Shake the burden that comes from seeing your baby steps, Cellie, as a necessary discipline.
See them, instead, as optional dance moves, in life's conga line, that spark miracles, open floodgates, and lead to the near effortless manifestations of your goals.
Het helpt me om 'liefdevol' tegen mijzelf te praten (dat moet ook wel, want er is geen man of vrouw in de vorm van een partner die dat doet)en de muren praten ook nog steeds niet terug.
Dus als ik wakker word zeg ik hardop "Goedemorgen lieverd, maak er een fijne dag van".
En dat is zo'n verschil met wat mijn innerlijke stem jarenlang riep (of papegaaide); dat ik beter in bed kon blijven, niemand wacht op jou, je bent te dik, te lelijk, te sloom, te stom (en als laatste variant ook nog te arm) dat er ook nog maar iemand interesse in je heeft).
Maar begin je de dag zacht en inderdaad liefdevol naar jezelf, waar je het mee moet doen, mee 'mag' doen, dan is het begin al goed.
Dan denk ik na over wat er allemaal te doen is die dag. Of juist niets te doen, maar veel te mogen.
En op zondag mag ik ontspannen douchen met een heerlijke geur, eentje uit een oud Rituals pakket, een geur die er nu niet meer is - geeft ook aan hoe lang geleden ik dat pakket al kreeg -, maar heerlijk ruikt en ontspant, haren wassen en daarna ook nog, uit datzelfde pakket lekkere bodylotion. Wat ruik ik lekker zeg! (Jammer he...dat er niemand anders van kan genieten).
Koffie maken, op zondag meestal een laat ontbijt met geroosterd brood en een eitje, gekookt of scrambled al naar gelang de zin. Wat een luxe voor iemand die niks meer in te brengen heeft op financieel vlak.
Was er altijd bang voor, om in deze situatie te raken en erger in een doos onder de brug uit te komen, maar ik heb geleerd door grip te blijven houden op mijn uitgaven en precies te weten wat er inkomt en uitgaat en vooral dat 'uitgaan' goed in de gaten te houden en flink in te snijden, in te leveren zeg maar, het allemaal te doen is. Het is geen feestje, maar ook weer niet het einde der tijden.
Ja, dan lever ik wel in op hoe hoog ik mijn verwarming zet en wanneer ik 'm aanzet. Maar dat doe ik bewust. Geen zin in grote nabetalingen aan het eind van de jaarafrekening. Dus overdag is het zo'n 16 graden in huis en pas als het donker wordt 'mag' hij van mijzelf - van niemand anders dus - naar hooguit 18,5 graden; Vooral bezig blijven.
Dan lever ik ook in op lekker warm douchen elke dag. Dat doe ik heel bewust ook minder, niet meer elke dag dus, om te besparen. Uiteraard was ik me wel, gewoon zoals in de jaren vijftig bij de wastafel, alleen dan wel het hele lijf en niet even snel je hoofd en een lapje over je armen en klaar.
Lever in op lekker reizen naar her en der. Zomaar de bus pakken of met de trein eens de hort op. Dat doe ik nog wel, maar moet ik goed plannen. Vooral financieel. In een voedselbankpakket (wat ik niet krijg, niet aangevraagd en ook niet wil) zouden ook opgeladen OV kaarten moeten zitten. Of van die actie-kaartjes van de AH of Kruidvat. Dan kom je nog eens ergens. Want reizen is duur.
Een kopje koffie ergens spontaan drinken;
Naar de bioscoop als ik daar zin in heb;
Uit eten gaan; dat kan alleen als anderen dat willen betalen en dat voelt zo uit balans voor me, dus doe ik dat liever niet.
Naar een theatervoorstelling is echt ver boven budget; ik lees het boek wel;
Zou mijn kleindochter wel elke dag willen zien, maar dat kan niet want ze woont niet om de hoek en bovendien werken haar ouders allebei dus druk zat. En elke keer moet ik toch weer mijn OV opladen met een bedrag om te reizen. Of straks, dit gereserveerd hebben voor de flex-achteraf betaling.
Hetzelfde geldt voor familiebezoekjes. Dus ik zie ze nog maar weinig.
Verder heb ik geen moeite met niet zomaar kunnen shoppen, kleding of schoenen of andere spullen voor iets wat nodig is. Daar moet ik voor plannen. Maar ook dat lukt. En soms niet en dan doe ik het dus niet.
Als gematigd optimist zie ik mijn situatie niet snel verbeteren. Op financieel vlak dan.
