Dubbeldekbed

 Een stuk kouder vanochtend vroeg op de fiets. Zag op de busroute op een buitenthermometer dan het 2 graden was. De zon was nog lang niet op, maar in de middag stond er 4 graden. Tijd om mijn leren handschoenen weer aan te doen. 

En gisteren mijn lentedekbed erbij gepakt. Meestal rijg ik het bovenste gedeelte vast aan het herfstdeel, want zitten met 2 ritsen aan elkaar, aan de zijkant. Rijg ik het niet, dan zakt de bovenste helft toch wat naar beneden in de hoes en daar hou ik niet van. 

Dus toch maar even rijgen. Nu ligt het nog los erop. In het weekend rijgen en in de hoes stoppen. 

Sliep daardoor extra lekker. Warm in mijn bedje. Terwijl het buiten kouder was. Toch ging de wekker om 05.30 uur en moest ik de kou in. Nog steeds blij met mijn warme winterjas. En handschoenen die ik bijna 7 jaar geleden in Helsinki kocht. Daar weten ze wel hoe je met kou om moet gaan.

Nog één dag werken en dan zit ook deze werkweek er weer op.

Bracht mijn tube dure voetencreme terug en kreeg - ook omdat ik altijd de bon bewaar - mijn geld weer teruggestort. Prima service.

Schouwburg

 Had al een tijdje terug kaartjes gekocht voor de voorstelling van Roué Verveer, toen al bijna uitverkocht. Trakteerde mijn vriendin op een avondje uit. Ze gaf aan dat we dan vooraf daar op het plein wel iets konden eten dus dat gedaan. Heerlijke tapas. 

De voorstelling was luchtig (dat gaf hij ook aan, geen politiek of dat soort zaken, gewoon lachen om alledaagse herkenbare situaties). 

Had een drukke dag. Druk op mijn werk. Ook weer even verbijsterd over hoe snel management weer oud gedrag laat zien, na te hebben gedaan alsof nu alles anders zou worden.

 In de middag weer een tandarts-afspraak, waarbij de tandarts tot drie keer vroeg of ik soms hiervoor kom, of daarvoor of toch hiervoor. Alle drie fout. Ze gaf toe dat ze het slecht had opgeschreven. Kan gebeuren. Gelukkig wist ik nog wat de bedoeling was. Een scan voor een nieuwe hoektand en ook de kleur uitkiezen. Geen Gerard Joling wit aub!

Daarna snel weer naar huis, nog even werken en toen begon het nog harder te regenen en zelfs te hagelen en met de fiets naar de bushalte en daar de streekbus. Schouwburg ligt vlakbij het busstation, dus dat was allemaal logistiek prima.

Heb mijn bioscoopbezoek voor vanmiddag geannuleerd. Geen zin om weer door rotweer te moeten reizen en een andere keer kan het ook naar die film. Wilde trouwens ook vandaag nog even verder aan iets creatiefs werken. In alle rust. 

Gisteren toen ik laat thuis kwam appte mijn dochter me nog. Zij heeft mijn airmileskaart, want ik doe daar vrijwel niks mee en koop ook minder in zaken waar zij wel komt en wilde iets bestellen, maar had mijn inloggevens nodig. Gelukkig klopte het nog wat ik genoteerd had in mijn grote in steno geschreven wachtwoorden boek.  Alleen werkte de site niet mee en pas vanochtend lukte het haar. Mijn lukte het gisteren ook niet. Dus werd het nog later.

Dus vandaag rustige dag qua verplichte nummers. Dat is morgen weer aan de orde.

Staan

 Ole...de werkweek begon met een geheel ander reisschema plus vertraging en zo eindigde de werkdag ook. Plus dat de Intercity niet doorreed tot aan zeker de Hofstad, maar ik moest uit de trein van de conducteur, waar ik dacht dat we slechts een lange stop maakten. Vond het al bijzonder dat er bij deze halte zoveel mensen uit gingen. Ook met grote koffersets.

Niet goed opgelet, dus daar overstappen en omdat ik één van de laatsten was, een staanplaats. Met nog 24 anderen in het halletje. 

Close encounters of the other kind zeg maar.

Waren op mijn aankomst haltes ook nog diverse uitgangen dicht, helemaal feest. Gelukkig straalde de Kerstboom buiten dat het een lust was, dus dat gaf weer vreugde.

Bus kwam gelukkig redelijk snel en was ook nog redelijk leeg. 

