Mijn dochter had al een kleine week last van een oogontsteking. Naar de huisarts geweest, volledig nagekeken op wat het zou kunnen zijn. Dat was het allemaal niet. Druppels meegekregen, maar het werd erger in plaats van rustiger. Zo'n lekker dichtgekoekt oog, rooddoorlopen. En ook zwol haar ooglid op.
Haar vriendin had hetzelfde. Aan beide ogen, dus die kon bijna niet meer zien. Kreeg antibiotica. Ook zij diverse keren naar huisarts, niets hielp, werd ook alleen maar erger en dus uiteindelijk naar oogarts in ziekenhuis doorverwezen. Die constateerde dat het een virus was, geen bacterie en gaf medicatie (kennelijk een paardenmiddel) en dat gaf al snel verlichting.
Dus nu hoopt mijn dochter, die alleen maar schoonhouden met kamillethee als advies kreeg, op een zelfde doorverwijzing. Dus vandaag even oppas/taxi etc spelen.
Vrijdag zat een manager op mijn plek, vandaag een stagiair/trainee en guttegut...moest ik alweer een andere plek zoeken. Ander bureau, andere stoel en andere hoogte, ander beeldschermhoogte. En ik weet dat de eigenaar van die plek ook altijd zeurt als iemand aan haar bedje heeft gezeten. Of in haar kastje heeft gekeken.
Ik word daar zo niet blij van. (Petri...) Maar kennelijk te sloom om daar direct wat van te zeggen. Mijn fout. Druk tijdens mijn vakantie zaken maar half gedaan, dus moest even alle zeilen bijzetten.
Nu zat ik ergens waarvan de eigenaar kennelijk het heerlijk vind helemaal weggemoffeld te zijn achter beeldschermen. Ik werd daar nogal depri van. Dus morgen zeker te berde brengen dat ik dit niet meer wil. Ze zoeken maar een ander plekje voor die tijdelijke mensen. Ik heb die eigen plek nodig en ook recht op. Ik ben de enige flexer hier. De anderen zitten al honderd jaar op dezelfde plek.
Don't fuck with Frank de Grave!
Het was druk, moest mijn focus goed bewaren om overzicht te houden.
Wist dat ik thuisgekomen niets bijzonder hoef te doen. Eten opwarmen, relaxkleding aan, kleding voor morgen klaarhangen en verder niets. Nou ja, afwassen.
Had zondag de wekker gezet want de F1 in Japan ging om 07.00 uur van start. Wilde graag zien of Verstappen weer de juiste vorm te pakken had en dat had hij. Gewonnen. Lekker ontspannen begin van de dag.
Zag al aan hoe de zon opkwam rond die tijd, dat het een andere dag dan de regenachtige zaterdag zou worden. Fijn!
Wat zaken doen die ik wilde doen. Had bij een tuincentrum een afdekkingskleed/ding voor een tuinset met enorme korting gekocht. Niet eens voor mijn eigen tuinset, maar die van mijn zoon en zijn vriendin. Wat ik eroverheen had liggen, daar waren gaten in gekomen door de uitstekende poten. Dus andere oplossing bedenken en ook iets voor/tegen die poten. Ik maakte gaten in een paar oude tennisballen, prikte die op de poten en daar ging dan dat kleed overheen. En goed vastzetten, anders is het bij windkracht 5 ook weer eraf gewaaid en vind ik het elders in de tuin terug.
Mooi; gelukt dus. Even verder lezen in mijn bibliotheekboek. En daarvoor had ik al wat dingen in de tuin gedaan. Maar alles is ook eind van de ochtend nog redelijk vochtig en ik ben een luie/luxe tuinier; daar hou ik helegaar niet van, natte voeten en kleren.
Lekker dat zonnetje. Ook de tijdschriftenbak maar drastisch uitgemest. Keek ik ooit nog in die tijdschriften? 10% moest vandaag de deur uit.
Opruimen, opruimen in je hoofd ook en ruimte maken voor de herfst. Opruimen ook omdat me dat altijd goed doet.
Hadden in het wijkparkje mensen hun opruimresultaten (voornamelijk heel veel karton) gewoon naast de al volle papierbakken gezet. Tsja...zo kan het ook natuurlijk. Zijn zij het kwijt. Dus maar doorgefietst naar een volgende wijk en daar kon ik mijn oud papier nog heerlijk kwijt. Zonder aso te zijn.
Uitgelezen boek in de brievenbus bij de bieb, evenals tuintijdschrift, wat alleen maar leuke ideeën had voor hele grote tuinen. Maar ja, kost niks, dus hoppa terug ermee.
Dingen direct kunnen doen geeft me altijd voldoening. Ook weer gedaan. Zag dat iemand kennelijk het dopje van mijn ventiel eraf gejat had. Goh...dat je er maar blij mee mag zijn, dat dopje.
