Laten we zacht zijn voor elkaar

 Had van de week een hele fijne afspraak met een vriendin in een leuke stad en het was ook nog eens droog en zonnig. Fijn om elkaar weer te zien en te spreken. 

Belde met mijn tante hoe het met haar man en zoon gaat. Sprak mijn oom zelf die vertelde een blaasontsteking te hebben en daardoor achteruit was gegaan. Hun zoon heeft net zijn eerste chemo gehad, maar het ziet er allemaal niet zo voorspoedig uit. Alleen zijn vrouw mag hem bezoeken en dan nog onder allerlei beschermingsmaatregelen. 

Het was een lang telefoongesprek en ik was daarna ook moe van alle indrukken.

Ook hoorde ik van mijn tante dat mijn moeder ziek was of geweest, ze had last van een noro/virus. Wat ik al voorspelde is dat mijn Bewindbroer daar dus nul over communiceert. Niet met de 3 afvallige zussen en broer in ieder geval, maar ook niet met de nog enige tante en oom.

Dus ik vrees inderdaad de dag dat er een kaartje in de bus valt dat de begrafenis in stilte heeft plaatsgevonden. 

Wil dit weekend graag aan mooie, lieve en zachte dingen besteden. Niet teveel online bezig zijn dus.

Zo blij dat ik gisteren besloot nu eens echt op tijd te vertrekken na een lange werkdag en ik dus de trein wel 20 minuten eerder kon nemen. Die niet vol zat, die op tijd reed en zo was ik ook wel 20 minuten eerder thuis! Nog mooi weer dus eerst mijn bibliotheekboek weggebracht en daardoor een eindje gefietst.

Omdat het mooi weer was waren alle kinderen van tien of ouder ook lekker aan het racen op hun Fatbikes. Is soms aandoenlijk hoe jong het kind is en hoe klein ook en dan zo´n motor onder hun kont die ze nog niet echt beheersen. En bijna omvallen bij het afstappen. Welke ouders kopen die dingen toch?