Naar huis!!

Grote bak salade gemaakt van wat er nog in de koelkast la lag. Geen vergeten groenten hoor, maar creatief met kurk. En olijven en een blikje tonijn.

En nu nog even afwassen en dan morgen pas weer bekijken of de trein vertraging heeft, waar hij nu weer vertrekt en of ik in de middag op tijd ben om naar de tandarts te gaan. Voor de rest vertel ik me telkens dat het nul zin heeft om me overal over op te winden. Heb er geen invloed op en elke ochtend nog vroeger opstaan en nog eerder de deur uit? Niet meer doen. 

Lekker een sopje maken, afwas doen, want als de afwas af was, dan wist ik het wel.

Oh ja, zag dat op BBC NL vanavond (maandagavond dus) weer een nieuwe serie is van All Creatures..

Heerlijk kneuterig en altijd het goede in mens en dier zien ze. Dus dat is fijn om de dag mee te beëindigen.

Voetencreme

Dat ervaar ik nou altijd als zo'n pluspunt van bloggen. Ik krijg meestal veel goede ideeen aangereikt. Zoals die tip van goede en betaalbare voetencreme bij de Lidl.

Heb daar ook al hele goede waterproof-oogmake-up remover vandaan. Wilde een pakketje met een chocoladeletter naar mijn broertje in Finland versturen. In mijn eigen winkelcentrum zit helaas geen postafdeling meer. Dus altijd een stuk fietsen. 

Had ik eigenlijk beter er een groter pakket van kunnen maken, want het paste niet door hun model van een brievenbusgleuf en dus als pakketje versturen. Had er namelijk ook nog een zakje losse pepernoten ingedaan. Dus bubbelenveloppe was wat dikker. Niet heel zwaar. 

Nou ja...hoop dat het op tijd aankomt en hij er plezier van heeft. In dat winkelcentrum zit ook een Lidl dus direct gekeken en deze creme heeft ook het ingredient wat mijn pedicure aanraadt: Urea. 

Het smeert heerlijk, dus ik hoop dat ik die gewoonte kan aanhouden. 

Dank voor de tip!

Vandaag een beetje aan het dagdromen en wat dingen aan het voorbereiden en maken voor wat verjaardagen.  En voor mijn kleindochter haar pakjes inpakken voor haar verjaardag alvast. Nu heb ik de energie ervoor dus maar direct gebruiken. 

Is fijn om creatief bezig te zijn. Morgen wacht weer een drukke werkweek. 

Intocht Sinterklaas

 In de reisplanner werd een periode van uitval en vertraging op mijn woon/werk traject aangekondigd. Dus direct gisteren er al last van. Gelukkig kijk ik altijd voordat ik vertrek naar wat er zou kunnen gebeuren onderweg, dus wist dat ik echt mijn geplande intercity moest halen. Of een half uur staan wachten op de volgende. Geen stoptreinen die dag. 

Was een klassieke vrijdag met een dreigende ontruiming van een heel gezin. Dus volgende week spoed-afspraak en collega mag een verzoekschrift bij de rechtbank indienen. Welke collega kon mijn nieuwe leidinggevende nog niet zeggen. Iedereen op training of druk. Ik laat dat ook bij de leidinggevende. Dus maandag verder ermee. Had mijn contactpersoon al wel laten weten dat we het oppakken. 

De hele vrijdag tot een uurtje of vier in de middag was ons informatie systeem uit de lucht. Dan kan je weinig, want alles gaat via dat systeem. Informatie van clienten opzoeken, dossiers aanmaken of raadplegen. Ik kon wel bellen, maar niet zien of iemand al eerder bij ons bekend was. Wel afspraken gemaakt en had ook nog mensen aan mijn balie, maar op kantoor lag alles plat. 

Ik maakte niet de fout om in een uurtje een hele dag werk te willen stoppen. Ging op tijd weg, ook omdat ik al had gezien dat er alweer maar een paar opties waren om thuis te komen. Helaas hadden beide opties een kwartier vertraging en was ik rond 19.00 uur pas thuis. 

Maar blij dat het weekend was. Eten stond al in de koelkast klaar. Kaarsen aangedaan en blij dat de werkweek er weer op zat. 

Had donderdag nog een schoen-kadootje in de brievenbus gedaan; pastte er nog net door. Voor de oudste kleinkinderen. Waarvan de oudste kleindochter al weet dat het een verklede man is en niet echt bestaat, maar haar jongere zusje snikkend riep dat hij toch echt wel echt is hoor! Ja, maar dan verkleed dus, zei haar zus. 

