Eruit jij!

 Echt zo´n dag waarop ik dacht gaat het wel goed komen?

Mijn havermoutpap kookte over in de magnetron. Dus de helft kon ik opvegen. Gebeurt zelden. Maar ja..dat was nog Maandagochtend-light.

Bus was vol, vooral met mensen die op vakantie gingen en daar de aller allergrootste koffers voor mee hadden genomen, per persoon twee stuks en dus met een paar personen heel veel plek innamen. 

En dan uit de bus heeeeel langzaam want die krengen (de koffers) zijn best wel log en zwaar. 

Mistte daardoor net de vroege intercity. Er liep een gezin met kinderen op de roltrap voor me, roltrap deed het niet, en die liepen heeeeeeel langzaam en links en rechts bezet houdend. Toeristen dus weten zij veel.

Nou ja, volgende trein dan maar, die ik in mijn oorspronkelijk planning had staan. 5 minuten vertraging, 10 minuten en uiteindelijk ging de trein met 14 minuten vertraging richting mijn werkstad. 

Zag in de trein dat mijn horloge langzaam liep. Past zich aan aan de gebruiker. Moet een nieuwe batterij in denk ik. 

Drukke werkdag. Veel telefoon. Regelzaken. Alleen lunchen, altijd gezellig - not - en de tijd in de gaten houden want naar de tandarts. Had een bakje yoghurt meegenomen en wat fruit.

Ook de trein terug had vertraging. 15 minuten stond er aangekondigd. Pas zichtbaar als je al op het station bent. Dan ga ik waarschijnlijk net niet halen dat ik nog naar huis kan, tanden poetsen en niet met de hele bepakking naar de tandarts moet. 

Dus plan B bedenken. Stop eerder met de bus en ga direct door naar de tandarts. Waarschijnlijk haal ik het dan nog net. Gelukkig kwam de bus redelijk op tijd. Ook weer vol. 

Liep inderdaad richting tandarts, nog net een paar minuten om tandpasta en een tandborstel te halen bij het winkelcentrum op de hoek. Op tijd binnen bij tandartspraktijk en aangemeld. Gaf aan dat ik nog even mijn tanden ging poetsen. Had nog genoeg tijd gelukkig want werd pas 10 minuten later opgehaald. 

Foto's gemaakt (lachte als een boer die kiespijn had). En ja, de pijn werd inderdaad door deze kies veroorzaakt, die er toch al uit moest. Tandarts legde alles rustig en zorgvuldig uit.  Verdoofde de zaak en binnen no time was de kies eruit. Er kwam weinig troep mee gaf ze aan. Mijn lichaam had kennelijk al veel opgeruimd. 

Moest bijna janken toen ze zei dat ik best wel veel pijn gehad moest hebben. En lang. Dat kon ze zien. Voelde me daardoor heel gezien. Deel dit niet mijn mijn kinderen, die hebben genoeg aan hun eigen dingen en leven en jemig...wil niet zo aandachtsvrager/janker zijn die pijntjes heeft. Gaat weer over/weg en tsja voor een knuffeldekentje moet ik zelf zorgen. 

En dan terug richting bushalte met zo'n gaasje in het gat. Ze vond ook dat de afspraak voor de mondhygiëniste maar even moest verzetten. Dat was te snel nadat er net een kies was getrokken. Zeg maar erbij dat ik dat wil, dan zeuren ze niet. Moest ik nog een paar keer uitleggen wat de bedoeling was. Plannen is een vak kennelijk.

Buschauffeur zette de bus zo stom bij de halte dat ik een polsstok nodig had om bij het perron te komen. dus ik vroeg hem of hij een tikkie dichterbij de bus kon neerzetten. Dat deed hij, misschien maakte de hamsterwang indruk en ik bedankte hem vriendelijk. Ooit wel eens een buschauffeur gehad die pinnig zei dat ze de bus moest opladen. Dat de passagiers er niet normaal uit konden had ze kennelijk schijt aan. 

Naar huis, nog even wat werk doen, maar niet meer bellen, want dan klonk ik als Femke Halsema, met dichtgeknepen kaken, door dat gaasje. 

En nu moe. 

Lees ik dat jongste kleinkind koorts heeft en kortademig is en de huisartsenpost haar wil zien in het ziekenhuis.

 Nou...genoeg gejeremieerd over mijn klein leed. 

Even wat normaals doen

Dus bedacht al in bed, dat ik graag lekker in de tuin wilde werken. Ondanks hamsterhoofd. Voordeel is hiervan dat niemand me daar ziet. In de achtertuin dan. Niet te lang bukken, want dan voel ik alles weer kloppen.

Veel dode bloemen snoeien. Dan groeit er weer een nieuwe knop. Wil ook nog het gras maaien, maar momenteel is het heel donker en stipt het licht. Maar verwacht wel iets zwaarder weer zo direct. 

Het gaat op en neer met het weer. Ik wil meer dan ik aankan merk ik, dus maar even op de rem trappen. Dat ik even geen pijn voel, is alleen door de pijnbestrijding. De oorzaak en de pijn is er nog steeds, alleen onderdrukt.

Heel fijn, gewoon in je tuintje zijn en een beetje niksig bezig. Vooral de druk van alles op tijd moeten doen niet hebben, is zalig. 

Net een lekkere saus gemaakt met verse groenten en kruiden uit de tuin. Ook voor de vriezervoorraad. En dan even mijn kleding voor morgen uitzoeken. 

