Queen Charlotte

De Netflix serie Bridgerton vond ik te zoetig, slappe verhaallijn en historisch niet kloppen dus keek ik die niet uit. Maar de spin-off Queen Charlotte bekoorde me wel.

Gedeeltelijk op ware feiten gebaseerd en gewoon een fijn romantisch verhaal en vermaeck. Precies wat ik even nodig had in stressvolle tijden. 

Kreeg ook goede recensies. En als geïnteresseerde in kostuumhistorie ook fijn om te zien. Al die Watteauplooien! 

Klik hier voor meer informatie over de kostuumontwerpen: Kostuumontwerpen Queen Charlotte

Of Netflix de zaken juist heeft uitgebeeld? Pas onderstaande kijken als de de serie hebt gekeken in verband met spoilers! Nog meer mensen deze serie gezien?

You get a car!

Gottegotgegot...mijn moeder en de familie weer door de bocht. En uiteraard ik ook met mijn gedrag. All part of the deal lijkt het wel. Dat mijn moeder nooit eens duidelijk is over wat ze wil. En tegen het ene kind dat zegt en het andere weer wat anders of precies dezelfde belofte maakt.

Ze rijdt nog auto of eigenlijk, er staat nog een auto voor de deur, maar daar durft ze eigenlijk niet meer in te rijden. Vanaf December was de auto al niet meer gebruikt. Nu rijdt mijn broer er even in, met moeder op de passagiersstoel, overal heen waar zij maar henen wil, maar de accu deed het nog wonderbaarlijk genoeg. Er is hooguit 50 kilometer dit jaar in gereden.

Bij mijn laatste bezoekje aan mijn moeder was ik nogal in de war. Want ze stelde voor dat ze haar auto aan mij zou overdoen. Overdoen? Nou mam, ga eerst maar bedenken wat je ervoor wil hebben. Gut...geen idee natuurlijk.

Wil ik dat wel. De auto van mijn moeder. Zou dat niet weer een enorm heisa geven in de familie? 

Temeer daar ik ook wist dat mijn Steelzus heeeeeeeeeeeeeeeeeeel graag die auto wil hebben. Krijgen. Want betalen kan ze niet. En klein detail: Autorijden kan ze ook niet. 

En geld om weer lessen te nemen heeft ze ook niet. Noch voor brandstof of verzekering. Maar dat moest dan mijn moeder maar betalen. Echt waar; schaamteloos! En mijn moeder doet dat ook nog dan, resultaat van oh..wat zielig en drammen van zuslief.

Al maandenlang zeurt ze mijn moeder aan het hoofd dat zij, als moeder de auto niet meer kan besturen, die auto wel voor de deur wil krijgen. Gewoon, handig. Ook al kan ze geen auto rijden dus. Knettergek!

Nu in de familie-app (Rot-uitvinding!) gaf een broer aan dat hij voor mijn moeder naar haar garage was geweest om te polsen wat ze voor haar auto wilden betalen, mocht ze die eruit doen. Dat was een hoger bedrag dan ik in mijn begroting heb om een auto van aan te schaffen. Maar enfin. Ik had al eerder aangegeven dat als IK zou aangeven dat ik wel interesse had er hommeles zou komen.

Dus gaf dat aan. (Misschien hou ik wel van een relletje..) dat er ook aan mij is gevraagd of ik de auto wilde als hij eruit moest.

En ja hoor. De steelzus was er als de kippen bij om aan te geven dat zij toch de auto van onze moeder zou krijgen. 

Krijgen?

Zus....we hebben nog 5 andere familieleden; waarom zou jij die auto dan krijgen? Vind je dat eerlijk?

Andere zus gaf dus ook aan dat zij ook bij onze moeder had aangegeven interesse in de auto te hebben. Zij heeft al een auto en haar man ook. Maar goed, zij wilde 'm ook wel. Misschien wel voor haar dochters. En deze zus vond het ook nogal vreemd dat dan alleen steelzus een auto zou krijgen en de rest van ons niets.

Oh...bugger bugger bugger....Laat maar. Teveel gezeik en gedoe. Laat de steelzus aka dramzus die auto lekker krijgen. De duivel schijt toch altijd op een grote hoop.

Ben er zo enorm klaar mee.

Koop mijn auto wel bij een garage. Van mijn eigen geld. Op mijn eigen tijd. En op mijn eigen voorwaarden. En voor de rest ga ik wel lekker met de trein. Of de fiets. 

Theater

Zo heerlijk; dat de zon volop schijnt er niets hoeft. Behalve genieten van de dag die voor me ligt. Dat is toch bijzonder en fijn. 

Dus eerst maar even de krant gelezen met een kop koffie erbij. Lekker buiten. En daarna de voortuin aangepakt. Snoeien vooral, want alles groeit weer de pan uit. Door het strak te belijnen, lijkt het 'netjes'. 

Mooi de Akeleien. 

Praatje met een buurvrouw. Ook prettig. Voelen we ons allebei gezien. 

Dan het postzegeltje gras gemaaid, met de grasmaaier, voor het eerst dit jaar, want ik knipte om de madeliefjes heen. Nu bloeien er genoeg andere planten voor de insecten, dus 'mag' het. Van mijzelf. Ook weer prettig om resultaat te zien. En de kantjes eraf lopen. Uhm. knippen!