Gelukkig geen schade verder. Viel me vrijdagavond wel op dat er overal glas lag bij het busstation en de fietsenrekken. Ook altijd een feestje.
Anyway. Eten maken, lunch klaarmaken, bedenken wat ik aandoe naar mijn werk; waar ik me goed in voel en wat lekker zit maar toch zakelijk is. Werkspullen klaarzetten. En dat was het weekend alweer. Op de valreep nog een afspraak gemaakt voor meet&greet. Altijd fijn om iets te hebben om naar uit te kijken.
Over kijken gesproken; mijn dochter heeft een oogontsteking en appte de meest vreselijk uitziende foto's. Tsja...schoonhouden en uitzieken. Had al aangeboden dat ze de kinderen wel even hier kon brengen, maar dat was niet nodig. Ook goed. Het is lastig, maar niet levensbedreigend.
Was een goede OV-dag. Maar ja, vrijdag en dat betekent dat er veel mensen niet werken of thuis werken. Dus minder vol in het OV.
Heenweg maar 2 minuten vertraging (dat mag officieel niet eens vertraging heten) en terug een heerlijk zeer lange dubbeldekker en omdat ik weet dat ik dan het beste achterin in kan stappen, ook nog eens plek. En toen ik mijn hoorapparaten uitdeed ook nog eens heerlijk rustig!
Bus reed net weg, maar de volgende kwam binnen 10 minuten, dus niets te klagen. Ook daar een zitplaats en nog net voordat het enorm ging regenen thuis.
Ik zeik wel regelmatig, maar ook wel zo eerlijk dat als het wel allemaal soepel loopt en rijdt, ik dat ook vertel.
Op de eerste dag na mijn vakantie meteen alweer vertragingen bij de trein. Naast de keiharde regen om gek van te worden.
En uiteraard toen ik op het station aankwam na even te hebben gehaast had de intercity 20 minuten vertraging. Dus naar een andere stad getreind. En ook daar uitgevallen treinen precies op mijn route. Stond niet in de planner.
Pas toen ik daar was. Zelfs geen boemeltje ging er. Dus omgereden via weer een andere stad (haalde die trein nog maar net) en vanaf daar de bus naar huis genomen. Een beetje afgeknoedeld.
Had gelukkig al gezorgd voor mijn avondeten; alleen nog opwarmen. Lunch voor morgen gemaakt en nu hoeft er niets meer, behalve de afwas.
Was bij mijn moeder langs geweest. Uiteindelijk een hele dag en avond aan kwijt. Ze woont niet in de buurt, dus heb ook te maken met reistijd en geen zin om alweer een auto te huren (of te sloom ervoor eigenlijk). Dus met het OV.
Doordat mijn steelzus het vertrouwen van mijn moeder heeft beschaamd en mijn moeder niet wil/kan pinnen (dat is een tikje gemakzucht van haar. Zag vorige week een 93-jarige achterbuurvrouw met haar telefoon afrekenen. 93!), doet een broer van mij dat wekelijks voor haar. Hij pint cash haar huishoudgeld. Andere zus deed dat eerst, maar daar zeurde mijn moeder over bij die broer (het is nooit goed genoeg bij mijn moeder), dus nam hij het - zonder overleg met zus - over. Mijn moeder staat (bij mij zeker) bekend om soms ondoordachte besluiten.
Hij blijft zeker wel 10 minuten (als ik mijn moeder moet geloven, maar ook daar twijfel ik aan. Ze maakt soms zaken dramatischer). Uit de bankafschriften lees ik altijd rond dezelfde tijd. Ik zie ook dat ze steeds minder 'zakgeld' krijgt van hem.
Nu klaagde hij begin van het jaar bij me dat moeder zo ontzettend veel aan goede doelen overmaakte. Tsja, moet en mag ze volkomen zelf weten en ze eet er geen boterham minder om en ze doet er niemand kwaad mee.
Nu kwam het verzoek van hem dat mijn moeder wilde weten wat ze dan gaf per maand of jaarlijks en aan welke goede doelen precies. Ik kon al raden dat HIJ dit wilde weten en of ik daar maar even een lijstje van kon aanleveren, dan kon hij (mijn invulling) mijn moeder bewerken om de helft minder te schenken aan de hele zooi.
Het rare is; hij doet al jaren haar aangifte voor de Inkomsten Belasting. Dus zou moeten weten wat die giften zijn en aan wie, want een goed adviseur (hij werkt in de financiële sector) voert die giften op. En ja, het zijn allemaal ANBI instellingen. Dus daar twijfel ik nu ook over. Of hij dat opvoert. En waarom hij niet heeft geadviseerd om ze volledig aftrekbaar te maken. Want mijn moeder geeft al jarenlang aan bepaalde goede doelen. Dat zou mijn moeder voordeel opleveren.