Hebben jullie een beetje genoten van het weekend? 

Spiegel

Blij met enige kennis over medicatie en opbouwen van een spiegel. Maar minimale kennis want ik slik vrijwel nooit pijnmedicatie. Maar ja, nu dan maar even wel. Dan houd ik het nog wel uit tot mijn afspraak bij de tandarts maandag. 

En slaap ik beter, want langer door en minder vaak wakker, zonder pijnlijke kies. Maar voelt raar. Het moment waarop je ´niks" voelt. Pijnloos. Heuh?

Toch ook proberen te genieten van dit extra zonnige weekend. Hoef niet te werken, niet te reizen, niet op kleinkinderen te passen. Kan, heel egocentrisch, het helemaal indelen zoals ik wil. En besef dat dit luxe is.

Heb de momenten waarop ik paracetamol en ibuprofen nam zorgvuldig genoteerd. Niet overdoseren. En proberen net een half uurtje meer tussen die momenten te laten zitten. Of een uurtje. 

Zaterdagochtend toch maar wel naar de supermarkt gegaan, op een moment dat ik 'niks' voelde. En daar extra drugs doosje paracetamol en ibuprofen gehaald. Want om helemaal naar een winkelcentrum een kilometertje of wat verderop te fietsen wilde ik mezelf niet aan doen. Net zo blij dat ik even 'niks' voelde. Plus met zo'n hamsterhoofd over straat gaan ook niet echt fijn is, al snapte ik direct dat alleen mij dit opvalt. Niemand kijkt naar anderen, de meesten zijn toch alleen met zichzelf bezig. En de hamster-aanbiedingen in huis halen. 

Hamsteren

 De nacht van woensdag op donderdag sliep ik slecht. Werd iedere keer wakker. De kies die de tandarts wil gaan trekken, lijkt te gaan ontsteken. Ik voel een dikke plek bij mijn kaak.

Gebeld de volgende dag, maar vandaag geen plek. De tandarts/assistente gaat vrijdagochtend overleggen hoe of wat, maar heb in ieder geval maar wat drugs in huis gehaald. Wat zwaarder geschut en wat heerlijk dat na een half uurtje ik even niets meer voel. Maar dat ik op een hamster begin te lijken zegt genoeg.

Niet fijn. Ben ook bang dat ik straks een enorme hamsterwang krijg. Nu is het verdikt en warm. En het leidt enorm af. Het zwaardere geschut dempt de pijn, maar snap dat het pas weg is als de kies getrokken is. 

Klein

Probeer altijd te blijven kijken naar dingen, vooral kleine dingen, die me plezier geven. Of een voldaan gevoel. Zoals een aantal kleine kattendrollen uit het gras scheppen en in een oude krant weggooien. Ook weer gedaan!

Klein pilletje wat zorgt dat ik minder pijn voel van mijn kies. Fijn dat ze er zijn!

Klein uurtje nog slapen is ook fijn na een stomme nacht met iedere keer wakker zijn.

Woensdag - wasdag

Niet veel te melden, behalve dat de thuiswerkdag heel druk was en tegelijkertijd ook meer ontspannen dan op het werk zijn. Geen lawaai, geen prikkels van buitenaf, lekkere koffie en veel kunnen doen, behalve dan dat er een vergadering was tijdens de pauze, dus weinig gepauzeerd. Moest af en toe mijzelf bewust van mijn stoel afhalen en even kijken hoe de buurtkat alweer in het gras had gescheten.

En weer een rondje Hondenplaatjes en hoe sta je nu in de race. De Ratrace? Dat de leidinggevende aangaf dat hij een zich nu een hond voelde met zeer veel stress (Hazewindhond) verbaasde me niets. Maar er speelden nog zaken waar we geen weet van hebben en dat precies doen wat de opdrachtgever verlangt, dat werd deze week duidelijker voor mij.

Bang om de opdracht te verliezen. 

Pijnlijke kies, weet al dat die eruit gaat. Maar nog een maandje wachten tot de afspraak. Het is even niet anders. Pijnstillers dan maar, want het leidt nogal af. 

Er zit trouwens een wasje in de machine. Dus de titel klopt. 

Alweer een staking

Werd al zondag aangekondigd. Mocht men er niet uitkomen in overleggen maandag, dan volgde er dinsdag weer een staking. Waar ik heen en weer reis. Zag al dat alles was gecancelled. Ook aangegeven op mijn werk, dat ik morgen thuis werk.

Zo fijn.

Vandaag gingen de treinen redelijk op tijd. Wel ander perron, maar zag het op tijd. De streekbus vertrok ook van een hele andere plek, dus even zoeken waar ik moest zijn. Haalde ik nog net de bus die er stond.

Zo fijn.

Hoorde collega zeggen dat ze extra werkzaamheden erbij kreeg. Terwijl men dus allemaal al overvol belast is, teveel vaste medewerkers opgebrandt thuis zitten...maar ja, de opdrachtgever wil dit en dan mot het maar. Zonder extra FTE´s erbij voor dit extra werk. Zou bijna aanraden om ook te gaan staken.

Leidinggevende doet alsof hij ziet hoe druk we het hebben, maar durft nooit pal voor zijn team te gaan staan.  Dit is al het tweede ding wat opdrachtgever extra van ons eist. En waar mijn collega's zo van over de rooie gingen dat men in janken uitbarstte. 

