donderdag 30 september 2021

Naam

Het minste wat ik kon doen en het meeste is iedere dag even stilstaan bij het feit dat ik dankbaar mag zijn voor mijn vrijheid en die van mijn kinderen en kleinkinderen. 

Zelfs de vrijheid om te zeuren over peanuts. Of het weer. 

Lees ook hier: Namen - Marlou of hier: Namen - Bettie



Geadopteerde naam: 
                                        Celina Citroen 24-3-1925, 17 jaar

woensdag 29 september 2021

Bus, trein, metro, tram en boot

Met de bus, de metro, de tram en de trein en ook nog met een boot gereisd vandaag. Alleen het vliegtuig niet. Ook nog op de fiets. Die telt ook mee natuurlijk. En via het vliegveld gereisd, nou ja, het station bij het vliegveld. 

Wilde even voor een leuk stofje voor iets voor mijn jongste kleindochter kijken, want wil voor haar verjaardag een jurkje of broek maken. Dus even naar de Albert Cuyp. Dichterbij is er geen enkele stoffenwinkel, behalve op de markt, maar daar kom ik niet altijd. En och...lekker excuus toch om even rond te neuzen.

En als vrouw van de wereld had ik me voorgenomen ook ergens een lekkere kop koffie te gaan drinken en misschien iets te eten.  Dat duurde even, voordat ik iets vond, want uiteraard liep ik de hele Pijp door, vond niets geschikts en liep ook nog eens de verkeerde kant op. Orientatie-vermogen van een verdwaalde mot op pootjes.

Maar een aardige marktkoopman wees me de juiste richting toen ik het hem vroeg en dat betekende terug naar het beginpunt en dan nog te eigenwijs zijn om helemaal naar punt B te lopen hahah...nou ja, je ziet nog eens wat. Of iemand. 

Maar enfin, zag wel leuke straatjes en leuke mensen dus voor mijn gevoel toch even ergens anders. En een leuk stofje. Meerdere stofjes, maar ik hield me in. Eerst dit maar eens afmaken. En op tijd. Heb ook nog een opdrachtje liggen om een aantal jeans van een vriendin van mijn dochter weer 'heel' te maken, d.w.z. alle expres opengesneden stukjes, weer van een lapje erachter te voorzien. Rukwerkje, want weinig ruimte om te draaien met mijn naald op de naaimachine. Maar goed; iedere dag een beetje en dan is de stapel ook weggewerkt.

Op een fijn terras in de zon genoten van een lekkere cappuccino. Ze hadden wel allerlei taartjes voor erbij, maar niet gedaan. Klonk allemaal niet als iets waar ik zin in had. Zat wel op de eerste rang qua mensen bekijken. En zo druk alweer in de stad. 

Daarna richting Centraal Station en daar de heen-en weerpont genomen. Heen en weer inderdaad. Even de wind door mijn haren laten wapperen. Zo lekker en ontspannen! Een instant-vakantiegevoel. Als ik de hele dag op die boot moest blijven vond ik het ook al prima. Nou ja...behalve dan met fietsers die hun voorwiel zowat in je achterste duwen en keihard telefoongesprekken voeren over alleen maar interessante zaken. 

En toen de trein weer richting huis en daar nog een bus en toen nog een stukje fietsen. Mijn dochter zou langskomen om wat te brengen, dus ik kon niet de hele dag wegblijven of ergens wat verderop heen. Maar zo was het prima. Niet te lang, geen museumbezoek want dat moet je dus echt plannen, dat kan niet spontaan (helaas). Dat vond ik altijd de charme van de museumjaarkaart. Zo naar binnen kunnen lopen, maar ook zo er weer uit. 

Tandarts viel gelukkig mee, wist al dat het een lange sessie zou zijn, maar ook omdat het verdoofd was. Voorheen gunde ik me dat niet, maar nu heb ik geen zin meer in zinloos pijn voelen. Dan maar weer een paar tientjes extra op de tandartsrekening. Heb dus bewust de keus gemaakt om niet ergens heen te gaan met vakantie. Tandjes gaan voor. 

En dan waarschijnlijk ook nog iets om beter te horen en dan bedoel ik niet zo'n ouderwetse toeter aan je oor. 







dinsdag 28 september 2021

Pluis

Herken je dat? Toch die broek ook maar in de was doen, die broek die je aanhad toen de kleinkinderen er waren, kleinkinderen met hun snottebellen. 

Dat je opeens weer weet dat er nog een papieren zakdoekje in je zak zat. En nu als pluis door/op de hele donkere was zit. 


Afbeelding van skooloff via Pixabay 



Nou ja, niet miepen. Het droogt wel weer op, kan afgeklopt, geschrobberd of weet ik veel wat van de handdoeken en de rest van de spullen en straks pak je even je nieuwe stofzuiger (oude  was gemold bij de verhuizing van dochter) en hoppa...probleem opgelost. Oftewel opgezogen!

Niet miepen!!

NIET!!!

Zit wel een beetje aan te hikken tegen een tandarts-afspraak. Maar MOET, want jarenlang verwaarloosd - te duur allemaal en ach...ik stond onderaan mijn eigen lijstje prioriteiten en te weinig moed om toch maar te gaan. Las trouwens dat Hanneke Groenteman haar hypotheek verhoogde op 82-jarige leeftijd om haar tandartsbehandeling te kunnen bekostigen. Tandenfee

Krijg nou tandjes!
Krijg je nog een hypotheekverhoging op die leeftijd voor elkaar dan? Is het geen verzilverpolis? En euro 20.000,-- voor een paar tanden?  Dan is mijn geneuzel over 'hoge' rekeningen toch helegaar niets.
Nou ja, eerst de herstelwerkzaamheden maar laten uitvoeren, dan ben ik al heel tevreden over dat ik dit wel laat doen. Heb het met de tandarts ook gehad over niet alleen herstel, maar ook cosmetisch herstel. Tandje erbij zetten als het ware. 

Verdoofd en al thuis gekomen. Met zo'n (voor je gevoel) hele scheve mond, waar het kwijl lekker uitloopt. Dus vandaag nog iets buitengaats verzinnen dat gaat hem niet meer worden. Gelukkig had ik in de stoel wel wat ideetjes wat ik zou kunnen doen en oh ja...waarom denk ik altijd in het werkwoord doen? 

Lezen mag ook.
Straks de pluizen opzuigen is ook een optie, maar hoeft niet perse NU.
Ook fijn dat het regende toen ik van de tandarts terugfietste. Binnenblijfweer. Het ruikt wel heerlijk buiten. Gelukkig werkt mijn reukzin nog wel goed. En kon ik thuisgekomen opdrogen.











maandag 27 september 2021

Mutserig blog

Wat geniet ik er toch telkens van. Even een paar uurtjes met mijn kleindochters kunnen zijn. Het oude appartement van mijn dochter moest nog een keertje goed worden schoongemaakt voordat het opgeleverd werd en dus vroeg ze of ik wat uurtjes kon oppassen. Dat werd uiteindelijk een hele dag. Dag planning. 

Mijn oudste kleindochter wilde direct lekker met het lego spelen. Een bed maken of een huis. En de jongste vooral zich overal aan optrekken en staan! En dan op die manier lopen. Langs de kastjes, langs de bank, de vensterbank. Nog eventjes en ze ontdekt hoe ze alleen kan lopen. Los. Wel lastig dat ik nu kamerplanten heb. Heerlijk om aan te zitten, proberen op te eten of om te trekken. Je moet echt ogen in je achterhoofd hebben, want alles gaat direct haar mond in, om te onderzoeken. Leuk toch als je zo ontdekt hoe het leven in elkaar zit. 

