Op de kleindochters gepast. Hun moeder had een vrijgezellenfeestje. Het was nogal druilerig weer, motregen, bewolkt, maar toch lekker buiten geweest. Oud brood aan de eendjes en aan de meeuwen voeren, zo leuk dat het hier nog wel mag en kan (vanwege ongedierte mag dit in grote steden vaak niet meer) en zo gooien we niets weg. Ze vonden het heel leuk en ik merkte dat ze dit ook met de andere oma doen, want noemden het woord voor vogels in haar taal. Daarna heel koude handen, maar toch door naar het speeltuintje. Lekker rennen en bewegen.
Daarna naar huis en nul echt nul vraag naar De TV of filmpjes of een tablet of zo, maar lekker knippen. Ook de jongste is dol op het schaartje, dus ik was blij dat er nog een paar op voorraad had en deze hadden een patroontje. Ook leuk. Echt uren kunnen ze geconcentreerd knippen en daarna hun werk bij voorkeur op mijn koelkast hangen (heb daar van die magneten en dat hebben ze ook ontdekt). Ik hoef eigenlijk weinig te sturen, ze komen zelf wel met ideeën en hun fantasie wordt geprikkeld. Oh ja, ook de jongste wilde de schaar in het haar van een Barbie zetten (al gedaan een stukje zag ik), dus kappertje spelen boog ik om naar boodschappen halen in de gang.
Had een prentenboek gekocht, maar vond het bij nader inzien wel super-politiek correct. Maar ach...het ging om de plaatjes en of ze zich in het verhaaltje konden verliezen. En als tegenwicht een boekje over Fiep en de katten.
Daarna gingen we verstoppertje spelen, lang en uitbundig. Vooral het niet kunnen vinden van iemand, terwijl ze met een theedoek op haar hoofd stond bracht veel pret en geschater. En je verstoppen achter het gordijn bij de voordeur. Hilarisch.
Tussendoor een hapje, wat te eten, fruit, op tijd naar de wc en een verschoning tussendoor. Allemaal prettig, fijn en luchtig. Wel vermoeiend, maar dat merkte ik pas toen ze opgehaald waren en ik alle restanten van de vouwblaadjes en knip- en plakwerk opveegde en opruimde. Alle duplo en lego weer in de doos, er mist nog 1 stuk van een puzzel van de jongste, maar die zal wel onder de bank liggen en komt morgen wel. Alles weer in de kast, kleding voor morgen hangt klaar, afwas gedaan, lunch gemaakt, vuilnisbakken geleegd, dus morgen weer andere spielerei.
Lekker op de fiets naar het grote centrum gereden. De was had ik inmiddels al gedaan. Straks nog even mijn bed opmaken.
Fijn fietsweer. Droog, geen wind en ook nog een zonnetje. Dus zonnebril op. Dikke winterjas met daaronder de kleding die ik aanheb als ik thuis ben, met de kachel overdag niet aan, dus te warm voor fietsen en rondlopen in een mooie boekenwinkel (in het kader van Nationale voorleesweek even neuzen voor iets voor de dametjes om uit voor te lezen).
Realiseerde me op weg dat ik nu, op dit moment, geluk ervaar. Kunnen en durven fietsen, om me heen kijken en de bomen allemaal zo mooi. Vogels horen her en der en de optie om überhaupt voor iets te gaan kijken en kopen. Oh ja en een hele nacht doorslapen, zonder om 03.00 uur wakker te worden en daarna het 04.00, 05.00 en dan is het alweer tijd voor de wekker.
Dat maakte me licht(er) en luchtig.
Op de terugweg wel vest uitgedaan en handschoenen mochten ook wel in de tas en vooruit...sjaal ook in de fietstassen gepropt...HEEET!
Dacht inderdaad dat ik in de ochtenden in de trein naar een podcast kon luisteren. Dus kabeltje mee en in de trein, die op tijd leek, maar toch 5 minuten vertraging opeens had, even die oortjes inpluggen.
Nu had ik voor mijn verjaardag een nieuwere i-phone gehad van mijn dochter, maar qua looks bijna hetzelfde. Maar dus nergens een gat om dat kabeltje in te pluggen. Een audio-gat wel te verstaan. Maar even Googelen, want dacht dat ik simpel geworden was. Ik zag er geen gat meer in.
Oh. Aha...bij deze versie moet je van die draadloze oortjes hebben! En die heb ik uiteraard niet, want de combi met gehoorapparaten, die ook al in je oor zitten, werkt niet, dus nooit aangeschaft. Plus dat ik ze, knieperd die ik ben, heel duur vind.
Dan maar de krant lezen.