Want ik zie en merk dat ik zo enorm veel winst met hoge rente hebt gemaakt op tsja..gewoon het leven. Levensvreugde. Iets wat niet in de schappen ligt bij de Appie. Levensvreugde; doet u mij maar een pondje of wat! Want deze week in de bonus. En met zegels!!
Voor het eerst in tijden slecht(er) geslapen. Nou ja...ik werd rond een uurtje of 04.00 wakker en het lukte niet om weer in te dommelen.
Uiteindelijk na heel Blendle te hebben beluisterd via de app en dan toch maar wel het bedlampje aan en in een gewoon boek lezen rond een uurtje of 06.30 uur toch nog in slaap gevallen, maar met wakker worden merkte ik dat ik een beetje wattenhoofd had.
Zeker een tik van het Universum als ik mensen met een slaapprobleem niet serieus genoeg neem. Wat ik wel doe - dacht ik - maar ja, lessen zijn er om geleerd te worden.
En dus nam ik me voor om na de Flylady-taak in de badkamer - zo'n bevredigend gevoel als je al direct iets gedaan hebt als eerste in de ochtend - lekker te gaan douchen en mijn haar te wassen (dubbelop wakker worden) en de dag maar gewoon weer te beginnen. We zien wel wanneer de man met de hamer komt.
Installeerde, nou ja, eigenlijk is het gewoon een kwestie van backup maken in the cloud (en dat kan je ook automatisch laten doen), sim eruit (had niet zo'n speciaal iphone ding, maar een lange punaise werkt ook prima) en in nieuwe telefoon doen en kijken of alles werkt en is overgezet en eventueel nog wat apps bijwerken, mijn andere telefoon. Die kreeg ik van mijn dochter. Hoesje van de markt past gelukkig ook dus zo ben ik weer het baasje. En er kan weer iets van mijn Doe dat nou eens eindelijk lijst worden afgestreept.
Gisteren viel er een brief met het logo van de gemeente op de mat. Hoppa..direct openmaken en kijk maar wat de verrassing is. Voorheen zou ik al direct in de stress schieten van alleen het logo al. Nu merk ik dat ik veel laconieker ben. Joeheeee..de ouderwetse banenmarkt. Tien jaar geleden deden ze dat al en nu nog steeds. Verplicht nummer, dus eraan denken dat ik die dag schoon ondergoed aandoe.
Gisteren heerlijk weer een stuk van mijn voorraadkast en een stuk keuken schoongemaakt. Tussen de buien door ook nog een rondje wandelschoenen ingelopen en blij dat ik toch maar wel een pluutje meehad. En nagedacht of ik dingen weer terugzet op diezelfde plek of juist opruim of weggeef. Dat geeft ook weer een fijn gevoel. Met een nieuwe blik naar oude zaken kijken.
Op Netflix een heerlijke film bekeken met bovenstaande titel:
Geweldig, vooral die moeder die zo over the top op alles reageert. Aanrader. Gaat over een jongen die in een Orthodox Joods gezin opgroeit en aan de vrouw moet, uiteraard een Orthodox-Joodse vrouw. Dus er wordt gekoppeld, uitzetten besteld, huwelijken gepland, maar Motti wil niet.
Gisterenavond heel weinig kinderen aan de deur gehad, want het regende pijpenstelen en katten en honden zoals ze in het Engels zeggen. Maar was blij dat er in ieder geval nog een paar zijn geweest, want ik word altijd zo vrolijk van die blije gezichtjes. Ik moest van mijzelf vanochtend de rest van het snoep weggooien, want ik kon me slecht beheersen. Heel slecht. Mega slecht.
Nu lijkt het ook de hele dag een dierenwinkel te gaan regenen, dus direct bij het opstaan mijn Flylady taak in de badkamer gedaan en dooooorr met solliciteren. Mag ik straks een troost-kopje koffie.
Heerlijk geslapen trouwens, want had gisteren mijn winterdekbed aan elkaar geritst en omdat ik een zeikerdje ben ook nog de bovenkanten, waar geen rits zit, aan elkaar geregen zodat het echt één geheel was. Dus geslapen onder de winter-opstelling en geen pyamabroek nodig. Wel lekker die sokken erbij.
Werd nog wel wakker van keiharde hagel op mijn ramen, maar sliep daarna weer door.
Vanavond (nou ja...als de zon onder is en het donker is begint het hier zo'n beetje tot 19.00 uur ongeveer) is het hier Sint Maarten.
Alle supermarkten hebben hun jaarvoorraad snoep en vooral heel veel van die mini-reepjes uitgestald, het lijkt wel alsof het dit jaar nog meer is dan vorig jaar. En toen vond ik het ook al veel.