De opdrachten maken uit het Pluk van de Petteflet-boekje door oudste kleindochter en daarna lang met de Barbie praten en liever dat Oma niet meeluisterde (maar lieverd, Oma is nogal doof, die kan alleen jou verstaan met Teletekst pagina 888 erbij!), dus in hoekje van de keuken zitten en Oma op het hoekje van de bank, zodat we elkaar niet konden zien en dus ook niet horen. Geniet van haar fantasie. En hoe enorm ze op haar moeder lijkt. 

Naar buiten want het lijkt droog. Naar speeltuin 1 en zo fijn dat ze zo kan genieten van niks eigenlijk. Een sneue wipkip en een schommeltje.  Daarna nog even naar de "Grote" speeltuin. Ook een feest. Ze klimt onbevreesd in een hoge glijbaanconstructietoren, loopt over een touwbrug en glijdt dan met veel plezier op honderd verschillende manieren van de glijbaan af. Plezier hebbend. Kan ik nog heel wat van leren. Heb te weinig onbekommerd plezier en maak me (alweer) te druk om van alles en nog wat en vooral het niet (meer) in verbinding staan met vrienden/familie. 

Naar huis, flesje voor jongste, dan dommelt ze daarna in voor haar middagslaapje. Ik haal haar uit haar wandelwagentje en leg haar lekker op een matrasje van de tuinstoelen, voor de bank, onder haar dekentje. Haar kroeldekentje. Wat kussens ervoor, zodat ze niet omrolt en op de grond ligt. Gaat prima zo.

Even rust en tijd voor een half oog op de F1 tussendoor. Nou ja, niet echt dus. Heb er eerlijk gezegd weinig van gezien. 
Even een paar uurtjes oppassen in de ochtend - had al gerekend op en werd ook gewoon de hele dag en mijn plannen gecancelled voor die middag. De dag ervoor al gedaan. Dat kan ook op een andere dag die plannen. Die schilderijtjes hangen er nog wel eventjes. Tenzij ze alweer gejat worden. Wel mijn reservering op tijd afgezegd, dan kan iemand anders op dat tijdslot.

Ben denk ik een enorm zacht ei wat mijn kleinkinderen aangaat. Haalde bij de Action nog meer vouwblaadjes, gekleurd papier, zo leuk.  Loop ik met een big smile door die winkel. Voor de knipper, die nu ook aan het schrijven slaat. De A kan ze al. En bedenken wat ik in huis moet hebben qua eten voor de kinderen. Genoeg fruit. En zo dankbaar dat ik dat nu zonder na te denken wel kan halen.

Gaf mijn jongste kleinkind stukjes aardbei. Die slobbert ze met graagte naar binnen. Net als stukjes volkorenbrood. Lekker kauwen! Stukje blad van een huisplant. (oh..ja...nakijken of er niets giftigs staat!), ook lekker! Snap nu wel waarom mijn dochter geen planten in huis heeft staan. 

Dan voel me ik na zo'n dag wel moe, maar ook vol van liefde. En snap hoe simpel de dingen eigenlijk zijn. Over-analyseer de dingen niet zo en laat los. Laat los!

Dat snappen en voelen en die liefde wil ik graag lang kunnen vasthouden. Er zijn al genoeg lelijke gedachten in de wereld. 














zondag 26 september 2021

Zondagsrust

 








Afbeelding van een witte tijger in de sneeuw; rustgevend toch?

zaterdag 25 september 2021

Memories






If you have been away and left this world behind
So fare away, no problems on your mind
Alone again, feeling very sad
Left with your memories
If you have been away and made a lot of fun
No place to stay, always on the run
Alone again, feeling very sad
Left with your memories
Is it really worth-while?
Is it really worth-while?
Now if you've been away and wandered on the shores
Games to play, so what you've been looking for?
Alone again, feeling very sad
Left with your memories
Left with your memories
Left with your memories

Met dank aan mevrouw H te B die me opmerkzaam maakte aan de jaren 70 hits op radio 5. En me eraan herinnerde dat ik eigenlijk nog steeds een kleine radio wil. Niet zo'n Ghettoblaster hoor. In de huiskamer. Nu dan met DAB kwaliteit, maar gewoon lekker luisteren terwijl je werkt. Ik zit, ook als ik niet werk, vaak in stilte. Via internet radio luisteren daar denk ik vaak niet aan. 

Vroeger, in die jaren 70, zat ik urenlang aan de radio gekluisterd als puberette. Zwijmelde weg bij dit soort nummers. Melancholisch en mooie muziek. Even niet de spanning die beneden aanwezig was, voelen. 



vrijdag 24 september 2021

Sunny side up

Hehe....toch even de zon door de wolken. 2 minuten. Dat maakt al zo'n verschil. Want de Herfst kruipt langzaam steeds dichterbij. Ook in mijn stemming. Die kleine depressie in het weer lijkt aanstekelijk.

En het voelt daardoor steeds minder als 'zomervakantie'.  Lees zon en lekker buiten in de zon kunnen zijn. Geen sokken aan. Buiten koffie drinken. 

Enorm de behoefte om weg te dromen. Ergens anders te zijn. Of nergens. Op te lossen. Spontaan naar een museum gaan kan niet zo merkte ik; je moet reserveren en zitten meestal al vol. Dus dan maar niet vanmiddag. Het mag volgende week een keertje. Maar ja, dan moet ik al naar de tandarts en naar de audicien. Zelf verprutst he.

Dus schop onder mijn ruime hol en wegwezen. Even ergens anders zijn. Balletjes bij de Ikea (mogen ook vega-ballen zijn, die zijn heerlijk namelijk), maar ga weg! Kssssssssst!!

Deze plek in de huiskamer is al bijna 10 maanden ook je kantoor. En dan nu ook nog je vakantie-adres! Geen wonder dat je het zat bent!

Bus gepakt en naar de Ikea. Wat is het een donkere lucht. Alsof het zo gaat regenen. Nee toch? Die bus kan je niet spontaan pakken, want gaat maar eenmaal per uur buiten de spits. Dus mis ik 'm dan gaat mijn ideetje niet door.

Gehaald (1 dingetje maar) waar ik voor kwam, plus nog wat stompkaarsen en thuisgekomen bedacht ik dat de waxinelichtjes bijna op zijn. Nou ja...ga ik wel naar de Hema. Of een andere keer nog een keertje, want zag iets voor mijn dochter, maar wil dat eerst met haar afstemmen. Niks opdringen.

Zag heel veel leuke dingen, maar bedacht iedere keer of ik dat nodig had of nodig wilde hebben. Dus was snel de winkel door, maar toen gingen opeens alle lichten uit en een alarm af en konden we een minuut of 10 niet door een deur die gesloten was, vlak voor de kassa's. Spanning en sensatie! Beleef ik meer dan ik wilde.

Ook weer opgelost en mijn tas met aankopen na de kassa in een kluisje gedaan en toen voor de ballen! Was het warme buffet gesloten. Alleen koude spullen. Had me zo verheugd erop. Ik ben al als een kind zo blij en noem dat uit eten gaan. (Ja...u kunt nu lachen!!).

Gelukkig was er nog wel soep, maar bij mijn tafeltje aangekomen bleek dat waarschijnlijk ook onder het koude buffet te vallen. Nou ja...lauwig. 

Neuriede het liedje van Siske de Rat voor me uit. Want het was ook nogal leeg in het restaurant. En daarna huiswaarts en weer wachten op de bus. Had al van te voren gekeken hoe vaak en hoe laat, dus maar een paar minuten wachten. Op de bushalte stond een bus, maar die ging maar tot halverwege mijn traject wist ik en een agressieve man stond tegen de bus aan te schoppen. Zo; gezellig! En te schreeuwen en dan is het wel fijn dat ik een beetje dovig ben. En me kon afsluiten voor zijn verhalen over onrecht en gedoe. Zo geen behoefte aan. Had ik wel mijn kans om te praten vandaag laten schieten.

Lekker naar het station, daar de streekbus en daar de fiets en heerlijk weer zu hause en even een uitje gehad. 

