Het voordeel van grote borsten

Alsof ik van de wereld was. Raar geslapen, nog vreemder gedroomd en ingedommeld met een voorleesboek en daarna een gat in de dag geslapen.

Toch bedacht ik me dat ik vandaag weer mazzel had. Ik hoefde niets. Ik mocht wel dingen. Dus eerst maar eens naar de film The Bucket List kijken die ik had opgenomen. Het regende dus in de tuin zitten was geen optie.  En ondertussen een tweede sokje voor mijn kleinkind breien.

Zal wel nodig zijn dat ik me moet realiseren of ik inderdaad "Joy" heb gebracht in het leven van iemand anders en niet in mijn ladenkastje met opgerolde onderbroeken zoals een Japanse opruimgoeroe graag wil. Opgerold, opgevouwen....who cares!

Nee, mijn bundeltjes Joy komen vanuit tsja...levensvreugde. En dat je vanuit die levensvreugde telkens weer dingen krijgt aangeraakt die je dag een stukje fijner maken. En dat kunnen hele kleine (nou ja...in geval van die borsten niet echt) dingen zijn. Of ik Joy heb gebracht in het leven van een ander is denk ik niet aan mij om te oordelen.

Het voordeel van grote borsten dus is dat je grote beugels hebt in je beugel-bh. En als je die oude, niet meer goed passende krengen bewaard en er dan de beugel uitpeutert - wat een stuk moeilijker gaat, terwijl altijd als het niet de bedoeling is, die beugels opeens onder je kin verschijnen, op een ongewenst tijdstip.

Enfin. Beugels eruit en nu zitten deze beugels in een stukje kant en dat stukje kant zit weer in een bedlampje geklemd, want die beugels springen terug in een soort van ronde vorm. Eureka. Ik had al jaren terug weer de oorspronkelijke lelijke jaren 80 armentuurtjes eraf gesloopt

en er twee Ikea lampjes op gemonteerd alleen dat waren lampjes bedoeld als staande modellen. Dus kijk je, zoals bij deze opstelling aan de wand, recht in het peertje. Wat nogal zou verblinden, mocht er zich het vreugdevolle feit voordoen dat er nog eens een tweede persoon in mijn slaapkamer komt. Waarschijnlijk ooit de thuiszorghulp.

Maar hoop doet leven nietwaar dus heb ik heel lang bedacht hoe ik dit kon fixen. Misschien een stuk ijzerdraad kopen en dat erin monteren met stof. En met de komst van een nieuwe BH wist ik het opeens.

Hoe heerlijk van idee naar eindelijk uitgewerkt concept. En dat het werkt. En niks kost, behalve bloed zweet en tranen (draad door de naaimachinenaald krijgen).

Man man man

Voor afgelopen weekend zag ik dat er in een stad hier niet zo ver vandaan, iets leuks zou zijn te doen. En ook nog eens geheel gratis. Toch ben ik niet gegaan. Het idee dat ik in een grote massa vastzat, daar kreeg ik bij het bedenken van hoe dat zou voelen al problemen mee. Wat ik nu niet moet opzoeken. Ik wil me 'vrij' voelen. Heel vrij geheel alleen.

Nou ben ik sowieso nooit een mens geweest voor grote mensenmassa's of grote groepen, dan val ik helemaal weg en stil. Maar nu wist ik dat ik ook de keus had om niet te gaan. Niks hoeft immers! Bedacht nog dat ik dan ook 'gezellig' even naar die stad kon gaan om te window-shoppen, maar ook dat trok ik niet. Ben niet zo goed in gezellig en luchtig momenteel. Denk ik.

Daarom was het zo ontzettend heerlijk dat ik een goed gesprek had met mijn zoon. Hoe het met hem gaat, waar hij staat in zijn leven, hoe hij omgaat met diegenen die dierbaar voor hem zijn.

Ik vind het bijzonder dat iemand van zijn leeftijd al zoveel zelfkennis heeft, maar ook de hand in eigen boezem durft te steken en steekt. En onderzoek doet hoe hij een beter/wijzer mens kan worden vanuit een rotsituatie.