Op de terugweg had ik enorm behoefte aan troostvoer. Kon nog best even bij de AH to Go op het station. Zelfscan, betalen lukte niet. drukte op knop voor "Hulp" maar de dames stonden te beppen met een klant. Ik zag het later en later worden dus was het alweer helemaal zat. Troostvoer teruggemieterd en snel naar de trein.
Die er al stond, maar zo leuk; nu ging hij op tijd, dus stond voor niets op de knop te drukken waarmee de deur open zou gaan. Dag trein. Die nu eens op tijd vertrok.
Zo dom. Op tijd weggegaan en dan alsnog door eigen treuzelgedrag de trein missen. Dus maar een omweg gemaakt met een andere trein en was een half uur later thuis dan de planning.
Zin om thuis even diep onder een dekentje weg te kruipen, maar ik moest nog veel doen, dus dat ging niet.
Doen we dan maar in de avond. Dat dekentje. Alles staat al klaar. Lunch gemaakt, kleding uitgezocht. Klaar. Oh nee, nog even de afwas doen en dan klaar.
Moest wel een beetje om mijzelf lachen. En dat helpt.
Even een weekje uittesten of een bus of twee later echt zoveel 'voller' en erger is dan ik (vooral in mijn hoofd) me herinner. Wat is prettiger. Een zitplaats of een half uurtje later op? Kom ik nog steeds ruim op tijd aan.
Mijn makke (en ik doe dat dus allemaal zelf) is dat ik dan nooit ook op de normale tijd stop. Of er komt iets tussen, oh nee...ik laat er iets tussen komen, of in de laatste maanden, ging er gewoon geen trein op die tijd. Stond ik alsnog een half uur op het station te wachten. Dan bleef ik liever nog even doorwerken en dan maar 5 minuten wachten op de trein. Die dan ook vaak nog weer vertraging had.
Dwong mijzelf om in de middag even een andere omgeving te zien en erop uit te gaan, want zat ondertussen al zo'n drie dagen thuis. Aan het werk weliswaar, maar dan zie je niemand. Via Zoom misschien, maar dat is toch anders.
Hup..bus naar de grote stad in de buurt, want ik moest ook nog een nieuw trekkertje aan de rits van mijn jas hebben, want die was afgebroken. Naar de stoffenwinkel, want daar had ik ooit al eerder zoiets kunnen kopen voor een ander project. Liep vanaf het busstation de stad in.
Dicht! En het pand waar je naar binnen gaat - helemaal leeg! Gelukkig had ik een ingeving om het bij de schoenmaker te proberen; daar was ik net langsgelopen denkend dat ze het daar ook wel zouden hebben want had een tijd terug voor mijn dochter zo'n ding aan een laarsje van kleindochter gefrutst en dat had ze bij een schoenmaker gekocht vertelde ze.
Nog zo'n lekkere ouderwetse schoenmaker. Dus ik vertelde - breedsprakig als ik kan zijn als ik dagen niemand spreek hahah - dat het zo vreemd is dat die stoffenwinkel en de winkel eronder dicht zijn.
De schoenmaker vertelde dat ze failliet zijn. Hij zocht ondertussen naar een trekkertje en ik kon nog kiezen ook qua model. Inmiddels - hij is vast tandarts geweest in een vorig leven - had hij al een tangetje gepakt en zei dat ik het restant van het oude trekkertje eraf moest knippen en dat zou hij wel even doen. Zo intiem ben ik jaren niet geweest met een man - hand in mijn jas - en hij maakte daarna ook nog het nieuwe trekkertje eraan.
Nou ja...wat een service! En sloeg het plaatselijke suffertje open waarin een stukje stond over het dichtgaan van die winkel.
De laatste stoffenzaak van die grote stad aan het Spaarne. Ook al weg. Stof moet je voelen voor je het koopt (vind ik) en dat kan nu alleen in de buurt bij mij in de Hoofdstad.
Bedankte uitvoerig en liep nog even een rondje door de stad. Altijd leuke winkeltjes. Deed een diepte-investering in een dunschiller. De mijne is heel oud en het handvat rafelt zowat. Maar schilt heerlijk en ligt fijn in de hand.
Viel me wel op dat de halve stad nu gevuld is met restaurantjes en van die vreettentjes die je in Amsterdam veel ziet. Van die Nutella-shit. Geen aanwinst vind ik.
Mijn Vera-hoedje draaide overuren deze week. Om mijn haren droog te houden plus hoofd. Want man man man...wat een regen en altijd precies rond de tijd dat ik naar mijn werk moet vertrekken of ervan terugkom.
Wel blij met dat hoedje en een water-afstotende jas.