Waarschijnlijk voor velen uber saai. En geheel niet avontuurlijk. Kan mij wat schelen!



Afbeelding van ELG21 via Pixabay 






donderdag 23 september 2021

Herfstgeur

Toen ik in de avond, in de schemering - de zon was net onder- naar huis fietste rook ik de geur van Herfst. Hoe dat ruikt?

Niet uit te leggen eigenlijk maar een geur waarin de natuur zich klaarmaakt om de winter door te komen. Blaadjes van bomen die gaan verkleuren, schimmels in de grond die wachten om paddenstoelen op te leveren. 

Blij dat ik ondanks doofheid nog wel kan ruiken. Want geur roept veel op. Kan je zo terugsleuren in de tijd, naar een herinnering.

Herkenbaar?



woensdag 22 september 2021

Woensdag wijsheid

 Appreciating what you have little of is easy, Cellie.


Appreciating what you have lots and lots of takes a spiritual master.

And you so have lots,
  The Universe



dinsdag 21 september 2021

Te laat!

Dat je op je eerste dag van de vakantie bedenkt dat je je zo door de waan van de dag hebt laten leven, dat je nu geen enkel plan hebt gemaakt. Ja, naar de huisarts en tandarts - zelfs twee afspraken en als de assistente haar zin kreeg wel drie - en audicien, allemaal braaf in de vakantie geboekt. Hebben ze op je werk er geen last ervan. Jij wel. Want het verstoort het gevoel van niets hoeven. Er moet dus nu wel wat. En in je kiezen laten boren is niet echt fijn. Maar wel achterstallig onderhoud, dus doe het toch maar wel. 

Goedkope treinkaartjes zijn er niet meer te koop. Een leuke overnachting is altijd voor 2 personen, zou je denken met een dubbele persoonlijkheid kan dat toch ook, maar nee..met zichtbare partner graag. Ben ik alweer duurder uit dan de aanbieding lijkt. Jajajajaja.....ik lees niet goed. Klopt. Maar waar tover ik dan die partner vandaan. Even snel Tinderen? La maar. Iedereen swipet naar links.

Het goede (droog met zon) weer is ook al bijna op. 

Wat heb ik een hekel aan mijn ingebouwde sloombesluiteloosheid/gebrek aan doorpakken. Mijn zoon en zijn vriendin uitgezwaaid, nou ja, in gedachten. Wel het weekend even een leuk bezoekje gedaan bij hen.  Ze gaan 3 weken lang reizen door een mooi land. Plannen gemaakt, geboekt en gaan. Ik ga nooit (meer). 
Ik zou wel wat willen maar dat kan allemaal niet. Vooral in mijn hoofd kan dat niet. Al die mooie plekken, leuke dingen zijn voor anderen. Ik verdien dat niet (letterlijk; ik verdien daar echt niet genoeg voor, bang dat ik schulden ga maken door ondoordachte te grote plannen, dus doe ik dan maar niets). Begin te laat, te halfslachtig, laat het allemaal weer op zijn beloop. Als de Maartse Haas roep ik dan...Te laat...te laat.

Voelde mij een uitermate mislukte vakantieplanner. 

Uitermate mislukt. Met een dikke vette punt.

Zou drank helpen?

Is het al ergens 17.00 uur?

Wat een gekutzanik zeg. Ja, ik haal inderdaad Brigitte nog maar weer eens van stal, want och och och...wat een zwaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaar leven.



*Zwaar overdreven blog met een snuifje werkelijkheid. Zit niet te hengelen naar uitnodigingen, voorstellen, huizenruil. Wel een warme dikke Brassa graag. 

Lekker de was buiten kunnen hangen vanochtend en zo droog ook en direct alles opgeruimd, het gras laat in de middag gemaaid, gewoon omdat het kon, vrijheid op mijn fietsje, .leuke gesprekjes met een verkoopster bij de HEMA en een boekenwinkel, waar ik niets kocht, maar wel een heel leuk gratis werkboekje van Pluk en de Petteflet meenam. En vakantie is luxe. Geen wet van Meden en Perzen dat dit perse op een bepaalde manier moet worden ingevuld. Je hoeft even niet te doen wat je altijd moet. 

Doe wat goed voor mij voelt. Wees dankbaar voor alles wat er wel is. Zeur niet!!! Vooral niet als ik het blog van Annemiek lees. Blog Annemiek Ja, heel zwaar leven heb ik. Not.

Zelfs niet in gebarentaal.






maandag 20 september 2021

Wat zegt u?

Dat je bij de huisarts opgeroepen wordt voor de afspraak over (nog) slechter horen opeens, met de huisarts (vervanger) meeloopt en hij in zijn spreekkamer vraagt, zo mevrouw Limoen, hoe gaat het met uw voeten?

Voeten? 
Limoen?

Hahah...ik kom omdat ik slechter hoor. Wat blijkt! Gelukkig konden we er om lachen. 

Dus mijn naam verkeerd gehoord en als een haas weer terug naar de spreekkamer. Nadat ik bij de juiste huisarts zat, werd in beide oren gekeken. Die zagen er goed uit en schoon, dus geen proppen oorsmeer wat gehoorverlies kan veroorzaken en een test met een stemvork was ook bevredigend. Advies is om naar een gehoorapparatenwinkel te gaan en daar testen te laten doen.


Afbeelding van Thomas Wolter via Pixabay



Dus maar in gang gezet, maar ook daar lange wachtlijsten. Dus naar een andere stad uitgeweken, dan kon het nog in mijn vakantie. Met veel omwegen, want hun systeem lag eruit. Het lijkt wel werken.


Heel Holland Hoort!

zondag 19 september 2021

Uitweg

 

Cellie, there's always another way.
 
Always.



Tallyho,
  The Universe



Afbeelding van Gerd Altmann via Pixabay 


zaterdag 18 september 2021

Compliment

Bij de controle voor mijn Diabetes was mijn POH uitermate tevreden en zelfs trots op me. Hoe had ik mijn cijfers zo goed omlaag weten te krijgen? Wat deed ik anders.

Tsja...het belangrijkste; Leefstijlveranderingen: focus op gezondere eetgewoontes en dat consequent volhouden. Niet maar eventjes een weekje voor de controle.

Anders met stress omgaan (vooral door me te realiseren dat er altijd wel stress is; zaak is hoe ik daarmee omga, me niet gek laat maken). Op vaste tijden naar bed te gaan en op te staan. Bewegen. Rustmomenten voor mijn hoofd bewust inplannen. Ga de natuur in. Vooral regelmatig buiten zijn. Dank u voor de tuin!

En accepteren dat het een lange lange en nooit eindigende weg is. Wat ik wel dacht toen ik ooit 40 kg was afgevallen in een korte tijd en opeens mensen mij wel zagen staan. Zelfs zeiden dat ik niet nog meer moest afvallen (was ik nog steeds 20 kg te zwaar voor mijn lengte hoor). Dat het klaar was. Nooit meer dieten. Vond mijzelf afgeslankt niet mooier, leuker of aantrekkelijker en al helemaal niet gezonder. Stom dun futloos haar en niets geleerd. Je kan toch niet je hele leven eiwitproducten blijven eten? Vooral mijn bankrekening was flink afgevallen.
En was ik nu wel een beter mens, slanker en 'normaler'? En dus hiervoor niet? Daar liep ik flink tegenaan. Het nooit goed genoeg zijn.

Daarna volgden de magere jaren, maar dan niet op gewicht-gebied maar financieel. Dus lekker hoog in stress. Een aantal jaren zelfs onder bijstandsniveau. Als werkende. 

Blijf het moeilijk vinden. Zag ik een programma over de achtergronden van waarom mensen dik worden. Te simpel om te stellen dat je teveel eet. Of eigenlijk meer eet dan je lichaam verbruikt. Ook te weinig goede darmhormonen, die signalen afgeven dat je vol zit. Dus dan kan je blijven eten, je voelt altijd nog dat je nog wel iets wil hebben. Dus meer vezels eten om je darmen aan het werk te zetten. En natuurlijk snapt mijn hoofd echt wel dat je qua hoeveelheid genoeg hebt gegeten, maar de buik is de baas. Of laat ik de baas zijn.