Altijd grappig te horen. 

Zag op de weerberichten dat het misschien net droger wordt rond de intocht op Texel van Sinterklaas. Enig om te zien, ben echt een sentimentele muts, maar kan mij het schelen. Ideaal weer om nu thuis achter de buis te zitten. En een beetje aanrommelen ondertussen. Vanochtend 2voor 12 teruggekeken. Altijd blij als ik ook nog wat dingen weet die kandidaten niet weten. Zonder op te zoeken he! 

Wat doen jullie?

Vlekkie

Op mijn werk zat al een paar dagen telkens alles onder inktvlekken. Dus onderzocht ik waar dit toch vandaan kwam. Mijn pen? Andere pennen in pennenbakje (bij ons komen regelmatig mensen even een pen lenen (of dan niet meer terugbrengen) of collega's die na maanden in dienst nog steeds een pen vergeten mee te nemen als client wat moet ondertekenen.

Zag dat mijn pennenbakje een soort inktpotje geworden was. Kennelijk lekkage van een pen. Mijn collega merkte op dat ik op mijn shirt ook twee vlekken had. Zo te zien van een achterkant van een pen of potlood. Twee koddige blauwe rondjes. Handen zaten ook al lekker (alweer) onder.

Nou ja...in de was dan maar met het shirt. Thuis nog even het ergste weggedept met wodka. Goede vlekverwijderaar. Zo te zien zijn de vlekken eruit, lang leve mijn eigen wondermiddelen. (Ossengalzeep)

Pennenbakje helemaal leeggehaald. Alles zat onder de inkt. Weggemieterd. Werd er helemaal iebel van. In de week gezet werd het bakje in de keuken met wat afwasmiddel erin. Uit de grote voorraadkast nieuwe pennen gehaald (voor het publiek ook dus). 

Je zal er maar druk mee zijn. Blij dat ik een collega heb waardoor ik met een gerust hart hier eventjes mee bezig kon zijn. Wilde ook niet mijn clienten met mijn inkt besmetten.

Eindelijk weer eens een afspraak bij een pedicure geboekt. Laatste was denk ik twee jaar geleden. Ik voelde me daar toch niet op mijn gemak. Een tijdje terug was hier vlak bij een medische pedicure een praktijk begonnen. Uiteraard moest ik daar eerst ook nog over nadenken, maar nu was het tijd voor aktie en afspraak geboekt en ook gegaan. 

Image by LoggaWiggler from Pixabay

Aangenaam. Al zag ik wel het verschil: dat de eerste pedicure flink haar portemonnee had getrokken voor de stoel, de spullen en de inrichting. Wat ik ook telkens moest horen. 

Deze niet. Maar legde alles duidelijk uit. Waarom en hoe ze dingen deed en waarom niet. En voelde ook niet vervelend als ze aan mijn voeten zat. Al merk ik wel dat ik nul aanrakingen meer gewend ben. 

Wel duur, ik ben niet te ernstige diabeet, dus moet dit gewoon zelf betalen. Maar ga ik ook gewoon doen, want wel ernstig label, daar moet je ook niet blij mee zijn. 

Goede, maar droge voeten, dus meer smeren. Met een creme zonder alcohol of parfum, dus ook even kijken naar wat ik thuis heb of dat ok is. In een voetenbadje zitten werd niet aangeraden, vanwege die droogheid. Wel smeren dus. Elke avond. 

Net gewend aan lekkere warme voeten altijd door sokken aan te hebben in bed - tip van een vriendin - , nu eerst nog smeren en dan die sokken aan. En stukje siliconenbedekking weer van de teen in de nacht. Ook de teen mag dan ademen.

Pedicure vertelde me dat ze veel minder clienten heeft dan voorheen omdat de richtlijnen van betaald krijgen via de zorgverzekering gewijzigd zijn. Nu alleen nog met verwijzing van huisarts (de mijne deed dit niet - niet ernstig genoeg) of via een podotherapeut, maar ja...die zijn ook niet gratis. 

Dus je zou eerst dus klotevoeten moeten hebben wil de ziektekostenverzekering dit betalen. 

Ze gaf aan om de 5 weken en later misschien om de 6. Keer euro 50,-- per keer dus dat is grofweg zo'n 500 euro aan voetverzorgingskosten. 

