Tegen de somberte

Op zaterdag als eerste de was in de machine gedaan. Knap ik (en mijn kleding) altijd van op. Een wasje doen en dan kan ik die was ook nog buiten ophangen.

Daarna douchen en aankleden. Ook altijd goed voor een betere stemming. Lekker; ik ruik naar Sinaasappel.

De Belastingaangifte afmaken en direct versturen maar. Erg laat, maar nog prima binnen de normen. Ja, jammer dat ik moet betalen, zo hoog is mijn inkomen niet, maar wees maar dankbaar dat je het hebt. In je reserveringspotje. Dus klaar. Geef de Keizer wat van de Keizer is. 

Afwas gedaan (geen kracht voor gisteren, maar wel netjes alles onder het aanrecht in de bak gedaan).

Stofzuigen.

Koffie!!

Daarna de was buiten ophangen. Niets bijzonders, allemaal nogal saai en alledaags. Moet de moed wel even uit mijn tenen oppompen, maar er zit nog moed en dat is al positief. 

Krantje lezen, buiten in de zon, met nog een kopje koffie. Zalig zeg! Dat ik de rust heb om dit te mogen doen. Blijf maar telkens in positieve bewoordingen tegen mijzelf lullen. Mijzelf schouderklopjes te geven. Iemand anders doet het niet namelijk. 

Bij stressvolle situaties of zaken die veel stress triggeren, trek ik me terug in mijn hol. In mijn toch al vrij kleine wereld. "Komt zij ook weer met haar werkstressgedoe of met haar familiegezeikverhalen. Zo niet interessant of echt wereldschokkend". En tsja...vind mij op die momenten ook gewoon niet zo'n leuk mens. 

Hou toch op. En ook de ervaring dat er dan ook nog mensen zijn die het er even inwrijven dat het rot is, maar ja, gelukkig maak jij niet mee wat IK heb meegemaakt, want dat is pas echt heul zwaar.

Weer geen lintje dit jaar voor een heeeeeel zwaar leven. 

Dus maar wel direct nu een afspraak boeken voor de kapper. Doe nou maar. Hup!!! Ook al een half jaar terug. Goed voor een beter gevoel. 

In de tuin de was van de droogmolen halen. En daarna de een tijdje terug gezaaide Lathyrus overplanten in een grote pot, waar ik gelukkig in het winkelcentrum van die kleikorrels voor de basis/bodem voor zag. Gaten in pot maken, Planten, water geven, bamboestaken erbij en lekker klimmen plantjes. 

Dat ik somberte ervaar, daar moet ik zelf weer uitkomen. Het helpt enorm dat de zon schijnt, gisteren en vandaag alweer. Gratis energie. Dus ren niet als een gek achter dat interessante leven aan. Maandag is er niemand in jouw spannende weekend geïnteresseerd. Alleen maar dat je er bent en dat zij gelukkig niet jouw plek hoeven invullen en jouw werk hoeven te doen. Fijn dat je er weer bent hoor, want die werkplek van jou daar...brrrrrr...zo niet fijn!

Van de week ook wat zaken van mijn laptop opgeschoond en daardoor wat inlogcodes her en der niet meer geldig. Dus ook nog daarmee klooien. En gewoon niet de moed en de zin gehad om wat te plaatsen. Wat heeft het voor zin?

Enorm lief en verrassend dat er zoveel mensen reageren. Kennelijk word ik toch gezien. Dank daarvoor. 

Oh...kijk eens aan; kan gewoon mijn chronische ziekte de schuld van alles geven!!! Wat een uitweg en uitkomst!

Bye Possums!

Las dat de acteur Barry Humphries is overleden. Beter bekend hier als een van zijn alter ego's Dame Edna. 

Keek altijd met veel genoegen naar haar shows op de BBC. Een Australische collega vertelde me dat Dame Edna een achter-oom van hem was. Moet ik ook weer aan hem denken.

Iemand ook fan (Madge, the badge!)?

Proppen

Veertig minuten vertraging had de Intercity terug naar huis. Na een lange drukke werkdag. Gelukkig bedacht ik een trein later te nemen omdat ik nog wat kadootjes wilde halen voor het Suikerfeest voor mijn kleinkinderen. Maar op het station aangekomen stond de trein die ik altijd neem aangekondigd met 25 minuten vertraging en die kon ik nog halen.

Onderweg stonden we een aantal keren stil. Rood sein, trein nog voor ons en op een gegeven moment ook de melding "persoon op de rails". Dus weer lang stil gestaan.

Minder fijn. Voor die persoon dan. Ik was toch al laat en had me erbij neergelegd. Kon moeilijk de trein gaan aanduwen. Al zat ik wel vrij achterin die lange trein.

Enfin; op mijn aankomststation megadruk. In de trein ook al veel koffers, maar dat is bijna altijd. Want de trein stopt bij de luchthaven. 