Er werd gezegd dat een aantal van de kandidaten emotie-eters waren. Zij troosten zich met eten. Ik noem het echter dat ik mijzelf verdoof met eten. Die verdoving dempt de onrust, gevoelens van frustratie, angst, eenzaamheid etc. Net als drugs of alcohol denk ik. Even niet voelen. Dus niet troosten, maar verdoven.

Maar, zo heb ik geleerd, dat dempt dan dus ook de positieve emoties. Blijheid, vrolijkheid, zelfs het kleine maar belangrijke tevredenheid.

Alles vlakt af. En dat is ook nogal troosteloos. 

September is een maand waarin er grote veranderingen worden aangekondigd. Covid-gerelateerd - gaan we weer naar kantoor? -, en op het werk rommelt het en komen er ook veranderingen aan. Lopen zaken niet soepel. Stappen collega's op. Lopen mensen op hun tenen omdat er meer werk met minder mensen moet worden gedaan met hun laatste restje energie. Voor mij voelt het als een hele onzekere periode. Alweer. Dit wil ik zo niet. I'm getting too old for this shit zeg maar.

Dus moet ik enorm op mijn hoede zijn om niet in mijn oude verdovingsval te lopen. Weg eten van moeilijke zaken. En dan niet met Broccoli he. En helemaal als ik me daardoor heel ongezien voel (hahah...ik werk heel veel online, dus ik BEN ook ongezien) en mensen in mijn omgeving die me lief zijn zich over geheel andere zaken druk maken. Oh ja...dat telt ook mee met me ongezien, niet meer meetellend, voelen. Op niets reageren.

Dus terug naar de basis. Wat is er echt belangrijk. Wie zijn er echt belangrijk. Me, myself and I??
Nee; totaal niet. Ik ben volledig uitwisbaar. 
Wat ik voor anderen kan betekenen, dat geeft wel inspiratie en zin in het leven voor mij.

Die complimenten; ik voel het gewoon niet. Ze komen niet binnen. Voor mij? Echt niet. Alsof het iemand anders betreft. Dus saboteer ik dan ook direct de behaalde resultaten. Even los gaan hoor. Voor een zwart-wit denker zoals ik levensgevaarlijk. 

Moet ik dus ook een andere vorm van belonen verzinnen dan eten. Koop ik dus voor iedere kilo die ik ben afgevallen een mooi stukje nieuw servies. 

In het kader van de Wet van de Waanzin, dus als eerste maar een Ommetje gedaan. Dat is een ander begin van de dag (toevallig mijn vrije dag), maar dat zou ik natuurlijk ook als thuiswerker kunnen doen. Iets vroeger opstaan en direct even lopen. Doe andere dingen om andere resultaten te behalen dus. Dat heb ik al geruime tijd gedaan, maar het blijft moeilijk om niet terug te vallen in oud gedrag. 

Mijn kleindochter daar gaat het weer goed mee (het belangrijkste nieuws aan het eind!). Ze ging zelfs naar school gisteren.  Zo blij dat te horen. Dat zet al bovenstaande zaken echt in een ander licht. 

Deed gisteren trouwen het licht al bijna uit van mijn werkomgeving toen mijn vakantievervanger piepte of ik toch nog even wat wilde doen. Nodig op maandag. Toch maar gedaan, want nul afspraken op vrijdagavond of de rest van de week, behalve met Vera, maar plannen is ook een kunst. 

Heb uitgelegd waar de prioriteiten liggen in de uitvoering van mijn werk, maar dat kwam niet helemaal door. En check af of je alle taken hebt uitgevoerd. Oh ja.. Je hebt te maken met clienten dus ga zorgvuldig met hun stress om. 

Is ook een rare situatie. Geen leidinggevende op het werk, nul begeleiding en ga maar dit werk 'even' doen. Tegen de nieuwe. Met nul werk-ervaring, want nog schoolgaand.  In vrijwel een leeg gebouw want iedereen moet nog steeds zoveel mogelijk thuiswerken. Dus maar gezegd dat hij naar huis moest gaan. Het was lang na einde werktijd. Ik zou wel zorgen dat die opdracht rond werd gemaakt. Ga lekker naar huis. Weet zo'n kind veel. Die wacht misschien wel totdat de schoolbel gaat.























vrijdag 17 september 2021

Cancelcultuur

Die ene keer dat ik weer eens naar kantoor moest, was het de dag van de Grote Storing bij de NS. De trein stopte bij een klein stationnetje en we kregen te horen dat we een Rood licht hadden. Dus even geduld. Kwartiertje later hoorden we dat we beter de metro konden nemen richting de hoofdstad om van daar uit verder te reizen. Deze trein kon niet verder. Waarom werd niet verteld. Blij dat er een metrostation was. En we niet bij een station zonder snel vervoer stopten.

In de hoofdstad aangekomen stond er op alle borden dat alle treinen waren gecancelled. 


Dus niet naar huis met de trein. Tram genomen dwars door een mooi gedeelte van de stad om daar weer over te stappen op een tram naar een stad waar ik wist dat de streekbus ging richting mijn huis. Wel nog stukken lopen om her en der te komen en lekker met die laptop en werktas sjouwen. Allang blij dat ik niet in de grote mensenmassa voor het station vaststond maar door kon reizen. Omdat ik wist hoe ik via kruip en sluipwegen er toch kon komen, ook zonder de trein.

Storing

De taxi chauffeurs blij in ieder geval. Heb nog nooit zulke dikke rijen op Schiphol zien staan.

Uren later dan ik wilde was ik thuis. 

Maar dat was allemaal niet zo belangrijk. Hoorde dat kleindochter naar het ziekenhuis was met haar vader. Benauwdheidsklachten. Ze hoefde gelukkig niet, zoals vorige keren te blijven en ik hoop dat ze door de medicatie het wat minder benauwd krijgt. 

donderdag 16 september 2021

Kakkerlakje

De dag positief beginnen, dat is de kunst. En niet toegeven aan lamlendigheid of somberheid of dan maar liever in bed blijven sluimeren en de dag laten gaan. Dankbaar zijn dat je er mag zijn. Het doel van alles? Het doel van het leven? Waarom zo in doelen denken? Je bent toch geen voetballer?

Hup uit dat bed, op een normale tijd en afhalen dat bed. Alles in de was, dan kan je vanavond in een lekker schoon fris bed stappen. Hoe fijn is dat!

Douchen, was aangezet; dat zijn al twee positieve zaken.  Lekkere koffie maken. Fijn dat ik geld heb om gewoon boodschappen te kunnen doen. Mijn OV kaart op te laden, zodat ik naar mijn werkplek kan reizen.

Als het droog blijft hang ik zo de was buiten, aan de droogmolen, die toch een beetje op een toren van Pisa lijkt dichtgeklapt en met hoes erom, maar niet zeiken. Hij staat! Zelf gedaan. Trouwens; die toren staat er ook al honderden jaren. 

Het is wel enorm donker hier in de ochtend. Alleen daarvan zou je al depressief worden. Dan maar een lamp aan!

Nog steeds enorm doof, maar de hoop dat de huisarts ernaar kijkt en dat het misschien wel iets simpels is, doet leven. Blij met ondertiteling via teletekst. Niet handig omdat ik voor mijn werk moet bellen, doof als een kwartel zijn. Heb het vorige week wel aangegeven, maar of het blijft hangen is nummertje twee.

Zoek naar de mooie dingen dus. Dat is al makkelijk als ik even naar mijn foto's kijk van mijn kleinkinderen. 