Niet voor de luxe, lekkere nageltjes gelakt of zo, maar gewoon omdat ik niet slechtere voeten wil krijgen door mijn diabetes.  Preventief zorgen wordt niet gewaardeerd zo lijkt het. 

Op weg naar het station bij het Kruidvat goede (ze gaf aan wat voor soort) voetencreme gekocht. Vond ik ook al duur, maar ik ben geen smeermens. Niet op mijn gezicht of lijf. Alleen in de zomer zonnebrand. Dus dan lijkt alles duur. 

Of ik ben gewoon een ontzettende zuinige krent geworden. Dat kan ook. 

Ken je die mop van..

 die vrouw die naar de bioscoop zou gaan. He...leuk nu al in première en ze kocht een kaartje online. App is al vanaf begin waardeloos trouwens voor aankopen, dus via de laptop.

Image by Devon Breen from Pixabay

Nam op tijd de juiste bus. Stopte voor de deur, haalde haar bevestiging te voorschijn in haar telefoon en de medewerker keek er langer naar dan hoorde bij het scannen van de QR code.

Uhm..deze film draait pas vanaf volgende week.

Had het moeten weten, want boven mijn bevestigingsmail stond een mail van de Alzheimer stichting met als titel Symptomen van Dementie.

Dit lijkt een duidelijke. 

Maar weer naar huis gegaan, mijn teen deed ook nog pijn, teken dat het kouder en natter gaat worden en ik was er wel weer klaar mee. Ik kon niet meer omdenken ter plekke.

Nou ja, een beetje. De saaie versie. Op Netflix wat leuks gaan kijken. Slopen strijken en naar een podcast luisteren. Gewoon een beetje kabbelende middag. Hoef niet altijd nuttig ingevuld te worden. 

Niks??

Had een controle-afspraak bij de tandarts. Was er gelukkig op tijd en ook heel erg op tijd eind van de ochtend de trein genomen. Alles ging voorspoedig, dus had nog ruimte om mijn tanden goed te poetsen en dan op de fiets naar de praktijk.

Redelijk op tijd aan de beurt en gaf aan dat ik het nu echt over Plan van Aanpak gat in mijn rijtje kiezen wil hebben. 

Tandarts haalde nog een collega erbij om even mee te kijken. Legde me daarna uit wat zij dacht wat zou kunnen. Een brug. Of er ruimte voor was. Ik moet kiezen op elkaar, kiezen van elkaar, schuiven en nog meer schuiven met de kaak en kiezen.

Maar wilde het ook nog met haar hebben over implantaat. Gaf aan dat ik in het verleden een laag inkomen had en dat niet tot de opties hoorde. Situatie is nu anders plus spaarpot ervoor, dus laat me zien hoe een brug eruit ziet, wat gaat dat kosten en wat is het verschil tussen vorige oplossing, een plaatje. En de opties van een implantaat. 

Nogmaals aangegeven dat ik er echt klaar mee ben zo op te letten dat men het gat niet ziet, maar dat ik dus nooit breeduit lach, want gat. Nu heb ik ook meer om over te lachen, dus weg met dat gat.

Tandtechnisch moet het ook kunnen. En ook fysiek, trekt mijn mond dat allemaal, ook omdat ik diabeet ben. 

Afspraak gemaakt voor scan. Ik ga voor een plaatje. Is dat helemaal niks, bevalt het niet, dan kan ik altijd nog voor Brug of Implantaat gaan. 

Afspraken gemaakt en zo apart...ik had verder niks. Geen gaatjes. Heuh?? En ze was zeer tevreden over de verzorging van mijn gebit. Heuh?

Fijn!!

Ik stook ook echt elke poetsbeurt, zeer nauwkeurig en verbaas me dan als ik net mijn tanden elektrisch heb gepoetst  en er dan toch nog zoveel zooi tussenuit komt. 

Maar dus geen gaatjes!! 

Ook bijna niks is wat er aan de deur kwam voor Sint Maarten. Eén keer ging de bel, wel een grote groep, maar dat was het dan. Nog een uur gewacht, met een brandend lichtje buiten, maar niks.

Op tijd??

Vanochtend had ik er geen zin in. Vroege bus, vroege trein om dan als allereerste op kantoor te zijn, dus ik besloot om een Intercity later (20 minuten later) te nemen. 

