Een kloddertje roze hier!

Zo; eindelijk nog weer wat bezuinigingsacties van mijn Nog te Doen/regelen lijstje kunnen doorhalen. Dat ik uberhaupt iets opschrijf is al een kleine verbetering. Heel lang bleef mijn bloknote blanco. Geen puf, geen zin, helemaal niks.

Dat regelen scheelt de komende maanden toch weer een paar tientjes op mijn vaste lasten en die geven net weer wat lucht. Iedere euro telt nog steeds tenslotte.

Slaap nog steeds niet helemaal fijn; ik word wakker midden in de nacht en voorheen zou ik dan alleen maar liggen piekeren. Nu ga ik of naar een Luisterboek luisteren of pak er een gewoon boek bij.

Wat ik grappig vind is dat ik dan tegen mijzelf zeg dat ik niet in slaap mag vallen en na een paar bladzijden, of soms hoofdstukken voel ik mijn ogen zwaar worden.

Zei ik voorheen dat ik MOEST slapen, dan was het des te moeilijker om weer in slaap te vallen. Grappig hoe je jezelf kennelijk om de tuin kan leiden.

Ook weer een Flylady klus gedaan - naast de gewone dagelijkse routines - en hoe klein of 'raar' die opdracht ook is (vandaag was het kijk de badkamerkast na op oude make-up zooi...de make-upjes uit je tienertijd mogen echt wel weg nu, die roze oogschaduw of knalroze lippenstift is niet meer zo fris), het is fijn om ieder geval weer wat ruimte te maken en dingen in de kast te bekijken of ze nog een jaar bewaard moeten worden, voor het geval dat, of dat ze echt weg kunnen. Hetzij weggooien of weggeven.

Foto van Pixabay

Er stond ook al twee jaar een grote tas met rits met daarin truitjes/shirts van toen ik nog 30/40 kg lichter was. Voor het geval ik.....Ik had al die truitjes al uit mijn kast gehaald, want iedere keer dingen zien die ik niet (meer) pas daar werd ik ook niet blij van. En dan was er nog die tas dus.

Hoppa...in de Zak van Max (niemand weet nog wat dat is hahaha). Het neemt ruimte in, niet zozeer in mijn huis, maar in mijn hoofd.

Focus niet op minder minder, maar op gezonder. Waarbij minder vanzelf wel volgt. Of niet.

Stuur ik ondertussen nog een Engel met grote roze vleugels richting vriendin die dat nodig heeft.

Het leukste meisje van de klas

Slecht geslapen, niet eens door mijn eigen zorgen, maar omdat ik me zorgen maakte om een dierbare vriendin.

Haar man belde me gisteren wat de stand van zaken is en dan moet je daarna eigenlijk niet op Google gaan zoeken. Dan vind je de naarste scenario's.

Kijk ik liever nog een keertje naar een aflevering van Grace and Frankie. Ook over zoiets; dat ouderdom soms met gebreken komt en we daar allemaal mee te maken krijgen.

Dat slechte slapen maakte dat ik nog onzekerder begon aan wat een hele fijne ontmoeting bleek. En we samen de helft van de tijd om iets te ontdekken over de laatste tijd van de Tsaar nu 100 jaar geleden, besteden we aan praten. Ik hoop ook dat ik voldoende geluisterd heb en niet alleen een soort van woordendiarree over haar heb uitgestort.

Als vrouw met hond gaf ze wijze raad over man met hond en dat was ook weer leerzaam. En eigenlijk bevestigde ze dat ik dus nooit te oud ben om te leren. Als ik daartoe open sta tenminste.

Was wel erg moe toen ik thuiskwam dus maar vroeg naar bed en dat was goed door mijn nieuwe matrassen en toppertje.

Vind het bijzonder dat ik zoveel lieve mensen ken en zij mij willen kennen. En dat gevoel - die verwondering over dat het leukste meisje van de klas iets met mij wil ondernemen - dat herken ik nog steeds in mij.

Alweer een onrustige nacht en dus vanochtend maar direct mijn bed afgehaald en alle bedampte beddegoed in de was. De zon schijnt, dus het kan buiten hangen. Ben blij dat mijn rug weer zodanig hersteld is dat dit nu zonder al te veel moeite gaat. Dat ik een wasmachine heb.