Weet dat het goed gaat met mijn kinderen. Mijn dochter na een zeer hectische tijd - zwanger en gescheiden (niet haar wens hoor) tijdens de zwangerschap en toen met spoed op zoek naar betaalbare woonruimte, weer in balans is en nu verder kan in haar nieuwe omgeving en nieuwe situatie. Mijn zoon die een fijne relatie heeft en altijd oog voor anderen blijft houden. 

En dat ik in de post een superschattig boekje ontving. Een kakkerlakje! Door de schrijfster (Nicolien Mizee) zelf opgestuurd naar mij. Wat lief!  Ook mooie illustraties.


Doet me goed dat ik 'gezien' word. Want voel me nogal onzichtbaar. Dat zijn mijn eigen gedachten en hoeven niet waar te zijn. Dat moet ik me goed realiseren. 

Is het waar?

En zie ik anderen dan wel in mijn egocentrische genavelstaar? Draait het alleen om mij? 

Hoe 'aardig en attent' ben ik voor anderen? 

Werk aan de winkel dus.

De halve dag gewerkt trouwens in plaats van vrij zijn, want ik wil geen gezeik dat mijn werk niet af is en van de week een dag op kantoor en dan weet ik nu al dat ik niet echt aan werken toekom. Net als vorige week. Dingen uitleggen, voordoen, nakijken of men het snapt en pas dan mag ik ook nog eens met zomervakantie. Nou ja, het was nogal stom weer, dus erop uit had ik geen zin an. Nergens zin in trouwens, ook dat moet anders. Dus wel de tuin in en wel even een rondje snoeien doen. 

Lekker gekookt, groentesmoor gemaakt en genoeg om er meerder keren van te genieten. Bakjes in de diepvries en dit kan ik ook weer variëren met pasta of rijst. Nu gewoon zonder iets erbij, laag in koolhydraten dus.

Zo; afwas doen. Bed opmaken en dan even blik op oneindig en verstand op nul en het mes op tafel. Kijken of ik nog enige kennis heb. Nou ja, heb onthouden en kan reproduceren.











woensdag 15 september 2021

Petje af!

Al lang bewonderaar van iemand die de zaken met schulden en weinig geld hebben, plaatselijk structureel aanpakt. Maar dan praktisch en to the point en niet, oh het is nu vrijdag; we werken niet op vrijdag. Stuur maar een mailtje, dan kijken we er volgende week wel naar.  Of adviezen gegeven vanuit een werkelijkheid die nog nooit geldgebrek of geldzorgen kende.

Mensen juist weer, door ze persoonlijk te betrekken bij het hele proces, werkelijk sterker en slimmer maakt. Een appel doet op zelfredzaamheid.

Niet alles voorgekauwd, maar juist zelf actief meedenken en werken. En uiteraard zelf het goede voorbeeld gevend. En inspiratie. Groot respect voor wat ze heeft neergezet. Klik maar op de link dan zie wel wie ik bedoel.

Consuminderen





dinsdag 14 september 2021

Babserig

Drukke werkdag, maar ben tevreden over wat ik in de pauze voor mijzelf heb gedaan. Afspraak bij huisarts gemaakt voor dovig oor (of misschien wel oren). Bij een audicien kon ik pas medio oktober terecht en denk dat het wel handig is om medische oorzaken uit te sluiten. Je mag onze praktijk alleen in de ochtenden bellen voor afspraken, vanwege onderbezetting, dus de eerste keer hoorde ik dat er meer dan 15 wachtenden voor me waren. Daar had ik de tijd niet voor. Gelukkig lukte het me eind van de ochtend wel. En dan maar vroeg, eerste optie pas volgende week. Pfff. Niet eens bij mijn eigen huisarts.

Gezonde maaltijd gekookt, nou ja geroerbakt. Mijn groentela met 'vergeten' groentes is alweer wat leger.

In de avond, na de afwas, ommetje gelopen. 

En hoorde een goede opmerking over het me druk maken over mijn werk van een collega. Dat relativeert de zaken weer even en precies wat ik nodig had. 

Bekeek via NPOStart Maud & Babs; fijne serie. Aanrader. Iemand de serie gezien?



maandag 13 september 2021

In de vingers hebben

Dochter had dan wel vrij, maar wilde graag haar vriendin helpen met klussen in haar klushuis. Want zij had haar ook geholpen bij de verhuizing. Maar met 2 jonge kinderen erbij is klussen niet handig. Dus breng maar naar mij; ik geniet van hun gezelschap en als ik rond 3 uur even met een half oog naar de F1 kan kijken, ben ik al tevreden. Geen plannen gemaakt voor vandaag (helemaal niet alsof ik in een soort van depressieve staat verkeer en dat is niet zo; dat wil ik wel anders gaan doen).

Dus zaterdag nadenken of ik alles voor ze in huis heb qua eten en drinken. Goed stofzuigen en dweilen. Speelgoed klaarzetten en zo leuk; de 'grote' speeltuin in de buurt is vernieuwd en toen ik thuis werd gebracht van thuiswerken bij dochterlief, dat hij weer open is!

Kunnen we daar ook even heen. Misschien wel een paar keer. Al vindt mijn oudste kleindochter ook het mini-speeltuintje hier om de hoek enig! Altijd goed om de energie kwijt te raken. En zo heerlijk om buiten te kunnen spelen. Goed voor de kleine en de grote mens.

Mijn dochter wees me op de vingers, vooral het ieniemini pinkje van mijn jongste kleindochter. Ja hoor, zo scheef als de toren van Pisa. Net als mijn pinken, net als die van mijn vader en net als de pinken van mijn dochter. Misschien wel niet de fraaiste handen en vingers, maar wel iets wat me ontroerde. 

Binnen een half uurtje lag mijn (gelukkige lauwe) koffie al over de vloer. Jongste had de mok uit de vensterbank geslagen, waar ik dacht dat hij 'veilig' stond. Buiten bereik. Nee hoor Oma, ik ga alles pakken!! 
Hoppaaaaaaa....natte vensterbank, natte vloer, maar gelukkig niets over het kind. Dus geen verschoonpartijtje. Of ingrijpender zaken. Koffie zal ik nooit heet zomaar neerzetten, net als thee. Drink ik eerst wel in de keuken een beginnetje tot het lauw is.

Oudste ontdekte een vol make-up tasje, gekregen van een lieve blogvriendin, maar nog ongebruikt. Heeeeeee...make-up Oma en lippenstift!! Dus even een lesje gekregen in hoe je een blusher (blauw) goed opbrengt en lippenstift bij voorkeur buiten de lijntjes! Enig!

Doe maar geen mascara, je wimpers zijn zo al prachtig (janken!!..Ik wil dat!). Nee. Nee, blijft nee. He verdorie, krijg ik mijn zin niet. Maar 2 seconden janken en doorhebben dat Nee nee blijft, was het weer over. En was ze weer vrolijk en op ontdekkingsreis. Wat heb jij allemaal voor spullen Oma?

Aha...vouwblaadjes. Of liever knip in vierkantjes-blaadjes. Lekker knippen. 

En daarna knippen met vilt, maar dat was niet zo'n succes. Het schaartje knipte niet lekker daarin. Dus maakte ik dan maar een jasje voor de Barbie voor haar. En make-up op de Barbie doen we ook maar niet. Want niet zo makkelijk te snoetenpoetsen. 

Daarna lekker naar buiten, naar de speeltuin. Zo leuk; alles vernieuwd en veel kinderen die kwamen spelen. Ontdekken dat ze meer kan en durft dan ze zegt. Gewoon doen. Klimmen, springen, zwaaien en zwieren. Waar ik vroeger hoorde dat het te hoog, te zwaar en te moeilijk was en oma's riepen dat ik vooral uit moest kijken en doe maar niet kind, hoop ik mijn kleindochter moed te geven en te ontdekken dat ze veel meer kan dan zeggen dat je iets niet durft. Maar door daaraan toe te geven, zoveel leuks mis te lopen, omdat iemand je bevestigd dat het te eng voor je is. Het is misschien wel eng in het begin, maar toch wel te doen. Probeer het eerst maar een paar keer en dan nog een paar keer. Ik sta achter je en vang je op. Zo klom ze toch op een ladder en liep ze over een touwbrug. En dat koppie was goud waard.