Alsnog dan terugrekenen hoe laat/vroeg ik de bus moet nemen, want nog steeds stopt de bus in plaats van recht voor de ingang, helemaal bij het eind van het busstation en dat is net wat verder lopen. Wat uiteraard wel weer goed voor me is, extra lopen. 

Haalde met gemak de bus, met gemak de trein (die maar 1 minuut vertraging had, dat noemt de NS niet eens vertraging) en was nog ruim voor begin werktijd op kantoor.

Vond het wel een vermoeiende dag, want moest veel luisteren, maar goed...dat hoort er ook bij. 

Vertrok op tijd, mijn trein kwam ook op tijd (echt!!), maar zat stampensvol, want voor iedereen is het dan kennelijk einde werkdag en onderweg stampte men er nog meer passagiers in. 

Bij station Zuid knalde een nogal cliché Zuid-As menneke nogal bruut naast me, maar goed zo gaat men daar om met plebs zonder Zuid-As kenmerken. 

Op tijd op mijn station, de bus kwam ook redelijk op tijd..nou ja zeg! Hoe is het mogelijk.

Heerlijk ontspannende tv is kijken naar het Sinterklaas-journaal. Als een kind zo blij. Mis uiteraard Dieuwertje Blok enorm.

Sinterklaasjournaal op NPO-start

Hacks

Ik hou ervan. Een beetje cynische humoritische serie over een comédienne die heel lang heel populair was, maar nu lijkt het tij te keren. Ze huurt een jonge schrijver in die haar show wat meer het gevoel van nu moet geven en wat ik interessant vind is de interactie tussen die twee. 

En hoe zij gekleed gaat. Op het podium en daarnaast. Hou altijd van oorbellen, die je outfit net een beetje pit kunnen geven. Zij doet dat zeker, maar dan in Las Vegas stijl. Over the top dus. 

Heb twee kilo oorbellen van een vriendin gehad. Leuk werkje om uit te zoeken en keuzes te maken die bij mijn stijl passen. Of juist wat anders uitproberen. Ook leuk. 

Dus maar nog zo´n hobbydoos gekocht die je ook kan omdraaien en aan de andere kant ook kan gebruiken, met heel veel vakjes. Daar had ik er al eentje van, vol met oorbellen en nu nog eentje extra die ik kan sorteren. 

In die winkel zag ik ook nog zaken die ik voor mijn kleindochters leuk vond, qua plak en glitter en dat soort dingen. Ook dankbaar en blij dat ik dan gewoon mijn fiets kan pakken en kan gaan. Want ik fiets, het is ook nog eens zo´n zacht weer dat ik in mijn zomerjas naar buiten kon. Krijg het vanzelf warm door het fietsen. 

Daarna nog even een halve klikko gevuld met afgevallen bladeren van mijn boom in de voortuin. Boom is nu bijna bladerloos. 

Een pompoen die ik voor de sier bij mijn herfsttableau had liggen, maar in blokjes gesneden, ui erbij, kruiden, wat wortels en een heerlijke pompoensoep wacht straks op me. 

Kleding al uitgezocht voor de werkweek. Ook lekker rustig idee. Kaarsen aan. En de F1 volgen via een live-geschreven bericht. Geweldig gereden voor Max. van de 17e plek naar de 3e uiteindelijk. Niet slecht! 

 

Nu al Kerstfilms!

Om gek van te worden, begin November al de hele avond Kerstfilms op de zender waar ik graag naar Vera kijk, of Poirot of andere detectives.

Kerstfilms, twee maanden lang, dagelijks. Dan is de leukigheid er toch ook allang vanaf?

Hier in de straten rondom mijn huis zie ik ook al vroeg mensen die Kerstversiering buiten hebben hangen. Heel vroeg. En kijk je bij  sommige huizen door het raam, ook al een Kerstboom.

Wat is dat toch dat alles zo vroeg al gestart wordt? 

Ongeduld? ?

Lang uitspreiden van gezelligheid

Gelukkig heb ik nog andere dingen die ik kan zien. Zo begint een vierde seizoen van Harry Wild op BBC NL. Ook geinig.

Jullie fan van Kerstfilms?

Vergist?

Fijn geholpen door het ICT bedrijf met overzetten files naar mijn nieuwe laptop. En ook direct maar gevraagd of ze ouwe zooi voor me weg willen halen, dan kan ik de oude zonder gewetensbezwaren inleveren. 

