Laatste werkdag van de week verliep prettig. Totdat mensen om 16.55 uur nog gingen bellen dat ze graag een afspraak willen maken. En die maak ik dan ook, want misschien heeft die persoon er de hele week al tegen aan zitten hikken. Plus dat jongeren niet echt bellers zijn.
Alles zo snel mogelijk in de administratie vastgelegd en de rest komt maandag.
Verlangde naar mijn trein naar huis. Zag dat het ook weer druk zou zijn, maar wel gelukkig een hele lange trein. Stap ik meestal achter in in de trein, daar zijn vaak nog plekken. En zo ging het ook.
Wel kregen we hele opsomming dat als we IN de trein stappen we eerst passagiers eruit moesten laten stappen. Apart; we zaten namelijk al IN de trein. En wij waren straks die passagiers die graag eruit wilden. Tenzij je nog verder moest reizen en overstappen dan wist je nu alvast hoe het dan hoort.
Ik gooi gewoon mijn lijf in de strijd en meestal stapt men dan toch wel opzij als ik uit moet stappen.
Eindelijk de bus en nog een klein stukje fietsen. Net als heen in de spetterregen. Maar boeien; ik was op weg naar huis. Alles wegzetten, de klikko van de stoeprand halen die geleegd was, fiets in de schuur, werktassen opgeruimd en leeggemaakt. Wokpan op het vuur.
Nu even niets meer.
Las een heel interessant artikel over een verzetsvrouw uit Utrecht. Minder bekend dan haar zuster, maar even zo belangrijk werk.
Ben ik zaterdagavond om 20.00 uur daar ook weer even stil voor. En voor alle kinderen die ze niet kon redden.
Denk ook even terug hoe ik met mijn vader naar de herdenking bij Kamp Amersfoort ging. Dat beeld van die man daar en de verhalen van mijn vader, maar ook van zijn ouders hierover.
Zou ik nu een Trui durven zijn? Of toch een muts.
8 opmerkingen:
Ah, nu snap ik ineens de "rare" tijden voor de films die vanavond draaien: de ene is heel vroeg zodat de film om 20 uur afgelopen is, de andere begint om 20.30 uur zodat je alle tijd hebt om stil te zijn van tevoren.
Als het niet op een weekdag is, vind ik het moeilijker om me het moment van 20 uur te herinneren. Ik zet m'n wekker maar, denk ik zo. Op een paar minuten vóór acht dan, natuurlijk.
Dat vraag ik mijzelf ook vaak af. Wens je een goed weekend. vrgrt Marle
Ik weet niet of ik dapper ben
Wat een lieve gedachte over die late bellers. Je hebt daarmee een aantal mensen een groot plezier gedaan, al zijn ze zich daar vast niet van bewust. .c
Dat artikel over Trui las ik ook en die vraag is natuurlijk DE vraag.
De keren dat ik met de auto onderweg was zocht ik altijd op tijd een parkeerplaats en vond het altijd ontroerend om te zien hoe zo'n plek snel volstroomde en iedereen na de twee minuten weer langzaam verder ging met eigen leven.
Ik weet niet wanneer het zo officieel werd op de Dam. Kan me een keer herinneren in 1972 dat ik bij een vriendin was die vlakbij de Dam woonde en we er gewoon even naartoe liepen.
Ik weet niet of het in dit kader helemaal gepast is en ik wil zéker ook op niemands tenen staan maar wat mij geraakt heeft tijdens de Corona periode is de slaafse volgzaamheid van de grote massa, dat weinig mensen zich durfden of wilden uitspreken tegen de onzinnige maatregelen, de uitsluiting van mensen door het gebruik van een omstreden QR code, dat geeft mij weinig hoop dat er veel mensen als de dappere verzetsmensen van weleer (zullen) zijn
Jij zéker wel ❤
Een reactie posten