Giovanca eert Diana

Al een hele tijd terug vertelde een vriendin dat ze kaartjes had voor een theatershow van Giovanca die Diana Ross eert naast haar muziek en haar verhaal.

Alle muziek-herinneringen uit de jaren 70 en 80 kwamen weer moeiteloos terug. Maar ook hoe ik in het huis van de vriendin veel muziek van haar hoorde. Andere bladen las dan een Margriet. De Ebony!

Leuk om iets te hebben om naar uit te kijken en we spraken af op een plek voor ons allebei makkelijk te bereiken. Zij kwam uit haar werk. Ik niet.

Wat een geweldig concert was het. Dat kwam ook omdat Giovanca haar eigen verhaal erdoor weefde maar ook het verhaal van de jaren zestig en ongelijkheid en bovendien vertelde dat ze die avond een thuiswedstrijd speelde want ze was hier opgegroeid. En dat haar moeder in de zaal zat. Veel zwaaien, applaus, gejuich en aanmoediging, meedansen. Dat merkte je in haar uitvoering. Nog meer passie. Lijkt me zo bijzonder om je dochter op het podium te zien optreden. Sprak haar moeder na afloop nog even aan, want vond het verhaal van haar dochter zo mooi. Net als haar optreden.

Goede backing-groep, fijne muzikanten, lekkere feedback uit de zaal en die Diana...heel veel zat er nog in mijn hoofd van haar liedjes. En wat er toen die tijd in mijn leven speelde. En in het leven van mijn vriendin.

Dat ik pas vanochtend de gang in rolde, dat hinderde niet. Had geen dringende afspraken. Geweldig dat ik dit mocht meemaken.

Momenten

Jorge Luís Borges

Als ik mijn leven opnieuw zou kunnen leven zou ik in het volgende leven proberen meer fouten te maken. 
Ik zou niet zo perfect proberen te zijn, ik zou meer ontspannen. 
Ik zou dwazer zijn dan ik geweest ben, 
in feite zou ik heel weinig dingen serieus nemen.

Ik zou minder hygiënisch zijn, meer risico’s nemen,

Ik zou meer reizen, ik zou meer naar zonsondergangen kijken,
ik zou meer bergen beklimmen, ik zou meer in rivieren zwemmen.

Ik zou naar meer plaatsen gaan waar ik nog nooit ben geweest, 
ik zou meer ijs en minder bonen eten. 
Ik zou meer echte problemen hebben en minder ingebeelde.

Ik was een van die personen, die verstandig en productief leefde 
elke minuut van zijn leven.
Natuurlijk had ik momenten van vreugde, maar als ik terug zou kunnen keren zou ik proberen alleen maar goede momenten te beleven.

Want, voor het geval je het nog niet weet, dat is waar het leven van gemaakt is: momenten.

Mis niet het nu.

Ik was een van die mensen die nooit ergens heen gingen zonder thermometer, een zak warm water, een paraplu en een parachute.

Als ik opnieuw zou kunnen leven, zou ik lichter reizen. Als ik opnieuw zou kunnen leven, zou ik barrevoets lopen van het begin van het vroege voorjaar tot aan het einde van de herfst.

Ik zou vaker in de carrousel stappen, 
vaker naar de dageraad kijken, 
vaker met kinderen spelen. 

Als ik het leven weer voor me had 
Maar zoals u ziet, ik ben 85 jaar oud en ik weet dat ik ga sterven.

Afbeelding van Gerd Altmann via Pixabay

Overvloed

Ach gut...ook onze Linda de Mol doet aan ontspullen zag ik. Dat doet mij nogal potsierlijk aan. Ze zal ook wel een vega-dagje hebben. Alles wat de redactie aangeeft wat momenteel trending is op social media. En dat moet ik haar nageven, daar heeft ze een goede neus voor.

Makkelijk zat te ontspullen, als je toch al veel hebt maar ook als je het je kan permitteren om teveel te hebben. Ik krijg op mijn spreekuur werkelijk nooit clienten die verzuchten dat ze zo druk zijn met 'ontspullen'.

Luxe probleem.

Nu ontspul ik wel, nou ja, laat ik het gewoon opruimen noemen, want ik vind het zo'n lelijk woord ontspullen. En breng mijn overvloed regelmatig naar de Kringloop in plaats van weg te mieteren. Maar meer omdat ik dan minder hoef af te stoffen en dat het makkelijker is zaken te vinden. Een klein stapeltje is makkelijker doorzoeken dan een grote.

Afbeelding van Deedee86 via Pixabay 

Dus eigenlijk ben ik ook een luxe-paard. Dat ik nog 'genoeg' heb om zelfs weg te kunnen geven, zonder dat ik daar last van heb. En dat is ook weer prettig om in te zien. En iets om dankbaar voor te zijn.

Broodnodig

Een jongetje stond voor mij bij de supermarkt en had maar een ding. Een heel brood. Dus waarschijnlijk voor thuis.

Hij zocht zijn hele tas af en ik zag aan zijn hoofd dat hij baalde dat hij waarschijnlijk het geld was vergeten.

Dus zei ik tegen de dame achter de kassa, dat ik het wel voor hem betaalde.Vond het zo rot voor het kind. Hij was trouwens druk met voetbalplaatjes aan het verzamelen dus dan zou hij eerst weer helemaal naar huis moeten dacht ik.

Afbeelding van Mogens Petersen via Pixabay

Had vanochtend een man in huis. Iemand die kwam om het energie-label van mijn woning te bepalen. Er moesten dus allerlei metingen worden gedaan (met een modern meetapparaat) en hij zou tussen 08.30 en 11.30 komen. Had de afspraak al verzet naar een andere dag in verband met afspraken op de oorspronkelijk dag.