Hoop dat de laptop dan nog ergens van dienst kan zijn. Ik had geen last van heel trage systemen, maar schoonde ook regelmatig op. 

Mijn trein terug na de ochtend was gewoon uitgevallen. Gewoon. Is al bijna normaal. Dus moest 20 minuten wachten op de volgende intercity. In het echt 30 minuten, want was op tijd voor de uitgekozen trein. Zucht.

Had ik me voor niets gehaast om op tijd op het perron te zijn. Collega vroeg heel laat of ik even kon laten zien hoe of wat. Mijn advies wat ik eerder gaf, was in de wind geslagen, dus ik kon alleen het pad laten zien, hoe je declaraties invoert en waar ze op moest letten en toen was het God zegen de greep. Ging op tijd weg, maar wilde ook nog even bij een winkel kijken voor iets. 

Vanmiddag thuis zeer op tijd gestopt. En daardoor kon ik nog iets ophalen bij de Hema. Had al heel lang voornemen nieuwe foto's in mijn lijstjes in de gang te doen, maar ja...moet je ze wel eerst laten afdrukken.

Vorige week gedaan, gisteren bericht dat ze vandaag opgehaald konden worden en ik zag al in mijn agenda dat ik alleen vandaag tijd en gelegenheid zou hebben.

Zag ik toch een zeer mooie, nog lager dan gisteren hangende, zo leek het, bijna volle maan. Prachtig! Keek bijna alleen naar de lucht op de terugweg.

Hadden we ons vergist? Was het vandaag Volle Maan?

Mooi hoor. Thuis gekomen zag ik niks. De maan stond nog te laag om boven de huizen uit te piepen. Misschien later wel?

Besloot vanochtend de latere Intercity te nemen. Dan ben ik gewoon nog voor begin werktijd op de werkplek. Had me voorgenomen dit minimaal één keer in de week te doen. Alles om de druk te verlagen van het gehaaste werkleven. 

Spontaan

Heerlijk om een leuke film aangekondigd te zien en dan hoppa, zo een stoel gereserveerd. Wel op een tijdstip waarvan ik denk...mwaoh, maar het leek me een feel-good film en daar kan ik wel wat van gebruiken. Wie niet trouwens?

Vanochtend mijn administratie gedaan. En mijn declaratie over de afgelopen maand (voornamelijk mijn reiskosten). Die moet ik alleen nog in het administratiesysteem van mijn werk invoeren, doe ik straks dan is het maar gedaan. Ook gedaan, dus weer een zorg minder.

Nieuwe collega vroeg me paar weken terug om mee te kijken met haar declaraties. Iedere keer als ik aangaf er nu tijd voor te hebben, kwam het niet uit. Of was ze er niet klaar voor. Donderdag laatste dag dat het nog administratief verwerkt gaat worden, dus hoop dat ze er dan wel klaar voor is. Maar; dat is haar verantwoording. Ik blijf haar er niet aan herinneren. 

Heb het nu lang genoeg voorgekauwd, uitgelegd en aangegeven wanneer dingen moeten gebeuren, niet alleen dat maar ook werkzaken, maar ik zie weinig aantekeningen van wat ik zeg, dus of dat allemaal in haar geheugen blijft hangen? Niet druk over maken. Ik ben tenslotte niet haar moeder noch haar leidinggevende.

Hele fijne film gezien. En prettig dat niemand in het donker ziet dat je moet wenen. Was er wel blij mee, want mijn tranen lijken bevroren te zijn. En uit de bioscoop een hele grote supermaan. Gewoon gratis! 

De stekker

In de middeleeuwen was er een reclame op tv over hoe je een probleem met de PC kan oplossen.

Zit de stekker erin?

Is nog steeds de klassieke oplossing voor vragen over 'hij doet het niet'.

Nieuwe laptop voor mijn werk. Het geheugen van mijn oude zat geheel vol. Niet eens met filmpjes, maar met allerlei software en apps die de werkgever installeert. Het was een laptop met een heel klein geheugen. 

Vast goedkope deal geweest.

Vorige week kwam de nieuwe. Dan is het de bedoeling dat je alles zelf doet. Kom je er niet uit dan mag je het ICT supportbedrijf bellen. 

Mijn laptop bleef steken bij de opstartpagina en hoorde al van collega's dat dit normaal was. Normaal? 

En ook dat dit heel lang kon duren. Heuh?

