Onvergetelijk

 

Most people quickly forget car types, brand names, and who could throw a Frisbee, Cellie, but forever remember the broadly smiling, animal talking, tree hugging eccentrics they befriended. Go for the latter. Putting the "U" in Unforgettable,   The Universe

Zon, zon en zon

Werd veel te vroeg wakker en begon maar aan een volgende online leesboek. Een thriller. Daar slaap je zo lekker weer bij in. Uiteindelijk wel, maar had al gezien dat de zon opkwam. Dus wist wel hoe laat het ongeveer was. Rare tik. 

Mijn hoofd zit vol snot en hoesten is er ook nog bijgekomen. Olé!

Dus eerst maar lekker douchen, dan voel ik me altijd frisser.

Toen ik de zon zag, wist ik dat ik in ieder geval even lekker kon genieten van een bak verse koffie en ontbijt buiten. Want  - hoe lang zou dat nog zo maar kunnen? Misschien morgen weer geheel ander weer.

Pluk de dag.

En goed voor het snothoofd.

Alsof nu pas de algehele moeheid van werk indaalt. Heb ook nu geen behoefte aan naar plekken te gaan waar het heel druk is. Weet dat het Monumentendagen zijn, maar voel me momenteel zelf een monument, in de steigers. Laat me maar. Weinig zin in plukken. 

Laat me dan maar de kleine dingen waarderen. (Reik het vergrootglas eens aan!).

Alweer slecht geslapen en snothoofd. Alhoewel er geen regen was voorspeld, fietste ik toch door de regen om o.a. mijn oud papier weg te gooien. 

Alle bakken vol met karton en dozen. Alle bakken hier in de buurt. Dus nam het maar weer mee naar huis. Komt wel een andere dag. 

Regen, regen en nog meer regen

Blij dat ik donderdagavond de klikko al bij het verzamelpunt had gezet, want het regent hier al de hele ochtend. En hard ook. Was vroeg wakker, werktijd wekkertijd, maar met dat geluid op de schuine ramen, totaal geen zin om energiek uit bed te springen.

Nou, dan niet.

Maar toch wel redelijk op tijd eruit, rustig douchen. Er hoeft niets, dus hoef me niet door mijzelf en ``Ik moet wat leuks doen` laten opjagen. Of gewoon íets moeten. 

Laat

Los

Donderdagavond grappige uitzending van de reünie van B&B vol liefde. Of mijn voorspelling wie er met een partner zou eindigen uitkwam. 

Maar ja, wat weet ik er nou van. 

Al zo lang geen partner meer. Ook niet meer op zoek naar. Kijk ook niet om mij heen hiervoor. Er wordt ook nul naar mij gekeken schat ik in. Denk dat ik gewoon het moet doen met hoe het nu is. Alleen, beetje lullen tegen mijn beeldscherm en dat is het dan wel. Ben geen geschikt partnermateriaal. Misschien kan ik me nog aanmelden bij een klooster. Non de jus!

Oh ja, ben wel heel goed in de was doen. En dat doet eigenlijk de wasmachine. Goed in de was ophangen dan. Dat wel. 

Wat een kwaliteit.

Tussen de buien door in de middag even snel mijn schoon gestoomde herfstdekbed ophalen. Gewoon goed proppen dan past het nog in mijn fietstas. Plus wat kleine boodschapjes gedaan, maar minimaal wat ik nodig heb (of denk nodig te hebben). Lekker droog weer terug. Enig uitje! Enig! Genoten.

Dekbed boven achter het luik opgeruimd, tot het nodig is. Nu nog zomerdekbed in gebruik. 

Droomde een bijzondere droom over mijn bewind-broer. Weet dat ik ook  al eerder droomde over de aankondiging dat de recent overleden man dood was. Nu is dat niet zo bijzonder bij een man van 87 met een broze gezondheid, dus ik zou er geen beroep van maken, dromenuitlegger.

Maar het klopt altijd. Nu ging broer niet dood in de droom, maar had wat te verbergen. Goh...

Ondertussen ook maar een klein tripje naar een wadden-eiland geboekt. Want ik baalde zo van mijn lamlendigheid. Een thuis/vakantie. Alweer. Te laat, te stom, te sloom.

Dus:

Ga

Wat

Doen.

Of in ieder geval verzinnen.

Niemand regelt dat voor je, moet je echt zelf gaan doen. Pak de regie: Hup......zoeken heb ik al gedaan, nu alleen nog op de knop boeken klikken. Gedaan. En niet sneu in een één-persoonsbed, maar graag comfortabel slapen. Dat gun ik mijzelf. 

Vooral iets waar ik blij van gaat worden. En alleen het tripje met de boot is altijd al een vakantiegevoel. Hahah...wat zeg ik; dat gevoel krijg ik al op de pont in Amsterdam. Niks gewend he en dus snel tevreden.