Maar man man man man...alsof heel Europa op reis was. Kriskros door elkaar heen. Kijkend op de borden en dan niet kijkend of er nog andere mensen lopen. Buiten idem. Wel altijd veel te zien. Was ik in een betere stemming had ik ervan genoten.

Oh ja...Mei-vakantie. Helemaal niet aan gedacht. Uberhaupt vakantie. 

Enfin; bij de bushalte ook al mega-druk. En de bus had ook al 10 minuten vertraging. En nog meer. De bus na die bus kwam er al aan. Ook propvol. En die domme toeristen met hun megagrote koffers en rugzakken maar dringen en voordringen. Ik had geen plek. Mocht met laptoptas, kadootjes-tas en zware schoudertas ergens aan een ding hangen. Nou nee. Daar pas ik toch echt voor. Voelde me bijna agressief worden door al dat gedrang.

Afbeelding van Engin Akyurt via Pixabay 

Weer meteen uitgestapt en goed plan, want direct daarna kwam de verlate bus die geheel leeg was. Kon zitten, iedereen kon zitten en zo was ik maar een uur later thuis dan 'normaal'. Valt nog mee, gezien alle vertragingen. 

Omdat ik me voorgenomen had de kadootjes in te pakken, had ik iets 'leuks' te doen. En dat gaf een beetje energie. En direct de werkspullen opgeruimd en zo blij dat ik mijzelf bijna naar huis toe heb geschopt, want ja hoor...alweer op het laatste van de dag of we nog even een lijstje konden doorwerken en nakijken. Zo geen zin in, om dan dus weer uitloop te hebben. Klaar mee. 

Dus blij dat ik daar niet intrapte, maar toch nog weer een half uur later dan de prikklok aan zou geven huiswaarts ging. Na een hele drukke dag. Weinig mensen op kantoor de komende tijd. Ziekte en vakantie. Lijstje komt maandag wel. 

Als het goed is komt straks mijn zoon me helpen met een uitgraafklus in de tuin. Altijd fijn. En zie ik mijn kleindochters ook nog even om Suikerfeest te vieren. Dat zijn al twee leuke dingen om naar uit te kijken.

En dat is meer dan nul. 

Oh ja, gisteren ook nog heel naar warm opeens. Terwijl ik in de ochtend echt mijn winterjas nog nodig had. Nu buiten een zonnetje, dus ik verkas zo maar eens naar buiten.

Jullie nog plannen of juist niet?

Leerzaam; how to get rich

Nieuwe serie op Netflix. 

Gaat er niet om Stinkend Rijk te worden, maar wat voor jou het gevoel van Rijk zijn is. Een rijk leven hebben. En rust in de financiële tent en weten waar je geld heen gaat en controle hebben en houden.

Gewoon ook leuk om je bij te verbazen. Hoe sommigen geld zien, geld laten rollen of geld hun relatie laten verpesten.

Altijd een onderwerp wat mijn interesse heeft. Hoe komen mensen tot hun financiële besluiten? Hoe kan het dat sommigen niets weten van wat er op de bank staat of wat er nog aan rekeningen komt. Schulden hebben, maar toch echt die sneakers nodig hebben en kopen. In de sale. Had ik echt nog niet die kleur. Heel hard nodig en toch zo hard gewerkt deze week? Dus het mag wel. Of opbergruimte huren voor alle overbodige zaken en daar elke maand flink voor betalen. 

Waar komt dit verstoppertje spelen vandaan? Geldpsychologie dus. Ik vind dit zeer interessante materie. 

Piekerprinses

Mijn innerlijke Piekerprinses werd midden in de nacht toch weer wakker. Even mijzelf toegesproken dat mijn piekeren over werk-gerelateerde zaken NUL effect heeft. Men bedacht dat iets direct ingevoerd moeten worden in het systeem, ook al blijkt achteraf dat ze bij een ander loket thuishoren, of niet echt behoefte hebben aan een advies of afspraak.

Dat is mij niet gelukt om alles in te voeren, teveel, ondanks de hulp van een collega  en ik vond het wel prima zo. Ben op tijd naar huis gegaan (dat klopt ook niet, een half uur later dan normaal zou zijn) en ik moet mijn handen vastbinden dat ik toch niet even dit weekend die achterstand inhaal en dan maandag sticker van de juf krijg. Nee, nee, nee.

Heb al gezegd dat invoeren niet appeltje eitje is en tralala, zo klaar. Maakte niets uit; nu invoeren graag. Alles.

Snollebollekesmanagement. We gaan naar links...oh nee....nu gaan we naar rechts. (En we komen uiteindelijk niet van de plaats af). Nog steeds mensen ziek, nu langdurig zo het lijkt en dus voor mij geen zicht op extra ondersteuning. 

