Regelmatig leg ik iets in een online winkelmandje en dan denk ik eind van de dag (als de geweeeeeeldige aanbieding afloopt) of ik het echt wel nodig heb of alleen maar denk dat ik dat wil. En ook bereken of dit echt wel een goede aanbieding is. Of nog wat langer wachten voor meer korting.
En dan is de volgende dag de aanbieding voorbij en ook het idee dat ik echt dit nodig heb.
Niet dat ik nooit iets koop of aanschaf, maar ik denk er wel heel bewust en expres langer over na dan: Kopen! En die impuls direct volgen.
Hoe werkt dat bij jullie?
10 opmerkingen:
Bij mij ook steeds vaker: Toch maar niet!
Ik koop echt alleen online als het niet anders kan. Weet van de uitbuiting van pakketchauffeurs en order-pickers in de distributiecentra, het is toch een vorm van moderne slavernij al zal niet iedereen dat graag willen horen. Was niet voor niks lid van een vakbond tijdens mijn dienstverband en heb zelf ook postbezorgwerk gedaan, dat is ook uitbuiting!
Maar soms ontkom ik er ook niet aan, als mijn rug het laat afweten of als iets echt niet in de buurt te krijgen is. En wat Aaf vandaag beschrijft, dat wachten op een pakket dat dan uiteindelijk toch nog onvoorspelbaar is. Als alleenwonende moet je dat alleen doen. Ja, buren.. maar dat wil ik liever niet. Mijn buren maakten er een potje van, lieten mij alles van hen aanpakken en betrokken mij zodoende in hun conflicten met de pakketdiensten wat me veel energie kostte. Dan zou je denken, maar dan kan jij dat toch ook van hen vragen, maar nee, dat wil ik liever niet. Groet, Ine
Ik koop ook zelden online en als ik dat soms toch doe, dan laat ik het afleveren bij een afhaalpunt. Hoef je er in ieder geval niet voor thuis te blijven en heeft er niemand verder last van. Zelf neem ik geen pakketjes meer aan voor buren. De meesten hebben een auto en wonen met meerdere mensen in huis en bestellen bijna wekelijks iets, dus als ze iets bestellen mogen ze zelf thuis blijven. Ook kwamen sommigen het niet eens halen , maar dachten dat ik het wel zou brengen. Wat ik dan ook wel eens deed als het hier al dagen lag. Maar gelukkig weten de meeste koeriers inmiddels dat ik niets meer aanpak ,dus word er minder aangebeld met de vraag of ik het wil aanpakken.
Ga pas zoeken,als ik echt iets nodig heb. Dan is de twijfel"is dit het juiste". Want dat gezeur met terugsturen,daar heb ik een hekel aan.
Doe ik ook. Of ik laat de tab een tijd openstaan op mijn telefoon en als het dan te lang geleden is, wilde ik het blijkbaar niet en sluit ik de tab. Dan is het voorgoed weg en denk ik er nooit meer aan.
Mevrouw Hoefnix
Ik heb een tijdje ali, temu en shein trachten te doorgronden en plaatste wel eens iets op mijn verlanglijst. Maar raakte elke keer verstrikt in de kortingen/bonnen/wel geen verzendkosten/maten.
Nu geef ik aan dochter door wat ik precies wil en zoekt zij het uit.
Paar weken geleden een broek gekocht die me erg goed beviel en toen van hetzelfde merk online 2 van andere stof maar wel zelfde pasvorm gekocht, die kwamen 2 dagen later zoals beloofd.
Ik koop zo min mogelijk online en kijk er dus ook niet naar. Ook met gewoon winkelen heb ik mijzelf goed in de hand om dezelfde reden als jij niet nodig, zonde van geld, enz.
Ik heb een grotere kledingmaat en dat vind ik dan helaas niet in de fysieke winkels maar wel op de website van de winkels. Denk daarbij aan C&A, Cecil enz. En daarnaast bestel ik vaker bij Waschbaer kleding en zomerschoenen. Die zijn ecologisch meer verantwoord.
Ik probeer zo min mogelijk (online) te kopen. Ik leg ook wel dingen in de digitale winkelkar, maar net als jij laat ik het vaak ook lang liggen of verwijder ik het weer. Blijk ik het toch niet nodig te hebben of niet graag genoeg te willen. Impulsaankopen doe ik nooit meer, niet online en ook niet in de winkelstraat.
Ehm. Anders. Laten we het daar maar op houden, haha!
Máár: ik ga wel steeds minder kopen, uit mezelf. Want ik heb alles wat ik wil hebben al in huis nl.
Een reactie posten