Zijn relatie is een paar maanden geleden verbroken.

Ben ontzettend blij met de steun die zijn zus hem geeft, want heb het idee dat ik maar weinig kan betekenen voor hem. (Maar misschien is dat maar mijn gevoel, want kreeg op moederdag een kaart van hem die zo'n mooie boodschap had. Een paar woorden, die alles zeiden. Van mijn dochter op vaderdag een idem boodschap.)

Blij ook dat hij trouwe vrienden heeft die met hem praten en lachen. Of collega's die hem hele zinvolle raad geven. Hij pot eea niet op in ieder geval en pakt zijn leven weer op.

Als mensen mij vroegen of ik mijn sores niet met mijn kinderen besprak, is dat een van de redenen. Al genoeg op hun bord.

Vandaag merk ik dat mijn stemming op en neer gaat. Man met hond bedacht alweer kort voor vertrek dat het leuk zou zijn met nog iemand erbij te gaan lopen. Dat vind ik niet leuk en dus ben ik alleen gaan lopen. Dat was goed en ik liep langer en verder dan ik dacht.

Mis man en mis hond. Andersom kennelijk niet. Maar geen zin meer in 'aardig' doen. Of zo flexibel zijn.

My Gardeners's World in the making en Formule 1 reezen

Mijn lievelingsprogramma over tuinieren, al jaren en jaren en jarenlang is Gardener's World van de BBC. Ze maken dit programma dan ook al 50 jaar. Zo lang kijk ik nou ook weer niet maar toch zeker ruim 30 jaar (zegt Oma).

Hun tuinmannen en vrouwen zijn bedreven en gedreven en planten dan niet hoppa 3 volwassen struiken ergens planten die al volop bloeien, maar heel vaak maken ze zelf stekken of hebben een plant en verdelen die in vieren zodat die kleinere planten weer doorgroeien tot grotere gezonde exemplaren.

En zo leuk dat ze in de tuin, waarin die ontzettende lieve tuinman Monty (alleen die naam is al geweldig!) tuiniert,  er allerlei verschillende soorten tuin zijn. Schaduw, droog, vochtig.

Zo kan je altijd wel iets vinden wat bij jouw tuintype past. En snap je (ik dan) beter waarom die struik of plant het helemaal niet zo goed doet in die kant van jouw tuin. Te nat. Of te droog of teveel zon. Of, zoals vaak bij mij, te geliefd bij slakken.

Monty, de hoofdpresentator, heeft 2 heerlijke honden, waarmee hij altijd door zijn tuin wandelt. Och die Monty, wat een fijne man. En toch heeft ook hij periodes gehad waarin hij last had van depressies. Je kan het je bijna niet voorstellen, hij heeft alles mee zou je denken en toch gaat het daar niet om. 

Kan me wel voorstellen dat hij heel hard moest lachen als een psycholoog voorstelde om eens lekker naar buiten te gaan. Of te gaan tuinieren!

Mijn eigen tuintje voelt af en toe net als een schildersdoek.

Welke kleuren geniet ik van. En ook al hou ik qua kleding niet zo van geel omdat het me niet staat, in mijn tuin geeft dat geel een zonnig gevoel. En mix ik dit, op die plek van de tuin met andere gelen: Vrouwenmantel, Wederik, Zonnebloemen (hoop ik straks), een soort van guldenroede met gele bloemenpluimen, waarover ik lees dat sommigen dit als onkruid zien, een gele roos. En daartussen felle kleuren; rood, felroze, blauw. Heel fijn. Minder fijn is dat sommige planten na 1 jaar verdwenen zijn. Opgegeten door slakken of gewoon toch niet een goede plek.

Ik sproei de tuin zelden, de wortels moeten zelf grondwater vinden en ik heb gemerkt dat dit goed werkt. Alleen alles in potten krijgt wel elke dag water. Het liefst uit een soort van regenton, maar die is al een tijd heel erg leeg.