Ook fijn dat ik geheel nul behoefte voel om nog snel allerlei voorraad in te slaan. Kan elke dag van de week nog en bovendien is er genoeg nog. Niet in de sleur van de weekendboodschappen doen vervallen. Hoeft niet. 

Fijne afsluiting van deze dag dat er een afspraak stond met een goede vriendin om ergens een hapje te gaan eten en daarna naar een toneelvoorstelling.

Heel mooi en fijn gespeeld in een intieme setting. En herkenbare situaties, voor ons allebei.

Wiermsmaatje

Op mijn werk heb ik een collega die als de druk hem teveel wordt een "Wiermsmaatje" doet. Hij schreeuwt, scheldt collega's uit en af en toe barst hij ook nog in janken uit of loopt tierend weg. Gecombineerd met een bootwerkersstem. Peutergedrag vind ik. 

Spande ook samen met een andere collega om het leven van de vorige leidinggevende zo moeilijk mogelijk te maken. 

Nu is zijn voordeel dat er een nieuwe leidinggevende is die heel goed met hem kan opschieten. Omdat hij de materie snapt en redelijk snel werkt en door en door en door werkt. Daardoor krijgt hij ook altijd alle extra klussen op zijn bord. En zegt hij dan nooit nee, want natuurlijk een eer dat HIJ dat mag doen en anderen niet. Maar klaagt wel tegen ons dat hij het zo enorm druk heeft. 

Maar dat asociale gedrag heeft impact. Het voelt niet veilig. Voor nieuwe mensen is het even slikken als zij een ontmoeting hebben met zijn Mr Hyde-kant. Nul excuses volgen er. Men moet het maar gewoon pikken. Want zo is hij nou eenmaal.

Zat er iemand bijna in tranen bij mij haar verhaal te doen. Hoe het kan dat wij dat kennelijk allemaal gewoon vinden? Dat is niet zo, maar omdat op het moment niemand tegen 'Wiersma' zei dat hij even moest dimmen, werd die indruk wel gewekt. Ik was er niet bij, maar herken de situatie. 

(Dat hele geval kostte mij in ieder geval mijn halve ochtend, kwam niet aan mijn reguliere werk toe, maar had dat er graag voor over, want niets zo kut als je ergens ongewenst en onveilig voelen.)

En van de week maakte ik in persoon weer eens zijn gedrag mee en sprak hem erop aan. Dat zag ik toch helemaal verkeerd hoor, want anderen vonden wat er gebeurde ook raar. Maar het gaat mij niet om wat er gebeurde, maar HOE jij reageert. Dat kan niet. 

Dus heb dit voorval besproken met de nieuwe leidinggevende. Ach...hij is nou eenmaal zo. En het is wel bekend hoor. Echt wel.

Als je maar weet dat IK me daar niet veilig bij voel. En zijn gedrag onacceptabel vind. 

Ja.....snap de leidinggevende maar al te goed. Stel dat hij hem op het matje roept en zijn gedrag niet meer accepteert (ik moest hem maar even laten uitrazen), dan is hij zo impulsief dat hij opstapt en is het bedrijf een ervaren kracht kwijt. Want er zitten nu teveel mensen die nul ervaring hebben en het vak nog moeten leren (wel goedkoop he...).

Dus blijft alles bij het oude. 

Net als bij Wiersma.

Simply the best

 Las dat Tina Turner is overleden. Mooie leeftijd wel, maar een zwaar leven gehad. En ondanks, of misschien wel dankzij dat zware leven, mooie en vooral intense muziek gemaakt.

Rust in vrede Tina.

Benauwd

Een tijdje terug vroeg mijn leidinggevende of ik iets voor haar, mail van een overheidsinstantie,  centraal kon opslaan (haar taak, maar ze was er niet die week) zodat het team 'erbij' kon, want ik beheer de inboxen en zag die mail dus binnenkomen. 

Het was een hele drukke ochtend (goh...heel vaak zo). Zag de mail binnenkomen, maar ik had verder geen instructies gehad WAAR ik eea moest opslaan en hoe en helaas was de informatie maar eenmalig te downloaden, dus dat voelde als een klein beetje druk op mijn ketel. Naast al de andere drukzaken.

Kreeg accuut een hoestbui. En herkende ook direct dat mechanisme. Ik hoestte niet. Was niet verkouden of zo. Geen astma. En dan toch zo hoesten dat men 3 kilometer verderop vroeg of ik ok was. 

Stress.

Verkeerd ademen denk ik. Weet ik. Snap ik. Doorzag ik. Nu nog een zak erbij. Van papier dan, niet in menselijke vorm.

Dat snappen, gaf al (letterlijk) lucht. Mijzelf dus weer rustig gedacht.

Snapte ook dat ik het kon oplossen door aan de collega's te vragen waar zij de informatie dan vinden als het is opgeslagen. Wat is het pad? En eenmaal bekend, was het een eenvoudige klusje. 

En was mijn hoestbui weg.

Later in de trein terug bedacht ik of ik dit vaker heb? Of zo reageer op stresszaken. En wat levert dat dan op? 

Niks levert het op, behalve dan hoestbuien. Dus wil ik mijzelf aanleren om bewuster te ademen bij stressmomenten. En een keelsnoepje bij de hand leidt ook af. Dus daar zeul ik kilo's van mee in mijn veel te zware tas naar mijn werk. Er zit in die tas teveel - Je weet maar nooit - zooi. 