Dus bedacht dat ik mijn vrije weekend echt als oplaadweekend mag, nee MOET gebruiken. Ga eens die dag anders beginnen dan normaal. Niet te lang in je veilige bed blijven hangen, maar op tijd eruit en genieten van wat er allemaal kan op zo'n vrije dag. Hahah...Hoe dan? Geen idee, maar vond het wel inspirerend. Goed om mijzelf een beetje te prikkelen. 

Eerst de was in de machine (dat is normaal) en daarna fiets pakken en naar het grote winkelcentrum en toch maar wel dat online gekochte shirt terugbrengen. Want ik hou niet van kunststof en van stretch. Stond misschien wel leuk, maar ik weet hoe onprettig dit materiaal in warmere tijden zit. Dus doe maar niet. Dan ga ik het toch niet echt met plezier dragen. Of zweet teveel erin. Terugbrengen! Hup! Doen! 

En wilde ook eerst even langs de telefoonreparatiewinkel, want ook mijn batterij van mijn telefoon liep sneller leeg dan normaal. Met de fiets kan ik die bij die winkel in de buurt zetten, geen grote drukte nog zo vroeg en ik nam me ook voor  om tijdens het wachten op de reparatie ergens een kopje koffie te gaan drinken. In plaats van thuis.

Nou...wat een hoop ANDERS!!! (Niet de trein naar Parijs genomen of met een lekkere vent de hort op)

Telefoonwinkel was nog dicht, was er toch echt ruim na de openingstijd, maar denk dat de eigenaar nog geen zin had. Dus eerst maar shirt terugbrengen en dan gaan we gewoon lekker NU die koffie drinken. 

Daarna (jammer dat mijn app niet werkte, dus geen korting, maar ja...wie het breed heeft laat het breed hangen) een mascara in de aanbieding gekocht (voor de armere tijden haha!, maar ook gewoon omdat naast lippenstift dit iets is wat ik graag gebruik, maar dan wel van een fijn merk, waar ik geen klonters van in mijn wimpers van overhoud) en kreeg nog wat lekkere samples mee. Altijd fijn. Voel ik toch weer een beetje gezien (nee joh....potentiele klant die lekker geld uitgeeft!). En wat ruiken die papieren in dat tasje heeeerlijk. 

Liep de andere kant op van ons winkelcentrum, dus niet de kortste weg terug, maar even bij een winkel gekeken wat er hing. Want had het inmiddels al behoorlijk warm met winterjas en dunne trui gekregen. Zin in lente-spul. Vooral toen de zon begon te schijnen. Zin in verandering.

Even out of the box denken toen ik ergens leuke linnen shirts zag. Op een afdeling waar ik niet hoor te shoppen. Maar daar heb ik niets mee. Waren mooi Genderneutraal. Gaat om het materiaal en kleur. Want draag de hele winter al lange vesten. Dat kleed mooi af, maar wat dan in de lente en zomer. Te dikke lagen dan kook ik over, maar een mooi silhouet, daar houd ik wel van. Dus al in mijn hoofd bedacht hoe ik dat dan zou willen creëren. Zonder vest, maar wel dat extra laagje. Wat alsnog in een tropische zomer uitgaat. 

En kocht een vers gebakken Turkse Pide met heerlijke vulling met spinazie en peper voor de lunch (nog warm mevrouw!) en liep terug naar de telefoonwinkel. De eigenaar gaf me aan dat de batterij nog niet aan zijn einde was en ik nog geen nieuwe nodig had.

Nou ja...dat is fijn. En helemaal prettig dat hij  iemand is die niet even makkelijk geld wil verdienen. 

Thuisgekomen was de was klaar en kon ik die heerlijk buiten ophangen. Heel stom, maar van de was buiten ophangen word ik ook altijd blij. Wapper maar lekker droog, dan kan alles straks weer in de kast.

Krant een stukje gelezen, buiten op mijn terras, met nog een kopje thuiskoffie erbij. En die Pide. Heerlijk.

In een tuin wat verderop is men een oude appelboom aan het snoeien. Nu. Dat is helemaal niet de tijd. Want alle bloesems zitten er nu aan en hoppa...zaag zaag zaag  en weg is alles. Misschien zagen ze die hele boom wel om. 

Wat ik ook wel snap, want die boom is veel te groot voor een rijtjeswoning-tuin. Jaren laten groeien en groeien, zonder te snoeien en dan is hij opeens veel te groot en vooral hoog. 

Maar wel zonde van die boom. Hoop niet dat er zo'n tegeltuin komt met 1 pot met uhm...iets groens en dan een grote grijze lounge-set. Maar ja, het is dan wel niet mijn smaak; kennelijk vinden heel veel mensen dit wel mooi en fijn (weinig onderhoud).

De was weer van de droogmolen kunnen halen. En meteen opgeruimd. Altijd fijn dat doorpakken, want manden vol wasgoed dat heb ik al jaren niet meer (voorheen wel hoor). Alleen nu nog een stapeltje te strijken slopen. 