Benieuwd wat er voor mij nog in het verschiet ligt, qua extra dingen. Maar echt; nobody fucks with Frank de Grave. Zo klaar met dit beleid van uitholling en oprekken van grenzen als waren wij van elastiek.

Maar nu even niet, want morgen niet heel vroeg op, niet heel vroeg de deur uit en gewoon rustig aan de dag beginnen. 

Er werd al geklaagd door leidinggevende dat het wel een slecht moment was, dat ik er niet was. Maar dat had hij al 2 jaar eerder moeten regelen. Achtervang, backup en een noodplan. Niet gezorgd voor reserve-olie voor zijn olielamp. 

Dus was daar totaal niet van onder de indruk. Jammer de bammer. 

Steek een kaars aan voor een lieve vriendin. Morgen belangrijke eerste stap tot verbetering van haar leven. 

Dan is even niet met het OV hoeven reizen een kleinigheidje. 

Broeierig maar feestelijk

Vrijdag ging er beperkt treinverkeer, maar nog net 2 treinen in het uur richting mijn werkstad. Daarna was het klaar voor de rest van Nederland. 

Allemaal uitgevallen vanwege de staking. Dus toch maar gegaan. Uiteraard met vertraging. Ook al het nieuwe NS-normaal.

Hard en smart gewerkt. En wilde op tijd stoppen, dus niet zo smart want nog net wel een aanmelding aangenomen die een collega doorgaf en daardoor kon ik niet de enige trein die nog wel terug leek te gaan pakken, want kreeg net een push bericht van de NS dat vrijwel alles was uitgevallen zo bleek uit de app. Mijn hoop was nu op stoptrein gevestigd, een half uur later. Deed ik er 2 x zolang over. Met 30 graden. 

Oh ja. En er is niemand van de collega's (allemaal) met auto die dan aanbiedt om me thuis te brengen. Wonen ook allemaal de andere kant op. Maar goed; dat gaat net even buiten hun eigen comfortzone denken zit er niet in. Reken ik ook helemaal niet op. 

Want ik zou bij thuiskomst op mijn twee oudste kleindochters passen. Hun moeder had al aangegeven dat ze eten meegaf dus dat was ook al fijn. Maar op het station aangekomen stond het al zwart van de mensen, kijkend naar het vertrektijdenbord. Werkelijk alles afgelast. Ook mijn stoptrein. Nu hoopte ik op een trein een half uur later, maar tussendoor werd de ene na de andere trein afgeblazen.

Appte mijn dochter. Naar haar woonplaats reizen ook geen optie. Ook niet bereikbaar. Ze appte dat ze me wel zou ophalen mocht die ene trein toch niet komen. 

Was superblij dat die trein WEL doorging, de enige het hele uur en ook nog een plek, want die stoptrein die ik wilde pakken had maar 4 treindelen en 186 zitplaatsen, waar er anders 9 treindelen binnenrollen...Dus ik zat ook niet te wachten om bij 30 graden lekker dicht op iedereen aan een stang te hangen. En ja, dan zou ik dan wel Eerste klas gaan zitten. Burgerlijk ongehoorzaam dan maar.

Was redelijk op tijd thuis toch nog. Wel bloedje heet overal. Maar waar ik voorheen uit alle poriën zweet klotste, heb ik dat niet meer. Wordt alleen heel traag. (Nog trager). Sloom. Sluggish zeggen ze in Engeland.

Enfin.

De kinderen werden gebracht. We waren ongeveer gelijktijdig bij mijn huis. 

Tafel gedekt, kinderen komkommer laten snijden en ik kookte volkoren spaghetti voor ons. Saus had dochter al gemaakt. Die kon ook verwarmd worden.

Hoorde de ijscoman in de straat en vroeg of ze zin in een ijsje hadden (Ik ga dat zelf nooit doen, dit was de eerste keer). Jaaaaaaaaaaaaaaaa. 

Enthousiasme was groter dan de trek in ijs, want thuisgekomen vonden ze het allebei niet lekker. Great. 

Dus maar in de diepvries gezet. Wat een gouden momentje had moeten zijn, beetje verknald. Ze zijn blijer met een ijsje op een stokje bleek later. Duur ijs hoeft helemaal niet. Gewoon het simpelste waterijsje. Helemaal fijn.

Na het eten wilde ze heeeeeeel graag naar het speeltuintje. Ik wilde heel graag in de diepvriesla verdwijnen. Toch maar speeltuintje. Even de energie eruit laten. Des te sneller slapen ze straks hoopte ik.

Lekker even laten schommelen en draaien en weet ik veel. Naar huis toen en waar ik eerst de jongste naar bed bracht en het plan was half uurtje later oudste, mislukte dat want jongste stond weer beneden in de woonkamer...ze wilde niet alleen daar liggen. Tjsa... Snap ik ook weer dus toen oudste ook naar bed gebracht, maar allebei vroegen ze ook ook kwam, want beetje bang. Aangezien ik ook wel moe was van alles, ook lekker op 10 cm stuk van het matras gaan liggen en toen sliepen we allemaal zo. Werd nog wel wakker van het onweer, maar zij sliepen er helemaal doorheen. 

In de ochtend werd ik op een heerlijke tijd wakker, dus douchen en aankleden. De dames ook wakker en die vroegen direct wanneer ze konden zwemmen? 

