Wilde met de bus naar huis, uit de bioscoop, lekker vroeg in de middag en deze heertjes stonden al in de bioscoopstad bij de bushalte.
Jochies van een jaar of 11, 12. Met een sigaretje sommigen. En uiteraard hun capuchon over hun hoofd. Allemaal niet langer dan 1.50m.
Veel kabaal in de bus en ze stapten ook nog uit bij mijn halte.
Daar gingen ze hangen bij een fietsenrek, met dat ene sigaretje. Ik haalde mijn fiets een stukje verderop van de sloten en zag dat eentje een fiets omtrapte.
Liep erheen en zei dat hij die fiets moest oprapen.
`Nee`
Doe het toch maar, ik zag je ´m omtrappen namelijk.
Nee.
De andere gozertjes lachten besmuikt.
Raap die fiets op joh!
Nee, geen zin an!
Dan maar zelf de fiets tegen het nietje gezet. Hij mompelde nog iets van dat hij zelf niet eens een fiets had dus waarom zou hij? "Omdat dat normaal gedrag is. Je gooit wat om, maar raapt het ook weer op. Voor de ander van wie die fiets is he".
Toen ik mijn fiets pakte lag de fiets alweer op de grond. En had hij praatjes. Of mijn fiets niet zou breken als ik ging fietsen en of ik Obesitas had.
"Nee, joh. Twee Obesitassen! Kijk, aan de linker- en rechterkant eentje."
Maar naar huis gefietst, maar wat moet je daar nou mee?
Ik kan gewoon niet staan toekijken als mensen bewust iets slopen of een ander pijn doen.
Gelukkig was het een heerlijke film qua blik op oneindig en verstand op nul. Even helemaal in een andere, onschuldiger, wereld.
Zo'n zin in Sinaasappelmarmelade opeens.
Eerst maar een kop thee dan.
Hoe gaan jullie om met dit soort groepsgedrag? Negeren? Met een boog omheen lopen? Wel iets zeggen?
18 opmerkingen:
Meestal negeer ik het, tenzij het jongens (en/of meisjes) zijn van mijn school. Ik heb geen zin in ruzie, gescheld en erger, in klappen. Mijn advies zou dan ook zijn om de politie te bellen, alhoewel die misschien te laat komen. Maar ze zouden ook in de buurt kunnen zijn en dan wel snel ter plaatse. Geen 112 maar dat andere politienummer. Meestal kent de politie dit soort gassies wel en kunnen ze in ieder geval wat zeggen en dossier opbouwen.
Ja eens met mevrouw Niekje, ook ik heb geen zin in een mes tussen m’n ribben voor een fiets en die heb je tegenwoordig al voor veel minder. Dus diep respect voor jou dat jij het wel doet!
Lastig. Ik heb veel geinvesteerd in een goed gebit en wil dat gebit wel houden...
Jij durft. Zeker in een groep kan hun gedrag onvoorspelbaar zijn
Ook ik moet dan reageren, hoewel het niet altijd verstandig is! Een keer werd ik bekogeld met frietjes (met mayo) en een andere keer werd er stevig tegen mijn achterwiel getrapt. Toch kan ik het niet laten..
ik moet wel zeggen dat het beide keren van die pubertjes waren, op klaarlichte dag en op een drukke
plek. In het donker, op een stille plek en grotere jongens……..ik denk dat ik dan wel doorgefietst was!
Thea
Toen ik zo ongeveer de enige in de dorps omgeving was die op een driewieler reed ben ik eens beetje ingesloten door jongetjes, commentaar op mijn idiote fiets hadden ze vonden het geen gezicht en ik nam teveel ruimte in. Het waren niet zulke rotjochies dan die jij daar had maar meer stoer doen,
Ik heb ze vriendelijk gevraagd hoe ze het zouden vinden als hun oma zo werd aangesproken als zij een driewieler nodig had omdat op een gewone fietsen niet meer ging. Dat maakte wel indruk geloof ik want ze durfden niks mee te zeggen. Kwam ze later wel vaker tegen en dan zeiden we elkaar vriendelijk gedag.