Maar nu ben ik wel tevreden. Wat zeg ik; heel tevreden, want niet alleen maar lamenteren, maar in actie gekomen. Zelluf gedaan.

Iets om naar uit te kijken. Maar voel het nog niet helemaal. Dat moet nog komen denk ik. 

Al werd ik vanochtend wel wakker met een verkoudheid. Dat is minder fijn. Maar wel gewend aan een vol hoofd. 

Luister naar het boek wat als aanrader bij Bertiebo stond; Zachtop Lachen. Zo mooi en ook zo herkenbaar wat haar overlevingsstrategie is. Met zwarte humor geschreven. Dat ligt me wel. Later op de dag lees ik het boek, want het luisterboek gaat me te traag. 

Moet ik zowaar er ook even van huilen. En dat kan ik al tijdenlang niet meer. Een snik op de begrafenis vorige week, maar meer kwam er niet uit. 

Ook zij maakt tijdens therapiesessies omtrekkende bewegingen. Om maar niet te hoeven praten en vooral niet te hoeven voelen. 

Nu bezig de tuinkast opnieuw in te ruimen. Rustig aan. Hoeft niet in 10 minuten af. Mijn tempo. Mijn kast, mijn huis. En hij staat scheef, dus ook even beter doen. Met een waterpas. Dan is het echt recht en niet op het (schele) oog. 

Snothoofd mag snel weer over gaan. Waarom nou net als ik vrij ben? Hoesten ook nog erbij. Bah. Baal hier wel een beetje van. 

Vroeg naar bed dan maar. 

Tamelijk zoet

De film was prettig, maar ik vond ´m wel wat lang. Alsof iedereen nog even langs moest komen voor een allerlaatste keer. Nu had ik het wel gezien. Klaar. Opperdepop is het verhaal. En de allerleukste speelde niet meer mee. Want overleden in het echt. 

Op de heenweg begon het al te regenen, maar ik wist dat ik maar drie stappen hoefde te doen en ik was al in de bioscoop vanuit de bus. Terug ook regen, steeds harder en onweer in de buurt, dus maar even bij aankomst bij het bushokje gewacht, wat ook een voorkant heeft, dus stond redelijk beschut tot de bui eventjes minderde in intensiteit. Toen snel huiswaarts en daar de geleegde Groene bak opgehaald.  

En nog even 20 liter uit de regenton getapt x 2, want er komt nog veel meer neerslag. 

Genoot enorm van vooral de kostuums. Driehonderd jaar geleden had ik veel interesse in kostuumhistorie en ik weet nog steeds wat voor soort jurken bij welke periode horen. Doen ze dat fout in films en series dan kan ik me aan dat soort details storen. 

Bij deze film niet. Goed nagedacht over zaken en kennelijk ook een groot genoeg budget. 

Fijn om een paar uur even geheel ergens anders te zijn met je hoofd. Lijf bungelt er dan wel achteraan. In de relaxstoel van de bioscoop.

Heerlijk dat er even geen verplichte nummertjes - werken en op tijd opstaan - zijn. Ben al dingen - jahaaaaa  superlaat uiteraard - aan het opzoeken om te bekijken, te doen. 

Weinig. Loop voor niet veel warm. 

Meer. 

Hoop alleen dat het niet twee weken lang regent. Maar zo te zien wel. 

Vagijn met Peren!

Zoet

Mijn bioscoop-reservering net maar omgezet naar eentje in de late ochtend, want ik zie dat het hier in de middag gaat regenen en misschien ook wel onweren en precies zo rond einde filmtijd. Geen zin in nattigheid. Dus dat als eerste gedaan. Nog plek zat. De ochtenden zijn niet zo populair en ik geniet juist van weinig mensengeritsel om me heen dan.

Oppassen bij mijn dochter was gezellig maar wel anders als je op een schooldag er bent. Eerst uit de BSO halen. De bus van het station stopt voor de deur van de school, dus direct daar de dames ophalen. Ze waren in de gymzaal, lekker aan het sporten. Voelde mij daar inderdaad een witte oude vrouw.

Ze lieten met even zien dat in de kleedkamer ook een wc was en waar ze beneden hun rugzakken hebben. En her en der een vestje. Oh ja...moet ook mee.

Zag hun fietsen al aan het fietsenrek staan. Met een dik slot. Daarvan had de oudste de sleutel bij zich. Was lastig openmaken, dus of Oma dat even wilde fixen. Tsja..ik moet elke dag mijn fiets aan een dik slot vastleggen, dus kom maar door. Daarna naar een speeltuintje, bij hun achter, die nu ook eindelijk gebruiksklaar is (er wordt heel veel gebouwd in hun wijk, dus veel bakfietsen te zien nu ook). De oudste wilde vooral rondjes fietsen, de jongste schommelen en bloemetjes plukken. 