Eerst nog even ontbijten en dan moet ik het zwembadje nog opblazen en vullen. Ontbijt was nogal niet zoals het plaatje. aardbeien op beschuit en dan niets meer hoeven eigenlijk. Heb een hekel aan verspilling, dus als je het zelf maakt, ook graag opeten. 

Tafel weer afgeruimd, afwas gedaan, dan blijft de chaos onder controle. 

Oma wanneer gaan we zwemmen? Badje opgezocht in de schuur. Pomp spoorloos. (Die vond ik zondagavond weer, gewoon op zijn plek). Dus dan maar gewoon ouderwets met de mond opblazen. Waardoor ik even de moed verloor want warm en stom gedoe, maar doorblazen is het menu. Niet miepen, blazen!!!! 

Badje opgeblazen en omdat ik ook geen tuinslang of iets heb (ja...errug he!) ook emmertjes water heen en weer en dan tussendoor een aantal met zeer heet water uit de waterkoker. 

Was eigenlijk zelf wel toe aan ergens fris in duiken, maar ook al honderd jaar niet meer gedaan. 

Image by tschipsfrisch from Pixabay

Dametjes waren helemaal blij met minibadje (echt...ik zie vijvers die al groter zijn!) en helemaal toen ik de strandspeeltjes erbij haalde. Niks meer nodig dan water, zand en lol maken. 

Tussendoor eruit. Oh...toch weer erin. Hele woonkamer vloer zeiknat. Oh...weer eruit...Handdoekjes voor de voeten op de deurmat, eerst je voeten droog maken en dan toch nog vloer nog steeds nat. Oh...vergeten Oma....

Als lunch volkoren pannenkoekjes gemaakt. En of we ook nog iets gingen bakken straks, dus ook nog cupcakes gemaakt. Waarop ze vroegen waar de rest was. Maar in mijn oventje kan maar een bakje van 6 stuks, dus dit is het. En dan nog 3 van batch 2. Die gingen we ook nog versieren toen ze kouder waren geworden. 

En oh ja, we moesten nog komkommers bijkopen want die 2 die er lagen hadden ze de avond ervoor al opgegeten. Net als mijn Nectarines, die de jongste zo at, dat ik precies haar spoor kon volgen op de vloer. Lieverd: hou er even een bordje onder, want Oma wordt een beetje tureluurs van constant de vloer achter je dweilen.

Oh ja Oma... 

Naar het winkelcentrumpje en daarvoor nog langs een speeltuintje. Toen begon het ook nog licht te regenen, dus wel of niet gaan, maar ja...we hadden echt komkommers nodig, dus wel. 

Avondeten wilden ze heel graag frites, dus hallo Airfryer. En met ketchup zei de ene. Ketchup?  Zij sneden de komkommers. Ieder een eigen plank en mes. En schaaltje.

En dan ook nog met de Barbie's spelen, van papier dingen knippen en maken. Tekenen, met het Domino-spel spelen. Lekker in de gang, want daar was het relatief koel en donker.

En gelukkig bleven de meegebrachte tablets bijna ongebruikt. De oudste wilde vloggen zei ze. Nou ja, filmpje opnemen en niet uitzenden, want niet aangesloten op wifi. Heb liever dat ze lekker spelen, fantasie gebruiken en zoals in de speeltuin lekker rennen, hangen en weet ik veel. 

Eigenlijk hoef ik weinig te verzinnen voor hen om te spelen. Dat doen ze zelf. Wel bied ik genoeg opties aan in de vorm van papier, scharen, lijm, kleurtjes, glitters. 

Mijn plannen om in de middag in het grote centrum iets met ze te gaan doen of bekijken, dat werd niks. Te heet. En het water vonden ze zo leuk. Dus beter om gewoon lekker hier te blijven. 

Wel heel blij dat hun moeder ze eerder kwam halen dan de zondagochtend. Want na alweer een volle beker drinken over de tafel tijdens het avondeten en toen  was mijn opveeg- en opdweilvermogen een beetje klaar, plus na iedere keer toch weer in het water spelen en weer zeiknat worden ook. Badpak uit, badpak aan. Of kleding toch nat. 

En ook iedere keer weer insmeren. Dat deden ze ook zelf, maar smeerden dan alleen de tv in met zo'n spuitflacon. Ook handig. Not.

Gelukkig droogde alles wat nat was geworden in de zon. Zelfs Ken van Barbie! En wist ik dat ze maar kort hier waren, niet wekenlang achter elkaar. 

En ook dat ze zo groot zijn. En misschien wel geen zin meer hebben in logeerpartijtjes. Of zelf je komkommertje snijden. Is soms ook lastig dat er vier jaar tussen hen zit. Dus wat de ene leuk vindt is voor de ander kinderachtig. 

Wel heel blij met het koelere weer deze zondag. Uitgebreid de krant lezen in de tuin, koffie erbij. Kijken naar alles wat groeit en bloeit in mijn tuin. Daar kan ik zo van genieten. Heel simpel. Misschien ben ik ook wel simpel. 

En op het eind van de zondag gratis op de Duitse RTL de F1 van Canada bekijken. 

Warmer

Trein in de ochtend ging normaal. Gewoon 5 minuten vertraging. Dat is al normaal.

Druk op mijn werk en ik zag ook na bijna een half jaar een zieke collega weer. Wat fijn. Maar zag direct dat ze er nog lang niet aan toe was, aan werken. Of onder druk staan van targets.

