Vorige week was er iemand van het hoofdkantoor op bezoek. Aangezien ik de code heb van het pand en hij niet moest ik hem binnenlaten. Ik wist dat er geen leidinggevenden waren, dus vroeg of hij dan wel kon doen waar hij voor kwam. Oh ja hoor. Soms komen ze voor de printers of voor de telefooncentrale. Ik had niet doorgekregen dat er iemand zou komen. Maar goed en helder communiceren is iets waar nog veel aan gedaan kan worden binnen ons bedrijf.
De dag erna zag ik dat het hele kantoor was opgeschoond. Kasten leeggemaakt, stellingen waar folders van onze gemeente in lagen, helemaal leeg, prikborden met bedankkaartjes van clienten, leeggehaald.
De oude leidinggevende die dat zag wist van niets. Ook zijn kast was opgeschoond. Dit alles kennelijk zonder overleg.
We hoorden in een teamoverleg dat het Hoofdkantoor dit had bevolen. Het was te slordig vond men of onze opdrachtgever vond dat, we zitten in zijn gebouw tenslotte en ook werd er ook iets geroepen van Clean Desk policy. En nog erger, dat ´ze´ foto´s hadden gezien van ons kantoor. Gewoon achter onze rug om foto's maken?? Wie dan en hoe dan?
Dat is dus hoe men achter ons staat. Niet.
In tijden waar bijna het gehele team omvalt of dreigt om te vallen komen zij met De Grote Schoonmaak en nog een reprimande uit de zak dat het kennelijk te slordig is.
Hoe symbolisch.
Alleen voor het uiterlijk gaan, maar hoe verrot het er van binnen uitziet, als het bureau maar strak en leeg en zakelijk lijkt. Als de grote boze opdrachtgever langs onze open kantoortuin loopt.
Gatver.
Kreeg er een hele vieze smaak van in mijn mond. Niet weg te poetsen met tandpasta. Niet weg te spoelen met sterk mondwater.
