dinsdag 9 december 2025

Koek

 Las al eerder een artikel over de winkel in Amsterdam waar je maar één soort koekje kan kopen en nee, het is geen stroepwaffle.
Oftewel de ouderwetse Hollandse Stroopwafel. 




Best apart dat mensen dat willen. Alleen dat. En verder is er niets te willen, want er is maar één soort.

De winkel is nu aan het Rokin gevestigd, maar  onderstaande stukje van een aantal jaren terug uit het Parool, geeft aan hoe of wat over het koekje.

Heeft iemand wel eens zo´n koekje gekocht en wat vond je ervan?


Dromen van een koekje

Vera van Stapele is de mater familias van het koekjesimperium. Ze studeerde psychologie in Groningen, maar er schuilde altijd een ondernemer in haar. Tijdens haar studie bedacht ze een zonnebrandspraymachine, opdat strandgangers zichzelf niet meer hoefden in te smeren. Een prototype stond een zomer lang bij de strandopgang van Scheveningen. “Die machine werkte prima, er zaten nog een paar kleine ­foutjes in.”

Ondertussen was Van Stapele ook bezig met een andere uitdaging: het maken van het perfecte koekje. Al op de middelbare school bakte ze een periode lang elke dag een taart. “Mijn droom was een chocoladekoekje met een vulling van witte chocolade. Maar hoe moest ik dat maken? Het werd een queeste. En toen ik het recept had gevonden, kon ik aan niets anders meer denken. Het was een alles vervullende ontdekking. Ik was er totaal door geobsedeerd, het koekje nam mijn leven over.”

De zonnebrandspray-machine verdween in de opslag. Op 1 december 2013 opende Van Stapele het winkeltje in de Heisteeg, waar ze alleen dat ene koekje verkocht, ook al zeiden mensen om haar heen dat klanten wat te kiezen moesten hebben. “Ik vond het onzin. De kracht is dat je juist géén keuze hebt.”

Van Stapele verzon niet alleen het koekje, maar bepaalde ook hoe de winkel eruitzag. Ze bedacht het achtbaantje in de etalage, ze was als kind gefascineerd door bewegende dingen in de etalage bij de Bijenkorf tijdens de kerstperiode. “Dat wilde ik in mijn winkel ook, iets wat beweegt en met lichtjes.” Ook wilde ze een grabbelton bij de toonbank. “De ­ontwerper vroeg of dat echt wel nodig was. Maar natúúrlijk wilde ik die grabbelton, dat is het ­belangrijkste onderdeel van de winkel.”

H


7 opmerkingen:

izerina zei

Heb je de koekjes al gekocht?

Luz zei

Weer een bewijs...mensen zijn kuddedieren😁

Anoniem zei

Ik heb ze nog nooit zelf gekocht, maar wel regelmatig gekregen van onze zoon, die (toen) om de hoek werkte (van de oude locatie) van Van Stapele. Het zijn lekkere koeken (vooral een beetje opgewarmd). Wel prijzig. Zou ik er voor in de rij gaan staan. Nee!
Groet, Nic

Anoniem zei

Nog een kleine aanvulling, het is een grote koek die erg machtig is. Wij deelden er altijd een.

Marlou zei

Nou... als het geen stroepwaffel is, dan weet ik het niet.
Ik probeer zo min mogelijk suiker te gebruiken, dus wat dit voor koekje is... geen idee!
Groetjes!

nicole orriens zei

Ik vind het wel bijzonder! Vooral omdat er overal eindeloos veel keuze in is, om dan juist voor 1 soort koekje te gaan. Het heeft wel iets.

Alice K. zei

Wel knap om zoiets te bedenken en dat er dan inderdaad mensen voor in de rij gaan staan... Ik heb dat totaal niet in me.