In de middag nog even met een opdracht van dochter de boer op gestuurd. Zij had al alle supermarkten van de A afgelopen op zoek naar een bepaald soort drinken. Overal op en uitverkocht. 

Bij de plaatselijke supermarkt nog de laatste 7 blikjes kunnen scoren voor haar. Helemaal blij. En aangezien ik elke dag te vroeg begin, kon het wel even. Ik was trouwens zo in en uit, 

Morgen kijken of er wat rijdt op mijn route. Ik zie al veel uitval. En pas in de avond zie je eea op de reisplanner app van de NS.

Het is niet anders. 

In de avond komen mijn kleindochters logeren. Denk 2 dagen. Zie er een beetje tegenop want warm en broeierig weer. Maar zoeken naar het opblaasbadje denk ik.

Thuisgewerkt in de middag met alle gordijnen dicht, dus weinig last van de warmte. Jullie?

Food for the soul

Dat is voor mij: op kleinkind mogen passen. Zien hoe ze helemaal opgaat in oude bruine blaadjes proberen terug te hangen aan een tak in haar tuin. 

Of kleine steentjes in een pot gooien. Steentje voor steentje. Het leukste speelgoed. 

Observeer vooral. Hoef niet zoveel voor te stellen, ze verzint telkens zelf weer nieuwe dingen. Of gewoon even lekker languit op het buitenkleed liggen. Heeeeerlijk.

Sinds ze kan lopen is ze echt een peutertje. Op ontdekkingsreis en zoveel interessante dingen om te zien. 

Daarna huiswaarts, had slecht geslapen. Al vanaf 04.00 wakker. Parasol opgezet, maar ook daar voelde ik onrust in de kop en lijf. Doe ik allemaal zelf he...

Dus toen ik helemaal lamlendig werd, maar even een powernap er tegen aangegooid. Waarin ik droomde over oude directeuren en ontslaggesprekken. Maar deed me wel goed. De sloomheid was iets minder. 

Soepje met lekker volkoren stokbrood erbij. En ga nou eens dat lekker buiten opeten. Kan!

Ook weer onbekend hoe donderdag de treinen rijden. Geen staking, maar wel gedoe en dan vrijdag ook weer gedonder. 

Zie in ieder geval al dat er een intercity is uitgevallen. Of twee in het uur. Hoorde trouwens van mijn zoon die dinsdag wel de regiobus pakte, dat het niet normaal druk was. 

Groente

Mag het niet hardop zeggen, maar wat heerlijk zeg. Dat ik door de treinstaking van de NS even niet hoefde te reizen met de trein en bus en fiets. Gewoon op een normale tijd opstaan, de dag beginnen en dan nog eigenlijk vroeger dan nodig is aan de bak.

Er is altijd genoeg, meer dan genoeg te doen. 

Voor ik het wist was het lunchpauze en ook voor ik het wist was het alweer ruim na 17.00 uur. Wilde nog veel meer doen, maar besloot dat het wel klaar was. Ik had mijn uren al ruimschoots gemaakt. Langer doorgaan is onzin. 

Daarna mijn vergeten groenten gesneden en een lekker soepje gemaakt. Veel groenten is precies waar ik behoefte aan had. Een gezonde en eigengemaakte maaltijd. 

Nu dwaal ik toch weer online af. Lees her en der krantenartikelen. 

Maar nog leuker om foto´s van jongste kleinkind te zien terwijl ze in de grootste speeltuin van Nederland ronddwaalt met haar ouders. 

En van die hoge glijbaan met haar vader glijdt. Terwijl ik het type, zit ik al weer te grijnzen. 

En grijnzen of lachen schijnt heel goed te zijn voor stressverlaging. 

Image by u_ohk82lu4 from Pixabay

Olé!

Hiphop en hyperdehop

Hopte van het éne ding naar het andere dingen. Oh droog: even nog wat snoeien in de tuin. Oh...nog even die serie verder kijken, oh nog even wat opruimen.

Weinig rust in de kont. Of energie.

Plan ook niks, dus heb dan ook niks om naar uit te kijken, behalve de verplichtingen. Eigen stomme schuld. 

Deze week oppassen op jongste kleindochter en misschien het weekend op de andere twee. En werk.

Mini-stukje fietsen; boeken naar de bieb gebracht, in de brievenbus. Krijg ze niet op tijd uitgelezen, dus laat maar dan. Komt wel weer. Focus is er gewoon niet. 

Voel ik me ook nog rot omdat ik door de staking niet zoals altijd betrouwbaar blijk voor mijn werk. Ben er altijd, niet ziek geweest nog en nu al de tweede keer dat ik niet kom opdagen. 

Overmacht, ja, dat begrijpt mijn verstandige kant, maar jemig...ik merk dat ik zo'n iemand geworden ben die ondanks overstromingen of wegversperringen er toch is. Rots in de branding. 

En daar dan nul beloning extra voor krijgt. De sloomste van ons team, met weinig inzet, krijgt precies dezelfde beloning. 

Dus waarom zit het me dan zo dwars. Wil ik de Heilige Cellie soms zijn?

Weet ook wel wat het triggert. Mijn dochter vertelde dat haar halfzusje zou oppassen, maar die liet een uurtje voor tijd het afweten. Kom maar door bij mij dan. 