Beetje ingekakt en als de zon uit de tuin is, dan voelt het kil. Maar al met al wel een tevreden gevoel over vandaag. Wat minder opgejaagd in ieder geval. Of eigenlijk ik liet me niet opjagen.

Nu is het buiten weer grijs en kil. Moet ik echt even de oplaad-energie uit mijn tenen halen. 

Auto-autistisch?

Als ik in de trein langs de snelweg rijd, dan kijk ik naar de auto's (soms stilstaand in de file) en zeg in mijn hoofd wat het er voor eentje is. Aha, Volkswagen, (Up, Polo, Golf) Audi, Peugeot, Toyota, Tesla, Ford...nog net niet welk model (ok..vaak wel). 

Nu veel auto's elektrisch zijn, hoor ik niet meer aan het motorgeluid als ik fiets of loop wat voor soort auto het is, maar dat kon ik voorheen ook. (Buiten dan, niet in de trein he..).

Ok. Officieel raar. 

Slapen

Verder gelezen in het boek De Fontein. Pittige kost. Inzien dat ik door mijn keuzes en mijn gedrag een bepaald soort leven heb. Waar ik kennelijk niet helemaal tevreden over ben, dus hoe kan ik dat anders doen. Of de ontevredenheid loslaten of wat zaken anders gaan aanpakken.

Fontein, Pyramide (van Maslov) Hoeden van, welke systeem je ook kiest om inzichten te krijgen. Het brengt mij in ieder geval altijd weer eens stapje verder. Of juist drie terug. Om daarna er weer twee verder te komen. Niet alle wegen gaan stijl omhoog en vooruit tenslotte.

Vind mijzelf nogal bozig, ontevreden, misschien ook wel bang en daardoor nogal alleen. Want zeg nou zelf; denk dat ik geen prettig gezelschap ben, anders had ik wel een vollere agenda. En als ik dat uitstraal, dat zure, dan trek ik datzelfde ook aan. (Zegt de amateur-therapeut in mij). En ik wil juist meer liefde en tevredenheid. Dus blijven werken daaraan. 

Ook leren duidelijker te zijn in wat ik wil. Niet maar 'afwachten'. Of hopen dat  men 'dat wel snapt toch?'

Sowieso snappen maar weinig mensen mij. Denk ik (of dat juist is, is een andere vraag). 

Moest even in aktie komen in plaats van wegdromen van de realiteit. Dus de trap stofzuigen, wat kleding na 10 jaar bewaren toch maar in de textielzak doen. Opruimen en ruimte maken en schoonmaken. Niet vasthouden aan dingen die je niet meer tot nut zijn. Maar misschien wel nu voor een ander. Dus weggeven. 

De afgelopen dag waren niet echt stressloos. Voornamelijk door mijn eigen gedachten over de situatie met mijn moeder en gewoon geen energie hebben om even (wat nooit 'even' is) langs te gaan en zelf dingen te constateren of uit te zoeken en dan ook weer waarom ik me daar zo druk om maak - is dit alleen mijn verantwoording?  en is het ook niet de consequentie van mijn moeders gedrag van nooit eens zich duidelijk uitspreken wat ze wil, met het risico van een meningsverschil. 

Plus de drukte op mijn werk. Log ik net even in, om te kijken wat er morgen op het programma staat, zie ik alweer een aantal zaken die nog zijn blijven liggen bla bla bla en had ik beter gewoon blijven werken zo lijkt het wel, niet die extra dag vrij nemen, maar ik moest echt opladen. Zo moe en futloos. Nog steeds. Veel zieken op het werk en juist de mensen die mij zouden kunnen ondersteunen. Kijk nu al uit naar het weekend!

Honderd jaar slapen lijkt me heerlijk.

Verder alle geneuzel uit mijn hoofd verdwenen na het zien van een nieuw programma op NPO1 van Paul de Leeuw: Niet klein te krijgen. Over de impact van kanker op kinderen en hun omgeving. 

Lekker loskomen

 Wellmania.

Australisch. Ook het gevoel voor humor. Ik heb een paar keer keihard moeten lachen om vooral de domme acties van de hoofdpersoon. Keihard lachen is altijd goed. Helend! 

Nu heb ik wel een soft spot voor veel uit Australie. Dit is een aanrader:

In de middag begon het te regenen en het voelde ook al killer zonder de zon. Geen lekkere werk-in-de-tuindag. Boek op de bank en o.a. deze serie kijken. 

Ook fijn. Grappige foto van zoonlief en zijn vriendin over onderhandelen over een aankoop voor in de toekomst. 