Wat me aan mijzelf doet denken: ik zat niet op een goede plek de afgelopen jaren qua werk. Dus werd het niets met mij, kon ik niet bloeien en al helemaal niet groeien. Gelukkig zitten mijn wortels en mijn groeivermogen nog wel ergens en heb ik veel mest en zon nodig om weer de bloeiende persoon te worden die in mijn genen zit. Of op het kaartje voor op het schap staat.

Vanmiddag keek ik naar de F1 maar helaas viel de motor van onze Max al weer veel te snel uit. Toch bleef de race interessant en won zijn teamgenoot de eerste plek. Yeah!!  En in ieder geval niet die ontzettende vervelende herfstvrucht Vettel.

Zag van de week de documentaire over de verongelukte coureur Senna. Och...wat zag het er allemaal nog houtje-touwtje uit die races en de veiligheidsmaatregelen. De ego's waren nog even groot gebleven. Niks veranderd.

Pillen zwijmel

Moest toch wel glimlachen, zo niet grijnzen, toen ik zocht op songs over Pillen. Zie mijn log van gisteren. Kwam ik toch weer uit bij Annie!

Ook mooi!

Nu kijken of het weekend zonder stresspieken is door te komen dan is iedereen ook weer blij. Er staat niets op de agenda dus dat zou moeten kunnen lukken.

Afvallen nodig => pillen nemen waardoor je aan kan komen: schiet mij maar lek!

Ik kon de uitslag van de bloedtesten zelf ook al voorspellen, want was in een jaar tijd weer aardig (of onaardig) aangekomen. Broeken gingen opeens krimpen in de was, al mijn T-Shirt te heet gewassen; echt die wasmachine deed zo raar!!

Dat kan je jezelf een tijdje voorhouden, maar sta je na maanden weer eens op de weegschaal dan is meten toch echt weten.

Alles heb ik er zelf aangegeten. Dus niet gevoerd door een man/vrouw die van dikke vrouwen houdt.

En dus opnieuw bekeek de huisarts mijn waarden en zonder mij in te lichten, zag ik dat er al een recept lag bij de apotheek en wist ik ook al dat die waarden niet goed waren en ik waarschijnlijk nog een extra pilletje van het een of ander erbij moest gaan slikken. Volgens het protocol. Gisteren werd ik (eindelijk) gebeld door de Diabetes praktijkbegeleidster. Mijn onrust/stresslevel zat al de hele week lekker te pieken, want volgens mij hadden we afgesproken dat ik begin van de week al gebeld zou worden. Maar ja...ik en mijn stresslevels. Onbetrouwbaar als de pest of eigenlijk heel betrouwbaar momenteel.

Toch nog iets extra erbij want alhoewel de waarden wel lager waren geworden, was 1 waarde (HBa1c) nog te hoog. Dus vandaar (de simpele uitleg).

Vandaag die krengen maar opgehaald.

Of ik al bekend was met de bijwerkingen?? 

Schiet ik direct in de contra stemming. Maar geduldig aangehoord, want daar betaal ik straks ook nog weer een stukje eigen bijdrage voor. Dus dan maar voluit genieten van die uitleg.

-zweten, beven en bleek zijn (nou ja...het lijkt wel mijn normale zomer toestand!!!);

-honger (ik moest echt even keihard ongegeneerd lachen. Apotheker niet.)Fijn als je af moet vallen;

- duizelig zijn, hoofdpijn (heb ik net allemaal achter de rug);

- problemen met zien - Alleen na 3 glazen Grappa;

-Onrust, verward zijn (Godsklere zeg.....daar heb ik de afgelopen tijd wel genoeg van gehad)

- u kunt ook zwaarder worden. Echt??

Ga ik dit dus vrijwillig slikken? Bovenop de Metformine.

Ik weet uit ervaring dat ik door een Koolhydraat-arme voedingswijze (dus geen dieet, want ik moet altijd zo blijven eten en vooral niet meer uit de bocht schieten) kan afvallen. Niet snel, niet spectaculair, maar wel gestaag en blijvend. En het hoeven geen 50 kilo's te zijn. 5% gewichtsverlies is al winst. Maar daarvan denk ik vaak dat ik dat haal door 1 x poepen. 