En blij met de OV-staking want daardoor stelde ik voor maar thuis te werken en niet eerst uit te proberen of er nog wat ging. En aangezien het management altijd in een auto zit en geen benul heeft van wat OV is, kwam me dat goed uit.
Eindelijk even 'rust'. Niet om 05.30 uur de wekker, maar om 07.30 uur en dan nog op tijd op je werk zijn! Hoe heerlijk. Had ik echt even nodig. Wat oplaadtijd.
Want het stelende familie-lid had nog wat rekeningen door mijn moeder laten betalen (mijn moeders korte termijn geheugen is letterlijk heel kort) oftewel zelf even de rekening van haar rekening afgeschreven en die ook nog (daar kwam ik via haar behandelaar achter) teruggekregen via haar ziektekostenverzekering, maar dat zag ik niet teruggestort. Dus dubbele uitkering. Het uitzoeken van een en ander was nou niet een vrolijk werkje. Dus dat ging me niet in de koude kleren zitten. Plus wat ik hoor hoe ze zich gedraagt naar mijn broer. Labiel en verontwaardigd. Haar waarheid is een andere dan de mijne en die van hem.
Naast geroezemoes en gezeik en gezanik op mijn werk. Dus besloot ik dat ik wat liever voor mijzelf moest zijn. Niet stoer door weer en wind en maakt niet uit hoe lang die reistijd is.. ik ben altijd betrouwbaar. Nou...nu even niet. Wel betrouwbaar, maar niet simpel.
Sliep gewoon een nacht door en werd net voor de latere wekker wakker. Hoe heerlijk.
Als ik de omschrijving van Wunderkammer moet geloven was dit een kamer om te pronken maar ook om ordening te houden en de wereld te ontdekken en verzamelen ondertussen.
Zo heb ik een kleine verzameling Lego en Duplo. Verzameld in een doos. In een kast. Te bekijken door de kleinkinderen. En het liefste nog mee te spelen.
Laat ik ook de verzameling knutselspullen niet vergeten. Vouwblaadjes, tekenspullen, kinderschaartjes, verf, kwasten etc. Vooral ook om iets mee te doen en om de fantasie te prikkelen.
Een verzameling van boeken van John Irving. Een verzameling boeken van Nicolien Mizee, ook nog met opdracht en handtekening erin. Twee stukken uit de Amsterdamse school qua meubelstukken.
Een verzameling stofjes, voor als er ooit weer tijd en inspiratie komt. Een verzameling breinaalden, zie hiervoor.
Nu ook te zien op de NPO in de serie Dr. Nasrs Wunderkammer op woensdagavonden.
Derde serie van een reeks die ik prettig vind om te volgen. Nu op de dinsdagen op BBCFirst. Geen lieflijke serie. En die vader van haar kleinzoon is een loeder en eng-nek eerste klas.
Maar zij is heel stoer. Een overlever en doorzetter.
Die beheerst mijn leidinggevende niet. Na alles besproken te hebben, begint hij gewoon nog een keer van voren af aan. Tot wel drie keer toe. Tot ik er zo gestoord van werd, dat ik hem zei dat we dit allang besproken hebben en het wel klaar is nu. Want je treedt in herhaling! En stond op om aan te geven dat ik er echt klaar mee was. Krijg daar echt accuut jeuk van. Incompetente mensen op dat soort posities. Zal wel zijn omdat hij a. beschikbaar was en b. Niets kost.
Uuuuuuuuuuuuuuuuuuuuren kwijt aan stompzinnig gelul (ik luister teveel naar de podcast van Maarten van Rossem) wat prima even over de mail zou kunnen. Nee joh...de halve afdeling bij elkaar roepen.
Halve middag naar de filistijnen. Plus dat de CRM-software niet doet wat hij moet doen, dus ik moet alles controleren en nog steeds handmatig uitvoeren.
En, ik zou bijna schrijven uiteraard, had de trein terug 'opeens' vertraging. En het regende.
Erg mooie serie documentaires vind ik dit. "Sinan op zoek naar het Paradijs" Te zien op NPO1 op donderdagen, maar ik kijk het meestal online.
Interessante steden, mensen, gebieden en historie. Dit alles in het gebied tussen de rivieren Eufraat en Tigris.
Maar ook Sinan zelf vind ik niet te versmaden.
Was even offline een tijdje. Laptop bleef/blijft telkens hangen, maar voor ICT begrippen is hij dan ook al hoogbejaard. Tijd voor een nieuwe voordat hij definitief de geest geeft dus ben even aan het vergelijken wat er is en kijken wat ik zoek.
