Moeder

Heerlijk; ontweek de laatste werkdag van de week alle buien. Of was net op tijd in de bus of ik was net op tijd, bijna droog, thuis.

Was een beetje saai op mijn werk. Zieken, mensen die vrij hadden of voor het werk elders moesten zijn, dus ik was de hele dag alleen met mijn leidinggevende. Die het ook weer druk had met allerlei overleggen. 

Geen tijd om samen te lunchen (gebeurt sowieso erg weinig) en dus alleen in de grote kantineruimte. En op vrijdagen is het overige werkvolk meestal ook niet in da house. 

Kon me dus goed concentreren op afspraken inplannen, een spoed afspraak regelen vanwege alweer een uithuiszetting die die ochtend nog even werd doorgemaild en heel tevreden dat mijn collega (ook door mijn inspanning om contact met client te krijgen; gebruikte nog net geen postduif) het voor elkaar heeft gekregen dat de uithuiszetting werd afgeblazen. Goed gedaan!

Doordat ik stug doorwerkte en me niet aan omgevingslawaai hoefde te storen of daardoor afgeleid werd, kreeg ik veel voor elkaar. Dus mocht met een tevreden gevoel de dag afsluiten. En dan door naar het station terwijl het buiten steeds donkerder werd. 

Trein op tijd (nou ja, 1 minuutje te laat), bus op tijd en vrij leeg, fiets stond er nog en joehei; Thuis!

Fiets in het schuurtje, werkkleding uit, lekkere oude jeans aan en dito shirt. Eten had ik gisteren al voor twee keer gemaakt, dus opwarmen maar. En weten dat het een extra lang weekend is.

Deed mijn best om mezelf opgewekter te maken. Vind mijzelf een beetje somber en doordenkerig de laatste tijd. Hoorde Get Fresh in the weekend in mijn hoofd van Mel & Kim. Zag ze ook dansend naar het station gaan. 

Hoe fresh ben ik dan? 

Ik ga straks genieten van een detective: Endeavour. 

En energie bewaken want ga het weekend op het jongste kleinkind passen. Het festivalseizoen is weer geopend en de jonge ouders gaan ergens samen heen. Denk ook met hun vrienden. Dus nog even kijken tot hoe lang mijn diensten nodig zijn en nou niet al van te voren miepen dat je zo moooooooooe bent! Dat weten we nu wel. Je kan nog veel moeder zijn hoor! 

Wees blij dat je het mag en kan. Jouw eigen bloedjes. En hoe snel ze groeien en een eigen persoonlijkheid ontwikkelen. 

Saunajas

Gisteren reed ik in de regen weg. Dus regenjas aan en Vera-hoedje op. Toen ik naar huis ging was het al aardig opgestoomd (door die regen) en voelde mijn regenjas nu als een saunajas. Het klamme zweet brak me uit in de trein en bus. En ook door de drukte voor zeven uur al in de bus en trein. Gaat iedereen op reis of zo?

Vandaag weer regen voorspeld op de terugweg, maar ik waag het er maar op in mijn zomerjas. Want klam en bezweet ben ik niet op mijn best. En thuis kan alles gewoon drogen. 

Gemaaid

Administratie weer bijgewerkt. Geen rare dingen gelukkig. Hoef me geen zorgen te maken over achterstanden of te weinig reserves. 

Voor mijn moeder een nieuw energiecontract geregeld. Nog even twijfel bij mij over de duur van het contract, maar goed, wie weet hoe lang mijn moeder gewoon nog thuis kan wonen? 

Bespaar haar weer enkele tientjes per maand, al zal ze er niets van weten. En altijd hoop ik dat ze die tientjes voor haarzelf aan wat leuks besteedt, maar helaas, alleen mijn Steelzus maakt dat op, door allerlei rotzooi te kopen die vooral zij leuk vindt met de pinpas van mijn moeder. 

Heeft geen zin meer om me daarover op te winden. Het feit dat mijn broer, die voorheen altijd pinde voor mijn moeder en dus de nieuwe pincode gebruikte, (nadat mijn andere broer en ik die veranderden om steelzus toegang te ontzeggen tot die rekening) dat hij het wel ok vond om haar die code weer te geven.  Uit nijd schat ik in omdat ik niet meewerk aan zijn plannen. Maar mij heeft hij daar niet mee; wel onze moeder.