Haar ex dreigt volgend weekend roet in het eten te strooien en ook daar sta ik als achterwacht. Immer betrouwbaar, daar waar anderen het laten afweten. Nou....wat goeeeeeeeeeeeeeed! 

Heb ik zo'n medaille nodig. Zo'n goh goh goh...wat er ook gebeurt, bij haar kan je altijd terecht?? (Wat ook niet zo is, laat het bij sommigen ernstig afweten). Goh, net een mens.

Jam

Las het blog van Annemiek Het blog van Annemieken kreeg spontaan zin om ook jam te maken. Maar één potje, maar gewoon om te proberen of ik het kon. 

Afbeelding van M. M. via Pixabay

Verder had ik gisterenmiddag mijn gekregen vleesch in porties verdeeld en in de vriezer gestopt. Vooral stoofpotjesvlees is het. Gelukkig geen hele bout gekregen want die past amper in de allergrootste soeppan. Mijn dochter had iets langer nagedacht over wat ze meebracht. 

Rare dag, want veel regen her en der vallend. En bovendien veel takken van de bomen gewaaid hier, toen ik op mijn fiets even een blokje om deed. 

Wel goed geslapen en werd wel 2 uur na mijn werktijdwektijd wakker. Joehei!

Ze hadden weer een criminele nacht op tv. Dus dat keek ik overdag, via NPOstart, want ik ben zuinig op mijn nachtrust. Zelfs als ik vrij heb ga ik nog op een redelijke tijd naar bed. Om mijn ritme niet te verstoren. Leuke serie. After the flood. Lekker kijken als het hier ook geregend heeft, maar dankbaar dat het enige wat overstroomde mijn regenton was.

Lees dat er dinsdag alweer geen treinen in het hele land rijden. Tsja...kanniekomen. Dus bericht mijn leidinggevende wel dat ik dinsdag helaas de hele dag thuiswerk in plaats van alleen de middag.

Vol!!

 Niet het land hoor, maar mijn regenton. Het stroomde over. Alle gieters gevuld, de vijver bijgevuld en vanochtend nog een extra grote emmer volgegoten met regenwater. Want eind van de week weer droog en zonde om kostbaar water te verspillen, wat dan weer nodig is.

Keek direct online naar een overloopsysteem, maar daar moet ik nog even op puzzelen, want mijn regenpijp zit precies tussen de schutting. Om deze regenton te installeren, boorde ik een groot gat in de regenpijp en vanuit daar een slang naar de regenton. 

Aangezien ik mijn eigen Handig Harry ben, ben ik op Youtube al aan het afkijken. 

Vandaag weer regenachtig, dus weinig tuinwerk. Ja, luie tuinier. Maar wel excuus om te lezen.

Vond in mijn theelepelverzameling nog een bijpassende voor vandaag. Heel oud en het broodmes waar het op ligt is ook al oud. Ooit van mijn Oma geweest. 

Wat gaan jullie doen?

Valreep

Veel productiever was ik, omdat ik geen reistijd verloor en ook geen energie verloor daaraan. Vroeg gestart en veel afspraken kunnen boeken. 

Image by wal_172619 from Pixabay

Uiteraard kwam daar op de valreep eind van de middag de beller dat ze een brief had gehad dat er dan en dan een zitting zou zijn als er een groot bedrag niet binnen een paar dagen betaald was en misschien wel ontruiming volgde. Bijna spoed, maar juridisch gezien nog niet. 

Gelukkig had ik nog een gaatje over, probeerde de hele middag dat gat in de planning gevuld te krijgen, en daar heeft ze nu een afspraak. 

En ja, een virtuele tissue gegeven, want ze vertelde zelf dat het niet slim was om zo lang te wachten om hulp in te roepen, maar dat is nou precies wat geldstress met je doet. Je kan minder goed helder denken en goede besluiten nemen. En wat ze me vertelde, dat ze altijd gewend is om problemen zelf te oplossen, dat is herkenbaar. Je moet dan echt een grote stap maken om over je trots heen te stappen.

Ook nog kinderen en een relatie die zijn huis al had opgezegd. Alle bingoballen vielen. Dus was blij dat ik haar wat uitzicht kon geven en gaf als advies mee om vooral trots te zijn dat ze nu wel heeft gebeld. (En ja, ook al was het bijna einde werkdag en moest ik even snel schakelen en blij dat alle systemen werkten en het ook lukte). 

Dan moet je dus niet zelf op tijd weg willen of moeten (afspraak elders) om die trein te halen. Dat hoefde nu even niet; ik was al thuis, dus bij mij ook minder stress.

Had in de pauze mijn was buiten opgehangen want het was droog en waaide hard, dus zo droog gewapperd. Want ik zag al dat het in het weekend langdurig zou gaan regenen hier. 

Nog net voordat het ging druppen binnen kunnen halen en dat is dan een voordeel van thuiswerken. Iets meer ruimte voor dit soort zaken. En dan doe ik dat nog in de pauze, waar niemand er last van heeft, want dan staat ook de telefoon op pauze.

Nu ben ik aan het wachten op mijn dochter met een portie vlees vanuit het Offerfeest. Ze vroeg me al eerder of ik nog adressen wist van mensen die dat kunnen gebruiken. En in haar eigen woonplaats is ze ook al bezig om uit te delen. En andere plekken. 

Ziek

Werk inderdaad thuis vandaag. Heerlijk om even niet de wekker om 05.30 uur te horen afgaan, maar weten het allemaal wat later kan. En vooral niet te hoeven reizen naar mijn werk.