Dit weekend moest ik ook nog tijd aan mijn werk besteden vanwege een migratie van onze ICT provider. Dus halve ochtend kwijt. Zo te zien is alles goed gegaan en had ik zaken al tijdig elders opgeslagen of wist ze terug te vinden. Alleen nog 1 dingetje niet, maar dat komt maandag wel. Of dinsdag. Me niet gek laten maken dat is de kunst. Lijkt me voor de ICT afdeling een grote klus en die hebben het hele weekend en waarschijnlijk met een uitloper van een week erna nog wel schat ik in, doorgewerkt. Dus hulde voor die afdeling.
Het wordt saai, maar alweer een gecancelde trein. Een flink aantal bij mijn vertrekstation. Er waren mensen op het spoor kennelijk, dus daar kon de trein niet rijden. Precies bij mijn uitstapplek. Nu klinkt dat altijd onheilspellend, maar het konden ook protestacties zijn.
Nam de intercity naar een andere stad en daar een vertraagde intercity die ik kon halen omdat hij 25 minuten te laat vertrok en ik net wel die aansluiting kon pakken en zo flink later dan de planning zu hause.
Maar net op tijd om de schilders op te vangen die een spiksplinternieuwe deur een verfje moesten geven.
Zag er piekfijn uit, maar niet zo lekker schilderen in de regen. Wel helemaal een afdakje gemaakt boven de deur, maar het leek mij een beetje overbodige exercitie. Maar afspraak was vorig jaar al gemaakt en dus haasten om toch er op tijd te zijn. En dat is gelukt. En heel leuk vond ik dat er ook een vrouwelijke schilder bij was. Dat zie je niet heel vaak.
Ook nog flink wat werk kunnen verzetten. Ondanks druk hoofd en in de ochtend was het trouwens ook al hectisch. Alle zeilen bijzetten om focus te houden en te doen wat echt moet die dag.
Rete-saai leven momenteel. Maar een beetje laag in energie (misschien juist wel daardoor) om dat aan te pakken. Ben al blij als ik goed en gezond eet en op tijd in bed lig (en ook nog slaap).
Trein heen reed op tijd, net als de bus. En er was regen, zoals voorspeld. Omdat ik al ruim voor 08.00 uur op mijn werk was, wilde ik nu echt een keer om 16.30 uur weg, maar uiteraard was daar een belletje dat ik echt moest afhandelen en dus maar een trein later genomen. In de wetenschap dat alle tussen-opties weer mogelijk zijn volgens de dienstregeling, maar die haalde ik niet.
De trein reed op tijd, de bus was net weg, de volgende al propvol bij aankomst maar ben ondertussen gehaaider in het snel instappen en hoppaaaaa naar de zitplaatsen. Naast iemand waar de meesten niet naast gingen zitten. En dan de fiets bij de bushalte even afdrogen, alles weer in de fietstassen proppen en huiswaarts.
Waar mijn avondeten alleen nog opgewarmd hoeft te worden. Even nadenken over de outfit voor de volgende werkdag en dan hoeft er wederom niets meer qua verplichte nummertjes. Waar ik ook nul energie voor heb, verplicht of nummertjes. Alleen nog even de afwas doen en de keuken netjes maken.
Nieuwe collega, maar die zou de leidinggevende begeleiden. Als je weet dat hij erg slecht is met systemen etc, kan je wel op je vingers natellen dat simpel kunnen inloggen niet ging lukken. Dus zat de nieuwe collega voornamelijk veel uit zijn neus te eten. Ook omdat de leidinggevende niet veel inzicht heeft in het reilen en zeilen van de dagelijkse gang van zaken.
Net als een andere collega die dacht even buiten diverse protocollen om wel iets te kunnen regelen. Gaat niet; gaat altijd via de dikke deur. Maar dan al direct een zinloos mailtje uitsturen naar her en der. Vraag het mij: ik weet namelijk alles (hahaha....nou ja, ik schrijf dingen op en weet hoe de hazen lopen zeg maar).
Genoeg gehopt. Omkleden in relaxkleding (dan blijft kantoorkleding netjes) en klaar.
Hoe opwindend deze dag.
Nou ja, behalve dan dat ik een kind nog net kon tegenhouden die met haar moeder op het station de roltrap naar boven nam, maar niet zo stabiel stond. Ze dreigde naar beneden te vallen. Stak mijn arm uit en kon haar op die manier opvangen. Arm wurmpje. Waar een grote laptoptas al niet goed voor is. Beetje uitgerekte arm, maar nou ja, als dat alles is.