Snoeien en knoeien

13.26 uur, Even een piepje zon in de achtertuin. 1 minuut of zo. Ondertussen had ik in de voortuin de hedera al flink gesnoeid. Kan heel prima. Groeit toch tegen de klippen op. Hij groeide de Japanse Sierkers in en was iets te wild geworden. Lange takken hingen uit de boom op zoek naar een houvast. 

Knip, knip, knip. Zo komt de ochtend wel om.  En groenbak weer vol.

Moest even keihard lachen om het algoritme van Instagram. Klikte op een voorbeeld van hoe je knoflook in je tuin kan zetten en hoppaaaaaaaaaaa...kreeg wel 3 voorbeelden van andere site. Eentje gezien en dan snap je het wel. Daarna een voorbeeld hoe je mallware kan verwijderen en ja hoor...in het Frans ook nog hoe ik mallware kan verwijderen. 

Alice in Wonderland! Je blijft maar kijken, want goh...precies wat ik leuk vind. Dieper en dieper val je in het hol van het algoritme. Opletten dus.

Achtertuin weer verder in gewerkt, maar niet echt zo lekker als gisteren, toen de zon dus volop scheen.  Pas rond 17.30 uur kwam er een zonnetje door. Dus toen maar een rondje fietsen. Zonnebril op en even weg. Fietsen dus altijd fijn. 

Liefste

Werd wakker, vanzelf zonder wekker, maar op de werktijd. Mocht nog even doezelen en daarna lekker uit bed. Douchen en aankleden. En dan vooral NIET direct nuttige dingen gaan doen die MOETEN (boodschappen), maar ga nou eens doen wat je het liefste zou willen doen, als je druk bent op je werk.

(OK, vooruit, eerst nog even de slaapkamers van de eerste verdieping gestofzuigd).

In de zon op een terras lekker lezen. (Nou ja...met iemand op een terras, gezellig praten eigenlijk) met een kop koffie erbij en verder geen druk van moeten.

Dan is het toch wel heel heerlijk dat toevallig direct al vroeg in de ochtend de zon scheen, weinig wind en het dus zeer aangenaam was in mijn tuin. Op mijn terras met maar 1 stoel :) Zo gastvrij ook en uitnodigend. 

En prettig dat de ochtendkrant alweer zo keurig op tijd bezorgd was. Kom de bezorger elke ochtend, als ik naar de bushalte fiets, tegen zijn ronde in de wijk rijdend. Alleen op zaterdagen komt hij bij mij de krant in de bus gooien. 

En zo lekker dik ook deze keer die krant!

Koffie gemaakt, krantje erbij, zonne-leesbril, zonnebrand en ga nou maar eens rustig genieten in plaats van allerlei Paasdingen in huis te halen waar toch niemand van eet, behalve ikzelf. De leegte vullen met consumeren. Het zit ook helemaal niet in dat eten, honderd paaseieren maken geen Pasen (al doet de Appie zijn best ons dat te laten geloven). 

De achtertuin ingedoken. Stukje voor stukje (echt centimeter werk) onkruid verwijderd. Bijna Zen zou je ervan worden. Ik weet dat het Zevenblad wel weer terug zal komen. Dat is hier al sinds de Romeinen dit als salade hebben geïntroduceerd, dus een vrouwtje uit de Randstad zal 't niet kunnen decimeren. Maar wel een beetje onder controle houden en accepteren dat het er is. Soit.

Mijn gehoorapparaten blijven echt uit. Iemand in de buurt is echt al uuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuren met een hogedrukspuit zijn straatje aan het schoonmaken. En daarna van een vriend. Luie hond natuurlijk, want je kan dat ook met een sopje een een borstel doen. Maar mannen willen indrukwekkende apparaten. Die broembroembroem doen. Kutgeluid.

En dan ook nog het doffe gehamer van het inkloppen van een nieuw straatje. Ook weer de tijd van het jaar om dat te doen. Iemand in de buurt die de hegjes eruit gooide en lekker alles zwart. Hek, tegels alles. 

Al hoorde ik dat geluid eigenlijk al een paar weken. Iemand had een aantal pallets van die (wat ik noem)  grafzerkstenen gekocht. Dat stond er eerst een aantal weken 3 parkeerplekken bezet houdend en daarna werden er straatjes gelegd. Stenen over en die werden ook weer door buurtgenoten opgehaald en ook daar worden nieuwe straatjes gelegd. 

Eind van de middag toch maar even wat boodschappen gehaald. En 2 bosjes gele tulpen; zo mooi voor deze Paasdagen. En een stukje wezen fietsen op een moment dat heel Nederland aan tafel gaat zitten; gewoon omdat het kan en het ontzettend heerlijk weer was nog. Wind in de haren en me vrij voelen. Een beetje vrij dan. 

Even een anders begin deze Paas-ochtend. Geen zon, bewolkt. Toch maar een Paas-ontbijtje voor 1 gemaakt. Naar de BBC gekeken voor de Paasdienst (meer voor de mooie koormuziek), maar ook de gezangen die zo bekend in de oren klinken. En me dan ook afvragen hoe goed mens ik ben. In het licht van Pasen.