De suikermaffia heeft op dat front nog nul overwinningen geboekt zo te zien.
Enfin; het staat klaar; heb het vrijdag al gehaald, want inderdaad MEGA aanbieding en nu vind ik, net als een alcoholist bij het drankenkastje, het heel erg moeilijk om het niet allemaal zelf op te eten!
Rondje Bless the House is gedaan, de was draait, mijn bed maak ik straks weer lekker schoon op, dus ik ga een lekker kopje koffie nemen, vers gezet en dan de rest van mijn lijstje afwerken. Maar ook ruimte houden voor ontspanning.
En ook weer lekker verder met de planken van mijn voorraadkast uitmesten en schoonmaken, net als die in mijn keuken. En wat ruikt dat dan heerlijk naar gedane arbeid.
Had een tijdje terug - eindelijk - mijn Omafiets ingeruild met bijbetaling (uiteraard) voor eentje met lage instap (dus ook Omafiets eigenlijk). Ik was al zooo blij en opgelucht dat ik eindelijk die stap durfde te zetten, de laatste stap dus, echt naar een fietsenwinkel en daar aangeven dat ik graag dit model wil en mijn oude fiets wil inruilen.
Niet over het onderhandelen over de waarde van de oude fiets, want dat kan ik kennelijk nog steeds. Maar of er voor mij uberhaupt wel iets is. Iets mag zijn, zo voelde dat. Verdien ik wel zoiets.
Dus toen ik een belletje kreeg dat de fiets er was (niet op voorraad) fiets opgehaald en allang blij dat het inderdaad makkelijker ging met op- en afstappen. En dan toch vind ik mijzelf een zeikerd, want ik zat - na een hoge Omafiets jarenlang gehad te hebben - nogal in elkaar gedoken.
Ging ik niet terug naar de fietsenmaker, maar vond dat ik het er maar mee moest doen. Tot de verstandige en zelfstandige dame in mijzelf weer wakker werd en nakeek dat uiteraard deze fiets ook op maat (hoger/lager) gezet kan worden. Kon ik waarschijnlijk ook nog zelf. Als ik moedig genoeg was. Maar kennelijk had ik zoals Gerard Joling altijd roept 'er de kracht niet voor".
Paar weken verder weer.
Sprak met mijn dochter over wat dingen waar ik tegen aan hik, mijn eigen bedachte en neergezette hinderpalen en struikelblokken en zelf-getrainde Beren. Waarop ze zeer verstandige dingen terugzei. Maar niet oordeelde. En vooral dat was zo fijn.
En ik niet anders kon dan nu eindelijk dan maar eens in actie komen. Actie, Actie, Actie!!
Fijn, hoe simpel de dingen soms in werkelijkheid zijn. Het was mooi, droog weer; ik had er werkelijk zin an en nam mezelf voor als eerste afslag naar de Fietsenmaker te nemen. En direct te zeggen waar ik mee zat. Ter plekke verholpen. En mevrouw als het toch niet goed is; wel terugkomen!
Oooooh...wat heerlijk. Dit fietst zoveel fijner!! En ik had dit inderdaad ook zelf kunnen doen, mijn ringsleutel no. 13 hangt gewoon in de schuur en een parker-schroevendraaier heb ik ook. Maar goed; afstrepen maar van het lijstje!
Daarna nog wat van mijn lijstje kunnen schrappen en het voelde alleen maar luchtig en prettig. Had mijn verplichte nummertjes voor deze week allemaal gedaan. En nog een extra dag op mijn vrijwilligerswerk gewerkt en ook dat was heel bevredigend. Tsjonge...het lijkt wel alsof het op rolletjes loopt.
En bij terugkomst van rondje Dorp stond mijn fiets er ook nog steeds. Twee sloten uiteraard, maar ja, dat zegt ook niets. Alhoewel het slot wat ik voor mijn vorige fiets kocht bijna 1/5 van de aanschafprijs fiets was.
Het was fris in de slaapkamer toen ik naar bed ging, ook al vroeger dan gewoonlijk, ik wilde nog een tijdje lezen en geheel tegen mijn gewoonte deed ik (bed)sokken - wat ik van Kliefje leerde - en de bijpassende pyama-broek aan. Doe ik echt nooit!
Maar werd vanochtend laat wakker en in een ruk doorgeslapen. Heerlijk! En lekker warm dat het in bed was. Vooral toen ik de keiharde regen op mijn schuine dak hoorde tikken.
En te weten dat er vandaag geen verplichtingen zijn, tenzij ik die zelf oppak en wil doen.