Lekker de voortuin gekuist. Bladeren aangeveegd, wat uitgroei gesnoeid en zo lijkt mijn tuintje onderhouden. En gewoon fijn buiten bezig zijn. Niet omdat dit op een lijstje staat, maar omdat ik er zin in had. En dan voelt het erna nog prettiger. Het is maar net hoe je het verkoopt aan jezelf.
Ook een binnen-plant in nieuwe aarde en een grotere pot gezet. Toen ik de plant uit de pot haalde, was het voor de wortels inderdaad heel krap geworden en weinig groeiruimte. Dus al pratend de plant verpot. Is een levend iets tenslotte en ik hoop dat de plant het naar zijn zin blijft hebben in mijn koele (in de winter dan) huiskamer.
Zie al weer tientallen projectjes liggen, maar die laat ik vrolijk liggen. Want afstreeplijsten frustreren mij alleen maar. Dat er te weinig is afgestreept. Ik alweer niks afmaak. Dus kan beter opschrijflijstjes maken. Waar ik noteer wat ik heb gedaan en blij van word.
Hoe klein ook. Als even in mijn voortuin bezig zijn. Die plant verpotten. Kocht nog een heel lief kinderboek. Had dit al kado gegeven aan oudste kleinkind, maar dat boek is in de Bermudadriehoek bij haar thuis verdwenen. Dus staat "Coco kan het" bij Oma. Het was ook nog eens afgeprijsd dus helemaal blij.
Alles voor de werkdag ligt klaar. Lunchtrommel staat klaar en gevuld in de koelkast. Kleding hangt klaar en ik zag dat de trein die in de vakantie was weggestreept, morgen weer in het schema staat. Of hij dan rijdt is natuurlijk nog even afwachten en op tijd helemaal, maar dan weet ik dat ik wat meer opties heb. En ook fijn voor de terugreis, meer opties.
Drukke werkweek staat voor de boeg. Dus zaak om zo uitgerust en kalm mogelijk die te beginnen.
Fijn gewerkt. Op vrijdag zit ik in de middag met een aantal prettige collega's. Die noest doorwerken, maar ook soms even tijd hebben voor een gebbetje of gewoon een kopje extra koffie halen voor elkaar. Nu ook in ons gebouw met Havermelk te krijgen. Op de afdeling waar goede koffie wordt uitgegeven. Luxe paardjes hier hoor.
De ochtend stoorde ik me aan het oeverloze gekwakel van de dames aan de gezamenlijke balie. Dat zal ik wel uitstralen denk ik (ik werk aan een stuk door, het is druk, werk moet af en zo sluit ik me ook af voor hun - stompzinnige opmerkingen over clienten die ze net nog met een heel erg brrrrrrrrrrr...fout klinkend zoetgevooisd...Goedemooooorgen!!! hebben begroet). Ze menen er geen moer van. Loopt de client weg, dan wordt er gemord dat 'ze' alles op een presenteerblaadje willen krijgen. En zo fijn, meid, dit jaar al twee vakanties geboekt!
Geen empathie voor het feit dat de mens aan de andere kant van de balie niks meer heeft en kan. Soms buiten slaapt. En niet omdat hij van camperen houdt.
Dus ik werd iedere keer overgeslagen als er met zo'n traytje met 6 gaten koffie werd gehaald. Ik was eigenlijk te flabbergasted om actief te reageren. Wat wel moet. Dat snap ik ook nog wel. Ben niet helemaal een zacht ei. Of simpel. Gelukkig had ik wel een flesje water. En er zijn ook echt wel empathische collega's daar. Kreeg van de week spontaan een sinaasappel toen ik iemand complimenteerde met zijn gezonde lunch.
Maar in de middag iets prettiger omgeving. Dan is het geen straf om telefoondienst te hebben en dus tot einde werkdag te blijven en daarna weten dat het weekend daar is. En de trein weer overvol en binnen de marge op tijd (te laat dus).
Lange werkdag. Er was nog een vergadering in de middag gepland, waardoor ik niet kon thuiswerken (dat zou door de reistijd niet meer de moeite waard zijn). Had er wel rekening meegenomen, dus nu wel een lunch meegenomen.
Ging wel op tijd weg, maar de tussen-optie is wegens vakantie vervallen, dus nog maar even snel wat drugs scoren bij het Kruidvat. En vitamines. 2e halve prijs deze week.
Las in de Volkskrant dat als een NS-trein tot 5 minuten vertraging heeft, dat nog geen vertraging wordt genoemd officieel. Is nog binnen de marge. Welke marge??