Eten, drinken etc tussendoor ook nog. Pak maar lekker een handje druiven uit de keuken. (Of een minitrosje eigenlijk). Buiten stoepkrijten. Samen het gat van de oude droogmolen dichtgooien met zand en lekker aanstampen.

Het fiasco van de F1 bekijken. De twee rivalen vielen uit omdat de auto van Max over de auto van Hamilton heen schoof. Gelukkig kroop iedereen er levend uit. Wat een andere race dan die van verleden week. 

Weer naar een speeltuintje dan maar. Avondeten gemaakt en toen was ik wel een beetje gaar. Kwam haar moeder en die wilde nog even snel wat printen. Snotvergeme die printer (via Wifi) vertoont kuren. Dan staat hij offline en moet ik alles resetten. Blijft het nog steeds melden dat de printer offline staat. Kut! Maar dat kost tijd en die had ze natuurlijk niet al deed ze relaxed, maar ik ken haar; ze was moe, op en wilde naar huis. Met de prints. En de kinderen natuurlijk. Die morgen weer naar school en opvang moeten.

Ik was ook moe, gestressed dat ik ook nog op het laatste ogenblik hoorde dat er iets geprint moest worden (doe dat dan voortaan eeeeeeeeerder op de dag, dan kan ik het gewoon in mijn eigen tempo klaarleggen. Nou ja..ging ze wel naar een printshop morgen, maar dat was natuurlijk mijn eer te na. Voelde me nogal een sukkeltje, die gewoon weer niets snapt van de techniek. Het lukte uiteindelijk, maar vraag me niet hoe! Ik haaaaaat het als apparaten niet doen wat ik wil. Op mijn werk kan ik al negen maanden niet printen!! (Maar dat is niet mijn schuld noch verantwoording). Daardoor voel ik mij totaal onbelangrijk in mijn functie en als persoon. 

Pffffffffffffffffffff...vervelend stresserig einde van een leuke dag met mijn kleinkinderen. Wel vermoeiend en helaas morgen gewoon weer werken en ik zag al dat mijn manager gewoon op zondag mailtjes beantwoorden en uitsturen. Echt...ga me slaan als ik,  voor dit salaris zeker, ook dat soort dingen ga doen.  Die vrije tijd is me veel te kostbaar en dierbaar. Ik zag het via de e-mail inbox op mijn werktelefoon. Verder niets gedaan of uitgevoerd qua werk. Mijn aandacht was bij de kleindochters.

Daarna alles opruimen, leuk al die knipseltjes,  en weer neerzetten zoals ik het wil en dan maar alvast mijn werksetting voor morgenochtend klaarzetten. Kan ik zo aanschuiven en opstarten. 









zondag 12 september 2021

11 september

Waar was ik op 11 september 2001 ten tijde van de aanslag in New York? 

Op mijn werk. Bij een ICT-bedrijf, dus nieuws kwam heel snel online beschikbaar en ik kan me nog herinneren dat mijn collega's eerst dachten dat het een hoax was, dat eerste vliegtuig in die Toren. Dat KAN toch helemaal niet. Toen het tweede vliegtuig ook in zich in die andere toren boorde, toen snapten wij dat het echt was. Ook CNN - toen de nieuwszender online was er snel bij. Op een gegeven moment waren alle nieuws-websites overbelast. Iedereen wilde lezen wat er gaande was. En twintig jaar geleden was de techniek toch ietsje anders dan vandaag.

En al snel volgden de beelden. Om kippenvel van te krijgen. En de conclusies van mijn collega's of directie. Dat nu WO III was uitgebroken. Ik vond dat toen nogal hysterisch, maar nee hoor...zij wisten het zeker. Dit is het begin van een nieuwe wereldoorlog. 



Meest jonge mannen zonder gezin, veel nog bij hun ouders wonend (dat deden Nerds toen al en ook toen was het niet zo simpel om je eigen plek te vinden of ze wilden liever nog 24 jaar sparen), geen gezin waar ze verantwoordelijk voor waren en vooral bezig met hun werk en allemaal vrij onbekend met multiculturele wijken. Nog niet zoveel gezien van het leven.

De rest van de middag werd er weinig gewerkt. Veel complottheorieën werden er bedacht en uitgesproken en heel vreemd om dan weer thuis te komen en de impact te voelen van wat er speelde, aan de andere kant van de wereld. Die zo ver en ook zo dichtbij is. Er met mijn kinderen over te praten. Pubers toen. Die al snel door hadden (of kregen) hoe de wereld in elkaar zit. 

Weten jullie nog wat je deed of hoe dit nieuws toen hebt ervaren? Bekijk je het nu met andere ogen? 





zaterdag 11 september 2021

Rondjes lopen

Er waren veel collega's ziek op haar werk en toen de werkgever haar op een extra vroege dienst indeelde was ze niet heel blij. Ex kon ook niet de kinderen naar school brengen, ook aan het werk en zij - door de vroege dienst, ook niet. En vroeg is om 06.00 uur beginnen.

Of ik in plaats van thuis in mijn huis,  bij haar thuis kon werken en dan in de ochtend de kinderen naar school en de opvang brengen. Dan kon ik daarna verder werken. Want kinderen waren niet thuis. Wifi voorhanden en alle spullen om te kunnen werken nam ik wel mee. Nachtje logeren bij mijn eigen dochter. Maar dan allemaal snel besloten, want was op mijn werk en ophalen ging op een centraal punt, snel naar mijn huis racen, nachtkoffertje mee, werkspullen had ik al mee, want was een dagje naar kantoor en dan weer naar haar huis. Daar samen eten en dan dochter op tijd naar bed en de kinderen ook. En ik ook want had eigenlijk even willen bijtrekken na een drukke dag op kantoor.

Het ochtendje kinderen naar school en opvang brengen, leek wel een ochtend uit een (kinder-)comedyshow. De baby trok het drinken van de grote zus omver. Hele vloer nat, mijn schone jeans zeiknat, schoenen doorweekt en baby blij...lekker glibberen in de zooi.

Had net zo goed doordacht,  alles voor mijzelf eerst gedaan, zodat ze niet op Oma hoefden te wachten. Nog maar een keer aankleden, ook de baby. De haren van dames ontwarren en borstelen en in een leuk modelletje kneden.

Nog even het laatste beetje van de ochtendfles en ja hoor...grote golven lekker over mijn shirt, de grond en dat geleuf je toch niet. We moesten over 5 minuten naar school! De boterham met jam valt altijd met de jam-kant op de grond natuurlijk.

Weer dweilen en super opletten dat niemand erin ging staan en natte sokken of kleding kreeg. De schooltas had ik al met overblijftrommel en fruit aan de voordeur gehangen. Niet vergeten! Jongste kreeg alles op de opvang, dus die hoefde niets mee.

Mam...de kinderwagen staat in de berging. Kan je 'm zo pakken. Sowieso even nadenken hoe ik de jongste goed vasthield de trap af. Want geen verantwoorde schoenen - zeiknat, maar birkenstocks, die ik eigenlijk altijd binnen draag. 

Enfin; kreeg de sleutel van de berging met geen mogelijkheid omgedraaid. De tussen al niet eens. De tijd tikte in mijn hoofd keihard door. Oudste moet op tijd op school zijn!

Dan maar sjouwen met dat kind. 8 kilo op je arm. Je heup. Op de ruime borstpartij. En het was zo lekker drukkend warm ook. 