Of ik kan natuurlijk mijn lichaam online te gelde maken: Dik tevreden Zouden ze bij het UWV een hokje hebben met als beroep Dikke Vrouw?

Ik heb het boek van Grip op Koolhydraten in de keuken open liggen. Sterker nog; ik kook er recepten uit. Ik greep ook weer terug naar lekkere - vooral dat! - recepten uit de tijd toen ik 40 kg was afgevallen door een eiwitrijk/koolhydraat dieet met pakjes en zakjes en diegene die hier wel veel is aangekomen, vooral de bankrekening, is de dietist/adviseur. 

Ik roerbak me gek en twijfel of ik deze medicatie toch moet nemen. Mijn eerste hit is een negatief NRC artikel van vorig jaar hierover. Vooral dat het middel meer kans op hypo's geeft.

Mijn dochter vroeg me nog heel lief of ze maandag na haar werk even langs kon komen; met wat tractaties voor het Suikerfeest. Niet zo'n goed idee. Die traktaties.

Ik moet over een week of twee weer bloedprikken en kijken wat het effect is. En ja, er is me al verteld dat dit niet voor altijd zo hoeft te blijven, maar dat ik kennelijk nu, door mijn ziekzijn, niet de gezonde levenstijl kan hanteren en dus de hulp van medicatie nodig heb. Alsof ik ook dat niet goed kan (wat ook zo is).

Pfffffffffffffffffffffffffffffffffffffff.....

Neem maar mee - gratis!

Was mijn geklungel met de te zware parasol en parasol schroefstangding gisteren enorm zat. Maar nog meer mijn gedrag van 'daar moet ik het maar mee doen'.

Van het bedragje wat je als afkoopsom van je ex-werkgever hebt gehad mag je jezelf best een nieuwe parasol gunnen. Helemaal omdat het er naar uit ziet, dat je voorlopig nog wel in de tuin zit in plaats van ergens op een kantoor.

En doe je het slim, dan komen ze zo'n ding nog gratis thuisbezorgen ook. Hoef je niemand met een auto te vragen, of zelf een auto te huren (dus weer extra kosten). Doe jezelf nou eens een plezier en kijk eens slimmer naar dit soort zaken.

Oh ja...nog slimmer zou zo'n ultragrote luifelbrede -  hoe heet zo'n ding ook alweer - doek zijn, die je op kan draaien als er geen zon is. Vrijwel iedereen heeft zo'n ding hier in de straat. Oranje of met strepen.
Oh ja..Zonnewering.

Maar slim zijn is ook je beperkingen kennen en weten dat de belastingdienst volgend jaar komt aankloppen. En je inkomen nog steeds op bijstandsniveau ligt. Dus echt lekker sparen is niet het geval.

De oude parasol heb ik uit de tuin gevist en aan de weg gezet, met een briefje erbij dat dit gratis mee te nemen was.
Binnen een uurtje was hij verdwenen. Ik hoop dat iemand die iets sterkere armen heeft dat ik,  er nog veel plezier van heeft.

Ondertussen is de Lustklusser weer lekker aan het schuren, net als gisteren de hele dag. Dit zijn allemaal luxe problemen, terwijl ik dit typ besef ik dit terdege.

Ik mag de hele dag ontspannen. Als ik dat wil en kan. Werken aan mijn herstel. Mijn hoofd resetten. Hoef niet verplicht naar trainingen, cursussen of hoef aardig te doen tegen lullige collega's. Helemaal niks van dit al. En bedenken dat uiteindelijk na vloed er altijd weer eb komt. Na een dal er altijd een heuvel is. Na de winter het altijd lente wordt. Dat die winter doel heeft. Ook al voelt het nog zo koud en kil.

Uit de vechtstand, nou eigenlijk Freezestand komen

Gisteren kwam ik van het lopen met een knalrood hoofd terug en zweette ik over mijn hele lichaam. Niks mis met mijn zweetklieren, al voel ik me dan verschrikkelijk onaantrekkelijk en zwaarlijvig. Met man met hond erover gehad, hoe ik me voel, maar ik krijg niet echt het idee dat hij het snapt. Hij denkt dat het alleen maar gezellig is, nog iemand erbij. Als ik niks te zeggen heb, neemt die ander het toch over?