Dus geheel binnen de marge was de vertraging terug. Of eigenlijk niet, want de trein bleef lang, lang stil staan op een station. Had mijn oortjes al uitgedaan en fijn in een stilte coupe. Tot een conducteur kwam zeggen dat door pech deze trein niet verder ging en of ik eruit wilde gaan. Vroeg nog of dit omgeroepen was. Ja, inderdaad. Maar dus niks gehoord. Zag me al bijna bij een rangeerterrein in niemandsland nog eens opkijken. Hahaha...Moest wel gniffelen om mijzelf.
Wachten op een volgende trein. Ook weer niet binnen die marge. En ik had het al geheel geaccepteerd. Laat thuis dus vandaag. Maar geen nood; soep stond klaar. Gisteren lekker vers gemaakt. En ik hoefde wederom niets inspannends van mijzelf, behalve eten, lunch klaarmaken, kleding klaarleggen en klaar.
Oh ja, regende het ook nog.
Maar zalig he...zo'n vooruitzicht op een makkelijk soepje boordevol met groenten. Vooruit denken, vooruit werken. En goed luisteren op zijn tijd.
Altijd fijn, 'even' de batterijen van je fietslamp vervangen. Dat doe ik denk ik 1 x per jaar en dus weer vergeten hoe. Online gekeken voor handleiding. Niks te vinden. Dan maar morren en wrikken.
Eerst de lamp van de fiets afhalen, dan kan ik er beter bij. Dan proberen open te maken - zo simpel, maar de kracht in mijn vingers is niet optimaal, dus ook kleine platte schroeverdraaier erbij, haaaa....open, batterijen eruit, batterijen erin, klepje er weer op en...
Niets.
Geen licht.
Nog een keer dus.
Krijg 'm niet meer open. Laat even liggen en adem in en ook weer uit. Doe even wat anders. Komt goed.
Nog een keer:
Geen licht.
Nog een keer:
Doe nieuwe batterijen erin.
Geen licht.
Nog een keer:
Doe de batterijen andersom erin ook al geeft het plaatje aan waar de plus en waar de min kant moet komen..
En weer open wrikken; wordt tureluurs van mijn kennelijke onhandigheid of gebrek aan kracht of inzicht.
Weer geen licht.
Nog een keer, want ik zie dat de constructie niet helemaal aanklikt en goed zit. Dus kennelijk maakt niet alles correct contact met elkaar.
Open wrikken
Batterijen nakijken, er ligt er eentje inderdaad niet diep genoeg. Weer het deksel erop klikken en op hoop van zegen: Ja, er is licht!!
Koplamp weer op de drager gemonteerd en blij dat ik weer goed licht op de fiets heb. Weet hoe onzichtbaar je in het donker kan zijn.
Nu mag ik wel even naar de gemiste afleveringen van Lampje kijken vind ik.
Werd, na maar een keertje in de nacht en ook nog door kramp wakker te zijn geworden, op een fijne tijd wakker. Wel nog donker. Lag nog even naar een podcast te luisteren had gisteren al bedacht dat ik lekker mijn bed ga verschonen, de witte was ga doen, administratie bijwerken en ik wil ook nog de batterijen van mijn voorlicht op de fiets vervangen, want het is nog maar een mager lichtje wat er schijnt.
En een rondje Flylady doen, dat is er een beetje bij ingeslopen, dus wil ik weer oppakken. Ook wel symbolisch om weer schoon en fris het nieuwe jaar te mogen ingaan.
Heel lang telefoongesprek gehad met ex-collega. Die nu op een andere werkplek het zo naar haar zin heeft. Veel minder druk maar ook veel meer gelegenheid om onderling een band op te bouwen. Dat gunde ze mij ook. Nu ben ik dan wel kritisch dat ik denk dat je na 1 maand al weinig zicht hebt op hoe dingen echt lopen en nog in een jubelstemming dat je eindelijk weg bent. En dat het gras altijd groener lijkt bij de buren. En dat er overal wel iets is. Maar zo fijn te horen hoe ze energieker en vooral vrolijker klonk.
Gisteren verhuisde de collega die meestal naast mij zit haar spullen. Ze moest ergens anders zitten van de leidinggevende, want er komt nieuwe instroom en aangezien ik de dedicated inwerker (alweeeeeer) ben, lekker naast mij. Niet tegen mij gezegd door die leidinggevende; ik moet daar op deze manier maar weer achterkomen. Leidinggevende heeft nog niet het diploma communiceren ontvangen.
Nou ja...het zal wel. Vraag me dan af of dit te moeite waard is om me druk over te maken en concludeer van niet. Het past bij dit bedrijf.
Dus aan de slag met weer verder solliciteren. En werken aan beter voor mijzelf zorgen.
Momenteel hier zware regen en wind, dus ideaal voor rondje Bless the House, administratiezaken en straks fiets in de gang zetten en dat lampje fixen.