Al half gesmolten kwamen we op tijd bij de basisschool van oudste aan. We mochten niet mee naar binnen wist ik - Coronamaatregelen - maar de juffen stonden bij de deur en mijn oudste stoere kleindochter wist de weg hoor. Dag lieverd, je moeder haalt je eind van de dag weer op! Dag Oma!

En nu, nog een keer kijkend door de zweetdruppels, naar de routebeschrijving (goh...een doorgaande lijn) liep ik compleet verkeerd. Een soort van kortsluiting in de hersens zo leek het. Baby werd steeds zwaarder en voelde als 80 kg. Het zweet gutste van mijn hoofd. Kwam ik wel op tijd, dit was een soort van herbeleving van een droom. De weg kwijtraken, niet meer kunnen denken waar je bent of heen moest. 

Vond onderweg een winkelwagentje en die heb ik gekaapt om haar verder in te vervoeren. Was gesloopt! Vroeg nog de weg aan iemand. Waar is kinderdagverblijf Huppeldepup. Oh daar...Was het Kinderdagverblijf Happeldepap! Blij dat ik haar niet daar zomaar dropte, maar goed keek hoe de naam was.

Was er wel eens langsgereden in de auto, samen met mijn dochter toen ze haar kind op haalde. Aan de weg, in een groot modern gebouw en om de hoek de ouderwets gezellig aandoende winkelstraat. Daar stond ik nu aan het begin van. En doooooooorrrrrr en jemig wat vond ik mijzelf een ontzettend dom vrouwtje. Die zich niet kan oriënteren. Niet weet wat het verschil tussen links- of rechtsaf is. Als een ouwe kip zonder kop maar wat rondloopt.



Maar gelukkig; ik vond het gebouw uiteindelijk, met kind in de keurig schone winkelwagen (van nette zwerver geweest denk ik aan de blikjes te zien die erin lagen) arriveerde ik op tijd. Nackered!

En dan de terugweg. In 10 minuten, terwijl heen drie kwartier dwalen en sjouwen.

Ik zag het einddoel al van verte liggen. Schaamde me kapot. Gewoon immer gerade aus!

Thuisgekomen, in het huis van mijn dochter maar direct verder met werken, maar eerst onder de douche; dat zou ik sowieso doen, maar nu was het heel hard nodig. Moest toch mijn inmiddels gedroogde met vlek andere shirt aan. Kop heerlijke koffie gemaakt in haar keuken en aan de slag. Verder met wat ik heel vroeg al had gestart. Mijn eerste mailtje ging rond 07.00 uur de deur uit. Nu bellen met clienten, afspraken maken en de tijd ging snel. Dochter was klaar met werken, wilde nog even sporten en zou daarna de kinderen ophalen en mij naar huis brengen. Toen was het echt wel ruim einde werkdag.

Maar zo fijn dat ik geen vrij hoef te nemen en toch mijn uren kan maken, mijn werk afkrijg en als belangrijkste mijn dochter uit de brand kan helpen. Hoe doet ze dat allemaal?? Mijn petje af voor moeders van jonge kinderen die werken. En helemaal als ze het alleen moeten doen.




donderdag 9 september 2021

Die zit erin!

Zo dan! Tevreden gevoel.

De dag, op advies van Marlou, begonnen met een ommetje. Daardoor had ik al direct een voldaan gevoel. En in de ochtend bedacht ik dat ik nu eindelijk wel eens kon proberen om dat grondanker van Brabantia de grond in te hengsten. Lengte 41,3 cm. Zover moest hij dus erin geslagen worden. Geen beton nodig. 

Op het plaatje leek het zo simpel. Hahah...moet je niet een grasveldje hebben waaronder allerlei boomwortels lopen en het keiharde kleigrond is. Niet een werkje wat je zo eventjes voor elkaar krijgt. Maar ik wilde het perse afgerond krijgen. Hoe hard ik ook moest slaan op dat kreng. Erin jij! Nu ben ik wel een beetje doof door het keiharde geluid van mijn hamer op een stuk hout en later rechtstreeks op het grondanker.




Een lamme arm en blaren op mijn hand later na flink denken aan een kl..tzak van een vent - dat hengst makkelijker - was het gelukt. Maar simpel is anders. Daarna moest ik de afgegraven graspol/turf weer draperen over het ingegraven grondanker zodat de dop net onder het maaiveld lag en het gras weer aan ging groeien.

En alles graag waterpas. 

Jemig de pemig zeg. Maar welk een voldoening dat het gelukt is. Zelf gedaan. Kennelijk zit er toch nog wel wat doorzettingsvermogen en kippenkracht in mij.




Hoera!

Beetje in de tuin gewerkt, Anemoon in de volle grond geplant, nergens geweest vandaag. Boek gelezen. Lekker onder de parasol.  Dat is ook al bijzonder. De rust nemen om te lezen. Me niet op laten jagen door zinloze verlangens.

Vooral kijken naar wat er allemaal wel is. 


woensdag 8 september 2021

Pluk 50 jaar

Las dat het boek Pluk van de Petteflet jubileert. Uitgekomen in 1971, dus dit jaar al 50 jaar oud. Mijn oudste kleindochter vindt het een leuk boek. Vooral de plaatjes. Die jongetjes met hun wilde haar. En Pluk zelf natuurlijk. Nog een boek van haar moeder geweest.

Heb ook twee kinderbordjes met een tekening van Pluk erop en ze was verrukt dat ze hem herkende. En ik dan ook. Zo kneuterig dat je als Oma allemaal van dat soort dingen in huis mag halen (ok...eigenlijk ook voor mijzelf; ik hou ervan!).

Zou wel een hele kamer vol met kinderboeken willen hebben, want het genot van lezen is zo heerlijk. En dat er wat te lezen is. Gelukkig is daar nog de bibliotheek.









dinsdag 7 september 2021

Gechipt

Kwam in de avond terug van een fijne afspraak bij vrienden en reisde met de streekbus. Daar stapte een stel jonge jongens uit, nogal uitgelaten en eentje dacht leuk te zijn en een klap op een opgeblazen volle zak chips te geven. De bus en passagiers die vlakbij de uitgang zaten, onder de stukjes chips. Had hij vast vaker gedaan, want hij had de chips eerst lekker klein geknepen.



Afbeelding van Daniel Reche via Pixabay 


En niet eens lekkere chips! Aso-gedrag. Had hem graag een draai om zijn oren gegeven, maar dat zal wel niet politiek-correct zijn. Buschauffeur zei ook al niks. 

Allemaal schijterds. Ik ook. Had ook geen zin, want hij was snel uitgestapt en deuren gingen al dicht. Lachen!!!




maandag 6 september 2021

Maximaal

Wat een mooie en spannende race op Zandvoort en dan ook nog ruim winst voor Max Verstappen. Vond het heel erg fijn om te bekijken. Met samengeknepen billen, want wat een parcours! Bochten en bochten.

En hij nam ook weer de leiding over in het klassement. Yeeeeah. Sta ik wel in mijn eentje voor de tv te juichen he...

Helaas geen kaarten voor in het eggie, maar nu zou ik dat ook niet willen. Met alle Corona-maatregelen en de illusie dat zoiets 'veilig' kan. Ben ook helemaal niet gewend meer aan grote mensenmassa's en normaal hou ik daar ook helemaal niet van. Plus dat het voor mij nogal vreemd is, dat dit wel kan en theater- en andere cultuurzaken (die je eigenlijk ook gewoon vanaf een CDtje kan genieten) niet.

Nu drukte te horen op de provinciale weg hier achter. Verkeer kan via die route vanuit Zandvoort afgevoerd worden. Ook helikopters te zien.

Dus veilig op tv bekeken. Oranje-feestje. Morgen weer terug in de realiteit van alledag hoor mensen. Nou ja, direct daarna eigenlijk, want voelde me opeens nogal Bor de Wolf. 

Terug naar het Enge Bos. 







zondag 5 september 2021

Oefenen

Leuk! Even een paar uurtjes oppassen op mijn kleindochters. Beide ouders moesten werken en hun diensten overlapten elkaar. Opvang is dicht in het weekend. Dus blij dat het zo opgelost kan worden. 