Tja, het is natuurlijk gewoon stoer doen, in een groep. Iemand willen zijn, terwijl ze zich vanbinnen heel klein en machteloos voelen (mijn invulling). Maar ik zou er ook niet tegen kunnen, zou er denk ik wel iets van zeggen. Goed dat je het hebt gedaan, Cellie. Dan leren ze toch dat het niet normaal is wat ze doen en dat het niet geaccepteerd wordt.
Ik zeg eigenlijk ook altijd wat. Maar meer in de beschrijvende vorm, dus wat ik zie en zonder emotie of opdracht. Dus: "Jij trapt andermans fiets om. Dat is onaardig. Je zou ook niet willen dat een ander dat bij jou deed." -of zoiets. En dan hoop ik maar, dat zo'n kind daar later nog eens aan terug denkt en daarna een andere keuze maakt.
ik had een keer problemen met zulke kinderen bij Huis Bonck. wij waren met drie, zij met twee dus ze dropen af. maar daarna gingen ze vanaf de dijk stenen gooien. Naar de kostbare ramen. Ook daarna dropen ze af. Een half uur later gingen wij naar huis en stonden ze ons te wachten, scheldpartij. Ik waarschuwde de handhaving die vlakbij was en die zeiden dat ze niks konden doen als ze het niet zelf zagen gebeuren. En gaven de raad: altijd meteen politie bellen
Ik vind jou trouwens erg stoer!
IK zeg er ook altijd wat van maar probeer met zoveel mogelijk honing de dingen te zeggen. Een keer gaf ik er een een knal omdat hij stenen gooide naar zwaan op nest. Nee ik ben zeker geen toeschouwer die gaat zit filmen ipv ingrijpen. Zo knap van jou.
Ik durf er niks van te zeggen, ook al zijn ze maar 1.50 hoog... Geen zin in dat ze zich tegen mij keren. Ik ben niet zo stoer als jij! Ik vind het heel goed dat jij het wel durft! Vervelend dat ze opmerkingen over jou gingen maken...
Altijd een dillema.. je moet in een split second kiezen om er iets van te zeggen..Respect voor jou..willemien
Ik zeg er ook iets van. En app de wijkagent een foto. Van het tuig. En beschrijf het wangedrag.
Ik zeg er meestal ook wat van als ik zie dat ze iets vernielen of dingen expres op de grond gooien, maar ik ga nooit een discussie met ze aan. Zeker tegenover een groepje jongeren verlies je het bijna altijd.....
Marja
Heel goed dat je er iets van hebt gezegd! meer mensen zouden dat moeten doen.
Na alle reacties van jouw andere lezers wil ik nog iets toevoegen. Ik zou de situatie eerst proberen goed in te schatten. In dit geval zou ik niets hebben gedaan. Wanneer er een persoon wordt belaagd dan zou ik omstanders erbij betrekken en dan zou ik er wél wat van zeggen. Ik vind het niet stoer wat je hebt gedaan, je loopt namelijk een risico. Ik snap wel dat men vindt dat we meer in actie moeten komen bij dit soort situaties maar we weten ook allemaal dat dat gigantisch mis kan gaan. Ik denk nu ook even aan handhavers, ambulancepersoneel, politie en brandweer die soms hun leven niet zeker zijn wanneer groepen mensen kwaad in de zin hebben.
De ene keer grijp ik in, de andere keer laat ik het gaan. Ligt er aan hoe ik 'er in sta' op dat moment, even los van de situatie. En soms loopt het wel een beetje mis, maar nog nooit ernstig.
Je opmerking over die obesitassen vind ik goed gevonden :-)
Verstandig is vast anders, maar ik kan het ook niet laten te reageren. In het dorp spreek ik er iedereen ergens op aan. In de stad hangt het van mijn bui af. Iemand moet het doen, hè? Ik vind het tof van je!
Een reactie posten