Ook weer de eerste werkdag van 2023 achter de rug. Was een beetje bang voor een enorme grote lijst aan nog uit te voeren zaken, maar dat viel relatief mee.
Bus was fijn uitgevallen, dus wachten op de volgende en weten dat ik daardoor de trein waarschijnlijk mis. Gelukkig weinig instappende en vragen hoe ze een kaartje moeten kopen toeristen en ik kon net in de trein stappen. Nog 1 minuutje speling!
Was vergeten dat de NS nog op Schoolvakantieschema rijdt dus minder treinen op mijn traject en was dus later dan mijn eigen planning op kantoor. Wel weer heel ruim op tijd hoor. Gisterenavond echt bewust op tijd naar bed, alles klaargezet, alle vuilnisbakken al geleegd, omdat de klikko aan de straat moest staan om geleegd te worden. Dus nam ook een bus later, omdat de trein die mooi op een tussentijd komt, niet rijdt.
Collega aan de grote balie hoest als een zeehond met chronische bronchitis en snottert lekker in het rond, maar ze vond het zo sneu voor de collega die anders alleen moest zitten. En dan daarbij nog een sneer naar andere, onbetrouwbare collega's van haar. Echt zo'n bad van negativiteit. Ik denk binnenkort dat zij alleen zit. Heeft ze het hele spulletje lekker aangestoken.
Ondertussen zag ik dat men de Kerstbomen weer afbrak. Gaan met ballen en al in de opslag tot eind van het jaar.
Oh ja, even wat extra vitamine C nemen. Nadenken wat ik morgen aantrek, klaar hangen en dan ben ik weer klaar (behalve nog de afwas doen) voor de dag van morgen.
Het is nu ik dit type ruim 19.45 uur, dus nog 2 uurtjes voor mijzelf en dan is het weer klaar. Dan moet ik richting slaapkamer om genoeg slaap te krijgen om alles vol te houden. (Heeeeeeeel zwaar leven!)
Ziektekostenverzekering nagekeken en aangepast. Gedaan. (Tandartsverzekering eraf, wat ik aan vergoeding krijg is bijna hetzelfde als het premiebedrag). Begroting 2023 nog scherper gesteld: Gedaan.
Check of toeslagen correct staan, vooral door salarisbegroting 2023. Want wel 3% prijscompensatie!! Joehoe! Gedaan en aangepast.
Donatie geregeld? Mee bezig. Geregeld.
Nieuwe ordner voor 2023 klaargezet. Ordner van 7 jaar oud in de papiershredder (de inhoud dan, de ordner wordt weer fijn gerecycled, net als de tabbladen).
Leuke dingen gedaan? Nee.
Zit je weer te wachten tot die niet-gedachten kunnen lezende broer ook eens bedenkt wanneer hij bij mij langs komt en je daarom niks doet? Ja. Passief gedoe. Verander dat nou eens!
Wel aangegeven toen ik bij hem en mijn moeder was, toen hij net aangekomen was, dat ik het leuk zou vinden als hij ook bij mij langskomt tijdens zijn verblijf in Nederland. Oh, had er het jaar bij moeten aangeven natuurlijk. En dag. En tijdstip. Dus ik ben zelf zo vaag. Concludeer ik dan maar. Beter communiceren dus. Van mijn kant.
Hij is alweer vertrokken. En nu moet hij eerst thuis nog 2 uur sneeuwruimen, dus kan even niet communiceren. En er is ingebroken in zijn huis, dus dat gaf hem ook al veel stress. Kan me voorstellen dat hij nu toe is aan...vakantie. Gun ik hem ook. Even een vrij hoofd. Want ik hou van die broer. Maar hij doet dat drukzijn ook allemaal zelf. Gaat de computer van mijn moeder helemaal bijwerken, de hele nacht mee bezig, terwijl mijn moeder nog amper wat doet daarop. En die hele update niet eens opmerkt.
Dus ja, moe dan, maar van dingen die hij zichzelf op de hals haalt. Mooie spiegel trouwens. Denk dat ik ook wel wat van dat soort trekjes heb. Dingen gaan regelen die voor jou belangrijk lijken, maar waar een ander geen drol om geeft. Of benul van heeft. En dat dus ook niet op waarde schat. Of kan schatten.
Fijne dingen:
Gezellige brunch met de kinderen, vriendin van mijn zoon en kleinkinderen in een restaurant van een hotel met een groot vliegtuig in de tuin. Ontspannen voor iedereen, alles is te eten, als ik zou willen kan ik ook tijdens de brunch een glas wijn nemen, maar geen behoefte aan, geen hoogstaande hapjes (met kinderen is dat sowieso niet iets wat gewaardeerd wordt) en dan snap ik goed dat de jongsten het tempo bepalen. Gelukkig waren er tekenspullen. En houden ze van kleuren en tekenen.