Tsja.. dat ik daar geen vertrouwen in heb, het gebruik van die pinpas (na zusje haar gedrag in het verleden) zegt misschien meer over mijn wantrouwigheid. Laat toch lekker gaan joh! Is jouw geld niet eens. 

Had uiteraard weer de pincode kunnen wijzigen, maar met welk doel. Lesjes worden toch niet geleerd en is het aan mij om mensen lesjes te moeten laten leren? 

Ik ben er alleen maar moe van als in het zuigt alle energie uit me, dus laat het maar gaan. Uiteraard monitor ik wel goed of er geen rare zaken gebeuren. 

Heerlijk het gras gemaaid. Fijn werkje want dan denk ik alleen maar aan het gras. En hoe fijn het is, ondanks het moeten maaien wekelijks, dat ik gras heb. Voor de geur, het gevoel aan je voeten, een speelplek voor de kleinkinderen. En alle mussen uit de buurt die na het maaien even kwamen kijken of er nog wat lekkers voor hen te vinden was. Kennelijk ook al bijzonder, mussen in je tuin.

En nog op tijd voor het alweer lang ging regenen. 

Saaie tuinmuts

Voor mensen die graag prikkels van buiten krijgen klinkt mijn leven denk ik retesaai. In de ochtend even snel een boodschapje halen voor een vakantie-ontbijtgevoel en daarna stukje lezen in de zon, met verse koffie erbij en daarna riep de tuin me. Schep ruimte, haal die slakken weg, die vreten ons op! Doe wat aan dat stuk waar je twee jaar niets aan hebt kunnen doen. 

En als ik nadenk als ik op mijn werk zit; waar verlang ik dan naar? Vrije dagindeling. Geen verplichtingen, geen wekker vroeg in de ochtend, niet in een overvolle bus en daarna nog vollere trein. Geen zware tassen sjouwen. 

Ja, een zwembad in de tuin hahaha...maar dat kan budget-technisch niet. Ruimte-technisch ook niet trouwens.

Iemand die de hele dag naar me wil luisteren; Nou - bel de Luisterlijn dan maar.

Buiten zijn, in de frisse Schiphollucht.

Of water horen of zien; kijk maar naar je minivijver. Of zet de kraan aan. 

Niet door familie me de manier van wat ik voor mijn moeder zou moeten (lees willen) doen laten opleggen. Of opschrijven in de agenda dat ik kom. En hoe vaak. Kan dit afgetikt worden en tegen me gebruikt. 

Schoonkutzus noemt dat dit de andere mantelzorgers dan ontlast. Als zij (The goodies) weten dat ik kom, hoeven zij niet. Klinkt niet echt liefdevol, maar meer als een soort plicht. 

Kijk ik in het schema van de parkeer app, dan blijken hun inspanningen altijd heel kort te zijn. Even uit werk nog langs moeder, kwartiertje blijven en doorrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr. Zo kan ik ook ook technisch mantelzorgen. 

En dan zondag een pak Merci mee dan is dat nummertje ook weer gedaan. 

De treinen, overigens, waren vandaag heel leeg. Vreemd. Vakantie is voorbij toch? Er dreigde een groot onweer bij mijn werk, dus op tijd weggegaan. Helaas hadden de treinen allemaal vertraging. Eentje kwam zelfs op een heel ander spoor aan. 

Ook die treinen vrij leeg. En het begon keihard te regenen. Op tijd dus in de trein. Tot het laatste station voordat ik eruit moest lekker leeg, toen was het weer dringen. En buiten was het warm en vochtig en de bus die kwam maar niet. Ruim 25 minuten staan wachten. Bleek er een brug kapot te zijn. 

Eerste bus zat zo vol, daar had ik echt nul zin in. Dan liever nog natregenen en laat thuiskomen, want het dreigde steeds meer. Volgende bus ook heel vol, maar goed; niet zeiken - ik had nog een zitplaats. 

Even een soort van claustrofobie-gevoel. Zo volgepropt was de bus. Maar stelde mezelf gerust. Het is nog nooit voorgekomen dat je in Timboektoe pas eruit kon. Rustig, wacht af wat er bij jouw halte aan de hand en en komt goed.