We zaten in de tuin, het was heerlijk weer en ik zag dat mijn moeder blij was met gezelschap (niet perse met mij, dat merk ik weinig, maar we zijn thuis nooit zo van het duidelijk uiten van gevoelens). Zag dat het gazonnetje wel gemaaid kon worden. Dus maar gedaan. Ze heeft een tuinhuisje vol met spullen, maar alles staat in en op elkaar gestapeld. Zoveel spullen die overbodig zijn. Verschrikkelijk, daar word ik zo onrustig van. Maakt me ook weer eens goed naar mijn eigen huis kijken. Ben ik ook zo? (Ja hoor!!!).
Niet dat je even lekker de grasmaaier van de haak kan halen, dan moet je eerst dingen verschuiven, verzetten, weghalen. Pfff.. Maar ja, maar snel doormaaien dan is die klus ook weer gedaan. En ook netjes de kantjes eraf gelopen. En alle maaisel in de groenbak gekieperd en niet opslaan in het tuinhuisje in een plastic bak. Direct afvoeren in de groenbak.
Daarna moest ik nog een formulier invullen voor een Taxi-busjesbedrijf. Mocht ze buiten de provinciegrenzen willen reizen. (hahah...de enige die buiten die grenzen woont zijn mijn kinderen en ik). Wat hebben die luitjes veel informatie nodig. Voor een busje! Ook de WMO brief toevoegen dat zij instemmen met de aanvraag van dit soort vervoer. Had ook een kopie van haar ID bewijs nodig. Ze wist niet eens waar hij was en of ze 'm uberhaupt had en nee, Mam, rijbewijs is niet geldig dan. Gelukkig had ze er eentje, was nog geldig ook en die zat in haar portemonnee. Kopieën maken van alles en opslaan in een ordner voor haar.
Gezocht naar zaken/facturen die ik moet nakijken in haar bankzaken, maar door acties van mijn steelzus ik geen toegang meer toe had (zij had het password veranderd en wil dat niet geven, ze blockt me online overal). Ook gevonden en nu branden mijn vingers om dat password te wijzigen. Maar even laten bezinken en nadenken of dit wijsheid is. Beter haar van de domme laten en inzicht houden.
Verder lagen er nog zaken die de steelzus weigerde even aan mij door te geven/appen/mailen, zodat dit voor mijn moeder betaald kon worden. Bijna over de datum. Lekker dan; gaat zij de incassokosten betalen dan?
Maar het maakte me wederom ontzettend boos. Het beste met mijn moeder voor hebben?? Aan me hoela! Allemaal ego.
Wil moeder nou werkelijk die ene broer alle financiële touwtjes in handen geven, die ongevraagd en zonder overleg met ons met haar naar een notaris ging, zij moest een aardig bedragje betalen voor het foldertje wat ze meekreeg, maar heeft geen flauwe notie wat de bedoeling was. Wel dat het heel duur was, want uiteraard mocht mijn moeder de rekening betalen. Broer regelde het, maar betalen ho maar.
Ook vond broer dat er betere rookalarmen moesten komen. Dat lijkt me een goed plan. Die kwamen er. Hij spande daarvoor een andere broer voor zijn karretje. En uiteraard mocht mijn moeder dit ook weer betalen. Nu hoeft niemand medelijden te hebben met de financiële positie van mijn moeder. Geld genoeg. En nog klagen. Maar dat ziet kennelijk iedereen ook op die manier. Iets voorstellen en dan haar ervoor laten betalen. En dat staat me tegen.
Het voelt een beetje alsof je zegt dat je haar verjaardag gaat vieren en dan de rekening van het feestje naar de jarige stuurt.
Dus terug in, hoe kan het ook bijna anders, vertraagde trein riep ik maar een paar keer Perkele!!
Ik weet dat er niets gaat veranderen, zolang mijn moeder alles voor de lieve vrede rustig wil houden en dus met alle waardeloze plannen maar instemt. Dan komt er geen ruzie, of erger dreiging van alleen zijn. Ook al roept ze altijd dat haar dat zo heerlijk rustig lijkt.
Ik snap ook dat ik moet ophouden die verandering in de plaats en plek van mijn moeder wel te realiseren voor haar.
Verandering.
Is niet mijn verantwoording.
Ophouden met redden.
Vooral iemand die kennelijk niet gered wil worden.
Beste mensen, wat ontzettend rot voor jullie dat er landgenoten zijn die in armoede leven. Daar zet ik even de bril voor op. (Eigenlijk is dat de bril van Mark)
Maar gelukkig krijg ik er Euro 50.000,00 bij jaarlijks. Weet je hoe duur zo'n pakse van mijn vrouw is! Nou dan, dan snap je wel dat dit bedrag zo op is. Alles wordt duurder he, ook Couture.
Veel te veel zie ik ze op het fietspad rijden. Pubers of jongvolwassenen met een Fatbike.