Wist dat het zou regenen toen ik naar huis ging, maar zo hard? Heb gelukkig altijd plastic tassen mee, dus kon mijn laptoptas in een grote tas inpakken en mijn gewone tas in een pedaalemmerzak. Vera hoedje zat in mijn fietstas en regenjas was al aan. 

Heb het overigens gewoon aangegeven dat ik vanwege de treinstaking thuis moest werken. En dat was ok. Veel keus is er ook niet. Degene die om de hoek woont heeft hij vrij gegeven. De rest werkt altijd thuis of werkt niet vrijdag, behalve 2 man en een Paardenkop. En Paardenkop kon niet worden vervoerd door die grote gele trein. 

Sprak lang met mijn tante. Haar zoon heeft acute leukemie en heeft nu een tweede chemokuur gehad. Tussendoor mocht hij gelukkig even naar huis, naar zijn gezin. Maar kwetsbare gezondheid en nog geen positieve vooruitzichten. Het is afwachten.

Ook haar man ging het helaas niet goed mee. Zijn Parkinson lijkt alles te verslechteren. En had een blaasontsteking gehad en op die leeftijd kan dat ook weer van alles (geestelijk) uitlokken. Ik vroeg of ze wel ondersteuning heeft in de vorm van thuiszorg of iets van huishoudelijke hulp, want ze gaf aan dat ze weinig ´jonge´ vrienden heeft zonder kwalen die kunnen inspringen en haar dochter is ook niet in goede gezondheid. 

Zo te horen niet. Dus gaf haar aan dat ze altijd bij de gemeente kan informeren hiervoor of in ieder geval via de huisarts een verwijzing kan aanvragen voor extra hulp. Zou mijn moeder nog 'goed' zijn, dan had ze haar ook allang hierop gewezen. Welke wegen er zijn voor haar. Naast bidden. 

Mijn tante is altijd lang van stof, maar misschien ook blij dat ze even haar ei kwijt kan. En ook zij werd geïnformeerd over mijn moeder door incestbroer dat ze maar een half uurtje mocht blijven per bezoek en geen andere mensen op bezoek mochten en zeker geen kinderen. 

Nou tante, leg dat maar lekker naast u neer. De leiding van het verpleeghuis heeft mij meerdere malen verzekerd dat bezoek welkom is, zeker familie. En dat het een open afdeling is, dus ook mijn moeder kan gaan en staan waar ze wil. Met wie ze wil. Gezellig een kopje koffie komen drinken kan altijd! 

Hoop dat ik vandaag lekker door kan werken. En dan mogen we alweer van een lang weekend genieten. 

Fijn.

Jullie nog plannen?

NS staakt

De NS heeft een staking afgekondigd voor vrijdag die het hele treinverkeer beinvloedt en er rijden geen treinen lees ik overal.  Hoe kom ik dan op mijn werk. Door het soort werk moet ik elke dag aanwezig zijn. Als ´boegbeeld´. De rest van de collega´s zit verderop in het gebouw, op kantoor of werkt thuis. 

Eventuele vervangers zijn er niet. Die zijn of vrij of thuiswerkend. Heb nog net de 2 middagen dat mijn werkplek niet bezet hoeft te zijn kunnen claimen als thuiswerkend, maar dan moet ik dus wel eerst heen en daarna weer terug van mijn werkstad. Dus nooit, zoals alle andere collega´s, een hele dag (en sommigen wel twee) iets later je bed uit en ook iets eerder thuis omdat je niet hoeft te reizen. Nooit dus. 

 

Met de bus doe ik er totaal 1 uur en 52 minuten over. Bijna 2 uur. Van deur tot deur. En dan ook nog terug op dezelfde manier. Bijna 4 uur reistijd op een dag. Zo enorm geen zin in!

Ga maar aankaarten dat ik die dag thuis moet werken en vanwege overmacht de inloopbalie niet bezet is. Het voordeel is dat iedereen een auto heeft en geen flauw benul heeft van hoe het OV werkt. 

Wat zouden jullie doen?

CV

Lees in een NRC artikel over de achtergrond van een nu ex-minister en het blijkt dat zij op dezelfde middelbare school als ik heeft gezeten. Dezelfde tijd ook nog eens ongeveer. Alleen wat ze op haar eigen CV meldt, dat ze daar ook haar MAVO diploma heeft behaald, dat kan helemaal niet. 

Die school begon bij HAVO. Voor MAVO onderwijs moest je toen bij andere scholen terecht. Dat ze na de MAVO op die school HAVO heeft gedaan, dat klopt weer wel.

Foutje?

Karakterfoutje?

Bij uitspitten, ja er schuilt nog steeds een Miss Marple in mij, blijkt dat ze in 2 Havo bleef zitten, naar de Mavo ging en daarna weer terugkwam om op mijn school ook de Havo af te ronden. Jaartje eerder dan ik, want ik bleef in 3 Havo zitten. Anders hadden onze paden elkaar vast gekruist.

Ga na in mijn geheugen of ik me haar herinner. Haar meisjesnaam rinkelt een vaag belletje, maar meer vanuit namen uit mijn geboortestad. Bekende slagerij. Maar niet in de buurt waar ik opgroeide. 

Wat ik van oude foto's zie, was ze best een knappe verschijning, toen nog gesoigneerd met make-up en lippenstift, maar daar zie je nu nog weinig van terug, naar mijn mening. 