Maar dus zorgen dat ik op tijd mijn huis toonbaar had en mijzelf ook. Het hoeslaken wat hing te drogen, was droog en van het rekje weggehaald. Verder hing er geen was.
Besloot dus gisterenavond, voordat ik ging slapen, lekker te douchen in plaats van vanochtend en ook mijn haar te wassen. Daarna nog even in nachtkleding en een dik vest op de bank wat lezen en lekker ontspannen gevoel was dat. Beetje rozig van het douchen en weten dat er niets meer hoeft. En weten dat vroeger opstaan me ook ging lukken; ik kan dat!

Vanochtend wekker dus iets vroeger gezet dan normaal, want aan niets heb ik zo'n hekel dan haasten en vliegen. Dus rustig aan wakker worden en ik was op tijd beneden voor een lekkere kop warme thee en alles her en der opstarten.

Om 08.30 uur klonk de voordeurbel (ben nog steeds zo blij dat ik die bel gerepareerd heb) en een aardige man stelde zich voor, had een tablet in zijn hand en bedrijfskleding aan, dus ik vertrouwde het wel.

Had bedacht dat die afspraak waarschijnlijk rond 11.25 zou komen, dus dit valt allemaal reuze mee. Voelt alsof ik nu een vrije ochtend heb.

Grappige Flylady opdracht. Stel je bewaarde die ene sok nog omdat je denkt dat die andere nog wel terugkomt. Al een jaar lang. Beschouw het paar maar als officieel gescheiden. Dus die sok mag weg.
Huishouden met humor. Altijd fijn.

Kaars kopen?

Las dat de geurkaars - met de geur van haar vagina - die actrice Gwyneth Paltrow maakte, binnen een uur al was uitverkocht online. Tsja...ik vraag me dan af wie dat koopt en hoe hij of zij daarvan zit te genieten.

Afbeelding van congerdesign via Pixabay 

"Oh Henk, wat ruikt die punani-kaars van haar lekkerrrrrrrrrrrrrrrrrr. Had ze nou ook maar zo'n dingetje voor in jouw auto gemaakt, die kutauto van jou bedoel ik".

Dus ik zie daar ook wel brood in en zit alleen te hannessen met de geuroverdracht en de grootte van de kaars. Maar misschien is er ook wel markt voor waxinelichtjes!

Dag meneer Aart

Las eerder dat hij betrokken was bij een ernstig ongeval en nu dan overleden aan de gevolgen daarvan.

Aart Staartjes.

Ook mijn kinderen groeiden met hem op. Ome Willem, de Stratemakeropzee-show en uiteraard Sesamstraat. Toen ik jong was las hij Bijbelverhalen voor op de televisie voor de IKON. Hij was ook nog piepjong want zeker 53 jaar terug.

Altijd nukkig, maar ook heerlijk tegendraads. En nooit op een kindertoontje tegen de kinderen pratend. En tegendraadsheid is altijd fijn.

Zal hem altijd herinneren als Professor Dr Fetze Alsvanouds van de Universiteit van Harderwijk. Briljant figuur uit het Klokhuis. Ook al zo fijn om naar te kijken.

Net mijn rondjes Bless the House gedaan. Was kan zo opgehangen worden en dan vanmiddag lekker mijn bed weer schoon en fris opmaken. En dan mijn verplichte sollicitatierondjes. Gewoon afwerken dan kan dat allemaal afgevinkt worden. Krijg ik een voldaan gevoel van.

Van de week komt de Woningbouwvereniging iets inspecteren en zo blij dat er geen enkele ruimte in mijn huis is waar ik me over schaam, want te vol of onopgeruimd of te stoffig. Die zijn er nog wel, maar minder vol en ben bezig om ook dit jaar de overbodige spullen weg te geven aan de Kringloop en wat zij ook niet willen mag de klikko in. Vooral archieven kunnen geschoond worden.

Blij dat ik nog steeds bewust let op mijn voeding. Dat het minder vulling is, maar meer voeding. Maar ook dat ik frustratie mag voelen in plaats van die te dempen met eten. Voel het, ervaar het en snap ook dat aan veel zaken ik niets kan veranderen en ook of dat dan nodig is. Laat maar waaien.

Vond deze online, uit de Stratemakeropzee-show en kon het moeiteloos meezingen!!

Oorlog

"Ik ben van na de oorlog en dat wil ik graag zo houden."

Mooie uitspraak die MMH altijd deed. En natuurlijk kan ik me daarin geheel vinden. Het maakt het leven niet rustiger door allerlei doemscenario's te lezen waarin wordt uitgelegd dat we op de drempel van WOIII staan. Sterker nog: dit jaar gaat het dan toch echt gebeuren!

Zelfs wetenschappelijk (en dan klopt het natuurlijk!) bewezen en uitgelegd.

Gelukkig zijn er ook mensen die beweren dat je juist ongelukkiger wordt van teveel nieuws lezen en bijhouden. Schreef er zelfs een boek over. Rolf Dobelli - Het Nieuwsdieet.

Is het aloude Engelse gezegde niet; Ignorance is Bliss?

Toch scan ik wel graag in de ochtend de koppen van de kranten en nieuwsrubrieken. Maar snap ook dat ik niet echt vrolijker word door doemdenkers en zo zit het en dit gaat er echt werkelijk waar gebeuren. Of teveel informatie over van alles en nog wat. Terwijl buiten mijn margriet in een pot nog steeds bloeit.

In mijn eigen familie is dat al niet met 100% zekerheid te voorspellen. Hoe zaken verlopen, gaan en wat tot 'oorlogen' aanleiding is.