties.
Ze had ook best al die jaren met haar man wat geld opzij kunnen zetten (sparen, of beleggen), maar dat gaven ze altijd uit aan reisjes met de caravan en aankopen in tweedehands winkels. Nu schoonvader overleden is en zij veel moeilijker de deur uit komt, stapelt het spaargeld zich op.
Tja die laatste zin... dat valt niet te ontkennen
Het is fijn om een eigen huis te hebben en lage of geen lasten als het lukt de hypotheek af te lossen. Huren heeft dan weer als voordeel dat je zelf weinig tot niets aan onderhoud hoeft te doen. En een spaarpotje voor later... het heeft inderdaad geen zin om je druk te maken over later, dat komt zoals het komt, of niet. Misschien heb ik makkelijk praten met een afbetaald huis, maar ik werk nog steeds omdat ik het ook onzin vind om nu al thuis te gaan zitten en ik ook niet weet hoe lang mijn later nog duurt. Misschien nog wel 40 jaar en dan wil ik ook nog wat achter de hand hebben.
Het argument dat je weinig tot niets aan onderhoud hoeft te doen klinkt leuk. Ik woon in een sociale huurwoning die als ik eruit ga een koopwoning word. In de praktijk komt dat erop neer, dat je voor elk stukje onderhoud moet knokken. Zo krijg ik deze maand eindelijk overal dubbelglas, dat was maar half zo. Word er eindelijk door een fatsenlijk bedrijf aan de buitenkant geschilderd , waardoor er aan het licht kwam dat er een aantal kozijnen totaal verrot zijn, het vorige bedrijf schilderde overal vrolijk overheen. Verder als je aangeeft dat er wat kapot is word het eerst halfslachtig gerepareerd en word er pas na meerdere reparaties en een hoop gezeur van mijn kant overgegaan tot vervanging. Meestal proberen ze je af te poeieren door te zeggen het werkt toch nog? Gelukkig de laatste jaren geleerd om daar geen genoegen mee te nemen en te blijven klagen tot ze vervangen. Mijn buurvrouw die het huis kocht zei vervolgens maar onderhoud kost je dan toch niets ? Nou , ik betaal wel degelijk voor onderhoud ,dat zit gewoon verwerkt in de huurprijs . Zou heel graag dingen willen verbeteren in de woning, bijvoorbeeld mijn vloer die is zo slecht dat ik geen pvc vloer kan laten leggen omdat de vloer dan eerst geegaliseerd moet worden. Maar dat moet ik dan zelf betalen en als ik uit het huis ga zegt de woningbouw bedankt nu brengt de woning meer op.
Een reactie posten