Zijn vrij kostbaar, helemaal hip en trendy en zien er niet uit (vind ik). Meestal ook een ietwat dikkige puber op een te kleine fatbike, met zijn knieën ergens onder zijn kin als hij 3 x per uur mee trapt. Zijn ook statussymbool. Redelijk duur dus heb je er eentje, dan tel je mee. (Waar weet ik niet).
Maar soms ook wel eens een jonge moeder met haar kind achterop, of meestal voorop dat debiele lange zadel. Nul ergonomisch ontwerp. Lijkt me niet echt lekker zitten, maar daar is het geheel ook niet voor ontworpen.
Mag allemaal zonder helm. Zijn ook geluidloos, dus opeens zoeven ze langs je heen.
Naar de plaatselijke Kringlopen geweest. Wist eigenlijk niet zo goed wat ik zou willen doen, maar in ieder geval de hort op!
Was op zoek naar een smal tafeltje en nog dicht ook, dus eigenlijk een kastje, maar alles was te breed, te log, te lelijk of mwoah. In beide Kringlopen. Vond het daar best wel druk voor een doordeweekse dag. Ook even naar de doe-het-zelf zaak gegaan, maar daar waren ze net alles opnieuw aan het indelen en neerzetten, dus daar was ik snel uit.
Wat fotolijstjes gehaald, een leuke puzzel van Pluk van de Petteflet voor de kleinkinderen en het boek De heksen van Roald Dahl. Oude vertaling dus nog lekker politiek incorrect. Lijkt me nou een leuk boek voor mijn oudste kleindochter straks. En kon het niet laten om er zelf ook in te lezen. Heerlijk boek.
"Echte heksen hebben doodgewone kleren aan en zien er net zo uit als doodgewone vrouwen. Ze wonen in doodgewone huizen en hebben doodgewone banen."
Geen geel zomergras, maar nog steeds heel erg groen. En een beetje te lang, dus stond op mijn lijstje wat ik zou kunnen doen vandaag grasmaaien.
Weinig puf moet ik zeggen, lijkt wel alsof ik ergens enorm van moet bijtrekken, dus ik laat het maar even toe. Kennelijk nodig. Saaie vakantie? Ja, best wel, maar niet genoeg energie om er meer van te maken.
Even iets gedaan waar ik toch altijd blij van word; de was. (U kunt nu lachen!) De zomerflodderbroeken en de topjes. Heel laat hoor en het duurde ook nog eens lang voordat de zon ging schijnen hier. Eerst nog een beetje motregen.
Beetje tuinieren, beetje lezen, was ophangen, de redelijke zware handmaaier uit de schuur gehaald en zag dat ondanks het zonnetje, de ondergrond nog vochtig was. Maar wat ruikt het lekker, dat vers gemaaide gras. En wat hindert het dat ik er redelijk lang over doe. Niemand staat met een stopwatch op de stoep om me een standje te geven. Heerlijk gezicht dat heel groene gemaaide gras. En overal spinnenwebben. Wat aangeeft dat het toch echt herfst is. En geen zomer.
Daarna met het laatste beetje zon in de tuin, nog even verder gelezen in een bibliotheekboek. Erg mooi. Mooie zinnen ook.
Pasta gemaakt met vegetarische spekjes, (verrassend smakelijk!) verse spinazie en tagliatelle. Heel simpel. Wel lekker.
Mijn dochter vroeg of ik zondagavond kon oppassen (ze wist dat ik vakantie had). Ze haalde me op en na afloop van het oppassen zou ik met haar auto naar huis. Had ik net een grote bel zomerdrank ingeschonken omdat de 5 in de klok zat, met ijsblokjes. Dat glas heb ik maar in de koelkast gezet, want autorijden en alcohol vind ik geen goed plan.
Lekker gegeten
De dametjes waren nogal druk en gelukkig had ik hun lievelingsboek mee: "Maar eerst ving ik een monster". Dan lezen ze allebei daaruit voor, net als de juf op school en wij moeten dan luisteren en de plaatjes bekijken. Het was nog superwarm. Blij met de ventilator in haar huis.
Uiteindelijk sliepen ze. En toen mijn dochter weer thuiskwam kreeg ik de autosleutel en was ik heerlijk snel weer thuis. En ook prettig te merken dat ik het nog steeds kan en snap; autorijden.
Wat ik alleen bij haar auto niet voor elkaar krijg is het klepje open krijgen van haar brandstoftank. Je moet aan de linkerkant drukken, dan klikt hij open, maar wederom lukte het me niet. Maar had er al rekening mee gehouden, (en ja daarvoor al een paar keer uitgeprobeerd, dat ik niet bij de pomp met een file achter me als een idioot op dat klepje sta te drukken, dus dun klein schroevendraaiertje meegenomen en een doekje (tegen krassen) en zo wurmde ik 'm open. Vorige keer had een vriendelijke man dit bij de pomp met een ziektekostenpasje gedaan. De truc waarmee ze in films ook deuren open krijgen.
Dochter snapt niet dat het mij niet lukt. Ik ook niet. Alleen bij haar auto heb ik dit. En echt al in heel veel verschillende modellen en soorten auto's gereden.
Enfin. Ze vroeg me een tikkie te sturen voor de brandstof. Niet gedaan, want ben al blij dat een ik dagje een auto heb.
Maar ik kakte na de 'Doe' dingen geheel in, geen energie voor leukere zaken dus vroeg of ik de auto kon brengen in de namiddag. Zij bracht me ook weer thuis en had inmiddels de oudste uit school gehaald. Dus allemaal in de auto. En uiteraard wilde de oudste nog even naar de wc en bij voorkeur boven. Dat is zoiets bijzonders (als je zelf in een appartement woont), dat je boven ook naar de wc kan. Leuk toch! Word ik altijd vrolijk van.
Zette mijn timer, viel in slaap, timer ging en werd daardoor weer wakker. Powernapje. Kennelijk nodig. Vond het heel donker al buiten, maar dat klopte ook wel, want het begon te regenen.
En dus maar weer, retesaai, op tijd naar bed gegaan.
Beetje verneukeratief dat het al half september is en de zon dus al om 20.00 uur ondergaat, dat ik me telkens rond die tijd afvraag dat het al zo donker is. Is normaal. Alleen omdat ik dit nog 'zomer'vakantie noem voor mij niet kennelijk.
Nog even naar het Cobra Museum? Of een boodschapje doen bij The Big Bazar? Of naar de Shoeby kijken voor oorbellen? Allemaal met sluiting bedreigde zaken/instellingen waar ik wel eens kwam.
Zaterdag-avond wilde ik naar bed, de slaap kwam me al bezoeken merkte ik, toen ik op de BBC "Last night of the Proms zag". In bed verder gekeken, dacht dat ik wel in slaap zou vallen, want heb tegenwoordig bejaardenbedtijd.
Echt niet!
Oh...hoe heerlijk. Hoop dat dit alleen de laatste van het seizoen is en DV volgend jaar weer.
Heerlijk Brits.
Ongegeneerd Land of Hope and Glory zingen. Rule Brittania.
Rare dansjes...
Vlaggetjes (ook een aantal Nederlanders in de zaal zo te zien)
Zo heerlijk om zonder wekker wakker te worden. In het begin van mijn vakantie zette ik 'm nog wel, maar ook dat liet ik los. Ik slaap zeker geen gat in de dag, meestal word ik wakker rond wekker-op-werkstand. Weet dat dit niet hoeft, ga even naar het toilet, en soms kan ik dan nog even slapen en zo niet- geen probleem. Luister naar een podcast en geniet van rustig aan kunnen doen.
Even rustig een boodschapje doen en me verheugen op een aankoop die me aan "zomer" doet denken. Wel bij een winkelcentrum verderop, maar het is nog redelijk vroeg en de weg daarheen fiets ik onder de schaduw van bomen door, dus niet in de felle zon. De zon die deze zaterdagochtend moeite had om door de mist heen te komen. Toen ik wakker werd was het nog dichte mist hier.
Een aantal tijdschriften om lekker 'simpel' te lezen bij de bibliotheek gehaald en met de buit in de wijdbeens fietstassen weer thuis. Koffie gezet, broodje gemaakt en hoppa...onder de parasol gedoken. Blij dat ik een tuin heb en een parasol.
Zou een moord doen voor een zwembad in mijn tuin, maar ja...dan zit je daarna kennelijk heeeeeel lang binnen en zeker zonder zwemgelegenheid, dus droom daar alleen maar van.
Blij zijn met de paarse vlinderstruik. Als stekje gekregen van Helene. Ik snoei de dode bloempluimen eraf en zo blijft hij doorbloeien. Wat veel vlinders en insecten bezoeken die struik. En mijn andere bloeiende planten. Vrijwel allemaal vlindervriendelijke bloemen. Niet allemaal netjes in rijtjes opgesteld. Beetje een ongeordend zooitje. Gepland ongeordend zooitje.
De Borage groeit op plekken waar het niet heurt. Maar van mij mag het. Die blauwe bloemetjes zijn zo fraai. Groeit dus aan de randen van mijn bordes. Tussen de tegels! Opeens groeit er een lollipop bloem uit een pot. Overgewaaid denk ik vanuit een zaadje. Maar de vlinders zijn er superblij mee.
De roze anemonen zijn zo mooi. Deden het een aantal jaren helemaal niet, maar nu kennelijk zijn plekje gevonden. En bloeien. Voluit.
Verder wil ik de hele dag wegdromen. In een boek verdwijnen, online dingen lezen of bekijken, in keutelen in de tuin, maar niets groots noch opwindends. Klein klein en nogal saai leven.