Haar overtuigingen staan zo haaks op die van mij. Denk niet dat wij samen een kopje chocolademelk van de automaat uit de kantine hebben gedronken. Of de fietsenkelder hebben geveegd samen als straf van Kareltje.

Vreemde gewaarwording. Zo dichtbij iemand gelopen die zo radicaal anders denkt en nu dat ook als overheidsbeleid mag mocht uitdragen. 

Jullie ook met een politicus op school gezeten?

Kop er weer af

Drukke werkdag. Sowieso puin ruimen, want dat betekent een paar dagen vrij. Sneeuwwitje doet aan cherry-picking. De lastige zaken blijven gewoon liggen. 

Vandaag hoorde ik ook dat degene die ik maandenlang heb opgeleid, niet meer terugkomt. Echt zo´n verspilling van mijn kostbare tijd. Experiment mislukt. Wist ik al halverwege, maar niemand luistert naar me.

Ons bedrijf is bijzonder gespitst op inzetten van mensen die niks kosten. Waar ze subsidie voor krijgen of die in het kader van werkervaring gratis werken. Wij betalen niks, de nieuwe collega behoudt zijn uitkering.

Enig. Zo sociaal zijn we. Ik noem het uitgekookt.

Zelf ben ik trouwens ook zo binnengehaald. Vanuit de participizawet. Dus ik herken maar al te goed hoe blij je bent dat je uberhaupt een kans krijgt. 

En ja, de volgende ronde kandidaten ziet er ook zo uit. En een bijkomend voordeel is dat die mensen als ze aangenomen worden lekker laag ingeschaald worden, want oh zo blij met een salaris. Met eindelijk weer een baan. 

En de grootste salarisklap kan je meestal maken als je aangenomen wordt. Maar niet in dit soort constructies. 

Enfin.

De trein stond lang stil op de heenweg. Maar ik was er wel klaar mee. Die trein ging echt niet opeens rijden omdat ik sneller thuis wilde zijn. 

Gelukkig had ik van mijn dochter een bakje eten gehad van de Toko. Heerlijk pittige en droge Rendang. Selemat Mekan dus.

Daarna nog even in de tuin rommelen en filmpje bekijken van eerste zwemles van tweede kleindochter. Zo te zien totaal niet bang voor water. Dat is alvast een voordeel. 

Bedacht vanochtend al wat ik morgen aan ga doen. Dat is rustig. En altijd oorbellen die erbij passen. Gewoon voor de leuk. Danoontje Powerrrrrrrrrrrrrrrr!

De pioenrozen in mijn tuin zijn prachtig trouwens. Verleden jaar kwam er niets uit, te nat en te vochtig. Dit jaar heel veel bloemen. Kadootje.

Hehe..

Ietsje rustiger. Ietsje maar he... hahah....maar wel blij dat ik ook de vrijdag vrij nam en daardoor 5 dagen niet hoefde te werken. Of aan werk denken. 

Omdat ik er niet was, was er een bandje op de telefoon gezet. Alsof ik de enige ben die telefoontjes kan afhandelen, maar niet zaniken. Er was wat geregeld en ik kon even bijtanken. En hopen dat er een niet een al te hoge berg nieuwe aanmeldingen ligt. 

Kleindochters en hun moeder waren even langsgekomen. Altijd gezellig, al wilden de dames ook nu weer graag naar de speeltuin. Met hun moeder erbij. Altijd goed. 

Zag de F1 op de Duitse RLT, maar was voor Max een stomme race, door zijn eigen domme acties. En daardoor strafpunten. Korte nachten als jonge vader denk ik dan maar. Korter lontje. 

Had ook een korte nacht. Werd om 03.00 wakker en kon niet meer in slaap vallen. Ja, om 06.15 uur of zo toen het al licht was. Zo´n hazenslaapje en omdat ik bezoek zou krijgen toch op tijd op gestaan. 

Nu heb ik mijn lunch voor de werkdag gemaakt, eten staat te pruttelen en nog even nadenken over wat ik aandoe morgen en dan is het weer gedaan. 

En oh ja, gehoorapparaten schoonmaken en ook weer klaar voor de werkweek.

Aanrader op BBC1 op zondagavonden is een komische detectiveserie Death Valley. Eindigt eigenlijk net iets te laat, maar ja...het is wel fijne ontspan tv. 

Prettig

Wilde mijn dag goed gebruiken en niet maar de tijd weglummelen, dus wekker gezet. Werd ruim voor die wekker wakker, maar wel goed kunnen slapen. Dat is al een plus.

Had de avond ervoor al de witte was in de machine gestopt (beetje moeizaam, want iets te fanatiek getuinierd, zo van nog één ondoordachte beweging en aaaaaaaaaau door mijn rug, maar fijn dat ik die dus direct aan kon zetten. Daarna toch maar wel douchen, want dan spoel ik lamlendigheid zo door het putje en genoten van een ontbijtje buiten met verse koffie. 

Was opgehangen, krant een stuk gelezen; tuinieren, allemaal prettige zaken. 

En dan is de maand mei alweer voorbij gevlogen. Ben ik er wel voldoende bewust bij geweest? Moet altijd denken aan wat mijn aardrijkskunde leraar over mei aangaf:

In mei leggen alle vogels een ei.

Behalve het Paard.

Dat doet het in Maart.