Ben een ontzettende saaie muts geworden. Nul opwindends (behalve de kookwekker misschien). Eentje die blij wordt van het zien van lieveheersbeestjes in haar tuin. Van opkomende Irissen. Van het snoeien van struiken om straks weer te kunnen bloeien. 

Vrouwtje Pollewop.

Omelet

Aangezien ik halverwege Lewis in slaap viel, keek ik het vrijdagavond nog maar een keertje vanaf het punt dat ik kennelijk weg doezelde. En daarna de serie Stonehouse, de eerste aflevering. Kon ik nog net gratis kijken op NPOStart.

Alweer een latertje met thuiskomen op de vrijdag van het werk. Superdruk en werkelijk, ik moet er gewoon geld op zetten, 5 minuten voor einde werkdag nog een belletje van iemand die uit huis gezet dreigde te worden. Drukke trein en bus. Oh ja, Pasen staat voor de deur. Heel Nederland leek ergens heen te gaan.

Baal van mijn niet plannen kunnen maken of gemaakt hebben wegens geen fut. Pasen is een groot geklutst ei. Alles wat daarna komt kan ook zo in een boerenomelet trouwens. Zonder zout of pit.

Begon de dag met de bus die gewoon de halte voorbij reed, daarna dacht ik nog net op tijd voor de trein te zijn, maar ook al drukte ik op het knopje voor de deur, er gebeurde niets deursgewijs en de trein reed zonder mij richting werkstad. Dus maar weer omrijden. Dus een half uur later dan de planning op mijn werk. Baalde nog dat ik al zo vroeg uit bed was en dan zo laat op mijn werk. 

Druk en druk en druk. Zieken en veel mensen die vrij hadden. En dan terug weer zo'n lange OV-sessie. Had dus thuisgekomen nergens meer puf voor. Niet eens voor koken. 

Lekker interneten

 Fijn voor Thea die nieuwe media!

Hoe is dat voor jullie?

Zoek de zon op.

Eerst de administratie nagekeken en gedaan. Alles is afgeschreven en betaald. En daarna de declaratie voor mijn werk van de afgelopen maand uitgewerkt. Altijd een relatief hoog bedrag want dure OV abonnementen. Blij dat ik die volledig vergoed krijg.

En toen scheen de zon zo heerlijk dat ik buiten mijn koffie dronk. En meteen al weer werk zag; dat heb je nou eenmaal met een tuin met planten en niet alleen maar tegels. Klimrozen nog net op het nippertje gesnoeid (zou eigenlijk in maart moeten, maar zo nat en grauw toen; kon me er niet toe zetten). Gekeken naar wat er aan het opkomen is. Mijn tuin lijkt bijna overwoekert door zevenblad en de Gevlekte Dovenetel. Gelukkig niet helemaal, maar dat groeit altijd zo hard als eerste. 

Al een paar jaar heb ik een rododendron. Met beestjes, want die vreten de bladeren eraf en ook de knoppen tasten ze aan. Kortgeknipt. Jaar erop vraten ze weer. Weer kortknipt en alle knoppen in de vuilnisbak, want daarin zitten ook de larven van die beestjes. Tsja...Na een aantal jaar moet ik de conclusie trekken dat ik 'm niet ga redden. Hij wordt er niet mooier of gezonder op. Helaas zit de groenbak al propvol, dus dat doen we dan het weekend wel. Een nieuwe kopen daar wacht ik maar een jaartje mee. Hetzelfde met leliebollen. Komen altijd van die Leliehaantjes in. Dag Lelies. Niet meer doen dus. 

Nog even op de fiets aan het einde van de middag een stuk verderop wat boodschappen gehaald. Gewoon omdat het kon. Alleen een t-shirt met korte mouwen onder de winterjas en in de zon was zelfs dat nog te warm. 

Kan echt niet!

 

Was laat thuis door een evenement van mijn werk. Met collega's heen mee kunnen rijden en dat was gezellig en dan merk ik dat ik best wel goed de weg kan vinden her en der. 

Terug gaven collega's nog aan dat ze me wel bij het station wilden afzetten, maar waar we moesten zijn was aan de rand van de stad, vlakbij uitvalswegen naar de snelwegen en ik had al uitgezocht dat er vlakbij OV was, dus de bus gepakt en was binnen no time op het station. Goede aansluiting, wat in de ochtend, door de chaos van het spoorongeluk op mijn route geheel anders is. Moest omrijden, geen rechtstreekse treinen vanaf mijn station, maar weet inmiddels een beetje welke opties er zijn, dus via Amsterdam en een lekker kopje koffie naar mijn werk. Later dan normaal, maar ja; overmacht. En dat blijft nog wel tot 11 april las ik. 