Dus zit nu thuis en dus goed gekomen. Zelfs nog droog thuisgekomen. Met zonder jas! Fijn toch!

Schatkist

Als de oudste kleindochters bij mij zijn, willen ze altijd even in mijn schatkist kijken. Mijn hobbydoos met vakjes, aan twee kanten, vol met plastic oorbellen. Niets van grote waarde dus en alle glitter is nep. Maar voor de dames is het een geweldige ontdekkingsreis. Alle oorbellen worden bekeken en beoordeeld als Mooi, Super, Wow... (meisjes van 3 en7 he..).

Een glinsterende kraal wordt een diamant genoemd. Echt 100% plastic.

Image by JamesDeMers from Pixabay

Ooit kreeg ik een dunne gouden ring uit de erfenis van mijn Oma. Met een lichtblauwe doorzichtige rechthoekige steen en daarom vond ik als enige die ring wel mooi. Dus mocht de ring hebben. Liet ter versteviging van de dunne ring mijn trouwring *toen geen trouwring meer*  eraan smelten. Toen ik gescheiden was heb ik die trouwring letterlijk van mijn vinger geknipt met een tang. Kreeg de ring niet meer los. En smeet hem ergens onderin een doos met sieraden van vroeger. Bedelarmbandjes van zilver waar je iedere verjaardag een nieuw bedeltje aan kreeg. De trouwring had ik toen ook nog eens zelf betaald, dus ook niet een romantische herinnering.

Maar die ring van mijn Oma is op wonderbaarlijke wijze verdwenen. Als hij nog ergens in huis ligt, komt hij wel weer terug. 

Voorlopig is mijn erfenis dus een doos plastic oorbellen. Geen goud of diamanten of pipo...pppppparels!

Hoop dat mijn schatkist vooral virtueel is en bestaat uit goede herinneringen. Daar bouw ik dagelijks aan. 

Nul zin

Ergens uit mijn tenen toch maar wat energie en vooral zin opgedoken gisteren en met de fiets naar een tuincentrum een dorp verderop gefietst. Mega druk. Allemaal mensen die een moederdag-ding of boeket kochten. Staat me echt al jaren tegen, vanaf dat ik niet meer thuis woonde en die dag op het station opeens allemaal mensen met het verplichte boeket zag staan. Doe dat dan die andere 364 dagen eens een keer. Spontaan. Vertellen en laten zien dat je je moeder waardeert. 

Heb wat plantjes gehaald, kan ik straks even in de tuin of in een pot zetten. Zoveel er in een fietstas past dan he.. En ervan genieten. Zelf gedaan, geen hulp bij sjouwen, graven of wat dat ook. En ook nog zeker wel een half uurtje (geen rust in de kont voor langer) gelezen in mijn bibliotheekboek. Gaat ook over Europa(pa). 

Weet niet wat er is gebeurd, ik was er niet bij immers, maar het Songfestival is zo toch stukken minder te genieten zonder de spanning van hoe het met "onze" deelnemer zou gaan. Dus niet gekeken. 

Alsof mijn boycot een drol zou uitmaken. Hahah!!

Kon ik wel redelijk op tijd naar bed. En zonder wekker wakker worden is ook heel vakantie-achtig. 

Parasol opgezet, planten in potten gedaan, beetje opruimen, beetje niksen, beetje koffiedrinken. 

Fijn contact met een vriendin. Die haar moeder in een verpleeghuis in haar buurt kon plaatsen. Haar broer was ook even over. Allemaal in harmonie. Wat een contrast bij hoe het bij ons gaat. Schaamte en wat ben ik dan voor persoon met zo'n achtergrond? Hoeveel steekjes zitten er los aan mij? Doe ik het wel correct en juist of heb ik ook een hele grote blinde vlek. 

Joost

Mijn kleindochters kenden Europapa ook. En zongen en dansten vrolijk mee. Moest even wennen, maar nu vind ik het ook een aanstekelijk liedje. Met een boodschap. 

Nederlanders houden van boodschappen.

Leuk dat zijn liedje door is naar de finale op Zaterdag. 

En toch moet ik bij de titel altijd denken aan deze: