Het leven, maar dan beter

Werd alweer op het 'vroege' uur wakker en besloot nog even naar mijn luisterboek te gaan luisteren, wie weet viel ik nog in slaap. Heb denk ik 4 zinnen gehoord.

Toen de wekker ging wist ik dat ik mijn bed wilde verschonen, gewoon omdat ik dat zo'n rijk gevoel vind, een heerlijk schoon bed. En dus ook de witte was doen en die lekker buiten hangen.

Wachtend op de te wapperen was, las ik een boek uit waar ik erg blij van werd. Van een Franse schrijfster, Anna Gavalda. Het leven, maar dan beter. Ik kende haar werk niet, maar op de cover staat dat ze wereldwijd 5 miljoen exemplaren heeft verkocht van haar werk. Zag haar verhalen als een mooie Franse film voor me. Met inderdaad van die fraaie frele maar pittige Franse actrices.

Nu zag ik in de administratie dat er op mijn blog al bijna een miljoen mensen hebben gelezen. Nou ja...gelezen. Op mijn blog hebben geklikt en wie weet na 2 zinnen weggeklikt. Hahah...

Ik word gelezen, dus ik besta?

Volgens de fanclub besta ik zelfs twee maal. In een parallel fanclub Universum. Hoe bestaat het. Het kan!

Vandaag even een dagje bijtrekken, maar dat gaat eigenlijk vrij redelijk. Het druk maken over, dat is waar ik vooral moe van word. Niet het druk zijn.

Kan ik mijn kleindochter wel als leermateriaal nemen. Altijd vrolijk, altijd interesse in dingen ook al zijn ze heel bekend. Las van mensen die een kind van amper een jaar meenamen naar de Efteling. Denk dat kind er niets van heeft meegekregen, als ik tenminste zie hoe blij mijn kleinkind is met 4 Duploblokjes. Of telkens weer Hoofd, schouders, knie en teen doen. Tot je er bijna een punthoofd van krijgt. Dat hele grote en dure dat is op deze leeftijd nog helemaal niet nodig (op welke leeftijd wel?). Wel echte aandacht.
Wat ieder mens nodig heeft. Iemand die jou ziet. Echt ziet.

Lees dat die Dave Roelvink een cursus over alcoholgebruik gaat volgen. Dat weet hij toch al uitstekend. Hoe hij alcohol moet gebruiken. Net als die oude mop: "Drinkt u veel? Nee, ik mors het meeste".

Waar zouden we zijn zonder de trein

Wat ik leuk vind, is patronen te ontdekken in mijn Openbaar Vervoer reizen. Omdat ik regelmatig dezelfde bus en trein neem, zie ik dus ook veel dezelfde mensen, vooral op de ochtendshifts.

Ik neem aan dat ze naar hun werk gaan, maar voor hetzelfde geld komen ze net terug daarvan. Of gaan ook op een kleinkind oppassen. Of gaan op Bejaarden Trein Tour. Soms herken je het type reiziger aan de rolkoffer met vliegmaatschappijlabel eraan. En hun boekje in de hand over de grote stad. En opspringen als ze ook maar een stationsnaam met de naam van de hoofdstad erin horen.

Leuk is het om hierover te fantaseren. Waar gaan we heen, waar komen we vandaan. En waarom zo vroeg?

Ook grappig is het te zien dat (alle) mensen die bij de NS werken, altijd in de eerste klas mogen zitten en dat ook doen. Daar is tenminste nog plek. Geef ze eens ongelijk.
Uitermate interessant vind ik de gezichtsuitdrukking van mensen die in een bomvolle trein naar de eerste klas lopen en daar plaatsnemen, terwijl er moeders met kleine kinderen in het halletje hangen tegen de andere passagiers geklemd.

Een soort van 'dat heb ik beter geregeld' uitdrukking op hun gezicht.

Ja, dat je plek hebt.

Maar niet eens een gratis kopje koffie erbij of een lekker knabbeltje met een warm servet!

Op de terugweg was ik onbedoeld relatief vroeg thuis omdat de trein voor mijn trein vertraging had en ik die dus nog kon nemen richting huis en daarom de bus er ook nog stond. Wel zat de trein tjokvol met Lowland-terugkomers. Bepakt en bezakt en allemaal met een polsbandje om. Er zat ook iemand in de trein verkleed als Indiaan. Wat ik apart vond, maar wie weet moest hij ergens auditie doen. Holland got Indians of zo. Geen plek om te zitten dus hangen aan een stang tussen de tentjes en matjes en mega rugzakken.

Foto van Pixabay

Je ziet nog eens wat en mensen kijken blijft altijd interessant.

Kleindochter was dezelfde tijd als haar vader wakker en dus direct aan de bak. Eerst maar eens rustig wakker worden en papa had een lekkere fles melk voor haar gemaakt. Even spelen met de 4 Duplo blokken, oh nee 3 want eentje ligt denk ik ergens onder de bank of zo, kijken naar de tenen van Oma en die van haarzelf en dito met de oren en ogen. En haar haar en dat van mij. Altijd leuk. Wassen, aankleden en verdorie die schattige schoentjes die gaan toch wel verdraaide moeilijk aan. Dat laatste stuk over haar hieltjes. Wat een operatie. Probeerde voor te doen dat ze even moest springen in de schoenen, maar daar moest ze alleen maar om lachen. Wel gelukt uiteindelijk haha. Met behulp van een theelepel. Dus even een rondje lopen en bij de Turkse bakker een lekker gezond vers broodje gehaald voor haar. Wat veel keus zeg.

Was weer een leuke dag samen met haar. Omdat ze zo vroeg al wakker was, was haar middagslaapje en haar in bed krijgen geen enkel probleem. Ze ging met haar knuffels lekker liggen en dommelde na het voorlezen al bijna weg. Oh wat heerlijk toch, als je zo kan slapen.

Ik laat me voorlezen door het luisterboek. Ook fijn. Als het boek goed is en de stem prettig tenminste.
Gisteren genoten van de breedsprakige Zomergasten hoofdpersoon. Had het opgenomen, want iets te laat naar bed anders voor de vroege shift. Dus net verder gekeken. Mooie tv.

Mijn gras is het allergroenst

Vanochtend bekeek ik mijn grasveldje en ik vond toch echt dat het weer geweldig mooi groen was.

Hoop dat mijn buren dat ook vinden :)

Maar ook mijn geestelijke grasveld is steeds groener geworden. Gelukkig.

Werd vandaag op de Vroege Dienst tijd wakker (nog een beetje vroeger), maar vond dat toch wel iets te overdreven voor een vrije zaterdag. Dus las nog een boek en viel vanzelf weer in slaap. Hoera!

De was in de wasmachine gedaan, wassen word ik altijd tevreden en rustig door. Boodschappen gehaald, nadat ik eerst de folders had doorgenomen wat er in de aanbieding was en ik nodig zou hebben. En dus heel veel niet van die folders. Dat is echt prettig. En of ik nog genoeg boodschappengeld op de rekening had.

Nu even energie bijtanken.

Het doet me goed het commentaar op mijn Groene Monster blog te lezen. Want ik vind het niet fraai, (wel menselijk) van me dat ik dit soort gedachten heb. Dat ik niet het soort mens ben waarvan iedereen zegt: wat een aaaaaardige vrouw.

Ondertussen zaait een ander familielid paniek met KOM NU DIRECT naar moeder-berichtjes en nog net niet met een schema wie wat moet doen - wel wanneer ik moest komen - , want ze is gevallen. Bel ik moeder, blijkt dat 6 maanden geleden gebeurd te zijn. En heeft mijn moeder diezelfde dag van het bericht nog lekker boodschappen gedaan. Niks aan de hand. Ja, ze wordt ouder, maar zonder al teveel gebreken nog.

En snap ik maar al te goed waar mijn moeder wel last van heeft. Daar heb ik het met haar lang, heel lang....heeee...klinkt net als mijn broer waar ik ook heel lang...etc etc...en die allebei in de rivier The Nile zwemmen - over gehad.
En nee, ik kom niet direct. Want ik moet energie genoeg hebben om op kleinkind te kunnen oppassen. En erheen te reizen. En daarna nog een beetje energie over te hebben om gewoon er te zijn.

Leuke dingen staan vooralsnog even in de ijskast.

Alhoewel; leuk elders. Want wel leuk in de tuin gerommeld. Kijken naar de tips van Gardener's World. Ben al een aantal zaken aan het stekken voor volgend jaar.

Ik merk dat ik goed mijn best doe en ook wil doen om van dit soort gedoe niet in de stress te geraken. Om te snappen dat het projectie van mijn zus is wat ook te maken heeft met de problemen in haar leven waar zij mee worstelt. En altijd bij de bron te informeren.

En als ik merk dat ik toch een bisschen doordraai dan klop ik op mijn dijen en zeg hardop tegen mijzelf: Snap out of it!!! 

Lekkere blauwe dijen nu dus.

Groene monster

Kreeg een mailtje van familie van me, dat ze de verjaardag van hun zoon vieren. Of ik wilde laten weten of ik kwam of niet in verband met de catering. Die is altijd zeer uitgebreid en wordt bij de plaatselijke cateraar besteld. In zulke grote hoeveelheden dat ik me er altijd schaam voor mijn schamele bestaan. Wat daar staat aan eten daar doe ik zeker 4 maanden boodschappen voor. Zonder op de prijzen te letten. En me afvraag wat ze voor het kind volgend jaar uit de kast moeten trekken.

Wel klaagt mijn familielid dat ze zuinig aan moeten doen. Ieder jaar. Nadat ze terug zijn van vakantie ergens in het buitenland. En ja, voordat uw commentaar is dat ik wel heel jaloers over kom. Dat klopt helemaal. Ja, ik zou willen dat ik dat allemaal ook kon. Grote feesten geven, ieder jaar reizen, de hele rattaplan. Ja, ik wil het allemaal. Zo. Nu goed?

Foto van Pixabay

De hele straat en haar hele Feestboek-community is altijd aanwezig (ik denk dan nogal groenig dat dit nogal logisch is met zoveel gratis eten en drinken. Als je wint heb je vrienden). Zoveel mensen dat ik me totaal onzichtbaar en ook onbelangrijk voel. Wie is dat? Oh...je zus. Voel me een soort van accessoire.

Ik koop niks meer want dat donderen haar kinderen altijd op een grote hoop. Rats, rits, papier eraf en oh...een boek. Volgende! Of er zit een buurvrouw naast en die kraakt mijn met zorg uitgezochte kinderboek af. Oh een boek...een boek??? Waardeloos. Ik lees nooit een boek!! Mijn zus zegt dan niks. De kinderen blieven trouwens geld. Och...kinderen toch. Zo goed hebben ze het en ze beseffen het geheel niet. Daar kunnen die kinderen niets aan doen natuurlijk. Maar wat ze aan outfitjes aan hebben daar kan ik qua budget alleen maar van dromen.

Dus ik vraag me af of ik er goed aan doe geld aan reizen uit te geven voor een feestje waar ik me totaal niet gezien voel. Ik denk het eigenlijk niet. Daar moet ik maar eens mee stoppen.

En toch voel me een dan - als ik eindelijk denk te weten wat ik wil - een slechte zus, tante en weet ik veel. Geen warm en aardig mens.

Blij dat ik vandaag weer een fijne oppasdag had. Had een broek met ritsen ipv zakken aan (die was nog van mijn dochter geweest maar te klein voor haar) en kleinkind vond het leuk om te laten zien dat ze echt wel snapt wat een rits is. Rits open, rits dicht. En oh ja...als ik jouw shirt optil dan zie ik iets heeeeeeeeeeeeeeeeeel wits. Ja kind, dat is mijn buik. Die ziet de zon nooit meer.

Het werd vandaag wat later dan de planning, want mijn dochter moest voor haar werk nog langs een andere vestiging. Wel al in haar stad, maar goed; ik heb toch geen plannen vanavond en ik had gisterenavond nog wel vlees gebakken met een Noord-Afrikaanse saus erbij, want altijd fijn als je iets uit de vriezer kan trekken en het vlees had ik al ontdooid, maar toen kreeg ik een bak eten van mijn dochter mee. Dus vries straks een portie in. Regeren is vooruitzien tenslotte.

Had besloten, nadat ik op de site van de fanclub zag dat mijn verzoek al was afgewezen, niet braaf te gaan bellen. Een verzoek wat ik nooit gedaan heb. Maar om daar nog netjes achteraan te bellen bedacht ik dat ik het wel prima vind zo. Deze 'informatie-stroom II' is kennelijk geopend, behandeld en afgewezen, waarbij de andere 'stroom' nog steeds doorloopt. Of stroomt. Het kanniewaarzijn, maar het is toch zo. Mocht volgende week blijken dat stroom I toch is gestopt, dan klim ik wel in de pen of telefoon. Iets met slapende Honden en wakker maken. Zou er een kwaliteitsbewakingsmanager zijn aldaar?

Downwards Dog

Was weer een grappige dag met kleindochter.

Moest vooral lachen dat ze al snapt hoe de sluiting van haar wandelwagen werkt. Oma frummelt nog, zij kijkt dan echt zo van...nee joh; dat moet hierin!!

Toen ze een middagslaapje moest doen lag ze al lekker ontspannen op de bank. Ik riep dat we naar bedje gingen, ze pakte haar dekentje, knuffels en haar speentje en ik de stoel en het voorleesboek.

Nadat het boek was voorgelezen ging ze liggen. Oh nee...nog even 20 x peuteryoga doen. Downwards Dog. Kijk Oma...en dan weer liggen en slapen gaan. Frummelen aan haar dekentje, nog een knuffel voor haar knuffel. Oh nee..nog een keer.

Foto van Pixabay

De kunst is om niet te reageren, maar alleen er te zijn. Dan snapt ze dat het nu geen speeltijd is maar slaaptijd, want moe was ze wel. En dan uiteindelijk valt ze heerlijk in slaap. Voor mij ook even een goede oefening in geduld.

Hahah..Ik viel zelf bijna in slaap!!

Nu nog even nadenken wat ik morgen tegen de fanclub ga zeggen.

Duifjes

Moest wel even wennen aan een wekker om 04.45uur,  maar goed; alles went tenslotte. Wat me veel helpt is vooral tegen mijzelf te zeggen dat ik het kan. Dat helpt echt. Positief zijn tegen mijzelf.

(En ja...in het verleden deed ik dat soort dingen zoveel makkelijker, maar dat was toen en nu is nu).

Het is nog niet licht, pas als ik op de trein stap dan komt de zon op. Dochter appte al dat iedereen slecht geslapen had en dat dochter ook al wakker is. Dus meteen aan de bak.

Het fijne is dat het kind nooit in een slechte bui is (zonder koffie!!!). Wakker worden, oogjes open en hahah....weer een nieuwe dag. Wat heerlijk lijkt me dat om zo te kunnen leven. Kan natuurlijk ook wel, maar wij volwassenen denken vaak als de wekker gaat aan alles op de agenda  en wat koud in de ochtend en wat moet ik voor boodschappen doen en wat zit mijn haar raar.

Had het verzoek een boodschapje te doen in de buurt en dat is prima, want dan heb ik een leuk excuus om erop uit te gaan. Met kleinkind uiteraard hahah!

Alleen had de Appie geen halal-kip meer, dus ben ik in de buurt maar eens op zoek gegaan naar een slagerij. Kon me nog vaag herinneren dat er ergens diversen zaten, maar ook dat schoonzoon had gezegd dat een slager met vakantie was. Nou ja...op onderzoek. En ik zag al diverse dames met een bekend tasje lopen, dus er moest er wel eentje ergens zitten.
Missie geslaagd. Wat een leuke buurt is dat.

En zo grappig dat ik iemand groette en die heer tegen mijn kleinkind zei dat het leuk was dat ze met haar moeder op stap was. Hahah....dan was ik er wel laat bij, bijna een echte Sarah, maar ik bedankte hem voor het compliment en zei dat ik haar Oma was.

Nog even wat Fuuten brood gegeven, maar ik geloof dat dit niet meer mag waar mijn dochter woont. Ach...leef eens gevaarlijk! Alleen stopte mijn kleindochter alle stukjes brood in haar eigen mondje. Tsja...Wel is ze dol op vooral duiven. Roep alleen het woord brood al en je hebt er zo 10 om je heen.
Roekoe!

Vanavond opletten dat ik op tijd afrem en naar bed ga, want morgen alweer vroege dienst.  Kreeg een aantal stukken zelfgemaakte quiche mee dus dat was heerlijk. En morgen kip Mam!

Hoger dan de blauwe luchten

Mooie luchten zag ik gisteren op weg naar mijn kleinkind. Rembrandt en consorten hadden ze zo kunnen schilderen. Van die Hollandse luchten.

Vond het grappig dat gisteren mijn dochter tegen kleinkind zei dat we in haar bedje gingen slapen (nou ...niet wij allemaal; alleen kleinkind. Beetje krap anders.) en dat Oma nog even een verhaaltje ging lezen en zij naar haar werk ging. Geen probleem, ze pakte haar knuffels, haar dekentje en haar speentje en liet zich naar haar bedje brengen. De eerste keer dat ik dat deed, was het neeeeeeeeeee...niet in bed. Dat is voor stomme kinderen! (Als ze kon praten dan he...haha!). Haal me eruit!

Er zat wel onweer in de lucht, dus dan merk ik in mijn eigen lijf al onrust en zij heeft dat ook merk ik. Iedere keer van houding veranderen, maar wel rustig en weer lekker veilig met de knuffels en het dekentje. Och hoe lief.  Ik blijf gewoon bij haar zitten tot ze slaapt. En ach..wat maakt het uit dat het de ene keer maar 10 minuutjes en is gisteren bijna een uur. Het maakt dat ik me beter realiseer dan ik daar maar een ding hoef te doen; genieten van kleinkind.

Ondertussen ruim ik wel de vaatwasser uit die klaar is en maak het aanrecht schoon en de kinderstoel nadat kleindochter weer lekker zelf de hapjes in haar mond stopt. En alle kruimels opvegen. Kunnen ze geen kind leveren met een ingebouwde kruimeldief??
Maar ik heb geen briefje liggen met taken te doen. Mijn dochter had heerlijk gekookt voor haar man, mij en kleinkind en haar eigen eten ging in een bakje mee naar haar werk.

Schoonzoon had minder mazzel want hij zat in een enorme bui toen hij thuiskwam eind van de dag dus was drijfnat.  De bui dreef de andere kant op, dus ik kwam heerlijk droog thuis. Nou ja..geheel klammig, dus eerst maar even onder de douche gedoken.

Vanochtend vroeg, omdat ik toch wel een beetje slecht sliep, de was vast aangezet, dus die was klaar toen ik vond dat ik maar uit bed moest. Kon ik dat al afstrepen; he...fijn de was is al gedaan! Lekker buiten gehangen, want het is droog. En was het niet droog, dan hang ik de was binnen. Ook goed.

De site van de fanclub is onbereikbaar. Zal je net zien. Maar ik moet wil vandaag contact opnemen, want de rest van de week ben ik bij kleindochter en daar wil ik helemaal niets te maken hebben met ingewikkelde dingen.

Nu kan ik weer bij de site. Meteen maar PrintScreen gemaakt. Waarin heel duidelijk is te zien wat een absurde situatie de fanclub heeft gecreerd. Alsof er 2 parallelle Citroenen bestaan. Maar wel met hetzelfde DigiD nummer. Dus dan lijkt me dat een beetje slimme medewerker wel zelf kan zien dat het niet klopt. Maar nog niet dus.

En ik vraag me heel hardop af of IK dan diegene moet zijn die dat gaat vertellen. Want die andere stroom die loopt (nog) gewoon. Waarom weer een braafkaas zijn? De vrouw die alles altijd zo keurig netjes binnen de lijntjes doet. Waar niets op aan te merken zou moeten zijn (maar het wel is natuurlijk). Wees eens ongehoorzaam!!! Nou ja...ongehoorzaam....niet zo braaf!! Wat kan er gebeuren? Je zit al op de bodem van de financiele put. Dieper kan niet.

Mooie oefening.

Maar net de administratie weer bijgewerkt en alles is betaald, geen schulden dus ik vind dat ik heel tevreden mag zijn.

Zo; lunchtijd!