Een soort van Mary Poppins ding:

Harry Wild

Nieuwe serie op BBCFirst op de vrijdagavonden. Comedy/Detective. Maar wordt herhaald dus vast nog wel terug te zien. 

Gewoon hersenloos vermaeck. Nou ja, beetje hersengebruik mag.

Iemand gezien?

Opgepast

Wat een heerlijke oppasdag. Ga een beetje als zo'n cliche oma klinken, die blind alles geweeeeeeldig vindt van haar kleinkinderen en ook de ziljoen foto's heb ik inderdaad, maar ik vind het toch zo fijn om die twee dametjes bij mij in huis te hebben. En zij vinden het (schat ik in) ook fijn.

Had afgesproken dat ze bij mij konden ontbijten en dus al gevraagd wat ze dan bliefden. Had lekkere aardbeien gehaald, dat vind ik zelf ook heel smakelijk, misschien wel op een beschuitje? En de eettafel leeggemaakt (liggen altijd wel kranten, tijdschriften etc om nog te lezen, door te nemen). 

Een beschuitje vonden ze inderdaad wel interessant. Thuis eten ze dat kennelijk niet en ik heb die altijd wel op voorraad in zo'n bus uit de jaren 80 van Brabantia, uiteraard in blauw en met zo'n ding erin waar je de beschuit er makkelijk uit kon liften. Word al blij van hun bordjes op de placemats zetten en bijpassende bekertjes erbij, de kinderbestekjes. 

Gezellig om rustig de dag te beginnen met samen wat eten. Vooral veel zelf doen, wilde de jongste. En dat liet ik maar. Kon prima en alles kan weer schoongemaakt worden. 

Daarna wilden ze knutselen. Voornamelijk knippen met de schaartjes en gekleurd papier. Veel papier. En hartjes tekenen. Ik kon de afwas even wegwerken en zij lekker knippen en plakken. Daarna even naar het kleine speeltuintje hier in de buurt. Lekker buiten zijn. 

De meeste voorleesboeken staan beneden in de kast en die weten ze te vinden. Voorlezen, doorbladeren. He, Oma....mogen wij die kleuren? Oh, ja...nog voor Pasen, 2 kleurplaten van een Paasei. En de ander wilde die kleurplaat voornamelijk knippen. Ook goed joh.

Daarna wilde ze toch echt naar de grote speeltuin. Maar niet langs die vliegen! Welke vliegen? Overal buiten. Ach...lieverd, die doen toch niets. Ze vliegen alleen maar en zijn denk ik banger voor ons, grote mensen. Kom maar mee, naar de speeltuin. Dus schoenen weer aan en hoppa via de brandgangen naar de Grote Speeltuin. Daar speelden nog meer kindjes en zaten hun moeders op een bankje te kijken. 

De oudste vond een meisje leuk van haar leeftijd (of eerder lengte) dus lekker samen spelen en de jongste wilde ook alles wat haar oudere zus deed, maar ging soms ook fijn haar eigen gang. 

Daarna weer huiswaarts en ik besloot, net als op het KDV, in de middag warm te eten. Scheelde hun moeder ook weer koken en vond het leuk om te vragen of ze in wat ik wilde maken wel zin hadden. De een wilde alleen 1 ding. Dat mocht, als ze dan van alles ook 1 hapje at. En de ander eet alles, dus dat is nog makkelijk. De olijven die als bijgerecht op tafel stonden aten ze direct op. Dus een tweede pot opengedraaid en die was ook al bijna leeg. Mmmmm...de stukjes komkommer werden ook al bijna direct opgepeuzeld. Ik maakte verse frites (in de aanbieding bij de supermarkt hier) met broccoli en kibbeling. Jamjamjam.. Het drinken viel over de tafel, over mijn broek en ook uiteraard op de vloer. 

Nou ja...even doekje erover, nog een doekje en nog eentje en ook weer klaar. Geen drama van maken.

(Nooit meer zoals vroeger thuis, waar ALLES een drama werd).

Stelde voor om daarna - nou ja, eerst nog even rustig voorlezen en lezen - even een ijsje te gaan halen bij de plaatselijke snackbar. Daar kom ik dus echt nooit, behalve nu met de kleinkinderen voor een keertje een softijsje. De jongste at natuurlijk niet op hetzelfde tempo dat het ijsje smolt. Dus kleine uitdaging. En veel servetten. 

Op de terugweg nog een andere speeltuin aangedaan. Met een hele nieuwe indeling en klimding met glijbaan. Leuk!! En een ondergrond die bijna meebewoog. Beter dan harde stoeptegels.

De jongste wilde natuurlijk ook van de nogal hoge glijbaan af en daarvoor moest ze in een touwwerk klimmen. De oudste legde haar uit hoe en ik stond als vanger en opduwer erbij en ja hoor. Ha Oma!! Geen angsten; lekker spelen. En nog een keer en nog een keer en nog een keer. Wat leer ik veel van ze.

Daarna in de achtertuin de regenton proberen te legen door honderden keren gietertjes te vullen. Of net niet. Lekkere natte broeken. Met de fohn gedroogd en ik had voor de jongste nog een passende legging in de kast liggen. Bij de oudste was het ondertussen al gedroogd. Ook weer fijn; dat kliederen en knoeien met water. 