Dus alweer mijzelf onder de derriere geschopt; de bus in NU en oeps...bus later dan de bedoeling dan mis ik de aansluiting op het station, trein is dan al weg. Nou ja, dan maar half uurtje wachten. Maar kijk; nu is vertraging fijn; 5 minuten vertraging had de trein dus even doorlopen en ik haalde de vertraagde trein op het nippertje. Wel enorm vol. Uitpuilend vol. Japans aanduwers-vol.
Maar ben gepokt en gemazeld door mijn werkreis-ervaring en zag nog een leeg plekje. Ja, tegenover een jongen die zo IS terrorist kon zijn, maar wat kon mij dat bommen. Plek!
Ook enorm druk op het strand - ik ging naar Zandvoort en daar kwam deze volle lading ook nog bij. Maar ik zag de zee (al ben ik niet op het strand geweest) en het voelde eventjes als een echte vakantie. Voelde me niet prettig genoeg om op het strand te lopen, te warm en te druk. Daarna weer terug en de trein terug had ook problemen. Reed maar tot Haarlem. Problemen met treinen. Ook hier volle bak. Op het station zag ik dat de bus pas over 11 minuten zou komen, dus gunde mijzelf een ijsje.
Bus kwam. Laat. Chauffeur stapte uit. Deed de deur weer achter zich dicht en de volgende chauffeur die kauwde misschien wel traag, want het tijdslot was allang voorbij. En mensen begonnen te zeiken en dringen en klagen. Zo geen zin an!
Naar andere bus gelopen en die ging nog eerder weg dan de bus die ik wilde nemen. Fietsje naar huis, eten gemaakt (had ik gisteren al bedacht en had daar nog steeds zin in, de afwas netjes gedaan en nu heerlijk niets hoeft meer.
Lege flessen automaat buiten gebruik namelijk. Sta je daar met je tas vol flessen. Nou ja, dan maar weer mee terug naar huis; het is niet anders.
Jemig.....ik kom tot niets....alsof ik een soort van leeggelopen ballon ben. Sta op tijd op, lever geen flessen in dus, ga naar huis, doe een taakje voor mijn moeder (oh..ik word daar helemaal ingezogen, valkuil, valkuil!!!!!!! Halve dag mee bezig, nu houd ik van cijfertjes, maar joh....stop daar nou eens mee)
Dan kak ik een beetje in. Hang nog een gekleurde was op, maar dat was het dan wel.
Nul leuke ideetjes momenteel (en nee...ik vraag ook niet om ideeen) en voel me een klein beetje Bor de Wolf.
Vind mijn wereld te klein, te saai, te stom te ...weet ik veel. En de enige die dat weer kan veranderen ben ik.
Dus aan de bak Citroen! Aan de bak. Zelfs vakantie is werken zo voelt het.
Als eerste vanochtend de slopen gestreken. Dat geeft altijd een prettig gevoel. Iets gedaan te hebben. Daarna op zoek naar een 'afstandshouder' voor de fietstassen. Online gezocht wat ik kan doen om die tassen niet meer tussen de spaken te laten komen en dit is de oplossing. Een U-buis, maar dan rechthoekig van ijzer die in de sleuf in de fietstas past. Afstandshouder heet zo'n ding.
Eerste winkel die online dit zou hebben, was opgeheven. In een naargeestig jaren 70 winkelcentrum, waar alles opgeheven was, alleen de supermarkt zat er nog. Dus doorrijden naar de volgende, die ook dat merk tassen verkocht. Ja, dat hebben wij. En de fietsenmaker vroeg of hij het ook even direct zou monteren. Ben gewend altijd alles alleen te doen (en kunnen), dus graag! Oh Joop...ik krijg 'm niet erin...
Joop kwam en zei al dat Piet wel vaker moeite had het gat te vinden. Tja, Joop, daar kan ik wat op zeggen, maar daar is het nu te heet voor. Maar moest wel gniffelen.
Voor maar 4,25 ben ik geholpen. Online allemaal veel duurder. Dus kijk of je fietstas sleuven heeft en dan snap je nu waarvoor die zijn. Mijn fietstassen staan nu wijdbeens.
Doorgefietst naar de grote bibliotheek. Was op zoek naar een boek maar wordt altijd een beetje gek van hoe ze daar alles op tafels hebben liggen en ik nooit weet of het nou op een showtafel ligt of in een rekje staat. Ik reserveer het boek wel, dan kan ik het gewoon afhalen. Niet moeilijk doen. Wel nog 3 andere boeken meegenomen. Eindelijk tijd om te lezen!
Thuisgekomen heerlijke IJskoffie gemaakt. En dan mag ik de rest van de dag lekker lezen of een beetje rommelen in de tuin, maar daar is het nu nogal heet.