Maar ja, die persoon vond het toch te warm en ze moest trouwens ook werken en misschien was ze wel heel erg moe daarna. Allemaal dingen die ik zelf ook - nog steeds - zeg en toch gisteren zo'n 9900 stappen gezet in de hitte. Ik zou retetrots moeten zijn, maar ik voelde me een ontplofte mammoet met wintervacht.

De rest van de dag binnengezeten met een hoofd wat totaal ergens anders was. Niet in het nu in ieder geval.

Opeens weer een berichtje van de Apotheek; dat mijn recept er lag. Welk recept?? Zou de huisarts gewoon al de conclusie hebben getrokken, zonder gesprek,  dat ik nog weer extra andere pillen moet, want nog hoger risico door gewicht en hoppa.....pilletje erin en dan gaat het wel goed.

Ik wil zo niet aan de pillen! En tsjakka....weer gaat mijn brein met me aan de haal. Moet ik alweer het gevecht aan met....met welke windmolen nu weer??

Werd vanochtend nogal warrig wakker, de zon was nog niet eens op. Dus nog maar even proberen te slapen en nog een keer en nog een keer.

Toen ik dan echt uit mijn bed ging bedacht ik me dat er in het reptielenbrein 3 standen zijn bij stress: Fight, Flight or Freeze (Vechten, vluchten of bevriezen).

Er is geen Sabeltandtijger in de buurt, of een manager die in mijn nek hijgt dat het alweer niet goed genoeg is, geen tekorten op voedselgebied (haha...eerder andersom), ik dreig niet constant opgevroten te worden. En toch triggeren sommige situaties dat reptielenbrein om te denken dat dit wel zo is.

En daarom, net als een hond die even een tikje moet krijgen om uit zijn huidige toestand te komen, reageer ik stressvol en heeft mijn brein een tik nodig. Snap out of it!!


(Moet je natuurlijk niet proberen om toch maar weer eens die oude kloteparasol die van je moeder was, maar voor haar te zwaar, uit de schuur te halen, zo van - kom....misschien gaat het nu wel goed - en proberen de bovenkant (loeizwaar) op de onderkant te schroeven (WIE HEEFT DAT BEDACHT). Met je kippenkracht van nu. En je hete hoofd.

Dus smeet, in plaats van verdrietig te worden, dat kreng in de tuin en zit nu onder de oude parasol van mijn Opa en Oma. 100 jaar oud geloof ik, maar hij doet het nog.

Tijd om dingen weg te doen die geen Joy sparkelen. Ik zou 'm liever dwars opgevouwen in een laatje gooien.

Net wel bij de supermarkt geweest en alleen maar verantwoorde eetzaken gekocht. Stond minutenlang bij het tijdschriftenschap te drentelen, maar gunde mijzelf dat genoegen toch maar niet.
Nee joh...lekker klooien met een aftandse parasol dat is fijn!

Je hoeft nog maar 1 ding te doen vandaag; alweer bellen over een mysterieuze afspraak van wel 1 minuut morgenochtend bij de huisarts en dan hoef je niks meer. Oh ja...en direct vragen hoe dat zit met dat recept.

Dit gedoe bij de huisarts geeft mij een gevoel dat ik de controle kwijt ben. Dat er over mij beslist wordt en dat is niet prettig en angstig. Wat dat goede oude reptielenbrein weer aan het werk zet.

Maar dan denk ik terug aan wat de man van een vriendin me vertelde; dat hij de pillen in de kast liet liggen en zijn leefstijl veranderde en daardoor weer goede waarden kreeg.

Probeer te ontspannen. En onthou hoeveel mensen om je heen met echt klote-zaken te maken hebben. Het is je brein die je voor de gek houdt. Want de zon schijnt, je planten bloeien, je koelkast is vol en met je kinderen gaat het goed.