Blij dat vriendin van mijn zoon weer opgeknapt is. Die werd met de Kerstdagen steeds zieker. Al tijdens de brunch. Zelfs nog even naar de spoedpost geweest.
Bestelde iets online en zag te laat dat je er die dag iets gratis kon bijbestellen. Product ontvangen, mailtje gestuurd en ze sturen het me nog na. Gewoon gratis.
Toch een plekje gevonden bij Klimt tentoonstelling in het Van Goghmuseum. Heul vroeg de deur uit, moest mijzelf echt uit bed praten, had ook nog erg slecht (heel weinig) geslapen, maar echt iets om me op te verheugen. En precies DAT (voorpret en pret) heb ik nodig. En doe ik te weinig. Kriebel, krabbel, kruisje, ik blijf maar in mijn (veilige) huisje. Meer erop uit in het nieuwe jaar dus. En fijn dat ik dus wel besloot om die Museumjaarkaart te verlengen. En ja, Maarten van R. ik was wel blij met die 4,95 korting!
Mijn dome/dopje in je oor van mijn gehoorapparaat schoot los in mijn oor. Uiteraard in het weekend. Had dat dopje er denk ik niet goed genoeg opgezet, na schoonmaken. Zelf eruit kunnen halen (met een pincet, wat een lezeres me hier ooit al aangaf. Wel heel voorzichtig. Op gevoel. Dat is de makke van alleen wonen. Je hebt niemand die voor je in je oor kan kijken of zelfs het voor je eruit kan vissen).
Leuke verjaardag van vriendin. Surinaams feestje met dansen. En leuke mensen. Ziet er nog superjong uit en toch al weer 70 geworden. Ook blij dat ik van mijzelf gewoon naar huis mocht, toen ik merkte dat ik toch wel erg moe was en mijn lijf ingesteld is rond een uurtje of 22.00 naar bed te gaan (vanwege het vroege opstaan). Hoef toch niet tot BAM te blijven?
Bij terugkeer uit het museum trouwens toch maar mijn gehoorapparaten even uit mijn oren gehaald, vanwege heftige regen. Zo blij, want net onder de tunnel bij mijn bushalte vonden ze het leuk een mega-bom af te laten gaan. En zo heerlijk dat je met de knopjes op de achterkant je ze even 'uit' kan zetten de rest van de dag. Want hier in de straat spelen ze de oorlog in Oekraïne na, zo klinkt het. Lijkt me trouwens vreselijk voor vluchtelingen uit oorlogsgebieden. "Ja, leuk he....lekker knallen". Siervuurwerk snapt iedereen, maar dat knallen mogen ze wel overslaan.
Ook nog op de valreep een bon met korting nog van mijn verjaardag gebruikt voor een verse lippenstift. En met nog extra extra korting vanwege een actie daar. Kan ik zeker weer een jaar vooruit. Blij dat die kleur er nog was, want huidige was bijna op. Nou ja, nog wel met een kwastje te gebruiken, maar dat is voor thuis. En ik hou van dubbele korting.
Ook een hele interessante documentaire op Netflix bekeken, dankzij goede tip. Moet ik zeker nogmaals bekijken. En waarschijnlijk nogmaals. Aanrader!
En zo gleed ik het nieuwe jaar in. Nieuwe inspiratie, oud dekentje, warm op de bank. Even helemaal ontspannen. Geen behoefte aan een feestje vanavond, noch drank. Ging rond 22.30 uur naar bed. Wel behoefte aan dankbaarheid voor alle dingen die ik voor lief neem. Of niet eens meer zie.
Zie vanochtend dat het zeil dat ik over de tuinset van mijn zoon en zijn vriendin heb gespannen, helemaal eraf is gewaaid. Alle touwen zijn stukgewaaid. Dus zo direct nog maar weer vastbinden. Het rotste karweitje het eerst doen altijd.
Wat zaken in een kastje bij onze kerk doneren. Oh ja...en dan niet weer de supermarkt in voor nieuw spul hahaha!!Nieuw busabonnement regelen, kan ik morgen weer reizen. Pffff...stuk duurder geworden! 10% bijna.
En de Kerstboom opruimen. Denk ik. Of misschien nog wel niet :) Bepaal ik lekker zelf.
Toch maar wel gedaan. Niemand heeft het kreng gezien noch bewonderd. Ik wel en vond de nieuwe ledlampjes een groot succes. Dus tot eind van het jaar maar weer.