Siesta-tijd. Voel nou eens dat je vrij bent, vrij hebt en er moet niets. Kost me meer moeite dan ik toe wil geven - Loskomen van werk.
Maar eind van de middag nog even achterin de tuin in de laatste zon zitten lezen met een heerlijk drankje erbij, oranjegekleurd met een Italiaans tintje. Dat voelt wel ontspannen. En het geluid van ijsblokjes in je glas. Met dank aan inspiratie van een vriendin over de grens.
En een blokje door het bos fietsen, waar het onder de bomen heerlijk koel is. Alle bankjes bezet, door uiteraard weer stelletjes, dus door en door. Waarheen, waarvoor.
Zag op mijn telefoonscherm een rare naam staan waar voorheen de naam van mijn mobiele provider stond.
Toch maar even opgezocht want dit was uhm..onverwachts. Aha...een samensmelting van 2 providers en dussss een nieuwe naam. Bleek bij nalezen dat die overname al veel langer geleden was en dat mijn provider nog 'eventjes' zijn oude naam mocht behouden.
Nieuw nieuw nieuw!!
Zal allemaal wel weer duurder gaan worden. Al die nieuwe styling moet toch ergens van betaald worden.
Was op tijd wakker en wat ik in de kop had, toch maar niet gedaan; want zo geen zin an. Het hele idee stond me al tegen.
Dus dat maar een andere keer doen.
Tijd voor iets waar ik wel zin in had; naar een tuincentrum. Even kijken voor wat herfstkleur in de tuin. Behalve bruine naaktslakken.
Op de terugweg deed ik met mijn te volle fietstas een kind met een knijper en karton aan zijn wiel na. Dus paar keer afgestapt, maar hielp geen drol. Laatste stukje van fietstas bleef tussen de spaken komen.
Dus maar gewoon dooooooorrijden met keihard geluid. Dat trok kijkers. Dus ik riep telkens maar dat ik toch maar mooi een fijne brommert had!
Het maandelijkse alarm op maandag 12.00 gaat af. Denk dat er werkelijk vrijwel geen Nederlander (meer) van opkijkt. Wel vraag ik me altijd af hoe mensen die uit een oorlogsgebied komen dit ervaren.
Voor mij even een alarm om ontspannende zaken te gaan doen vandaag. Behalve zitten lezen, maar dan voel ik me zo uhm...nutteloos. Ergens heen fietsen is dat uiteraard ook, maar dan lijkt het nog alsof ik ergens naar onderweg ben. En iets 'doe'. Mijn 'doe-gehalte' is uitermate laag vandaag.
Doet me denken aan een advies wat ik kreeg toen ik pas ging werken. "Altijd een stapel papier onder je arm mee, dan lijkt het alsof je 'belangrijke' dingen doet". En dan met je arm zo heen en weer zwaaien als je loopt. Denk dat ik stapel papier nu zou moeten vervangen voor een tablet of laptop, maar het beeld is duidelijk. Had toen een baan waar ik de stapels roze doorslagen (niet de gele) moest archiveren bij een grote verzekeringsmaatschappij. Uitermate saai werk.
Of keihard stampen met je hakken, dat doet het 'm ook. Ook een collega die op die manier 'aanwezig' was. En altijd even haar plasje moest doen over werkelijk alles. In de commerciële wereld gaat het niet om inhoud maar om aanzien/imago. Hoe groot kan je jezelf praten.
Doet me ook denken aan een nieuwe collega, die ook nieuw was qua werken uberhaupt (altijd huisvrouw geweest met een bedrijfje (let op het verkleinwoord) en met volle overtuiging in de kantine aan medewerkers van onze opdrachtgever aan het uitleggen was hoe weinig ervaren krachten er bij ons werken. Discreet is nou niet haar middle name. Maar wel interessante praatjes. Om het praten.
In ieder geval toch maar de witte was gedaan. Omdat de zon zo lekker schijnt en het dan zo droog is buiten. En natuurlijk omdat het zo lekker ruikt. Gebruik nooit wasverzachter, maar de wasverzachter van de natuur is heerlijk. (Lekker die geur van kerosine!).
Gezond opgestaan (voor zover ik weet he..), het was wel vochtig nog, de ramen beslagen van de buitenkant, maar de belofte van een fijne, droge dag.
Buiten in de tuin de weekendkrant lezen. Kopje koffie erbij, vers-gehaald croissantje (kruimelzooi, maar buiten hindert dat nooit, dus hoort voor mijn gevoel bij de zomer), zonneleesbril op. Heerlijk.
Ook zo heerlijk - nadat ik toch in de ochtend eerst nog even wat voor mijn werk nakeek en pas tevreden was, toen alles het deed zoals ik wilde - dat er niets hoeft vandaag.
Behalve straks genieten van de F1 van Italië. Dat mag, maar hoeft niet.