Oh ja; dat maatje 36 dat snap ik nu nog beter. Echt een Frans figuurtje.

Zomergasten: alweer zo prachtig

Had me al helemaal verheugd op gisterenavond. Zomergasten en daarna zou ik mijzelf trakteren op een avond/nacht sterrenkijken.

Wat een magnifieke uitzending van Zomergasten was dat wederom. Ik kende de acteur - Wim Opbrouck niet, maar zou hem graag willen kennen. Een levensgenieter en een zachtaardig mens. Iemand bij wie je gerust even een paar dagen mag onderduiken.

Ook zijn fragmenten spraken me aan. En daar kwam zowaar ook nog die goede oude, helaas overleden, Keith Floyd voorbij. Met zijn recept voor Paella. Waardoor ik en aan Keith Flloyd dacht en aan diegene die laatst nog Paella had gemaakt.

Zijn keuzefilm heb ik opgenomen; toen die werd uitgezonden keek ik al hoopvol, ingewikkeld en daardoor lekker warm in een omslagdoek, naar de sterren. Of eigenlijk naar Vallende Sterren. Dan kon ik een wens doen.

En wensen deed ik; vooral voor anderen. Geen hoofdversiering voor iemand die me dierbaar is geworden wenste ik in ieder geval.

Het was in ieder geval een mooie afsluiting van de dag. En ik ben blij dat ik inzag hoe mooi dit is.

Liefelijk burengeluid

Ik versta het niet en weet dat het geen Noord-Koreaans is, wel een taal uit die regio, maar jemig de pemig, wat is dat volume hoog.

En op een rustige zondagochtend genieten in de tuin van 3 stralen zon met een amandelmeel-pannenkoekje en een kop heerlijke koffie-verkeerd met sojamelk valt toch anders als je de hele ochtend onderstaand geluid hoort:

Misschien zegt ze wel dat ze enorm lekker gekookt hebben gisteren en exotisch ook want Nederlands. En noemt ze nog even alles op wat ze gemaakt heeft; GEHAKTBALLEN, AARDAPPELEN MET EEN KUILTJE, JUS en SNOT-ANDIJVIE.

Als ik de buurvrouw buiten treft dan heeft ze haar Westerse stemvolume. Heel zacht en poezelig. Maar daar trappen wij niet in. Noord en Zuid als het ware.

Zomervanregenzwijmel

En alweer kletterde de regen op mijn ramen toen ik wakker werd. En wist ik direct wat ik vandaag zou uitkiezen.

Vind het vooral sneu voor mensen die hier in eigen land vakantie houden en hoopten op een paar weken mooi weer. Of in een tentje op de camping. Ik overleef het wel; gewoon nog even langer koffie drinken in da house.

Eerste Hulp bij neerslag door/uit zomerdepressies

Kijk hiernaar:

En ik moet lachen dat Will zijn haar verft. Ik vond een beetje grijs toch charmanter staan dan zo'n zwarte kap. Maar ja, wat zeg ik; Black Hood. Dat zijn zijn roots natuurlijk, al zijn die nu wat grijs aan het worden.

Maar goed: terug naar de Eerste Hulp:

Deze mevrouw maakt me ook altijd blijer of in ieder geval aan het glimlachen.

En deze dame is ook altijd goed voor grimlachen:

Soms/Vaak zit vooral ikzelf mijzelf dwars. Oh ja, even vergeten; dat is altijd zo als je alleen woont. Zonder een kat die je de schuld kan geven.

En even iets huishoudelijks doen helpt ook. Weer een klusje gedaan. Niemand ziet het, maar ik wel.
Zoals de Flylady zegt: Finally Loving Yourself.

Mooi mens

Kreeg van mijn dochter mooie foto's vanuit het vakantieadres waar ze met het gezin zijn. Kleinkind heeft voor het eerst in de zee gedobberd. Fijn dat ze op vakantie kunnen gaan.

En toen las ik ook de actie van Annemiek
Om een vader met zijn zoons een vakantie te kunnen geven.

Zo simpel kunnen dingen zijn. Als iedereen een beetje geeft kan een gezin eindelijk ontspannen en mooie herinneringen opbouwen. En even weg van de waan van alledag.

Klik maar op onderstaande link, kan je het zelf lezen. Oh..had ik maar een beetje levenskracht van die vrouw!

Link naar Mijmeringen