En blij dat ik van die lelijke plastic namaak crocs had gehaald. Dan maakte het ook geen drol uit dat die nat werden. 

Ondertussen - bijna vergeten  - werkten de dames hun make-up bij. Dat wil zeggen ze smeerden lipgloss van Oma ergens tussen neus en kin, waarbij de oudste ietwat zorgvuldiger te werk ging en goed in de spiegel keek. 

Even nakijken hoe ik dat van de bank verwijder.

We hebben verstoppertje gespeeld. De trap was ook enig om op en mee te spelen, de gele ikea krukjes werden een treintje, een enge spin, een wipwap. 

Mensch....zo blij dat er nul keer om een tablet werd gevraagd, of de tv. 

Nog even tijd voor een snackje. Maiscrackers met smeerkaas (zelluf smeren!!) en druiven. Kaas en druiven, niets mis mee toch? 

We keken door het keukenraam naar een baby-ekster die in de struiken een beetje verdwaald was en naar zijn/haar ouders die hem riepen om nou eens uit die struiken te komen. (Zag de baby-ekster vanochtend nog bij een boom in de straat zitten, werd gevoerd door zijn ouder. Later op de middag kwam een buurvrouw vertellen dat hij in de brandgang zat. Volgde het beestje, raakte 'm kwijt en nu zit hij in een boom zag ik). Ook weer interessant en leerzaam.

Geen slaapjes (meer) in de middag en in de avond thuis sliepen ze ook pas heel laat gaf mijn dochter aan. Ik niet; ging rond 22.00 uur naar bed, maar het viel me eigenlijk best wel mee hoe 'moe' ik was. Kreeg denk ik meer energie terug ook. 

En de liefde die ik voor die twee meisjes voel. Echt voel. Dat ik er zelfs nu ik dit opschrijf, ontroert door raak. 

Eksterjong

Toen mijn kleindochters een dagje bij mij waren, hoorde ik in voortuin eksters kwetteren. Maar het klonk anders dan normaal. Ik keek door het raam en zag in de struik, voor mijn raam, een nog jonge ekster hoppen. Zijn ouders in de boom ernaast. 

Riep mijn kleindochters erbij, zette een krukje neer zodat ze door het raam konden kijken en vertelde ze dat de Eksterouders net als Coco riepen dat hij nu weer thuis moest komen. Want het eksterjong zag eruit alsof hij nog niet snapte hoe en wat. Wel een half uur lang kwetterden ze erop los. Hipten dichter naar het jong en hop joh...uit die struik nou!

En wij zongen: Coco kan het!

Ze vonden het interessant (hoop ik). 

Toen ik de voortuin wat opruimde vandaag keek ik of ik het eksterjong nog ergens zat (of dood lag). Veel verstopplekken in de tuin, geen keurige tegeltuin met 1 pot en 3 geraniums. En veel katten die de hele dag buiten lopen te jagen.

Ontspannen dag

In de ochtend vond ik het nog aardig frisjes. Rondje Bless the House gedaan, mijn administratie bijgewerkt en rustig koffie gedronken. Beetje gekeken wat er allemaal weer verder opkomt in de tuin en soms van die leuke verrassingen. Heel fragiel, lange dunne stelen met Irissen; mooi paars/blauw. Ik zie witte bloemen in mijn clematis en verderop ook nog grote knoppen. Tegen die schutting had ik een tijdje terug al een soort raster aangetimmerd, daar kan alles mooi tegenaan en tegenop klimmen. De klimroos, de clematissen

Mijn pioenrozen worden met de dag hoger en groter. Jammer dat ze maar zo kort mooi zijn!

In de middag bedacht ik dat ik even een rondje wilde fietsen, het was iets zonniger geworden, en wel zien waar ik uit zou komen. Nou ja...mijn fiets bracht me bij een dorpje verderop bij een tuincentrum. Wist waar ik voor wilde kijken en die planten vond ik ook. Gelukkig heb ik grote fietstassen en paste alles erin (stak er wel bovenuit). Een dame riep me op de terugweg toe waar ik toch die planten had gehaald.

Nou, bij dorpje X.

(Leuk gesprekje)

Was ook nog even een stukje verder gefietst naar een soort van nieuw parkachtig iets en daar had ik een vrije uitkijk op de velden hier. Voelde opeens net als vakantie. En zo blij dat ik daar gewoon naar toe kon fietsen, geen haast, geen afspraken, gewoon spontaan. Benen doen het, fiets doet het en de kop deed ook mee.

Nog even snel een boodschapje voor de dametjes als ze bij me zijn en zag ik ook nog een leuke hanger (viel vooral voor de kleur pot moet ik bekennen) dus die mocht ook mee, want ook nog zeer zacht prijsje. Losse planten duurder. 

Hoe was het bij jullie de vrije dag?

Lente!!

Want de IJscoman rijdt weer door de buurt. Dat geluid herken ik uit duizenden. Bijna een zomer-gevoel erbij. En lekker even een heel lang weekend (plus oppassen op de kleinkinderen) want vrije werkdag omgeruild en daardoor langer achter elkaar vrij. 

Was vreemd op op die vrije dag toch te gaan werken en dan ook een andere bezetting op mijn werk. Wel gezellig, zelfs een half uurtje gewoon even kletsen met elkaar. Dat komt echt zelden voor. Meestal ram ik achter elkaar door en door en door. 