Ik moest nog eten voor ons koken, maar alles stond al klaar en er was ook lekkere kip in de koelkast al kant en klaar dus alleen opwarmen. Was een bijna Nederlandse maaltijd, een AVG-tje en ze smulden ervan. Daarna wilden ze nog even spelen, terwijl ik alles opruimde en in de vaatwasser zette.

Wilde ze op een redelijke tijd in bed hebben, want morgen weer schooldag, maar van mama mochten ze toch echt heeeeeel laat naar bed. Als het al donker is. De zon ging rond 08.05 uur onder en dan is het snel donker, dus prima tijd. Of ze op het balkon mochten spelen? 

Hun moeder had het gezellig gemaakt, een beetje aangekleed, dus ook prima. Hun kamers komen uit op het balkon. 

Dat ik eerst de jongste in bed deed vond ze niet leuk. Waarom?? Is niet eerlijk... Ja, lieverd, jouw zus is vier jaar ouder, dus zo gaat dat. 

Verhaaltje voorgelezen met een muziekje erbij via de QR code. Maar nee, ze had geen zin om te slapen. Stom. Knuffeldekentje erbij. Dat was al beter. Ze heeft haar slaap nodig; het zijn drukke dagen nieuw op de basisschool. Zo schattig; ze kan al lezen zei ze en schrijven ook natuurlijk. Oudste zus kijkt ze veel vanaf en ze is een slimme dame, dus schat in dat ze snel gaat. Maar dat komt vanzelf goed. Het is geen wedstrijd.

Na 5 minuten stond ze weer in de huiskamer. Wanneer ging haar zus naar bed? En ze was bang (niet echt hoor, maar onthouden dat dit werkt om je zin te krijgen). De oudste ook naar bed gebracht, maar toen wilde de jongste bij haar in bed. En ze wilde weten wanneer hun moeder kwam en konden ze even bellen. Allemaal niet gedaan, want ik wist dat ze snel zo komen en de dames juist overstuur raken door te bellen. Dat dit iedere keer dan nodig is. En ook leren dat Nee ook een antwoord is. 

Als jullie maar gaan slapen. Gezellig bij elkaar dus. En de jongste viel al bijna in slaap met haar knuffeldekentje in haar armen. Oudste zapte nog door mijn foto's en toen kwam mijn dochter al thuis, toen de jongste al lekker lag te slapen.

Zag op de app dat ik de bus naar het station nog kon halen. Dan zou ik met een uurtje thuis kunnen zijn. Dus nam afscheid en liep snel naar de halte. Bus kwam niet. Duurde maar en duurde maar dus maar door het park naar de tramhalte gelopen, want wachten een half uur tot de volgende misschien zou komen; geen zin an. Daar gaat altijd wel iets. Gelukkig wist ik de weg. Maar een stuk later thuis dan de planning. Trein sloot goed aan en besloot door te rijden tot mijn woonplaats, want nul zin over een winderig terrein te lopen en ook daar kon ik een aansluitende streekbus pakken en uiteindelijk weer prima, want geen werkdag morgen Dus miep niet zo! Ok...miep een beetje als ik weet dat het met de auto maar 20 minuten rijden is. Alleen nu dan nul parkeerplekken daar vanwege de verbouwing van het riool. 

Nu lekkere koffie en ontbijten. En dan de aflevering van B&B vol liefde bekijken van gisterenavond. De groenbak al aan de weg gezet. Zit bijna niks in, maar goed....doe nou maar. Leeg is leeg. 

En daarna heerlijk als uitje naar de bioscoop. 

Weet nu al dat ik de Oude Lady enorm ga missen en haar rake opmerkingen. Dus hoop niet een te zoetige verhaallijn. 

Veel reacties!

 Wat veel reacties op mijn vorige bericht. 

Fijn vind ik dat. En dankbaar dat ik gelezen (en gezien) wordt, maar ook dat er meegedacht wordt. Volop zelfs. Beetje beduusd van ook. Dank dank dank!!!

Image by Pete Linforth from Pixabay

Ben niet impulsief, ik wik en weeg en weet ook dat ik heel graag niet meer met financiële schaarste te maken krijg.

Geen erfenissen op komst, ook de kans dat ik een loterij win is nihil (moet je ook eerst nog MEEdoen), dus hier moet ik het mee doen.

Neem alle opmerkingen mee in mijn overwegingen, maar inderdaad het weten dat ik niet nog twee jaar verplicht hoef door te werken omdat er dan een financieel ravijn is, is bevrijdend.