Ga op tijd naar bed; want moe van alle indrukken en ontmoetingen. 

Wat zou er over 50 jaar echt niet meer kunnen?

Cracker

Het nieuwe normaal. Lekker, op de speaker, bellen met je mobiel, bij voorkeur lopend in de stad of in een drukke trein of bus, zodat iedereen lekker kan meegenieten.

En dan houden ze hun mobiel vast alsof ze een cracker vasthouden...heeft u beeld? Hebben ze oortjes in dan alleen last van de spreker. Maar al te vaak gewoon lekker hardop, op de speaker. Kan iedereen meegenieten.

Vergeten mijn wekker te zetten. Niks voor mij, maar snap het wel gezien alle gezeik van voorgaande dagen. 

Werd vanzelf wakker en dacht nog dat het steeds vroeger licht werd. Luisterde nog even een podcast. Keek weer op mijn mobiel en pas toen zag ik dat het de tijd was om al op mijn fiets te zitten op weg naar de bushalte. 

Dus toen maar gekeken of ik de volgende trein kon halen en hoe laat/vroeg ik op mijn werk zou zijn. Nog steeds op tijd, velen komen rond die tijd binnenrollen, dus waarom zou ik me dan schuldig voelen als ik dat ook een keer doe. Hou toch op! Alles ligt klaar, dus douchen, aankleden, make-up op, iets eten en wegwezen. 

En alles liep redelijk soepel. Bus was wel te laat, maar uiteindelijk mijn trein gehaald, met nog 1 minuut op de teller. Kon zelfs nog zitten, dus mag geheel niet klagen.

Behalve over die bellers dan.

Zon, lenteweer

Zondag, hoe passend voor deze naamdag, was het zonnig. Eerst keek ik de F1, die zinderend spannend was en al om 07.00 uur begon. Vanuit Australië, waar het daar uiteraard al middag was. Spannend wat een aantal keren werd de race stilgelegd en moest men weer opnieuw de concentratie vinden. En de voorsprong terugwinnen. Buiten was het nog niet zonnig, maar wel droog en dat maakt al een verschil.

Verstappen won deze race. Goed voor de punten. En toen was de dag nog maar net begonnen. Boodschappen gedaan, daar vond ik het zaterdag te rot weer voor en ik had toch nog genoeg in huis. Daarna nog steeds lekker vroeg, voor een zondag. 

Tijdje met wat broers gepraat. De ene is heel redelijk, broer A. en we kunnen goed met elkaar door 1 deur en de ander doet of hij heel redelijk is, maar wat hij in gedachten heeft voor hoe mijn moeder met haar centjes moet omgaan, terwijl ze zeker niet dement is of koekoek, lijkt op bewindvoering.

Smoeders zou dan aan hem moeten aangeven dat ze geld blieft. Hij gaat dat dan wel pinnen en dan moet ze ook alle bonnetjes van de aankopen in een potje doen. Voor elke maand had hij al een potje bedacht. Kan hij achteraf uitrekenen of het klopt. Dus die gigolo die mijn moeder iedere 2 weken cash betaalt, moet nu ook een bonnetje achterlaten.

Ik vertelde hem dat ik dit zeer betuttelend vind. En dat hij dat niet zo maar eventjes op zijn manier kan gaan regelen. Zeker omdat ze nog helder van geest is. Alleen is haar korte termijn geheugen ruk. Maar waar mijn moeder haar geld aan wil uitgeven moet ze zelf weten. Alle vaste lasten worden automatisch afgeschreven, dat loopt prima.  Ook pinnen doet mijn niet-steelzus voor haar. Gewoon op haar verzoek. 

Vond ze niet zo'n succes, had ze tegen hem gezegd. Die zus praat tegen haar alsof ze een klein kind is. 

(Zucht!).

Grappig toch...daar is nooit iemand anders bij als mijn moeder dat zegt en mijn moeder is een ster om mensen naar de mond te praten, vooral mensen waar ze bang voor is. Goed voor de lieve vrede. En ze houdt niet van ruzie. Dus je zegt nooit, nooit echt nooit wat je echt denkt of voelt. Wat een leven!

Dus hoe weet ik nou of wat broer B zegt ook echt klopt. Of dat het niet zijn idee van de waarheid is. En het hem wel goed uitkomt.

Ik zag 'm al aankomen omdat mijn moeder,  toen ik voorstelde om een beter energiecontract te regelen en al wat beters had gevonden,  aangaf dat ik maar met hem contact moest opnemen. Hoezo? Ik regel toch je administratie? Maar geen zin in discussies met haar op dat moment. Kwam me allemaal al mijn neus uit. Was er al zo klaar mee. 

Daarvoor was er maaaaaaaaaaanden nul contact met broer B en smoeders. Alleen op feestdagen kwamen hij en zijn vrouw, het ijskonijn, een uurtje op de koffie. 