Alweer veranderingen op til. Schrappen van functies, andere indeling. Het bekende liedje: Verbeterde formule - wast nog witter!

Dus de komende dagen even niks qua werk doen. 

Uitgeloot

Kreeg een melding dat ik me kon inschrijven voor de verloterij van toch nog een kans om de Vermeer tentoonstelling te zien. Dus ingeschreven want dat leek me toch nog wel een kans, op de valreep.

Bekijk de webversie

Beste C., Helaas ben je niet geselecteerd voor de Vermeer-tickets. We willen je bedanken voor je deelname.  Dichter bij Vermeer Via de online ontdekkingstocht Dichter bij Vermeer kan je alle werken van Vermeer beter leren kennen. Met vriendelijke groet, Het Rijksmuseum

Nog wat leuks doen?

Een cliche-zin als het weekend begint op het werk is vragen of je nog wat leuks gaat doen het weekend.

Daar wordt ik altijd tegendraads van. Natuurlijk antwoord ik dan niet (meer) met  'urenlang masturberen', maar mijn 'het gras maaien' wordt ook niet als iets opzienbarends gezien. Ieder weekend vullen met 'leuke' dingen. Naar feesten, events etc. Heb maar een klein leven zo lijkt het. Of is het.

Nu heb ik het weekend mijn gras gemaaid/geknipt. Geknipt zodat ik om de madeliefjes heen kon knippen. Lekker in de tuin gewerkt. Lieve appjes ontvangen en gestuurd voor Moederdag naar mijn kinderen. Mijn OV abonnement weer verlengd. 

Genoten van het Eurovisiesongfestival, al hield ik het niet tot het laatste liedje vol. Viel in bed in slaap, al tv-kijkend via de app op mijn telefoon. 

Was leuk om met miljoenen anderen naar hetzelfde te kijken en even in een andere wereld te zijn. Leuk om via de Belg te kijken en daar te genieten van het droge commentaar. De BBC vond ik deze avond too much. Wat een drukke dames! Alle vier.

En zondag alweer een tuindag. Al moest ik het iets langzamer doen, want bijna blaren van het knippen. 

Heb het nodig om uit de stressgevoelens van werk te komen merk ik. Rustig, groen, zon en een eigen tempo (denk aan een slak die in de bocht afremt).

Geluk

In vrijheid kunnen genieten van mijn tuin, even geen verplichtingen, de zon schijnt volop en ik kan me een krant veroorloven op zaterdagen. Kopje zelf gezette koffie erbij en zo direct de was buiten ophangen. 

En dan daarna in de tuin rommelen. Omdat het kan. 

Blij voor mijn vriendin die voor het eerst Oma is geworden. 

Geen sneeuw in de tuin van mijn broer in het hoge noorden, dus hij heeft zijn gras voor het eerst weer gemaaid. 

Mocht vandaag gewoon weer wakker worden. 

Weten dat het goed gaat met mijn kinderen en kleinkinderen. 

Als ik het interview lees met schrijfster Roxanne van Iperen over onveiligheid thuis, ben ik gelukkig dat ik mijn kinderen, hoop ik, op tijd uit zo'n situatie heb gehaald. Om niet te herhalen hoe het bij mij thuis voelde en toeging. 

Waarheen?

Cellie, think of your life today, just as it is, just where you are.

Now think of where you want to go, what you want to do, and who you want to be.

Do you realize that getting from here to there is not something you can do without me?

And do you also realize that it's not something I can do without you?

Symbiotically,

  The Universe

S!

Had gisteren een hartverwarmend gesprek met een collega van de opdrachtgever waar wij voor werken. Zij is de enige collega die ik waardeer en geen discriminerende uitspraken doet over onze clienten. De overige collega's hebben een dedain van hier tot Tokio en met hun uitermate goede CAO nergens over te klagen en dan toch altijd zeuren, zaniken en bij voorkeur hardop zodat iedereen mee kan genieten.

Vertelde iets over mijn prive-leven en ze was aangenaam verrast. Dat had ze niet van me gedacht. Waar ik weer niet verbaasd over ben, want ik ben meestal vrij gesloten en kijk eerst wat ik veilig kwijt kan. Want ervaring heeft me geleerd dat bepaalde zaken, als je die deelt,  je minder aanzien geven (niet dat dit belangrijk is, fuck aanzien en bij mensen die zo denken wil ik al helemaal niet in hun achting stijgen of zijn) en je daardoor ook anders behandelen, want jij bent die ene die..

Kreeg dus een enorm compliment van haar en dat deed me heel erg goed. 

Kwam ik thuis, lag er ook nog eens een hele lieve opbeurende kaart op de mat. Heel fijn! 

Soms heb ik dat even nodig. Een virtuele knuffel. 

Orgideetje

 Moest hardop lachen toen ik dit zag:

Wie maakt die bordjes? En wat is dat voor plant, een Orgidee?

Ich bin ein Bubbles

 Las het verhaal over te dik hondje. Bubbles. Bubbles moet op dieet, want het gewicht is ietwat teveel voor het hondje. Er staat ook een foto bij.

Oh dear; wat een dikkertje! Arme pootjes.

Jemig; kwartje valt: ik ben ook een Bubbles. Leuk hondje (hoorde ik vroeger vaak; leuke kop, maar jammer van dat lijf; zelfs van beste vriendinnen) maar teveel brokjes gevroten.