Uiteraard beide kleindochters voorbereiden op de F1. Jongste stond enthousiast op de tv te bonken. That's the spirit. En zo verkreeg Max Verstappen Pole Position. 

Andere kleindochter was druk bezig aan het lezen in het boek Alfabet van Charlotte Dematons en ontdekte steeds meer, maar vooral de letterdief zien op elke pagina vond ze enorm grappig. Ik oefende woorden met haar en zij genoot van de ontdekkingstocht. En daarna veel knippen. (Niet in het mooie boek hoor!) Blaadjes, papier, alles knippen. Zo blij dat ze snapte hoe het werkt zo'n mini-schaartje. En daarna vierkantjes tekenen. 

Afbeelding van wattblicker via Pixabay 



Ben er trots op dat er geen enkele keer getaald werd naar elektronisch vermaak. Geen tablet, geen tv, geen Netflix. Gewoon spelen, jezelf vermaken en natuurlijk even naar de speeltuin in de buurt. Helaas werd de grote gerenoveerd, dus daar konden we niet heen. Maar de kleine was ook al plezier genoeg.

Schoonzoon was op normale (lees te laat, maar daar had ik al rekening mee gehouden, dus geen probleem) tijd hier om ze te op te halen, want het weekend zijn ze bij hem. Gezellig en ik ben blij dat we normaal met elkaar omgaan. Zo enorm belangrijk voor de kinderen. 

En dan vanmiddag de F1 op Zandvoort; wat een bofkont dat ik zo'n leuk weekend mag hebben! En de zon schijnt - heerlijk buiten genieten van de weekendkrant met een vers kopje koffie en een geroosterde volkoren boterham met ei. Wat me even terug doet denken aan een lieve vriendin.

Heb het goed vandaag.



zaterdag 4 september 2021

F1 weekend

Ken niet veel vrouwen die van de F1 houden dus deel mijn liefde ervoor met vrijwel niemand van mijn eigen geslacht.

Of de liefde voor een mooie auto. En snelheid. Niet voor niets dat ik jarenlang naar het te leuke BBC programma Top Gear keek. Keek, want de nieuwe presentatoren boeien me niet. 

Had graag het een keertje live meegemaakt, maar niet nu we nog maar net bezig zijn om Corona in bedwang te houden. Zoveel mensen zo dicht op elkaar en dan is het inderdaad vreemd dat dit wel mag, maar een Festival niet. 

Meten met twee maten. Nu heeft de F1 natuurlijk een aantal vrij bemiddelde en hoog in de boom zittende maten. Dus die lobby lukte het wel om genoeg pressie uit te oefenen dat het wel mag.

Ben me van de prins geen kwaad bewust hoor.

Geniet van het feit dat ik ooit zelf op dit circuit reed. De bochten voelde, maar dan maar met veel minder km per uur dan Max doet. En naast een professionele coureur. Heerlijk dat geluid van piepende banden. 

Zal wel weer een afwijking zijn. Om het goed te maken; ik hou ook van naaien.






Nog een fan??




vrijdag 3 september 2021

Niets

Toen ik vanochtend na het douchen mijn kleren aantrok, bedacht ik dat ik deze zomer nog helemaal nul nieuwe kleren heb gekocht. Of schoenen.  Alleen wat ondergoed en 2 BH's. 


Afbeelding van Ranjat M via Pixabay 



Komt uiteraard ook omdat ik niemand zie, dus niemand hoeft zich te storen aan mijn vaste ritme van dan weer een blauw, dan weer een groen, dan weer eens dat zwarte, dan weer een rood en dan weer een wit of dan weer een felroze shirt, met een jeans of een blauwe broek. Weinig variatie opties, maar prima voor nu. In de herfst een sjaal erbij. Allemaal fijne wat duurdere kwaliteitsshirts, dus ik doe er lang mee en ze zitten heel prettig want geen kunststof erin en zeker geen stretch, want dat vind ik lelijk staan; je ziet iedere hobbel en bobbel. Ook geen beertjes op mijn shirt. Of rare puntzomen. 
Wel altijd oorbellen die erbij passen. Nooit ringen, kettingen of armbanden, zelfs horloge vind ik al vervelend zitten.

Heel vaak wel mijn winkelmandje geladen en dan toch maar niet. Want genoeg en is het echt nodig of is het gewoon voor de 'heb'. 

Weet nog hoe ik een beetje in shock was toen ik een zusje hielp met haar slaapkamer opnieuw inrichten en er een eindeloze reeks broeken, vesten, shirts, topjes etc uit haar kasten kwamen. Stapel na stapel na stapel. De shock kwam meer uit het feit dat ze van een laag inkomen moet leven en altijd geld te kort lijkt te hebben en dan toch haar koopgedrag niet had aangepast. En ook dat het misschien wel anders is als je een mooie en aantrekkelijke vrouw bent. Je het van je uiterlijk moet hebben en daar dus in investeert. 
Dat heb ik ook niet. En lief ben ik ook al niet.

Als ik straks weer meer naar kantoor moet, dan wil ik nog wel wat erbij kopen, want dan kan ik niet snel overdag buiten de was te drogen hangen en dezelfde dag weer droog. Heb al jarenlang geen droger meer.  Bespaart op energiekosten en inmiddels helemaal gewend aan drogen buiten of aan een rekje binnen. Gaat helemaal prima nu er al jarenlang ook geen inwonende kinderen zijn.
Maar zelfs dat mandje is nog niet besteld. Basiszaken dus, die goed te combineren zijn. Ik koop vrijwel nooit iets wat ik niet kan combineren met wat ik al heb. Dat scheelt miskopen. En goed opletten welke kleuren ik koop. Nooit bruin of dat soort tinten. Dat past niet bij mijn haar en huidskleur.

Wel grappig; nu het wat beter zou kunnen - af en toe wat nieuws kopen - is de behoefte er niet. Het scheelt wel enorm dat ik ook vrijwel niet in de stad kom. Dus ook niets zie. Dus impuls-aankopen zijn er daardoor ook niet. Nou ja...die waren er ook al nooit, want ik moet altijd eerst alles wikken en wegen en dan pas durf ik wat te kopen en dan is het vaak al weg. Of denk ik dat zoiets moois niet voor mij is.

En het scheelt dat het ook niet echt zomers is geweest. En oh ja, ik vond dat ik liever mijn dochter een zetje gaf bij/met haar verhuizing dan mijzelf in het nieuw te steken. 

Gaan jullie veel shoppen? Ieder seizoen nieuwe items?




donderdag 2 september 2021

Haal die Lous Haasdijk bril maar weer uit de la

Keek naar my guilty pleasure, Koffietijd, en zag daarin een styliste met een model bril die ik uit de jaren 70 begin jaren 80 herkende. Hier een foto van haar. Zo'n Lous Haasdijk model. Heeeeeel groot. Of eigenlijk als ik Jan Blaaser bekijk, meer zijn modelletje. Zoiets had mijn opa toen ook. 


Ondertussen haalde ik bij de H ema een Sigrid Kaag-Transparante leesbril. Kleurloos. Nieuw leiderschap!! Kan ik er weer tegenan. Maar is nogal een blote-billengezicht met een kleurloos model. 

Een beetje nikserig. Neutraal. Transparant. Misschien verf ik er nog wel stipjes op. Of hartjes. 









woensdag 1 september 2021

Wijs op woensdag

 A question to ask yourself each morning, Cellie, that really lights fires, gongs bells, and summons resources is "What little, mortal, baby steps can I take today that will demonstrate expectancy, prepare for my dream's manifestation, and above all, place me within reach of life's magic?" 


Please, Cellie, ask this question and then take those steps, and I promise you'll go down in history as a giant among your kind. 

It's never too late, 
  The Universe