Vrijdag de hele dag dat ding online gehad, maar hij bleef in de loop draaien. ICT bedrijf wist ook niet wat het was. Alles stond wel ok. Of ik dan maar een harde return wilde doen en nogmaals opstarten. Aangezien het al rond de tijd was dat ik naar huis wilde en ik wist dat het zeer lang ging duren, besloot ik de laptop op kantoor achter slot en grendel te doen.

Oh...ga je het niet het weekend doen?

Uhm...nou nee.

Maandag was ik thuis en vandaag wederom een poging. Niks lukte. In de middag - toen ik thuis aan het werk was, heerlijk rustig qua lawaai, nogmaals, maar na een tijdje maar weer met ICT support gebeld. Ik gaf zelf aan hoe de wifisituatie op mijn werkplek is en toen viel er een kwartje. Dan kan dat de oorzaak zijn dat het niet werkt, wegvallende connectie. 

Wederom harde return en nogmaals opstarten. Weer rare meldingen. Tot we besloten een andere dag van de week verder te gaan. Hij wist het ook niet meer. 

En toch...ik ben gaan nakijken hoe de wifi-connectie was. Slecht en mijn thuiswerkplek wifi moest ik eerst nog aangeven met wachtwoord etc op de laptop. Toen ik dat gedaan had, was ik uit de loop en gebeurde er dingen. 

Zelluf gedaan he.

Zo trots als een klein baasje. Nu nog alle apps etc erop zetten, maar dat doe/regel ik donderdag wel. De rest van de dag was druk en energie-vragend, dus blij dat ik nu geen verplichte ICT nummers meer heb.

Mijn best doen te gaan ontspannen nu.

Uit de lunchbox

At thuis uit mijn lunchbox, want besloot in de ochtend thuis te gaan werken in plaats van naar mijn werkplek af te reizen. Dat kan alleen omdat ik weet dat mijn collega er is. En er geen afspraken in de planning stonden. Dus nogal veel als er 2 mensen zitten.

Had genoeg te doen, vooral veel uitzoek-werk en dat kan ik het beste als ik me goed kan focussen op deze taak. Was een productieve dag. 

En zo lekker vroeg thuis!

De truc is dan om echt op kantoortijd ook de laptop dicht te klappen. 

Heel fijn!

`Goed` mens

Ervaarde veel minder stress en ongemak op het feest ter gelegenheid van de verjaardag van het kindje van mijn zoon en schoondochter. Kon er daardoor ook veel meer ontspannen van genieten.

Ook omdat het springkasteel in de gymzaal stond opgesteld, in een aparte ruimte dan de ontmoetingsruimte waar gasten met elkaar probeerden te praten en waar je iets te drinken kon krijgen bij het keukentje. Alle geschreeuw en gegil van jonge kinderen was elders. Dus voor mij minder stress.

En ik kende de locatie, de vrienden, de familie en hoefde - denk ik het belangrijkste - mijn allerbeste zelf niet zo nodig te laten zien. Mijn normale versie was ook prima. 

Plus veel minder stress doordat het gedoe rond mijn moeder en bewindvoering een plek heeft gevonden. De boosheid en onmacht heb ik moeten laten gaan. Voegt niks meer toe. Dit is wat het is en klaar. 

Mijn zus was er ook (de aardige) en daar hadden we het nog even over, hoe de situatie nu voelt voor ons. 

Als mensen hoorden dat ze mijn zus is, keken ze nogal verbaasd. Geheel andere kleurstelling. Tsja..geadopteerd, dus geen familietrekjes of gelijkenis. 

Plus geleerd inmiddels dat ik het opvoeden aan de ouders kon overlaten. Waren ze klierig? Jammer de bammer, maar ik, de Oma, hoefde dat niet te voorkomen, op te lossen, bij te sturen of wat dan ook. 

Ik had ook inmiddels geleerd dat ik niet verantwoordelijk ben voor het goede verloop, opruimen of wat dan ook. 

Klinkt allemaal lekker egocentrisch he? Wat een naar mens zeg....komt alleen maar consumeren!

Altijd helpen met opruimen, jaren gedaan. Niks mee opgeschoten heb ik het gevoel. 

Nu nog eten aan het koken. Een lekkere saus met veel verse groenten en gehakt. Allemaal op voorraad, maar had een beetje op wederom een feestmaal van de toko zoals vorige jaar, maar helaas...(oeh...echt een verwend kreng zeg!).

Nog ook mijn lunch voor de werkdag klaarmaken en dan is het rijtje af te vinken zaken ook weer gedaan. 