Hondje is bijna 25% afgevallen. Van 10,5 kg naar 8 kg. En kan weer lekker honds zijn. Hier is de link naar het artikel:

Bubbles afgevallen

Zou ik nou ook gewoon maar een paar ons brokken per dag mogen? 

Zo heb ik het een jaartje of tien geleden wel voor elkaar gekregen. Pakjes en zakjes dieet en allemaal zeer duidelijk begrensd. Dit is het, meer niet. Niet smokkelen. Viel af als een speer. Binnen korte tijd. Betaalde me blauw aan de dieetiste voor de pakjes en zakjes. Voelde me echter niet beter toen ik 40 kg was afgevallen, noch mooier. En gezonder? Ook niet. En vond het zeer zeer verwarrend dat ik nu complimenten kreeg of gezien werd of als 'normaal' werd gezien. 

Had er niets van geleerd is mijn conclusie. Van waarom ik meer eet (snoep/snaai/graai etc) dan goed voor me is. Als een Bubbles alles eet wat in zijn bak zit. Of in de hand van het baasje wordt aangeboden. Braaf!! 

En oud worden? Daar kijk ik nou geheel niet naar uit. Vooral niet heel oud worden en betutteld worden door de familie of anderen. Eet ik me liever dood bij wijze van spreke. En val ik net als mijn vader om na het eten van een toetje in het verpleeghuis. Probleem opgelost. 

Nieuwe soort

 Een nieuw soort is ontdekt:

Verder niet non-stop gekeken, maar wel met een Citroencakeje met lemon curd en een kopje koffie (ok..niet zo Brits) naar alles wat er daar op visite kwam gekeken. Hoedjesparade. Zeer amusant.

Handig die QR code op je scherm. Kan ik het programma op mijn telefoon uploaden en kijken waar we ongeveer zijn momenteel. 

Rond de middag kwamen mijn kleindochters. Meteen wilden ze het liefste blaadjes knippen. En plakken. Dus dat gingen ze lekker doen. Had genoeg papier ingeslagen, maar had ook nog voldoende op voorraad vond men. Af en toe viel de hele inhoud van de lijmstift op de grond. Plakhandjes. Oma!

We maakten een kroontje van dik geel karton, met uiteraard een hartje erop (alles is met hartjes, of eenhoorns) en oudste schreef haar naam erop. De tv, de kroning van Charles, interesseerde ze net niks. Daarna wilden ze lekker spelen. Winkeltje, met iets wat ik nog had bewaard van de AH. En daarna lekker naar het speeltuintje. Naar buiten want supermooi weer. In de tuin durfde de oudste niet zo goed; beestjes. 

Lieverd, die doen je niets, zijn ook maar hele kleine beestjes. En nuttig ook nog. (Voelde me net Jan Wolkers..) Oh. Had een bak met speelzand gemaakt. Konden ze lekker knoeien buiten. Met zand en water uit de regenton. Iedere keer het gietertje vullen. Dat deden ze pas op het laatst, nadat we eerst nog een tentje hadden gemaakt binnen en verstoppertje gespeeld achter het gordijn bij de voordeur.

Buiten was toch wel heel leuk, vooral dat spelen met zand en water. Kost ook geen drol en geeft veel plezier. 

En toen was hun moeder er al weer. Haar afspraak duurde minder lang dan we dachten en nu heeft ze weer hip haar. Kinderen afgespoeld, afgeborsteld en lekker in de auto. 

Wat een heerlijke middag. Ondanks dat het drinken omviel en lekker over de vloer zich verspreidde, jongste met haar vinger tussen de deur kwam en oudste van de schommel viel. Hoort er allemaal bij en liep allemaal met een sisser af.

Nu nog even alles opruimen en dan is het ook weer gedaan. En nog energie over dus. Had ik ook anders ingeschat. 

Iemand gekeken naar The Coronation? Oude Koning. Maar kijk naar de president van de USA, dan is hij nog een jonkie. Vond hem er moe en oud uitzien. 

Niet

Al een paar weken terug gevraagd door mijn dochter of ik kon oppassen die vrijdag. BSO en KDV waren dicht. Dus vrij genomen en van te voren al leuke dingen gekocht (papier vooral, om dingen te maken en lekker knippen, dat vind de jongste zo interessant) en bedacht en ook nog op zoek naar nieuwe namaak-crocs, als ze lekker in de tuin willen spelen. Want de voeten waren alweer gegroeid. Die dingen schiet je zo aan en maakt niet uit als ze vies of nat worden. Bij de andere Oma en thuis zijn ze ook gewend in huis de schoenen uit te doen, maar lekker naar buiten op je sokken is ook weer zoiets. 

Zag in mijn werkstad een paar en omdat de rij zo lang was, miste ik net mijn trein terug. Nou ja..de buit was binnen dus maakt niet zoveel uit. Voelde me voor het eerst in lange tijd iets luchtiger in mijn hoofd met al die leuke dingen in het verschiet.

En dan eind van de dag appje dat KDV en BSO toch open zijn, dus hoeft niet. Kon uiteraard nog steeds, maar omdat ik de dag erna ook al oppas, vond ik het voor mijzelf verstandiger om het niet te doen. Overwoog nog of ik toch zou gaan werken, maar nee. Nee en Nee. Maar wat moest ik dan? Veel, teveel mensen vrij en dan moet ik altijd het fort bewaken? Nee..klaar daarmee. Daar krijg ik niet voldoende voor betaald en zo leren ze nooit dat er echt back-up moet zijn. 