Gisteren was ik sinds tijden weer eens in de bibliotheek. Zeer luchtig leesmateriaal meegenomen. Over tuinieren en een boekje van Hendrik Groen. Luchtiger kan bijna niet.
Lezen; kan er geen rust voor vinden de laatste tijd. Er liggen nog twee dikke pillen thuis. Misschien deze vakantie dan?
En nogmaals; wat fijn dat de zon schijnt; kan ik straks even het gras maaien, want nu nog te nattig. En dan kunnen de slakken zich uit de voeten maken.
Alles op een tempo van een slak die in de bocht afremt.
Wat gaan jullie doen of hebben jullie gedaan vandaag?
In de motregen heen en ook weer terug regende het. Erop gelet om mijn zaakjes op tijd rond te krijgen op mijn werk, alhoewel ik nog steeds een uurtje later wegging dan normaal. Dat had ook met de trein te maken. Die komt om het half uur, of ik moet een boemeltje nemen en dan doe ik er langer over en ben er 3 minuten eerder. Dus bewust rustig aan gedaan. Heb ik alle zaken die af moeten en in het systeem moeten staan gedaan?
Overdracht wist ik niet aan wie. Mijn leidinggevende gaf me dat een kwartiertje voor hij wegging door. Alsof hij bang was voor mijn reactie (eigen invulling he.. misschien maakt het hem allemaal niets uit). Maar ik vind het wel prima zo. Heb de afgelopen week extra meters gemaakt, alle ballen in de lucht gehouden en nu is het wel klaar. Inboxen leeg, alles behandeld en ingevoerd. Klaar!
Dus rond 19.30 thuis. In de relaxmodus. Kaarsjes aan, ook eentje voor mijn tante. Werkspullen opgeruimd. Niet meer aanzitten de komende tijd. Telefoon lekker uitzetten.
Collega zeurde nog tegen leidinggevende dat hij de documenten niet in het dossier kon vinden. Had hij in de ochtend al tegen mij gezegd (mijn werk) en ik zei hem dat ik dat moest uitzoeken. En dan toch nog even een lullig klaagmomentje. Maar goed; er was niet meer dan er was aangeleverd en alles geupload in het dossier.
Heb niet voor niets mijn checklist. Beetje afgekeken uit de luchtvaart. Niet denken dat je iets gedaan hebt, maar afvinken. Als alle vinkjes zijn gezet dan ben ik er klaar mee. Letterlijk.
Nog een dag werken en dan eventjes vrij. Het lijkt wel steeds drukker te worden. En dat is ook zo. Voorheen was er nog een back-up voor mijn vaste vrije dag. Dat was of een stagiaire of een medewerker die mijn werk ook kon doen (voormalig stagiair). En tijdens vakanties was dit ook geregeld.
Nu is er niemand. Kennelijk niet bedacht dat dit mensch ook wel eens een vakantie zou willen hebben. Nou, zeg maar nodig heeft! Dat ik er de hele zomervakantie ben, dat is niet geheel vrijwillig. Moest een collega van een andere vestiging vervangen voor een speciaal project (mijn oude werk, dus dat was wel leuk, maar ook weer tijdrovend). Zat te wachten op bericht dat er toch een stagiair zou komen. Inwerken en wegwezen. Maar niemand. Niemand gevonden voor het komende jaar, zegt men.
Dus toen ik dit hoorde direct wegwezen geboekt.
En nu een beetje rare reactie. Wie gaat jou dan vervangen. Niet mijn probleem. Ik ben geen manager he...En uit nijd boekte ik nog wat dagen langer. Zo dan.
De aanmeldingen blijven maar binnenkomen.
Ik zag al - was niet de bedoeling, maar moet je maar niet mij op de cc van die mail zetten, hoe blij de dikke deur was met het aantal aanmeldingen. Dat het zo lekker veel was. En het maar steeds meer leek te worden. Maar dan ook niet de conclusie trekken dat er iemand bij moet.
En nu moet ik ook nog weer eens van plek wisselen, want de leidinggevende wil een jonge medewerkster beter in de gaten houden. Die nu achterin de kantoortuin zit (net als op school, lekker achterin, kan je keten en daar haar eigen ding doet. Soms is ze er - naar eigen zeggen - om 07.00 uur, soms verslaapt ze zich en komt ze na 09.00 binnenrollen, veel prive-zaken op de telefoon, zoals alle twintigers aan hun telefoon geplakt zitten. Dus zij komt nu naast mij te zitten, maar of ik dan kon opschuiven dan kon hij beter een oogje op haar houden. Kinderachtig gedoe. Slechte manier van leidinggeven. Oogje op haar houden. Welke managementopleiding heeft hij gevolgd?
Wat het met mijn concentratie doet? Geen idee, maar ik vrees met grote vreze. Ook zij praat hard en veel en ik trek dat niet (meer).