Pensioenopbouw is bijna niets, heb nog wel een opgebouwd potje ergens staat wat ook uitkeert als ik de pensioengerechtigde leeftijd bereik; daar moet ik ook berekeningen op los laten. Maar heb dus geen pensioen wat eerder kan beginnen (is een tientje per maand riant?). Geen eigen woning. Nada de noppes op dat front. 

Plus dat ik ook al bezig was in mijn overwegingen mee te nemen om op een alternatieve manier inkomen te verwerven. Of toch gewoon ergens gaan werken. Het hebben van opties gaf direct lucht. In plaats van ik MOET nog twee jaar.

Ben zo blij dat ik vakantie heb als een topmanager langs komt voor één van zijn geheel holle motivatiepraatjes. 

Wij zijn altijd toppers (of nog erger) toppertjes!

Bewondering voor wat wij doen.

Ga vooral zo door.

Diverse malen al structurele veranderingen voor ons aangeboden, of nee, de hoop op...de wens voor. Maar ja...dat kost tijd, de markt is moeilijk bla die bla die bla die bla.

We drinken een glas, hij deed een plas en alles blijft zoals het was.

Ga straks lekker oppassen op mijn kleindochters bij hen thuis. Ophalen uit de BSO en gewoon een dagje meemaken in hun eigen omgeving. Niet te betalen rijkdom.  

Voor morgen ook maar direct een bioscoopje gereserveerd. Lekker overdag, nog lege stoelen zat. Heerlijk!

Even hoeft er niets. Maar snap wel dat ik wel wat dingen moet gaan plannen, waar ik plezier uithaal. Auto huren is daar eentje van. 

Nogmaals, dank voor het lezen en meedenken.

Er is altijd een keuze mogelijk

Door te gaan rekenen of ik zonder salaris zou kunnen rondkomen, er van uitgaand dat ik geen recht op een uitkering heb als ik zelf opstap en door na te gaan rekenen wat dit voor de opbouw van mijn ieniemini pensioen betekent krijg ik veel meer lucht.

Mijn spaargeld is tegen de tijd dat ik AOW krijg helemaal op. Er is nul ruimte om extra dingen te doen, het plan voor een kleine auto ook niet,  maar het zou kunnen. Ik ben immers ook al gewend om met een laag inkomen om te gaan. Ik zou ook een jaar vroeger kunnen stoppen. Of anderhalf jaar. 

Ik heb dus altijd de keus om op te stappen. 

Altijd.

Ik 

hoef

dit 

niet 

te 

blijven

ondergaan.

Nu alleen nog even berekenen hoe het met de pensioenpot is. En uiteraard aan Boven vragen of ik uberhaupt die pensioenleeftijd ga halen, want garantie tot op de hoek uiteraard. 

Maken ze het te gek, te bont...dan kan ik gewoon zeggen: doei!!!!!!  Uiteraard kan ik dat altijd al, maar ik ben er het type niet naar om zo maar, zonder goed na te denken en na te rekenen in het diepe te springen. 

En dat is iets waar men beslist niet op rekent. Dat ik zomaar kan opstappen.

Wat zeg ik; ik tot voor kort zelf ook niet. 

Maar teveel collega's zie ik omvallen en zijn ze omgevallen dan maken ze allemaal - hoe toevallig - de keus om ontslag te nemen. 

Daar zit wel enige dwang vanuit het bedrijf achter  heb ik een vermoeden. Omdat ik dit te vaak heb zien gebeuren. Mensen die zo murw waren, op en klaar met alles. Zelf opgezegd. In plaats van rustig uitzieken en weer rustig kunnen terugkomen in hun vak. Hun vak waar hun hart naar uitging, maar meer een soort van administratieve baan werd. Met vooral veel dossiers tijdig afronden, dan kan er een factuur bij de opdrachtgever worden ingediend. En ja hoor; maandtarget alweer gehaald. 

De aandeelhouders doen weer een dansje. Aandeel nog meer waard geworden en dus dikke vette winst plus hun bonus. 

Wij = niks extra

Clienten = niks extra qua tijd en aandacht en nazorg.

Image by Pete Linforth from Pixabay

Nu nog één werkdag doorstaan en dan wat weken vrij. Die laatste werkdag is schat ik in zeer druk, want wederom inwerken en vandaag mailde ik dat de nieuwe geen toegang heeft via mijn inlogcode, want er is een tweetraps inlog, via die fijne authorisatie app. Al maanden bekend en toch onderneemt degene die dat kan en zou moeten helemaal niets. 

Dus ben bang dat ze op dag 2 al met de handen in het haar zit. 

Mij niet bellen!

Dus als mij gevraagd wordt wat ik ga doen, dan ben ik die weken in het Buitenland. Verweghistan. Zonder wifi.