Lees op mijn werkapp dat mensen 'overvallen' zijn dat ik vrij ben en of dat wel bekend is. En of ik wel eea geregeld heb. Duh..alles voorbereid, verlof is goedgekeurd al weken terug. Niet zo paniekerig doen.

Ik regel mijn zaakje over het algemeen goed. Over het algemeen he, want uiteraard maak ik ook wel eens fouten. Maar heb geleerd om dan te zeggen dat 'waar gehakt wordt, spaanders vallen'. En niet te verdoezelen dat ik iets fout heb gedaan, maar gewoon aangeven dat dit zo is en stom. En klaar.

Werd op werktijdwekkertijd al wakker. Eerst maar kijken of ik de was nog buiten kon hangen vandaag. Want wel regen in de voorspelling. En mijzelf onder de douche zetten. Kom op....Maak er wat van!

Was hangt buiten, maar er wordt straks regen verwacht, dus op standby om alles weer van de droogmolen te halen en binnen te hangen. Zit er toch een lekker buiten gedroogd luchtje aan! 

En ja, hoor; regen, maar had mijn was op tijd binnen en ook mijn dekbed weer uit het raamkozijn gehaald, dus niets natter geworden dan de bedoeling. En dan straks mijn bed, dekbed al gesplitst weer in herfst en zomergedeelte, opmaken. Lekker vers en schoon. 

Dus ook bed weer opgemaakt. Verheug me nu al op dat verse beddengoed. Voelt altijd luxe. 

Naar het 5 mei concert gekeken. Om de dag een beetje feestelijk af te sluiten en de vrijheid te gedenken. In mijn eentje dan. Fijn om Dieuwertje weer te zien. 

Met het afscheidslied zat ik al klaar voor de kroning van Charles morgen. Genieten van een soort folklore en och...wat heeft die man lang moeten wachten tot hij aan de beurt was. Hoop niet dat hij iets moet ondertekenen morgen..

Betaald

 Cellie, you've already paid your dues.

In fact, you've overpaid.

It's time you called in some of your wildest dreams.

They’re already fully paid for,

  The Universe

Verzet

Las een interessant artikel over vrouwen in het verzet. Vaak weinig aandacht gekregen, maar moedige vrouwen. Hier is de link naar het artikel in het AD: Moedige verzetsvrouwen.

Op deze dag sta ik altijd stil bij hoe hun leven eruit zag, de keuzes die zij maakten. En ook hoe vanzelfsprekend ik het vind dat ik in vrijheid leef. 

En dat ik nog steeds kan zeggen dat ik van na de oorlog ben.

Een Frank de Grave

Was een tijdje terug op weg naar een museum, maar toch langs mijn moeder gegaan. Het zeurde al langer in mijn hoofd dat ik daar voor mijzelf dingen helder moest krijgen. In plaats van dingen zelf in te vullen of te raden. 

En verdomd...zag de fiets van Steelzus staan. En in de gang een gevulde boodschappentas (mijn moeder zal echt nooit op een zondag boodschappen gaan doen). Zo liep het al jarenlang. Steelzus deed boodschappen voor haarzelf en eentje voor mijn moeder en liet mijn moeder voor de hele bups betalen. Zonder bonnetje maar wel zo stom om te pinnen. Dus zichtbaar. En daarmee een afwijkend patroon te laten zien in de cash opnames op de rekening van mijn moeder.

Steelzus was omslachtig bij het bureautje van mijn moeder bezig met geldzaken. Geldzaken? Ja....onze moeder had te weinig geld voor de hulp in huis. Hoe moest dat nou? Oh oh oh oh oh (dan hoor ik direct in mijn hoofd; Scheurgras mevrouwtje!).

Vroeg aan mijn moeder of het klopte dat ze niet genoeg meer in huis had. Die verandert bij mijn zus dan in een onzeker mensje. En door haar dram- en dwanggedrag nog meer. 

Jaja.

Op haar verzoek even gaan pinnen ergens in de buurt. Gelukkig werkte de geldautomaat daar nu wel. En ik wist toen ik de deur achter me dicht trok, dat zuslief 'm zou peren. Zag eruit als een heterdaadje. Maar nul bewijs, alleen buikgevoel. Want nee hoor, ze had geen boodschappen gedaan voor onze moeder. Toch stond er in de tuin een nieuw ding . Een ding zo groot, kan mijn moeder niet zelf halen en bovendien rijdt ze vanaf december al niet meer in haar auto. Dus hoe komt die daar en hoe is dat dan betaald. Zie niets op de afschriften. Cash dus. Waarschijnlijk door steelzus geregeld. Zoals ze ook altijd dingetjes voor haar koopt die ze zelf wil en leuk vindt en totaal niet de smaak van mijn moeder is. 

Vond de zaken van de notaris. Gewoon een voorlichtingsfolder. Niets wat getekend moest worden. Wel in rekening gebracht dat uurtje factuurtje. Ja...had ze maar betaald, maar ze wist niet waarvoor. Had die broer toch ook even kunnen regelen dat er een creditnota komt. Was zijn zakenvrindje. Heb het met hem erover gehad, maar hij blijft zich in vaagtaal uiten. 