Oh nee, ook nog de afwas even doen.

Klaar!

Water

Las dat in de provincie Utrecht een aantal steden en dorpen met verontreinigd kraanwater te maken heeft. Om het veilig te gebruiken moet je het eerst 3 minuten koken. Kennelijk is dat te veel gedoe en koopt men dus flesjes water. 

Snap het ook wel, want dat gekookte water moet natuurlijk eerst weer afkoelen. Dus je hebt niet direct ´goed´ water voorhanden.

Direct een run in de supermarkten op water in flessen. En wederom snel alles uitverkocht vroeg in de ochtend.

Heb in ieder geval, ook voor crisis en noodgevallen nu iets van 8 liter water op voorraad. Ja, in flessen. Maar in mijn provincie geldt dit gelukkig niet, eerst het water doorkoken voor je het gebruikt.

Doet me herinneren aan mijn overleden tante, die vroeger onder Rotterdam woonde en altijd bij haar moeder in het midden van het land, water haalde in flessen voor thuis, want water bij haar had een chloorsmaak. 

Dus wellicht wat onzinnig die aankoop. Nou ja, beter mee verlegen dan om verlegen. Het kon makkelijk in mijn boodschappentrolley en daarom toch maar meegezeuld.

Later vandaag ga ik naar een feestje voor mijn jongste kleinkind. Wederom groots georganiseerd. Een hele school afgehuurd. 

Kind krijgt daar weinig van mee denk ik, de schat is twee geworden. Maar goed, ik moet de Calvinist in mij maar ergens in de voorraadkast opsluiten en gewoon genieten dat mijn zoon en schoondochter een groot en actief netwerk hebben en graag delen in hun vreugde. Met mij erbij. Iedereen, ik krijg geen gouden stoel of zo noch een sjerp met Oma erop. 

Mijn dochter haalt me op, als haar dochters klaar zijn met hun weekend activiteiten. Dat is lief, dan hoef ik niet met de bus en nog een stuk lopen. Zo direct mijn haar even in model brengen en al nagedacht over kleding. 

Ondertussen ontspannen bij deze serie

Knutsel en frutsel

Oudste kleindochters waren bij me, hun moeder was naar een reünie van haar middelbare school.

Zo gezellig. Ze hadden een ding vol met slijmachtige klei bij zich en kraaltjes om te versieren. Daar gingen ze lekker mee aan de slag. Nadat het eindelijk geopend was. De tafel was al leeg, dus konden ze heerlijk hun gang gaan. 

Vond het spul er net als kwallen uitzien, maar zij genoten van het slijmgevoel aan hun handen, lekker kneden en knijen (zou mijn Utrechtse Oma zeggen).

Slijmerig kunstwerk

Daarna nog meer spelen, met de Barbies en de auto. Daarna schooltje spelen en ieder kind kreeg een boek, ook de onzichtbare kinderen. 

Rekje is goedgekeurd trouwens.

Toen ik het verjaardagscadeautje voor jongste gaf zei de oudste...goh...ik denk een boek! Heeft nu al gevoel voor humor.  Dat was het niet, het was een sieradendoosje van Nijntje, op Texel gekocht nog.

En toch wel boeken gegeven nog voor de Kinderboekenweek, die heel erg in de smaak vielen, vooral bij de kritische kleindochter dat het wel weer een boek zou zijn... Ze wilde het zelfs mee naar huis nemen. Hoop dat het daar niet in de Bermuda driehoek verdwijnt.

Jongste viel al snel in slaap op de bank, onder een dekentje. Oudste wilde eindeloos foto´s kijken, maar echt niet slapen. En wilde even appen met haar moeder. Ze wist al precies hoe dat moest. Ook bijzonder he, dat je je kleindochter gewoon ziet typen en een hele zin ook. Voor haar normaal en mee opgegroeid. Plus een grappig plaatje erbij ook nog. 

Apart toch, de liefde die je voelt voor je kleinkinderen. En zo mooi en heilzaam. 

Dat ik ze nog maar veel boeken cadeau mag geven. Heb hier trouwens al een paar jaar Het dagboek van Anne Frank liggen. Als ze wat ouder zijn mogen ze die van me hebben. 

Net alle slijm van de tafel geschraapt en alle kraaltjes die al verkleurden en de tafel idem ook maar schoongemaakt. En nu slapen. Het is al bijna November!