En dan nu dit?

Er is niets te erven trouwens. Dankzij de opeethypotheek eet de bank haar vermogen uit de stenen op. Heeft broer B ook geregeld. Terwijl alle andere broers en zussen denken dat er een dikke vette pot met geld loskomt als dat huis verkocht wordt want enorme overwaarde.

Nope. 

Daarna ben ik maar even flink in de tuin gaan werken. Had nood aan ENORM snoeien of een heel bos omhakken en gewoon lekker buiten zijn. Eerst nog de krant buiten gelezen, maar het waaide net te hard om leuk te zijn en daarna snoei, voei...

Stukje gefietst, ook heel plezant. Dat het kan, dat het zo heerlijk heldere lucht was buiten en zo blauw en dat de maan ook al zo duidelijk aan de hemel stond. Mooi! En dat ik een zonnebril op moest. Fijn!

Heb broer A voorgesteld om eea in de groep te gooien als hij in Nederland is binnenkort, zodat iedereen tegelijkertijd alles kan horen inclusief smoeders. Of steelzus daar dan ook bij wil zijn? Ze heeft mij geblockt en broer A idem. En met zuslief kan ze ook al niet door een deur. 

Wat een soap toch. En ben ik wel zo lekker bezig? 

Regen, druilweer.

Het weer deze zaterdag hier is in de voorspelling de hele dag regen. Dus moet ik een andere invulling van de zaterdag geven dan er op uit gaan, boodschappen halen en een beetje in de tuin rondscharrelen. Had ik ondertussen ook een postorderbruidegom kunnen regelen natuurlijk:

De witte was had ik al gedaan en opgehangen.

Toen ik op zolder voor die was bezig was ook maar even door mijn rek, "goh, zo leuk, zou ik dat ooit nog weer gaan passen" gestruind en is het nog wel zo leuk na 11 jaar? Naast de illusie dat dit mij aanmoedigt om af te vallen. Kan ik een ander er blij mee maken? Is dat niet beter?

Ook grote opruiming gehouden daar dus. Niet heel lang hoor, maar even in 10 minuten een ja/nee spelletje met mezelf gespeeld. Er hingen ook nog broeken van zoon/dochter. Die konden direct weg. Echt niet dat ze na jaren nog dat spul wilden dragen/hebben.

En dan zijn er nog kasten met hun kleding; dus daar mogen ze ook dit jaar eens doorheen gaan. 

Sopje gemaakt in de keuken. Ruikt al positief, dat sopje. Alle keukenkastje en de achterwand lekker schoongeboend. Het rekje met alle brabantia spullen afgesopt. Ook alle spulletjes die daaraan hangen.  Alles blinkt me weer tegemoet, met de wilde frisheid van limoenen bovendien.

En dan ook maar meteen nog de vloer gedweild; als je dan toch bezig bent en het miezert/regent buiten. Lekker bezig zijn met zichtbaar resultaat. Tot het weer vies is geworden natuurlijk. 

Alweer gelazer in familie-land. Nu is een broer met moeder naar een notaris geweest, maar delen wat zij daar heeft gedaan aan de andere broers en zussen; ho maar. En als ik het mijn moeder vraag dan weet ze het niet; de papieren liggen boven hoor kind; daar staat alles in. Wat ze precies heeft getekend en waarvoor? Ze weet het niet. Scandinavische broer belde haar en toen kon ze niets meer vinden. Heb die andere broer uiteraard gebeld, maar voicemail.

Ik zie dit omdat ik gemachtigde voor haar rekeningen ben en er iets is betaald voor een notaris. Denkt die broer dat ik achterlijk ben? En bovendien ook een andere notaris dan de familie-notaris. Waar mijn moeder na het overlijden van mijn vader heeft laten vastleggen wie testamentair-executeur is (en dat aan ons allemaal heeft laten weten toen) als zij komt te overlijden. De mail hiervan vond ik terug en toen deelde zij dat met alle belanghebbenden. Zo hoort het. Transparantie. 

Nu maar even wat leuks. Op kantoortijd opgestaan, douchen en aankleden om op tijd klaar te zitten voor de F1 van Australie. 

De race is ondertussen al tweemaal stilgelegd, maar wat adrealine nodig om even los te komen van alle gezeik van hierboven. 

Nog steeds niet teruggebeld. 

Wij hebben een lange opvoeding gehad in dingen geheim houden en vooral niet samen een front vormen onderling. Verdeel en heers. En flink wat emotionele chantage bovendien. Werkt geheid! Plus dat mijn moeder meer dan 50 jaar in zo'n huwelijksregime heeft doorgebracht. Zeg gewoon maar "is goed hoor" dan blijft het rustig. Overleef je weer.

Nu verder genieten van de F1!

Wat gaan jullie doen vandaag?