Baal ervan hoe mensen zo gemakkelijk kwetsbare mensen misbruiken, tot aan familie - juist familie, aan toe. Andere zus appte ik later dat ik zag dat er niet gepind was door haar. Zou ze iedere 2 weken toch doen. Oh maar smoeders zei dat ze dat al gedaan had.

Uhm..

Dat had ik je zo kunnen vertellen van niet. Voortaan even checken bij mij lijkt me handiger. Appje is zo geschreven. 

Moeder durft niet meer te pinnen, want stel dat ze de pincode niet weet en voor schut staat. Nu is mijn moeder ook niet helemaal jofel. Noch eerlijk. Zint iets haar niet, dan zegt ze dat nooit recht voor haar raap omdat ze bang is dat mensen dan wegblijven (gewoonte in de familie, of je ziet je kleinkinderen niet meer, ook goede gewoonte. Daar hoeft ze niet bang voor te zijn, zo doet men werkelijk) en ze veel alleen is. Tegen mij zegt ze dit, tegen een ander dat. Dus hoe 'eerlijk' is ze tegen mij? 

We hebben zo aangeleerd om de hete brij heen te blijven draaien, want anders wordt die ander heel erg boos en agressief en verlaat hij mij (of in het geval van mijn moeder; vermoordt hij mij). Wij hebben eigenlijk thuis nooit goed leren ruzie maken en het ook weer goedmaken en oplossen. Dat heb ik dus pas veel later door schade en schande moeten leren. Maar ook dat ruzie maken niet erg is, wel dat je het nooit goedmaakt of uitpraat of excuses aanbiedt.

Dus gedoogt ze door haar angst daardoor kutgedrag. Maar ze gaf aan dat ze die pinzus nogal neerbuigend en kinderachtig vond doen als ze pinde. Dat smoeders het heeeeeeeeeeeeeeeel goed had gedaan. Jemig smoeders: ZEG DAN WAT. Laat je toch niet zo over je grenzen gaan. Gewoon zeggen dat ze niet zo kinderachtig tegen je hoeft te praten en klaar.

Al honderd jaar zo'n vertraagde reactie. Nooit direct en naar degene toe die het veroorzaakt.

Niet tegen mij klagen, maar bij de zus moet je zijn. Wees nou eens duidelijk! (Maar snap wel dat dit nooit meer gaat veranderen. Dit gedrag vertoont ze al jaren. Jaren.)

Ik voelde me bij thuiskomst helemaal in elkaar gefrommeld. Van de pijn, van het elkaar kwetsen, van de oneerlijkheid van het gezeik en mijn familie-systemen. Van mensen die enorm doordrammen of dingen bedisselen over het algemeen ook. Keer op keer op keer op keer. Onder het mom van het beste met je voorhebben. Of narcistisch gedacht dat zij WEL weten wat er echt speelt. 

En wat ik daarvan herken in mijn eigen gedrag. Hoe goed ben ik eigenlijk bezig? Zit er ook een drammer of een vermijder in mij (jajajajaja!!!!)

En dan de dag erna me zo beroerd voelen dat ik het niet meer trok. Ook in combinatie met drukte en druk op mijn werk, gewoon maar doorrammen en ja ondersteuning extra kan ik naar fluiten. Hoesten en snot en vooral benauwd, vooral dat,  maar meer geestelijke rotzooi denk ik. En die rotzooi is aan mij om op te ruimen of er minder om te stressen. 

Best wel ingewikkeld, jezelf een schop onder de kont geven om toch maar weer te blijven zien dat sommige zaken onveranderbaar zijn en ik daar niet mijn energie in moet steken. 

En dat ik moet blijven snappen en voelen dat ik ertoe doe (zit nog in de brugklas qua dat). 

En dat nobody fucks with Frank de Grave! (Op 8.52)

Kort

Mijn zoon appte of hij iets kon brengen om tijdelijk hier te stallen. Tot hun nieuwe huis klaar is. Ja tuurlijk mag dat (vooral omdat het tijdelijk is). 

Leuk om ze weer even te zien. En vol met vragen over bepaalde onderwerpen. Heerlijk. 

Wel op tijd naar bed, want goed slapen is belangrijk om uit de somberte te raken. En morgen weer vroeg uit de veren voor de werkdag. Dus kort blogje. 

Venus

Mijn Aardrijkskunde leraar zei het altijd al: 

In mei leggen alle vogels een ei.

Behalve het Paard.

Dat doet het in Maart.

Elke avond kijk ik nog even uit het raam aan de voorkant van mijn huis. En zie daar een hele felle ster in het westen.  Blijkt - als het het opzoek - dat dit geen ster is, maar de planeet Venus. Wat leuk om te weten.

Springt in mijn hoofd het luikje "She's got it..." open en hoor ik dat de hele tijd in mijn hoofd. Terwijl ik natuurlijk kalm en rustig moet gaan slapen. Morgen weer vroeg op en een werkdag. Alles ligt klaar, lunch gemaakt en kleding uitgezocht. Gehoorapparaten voorzien van nieuwe oorsmeerfilters (viezig woord he...). 

Wat weet ik eigenlijk weinig van de planeten af. Behalve wat ik via Star Trek meekreeg. Waar ligt Vulcan?

Iemand die wel kennis heeft van de planeten?