Smoking!

Dochter komt me ophalen voor het feestje van haar nichtje en mijn jongste kleinkind. Ze appte dat de hele stad al op slot zit vanwege de Marathon en moest in de ochtend haar oudste dochter ergens brengen. Aan de andere kant van de stad. Lekkerrr.

Mijn rookalarm werkt uitstekend. Een boterham bleef haken in mijn broodrooster en dat gaf rookontwikkeling. Ik met mijn duffe hoofd had dat dus pas later door dan het alarm. Ging keihard af (gelukkig) Zeer goed te horen ook zonder gehoorapparaat in de oren. Nu de ramen en deuren overal open om door te waaien en die lucht (en rook) uit mijn huis te verdrijven. 

En hoe dat kreng weer uit te krijgen? Hangt hoog aan het plafond. 

Gelukt, met een stok (bezemsteel) en in het midden indrukken is uit.

Weten we dat ook weer.

Een aantal jaren terug kwamen ze die dingen op elke verdieping ophangen van de Woningbouwvereniging. Is verplicht. Batterij zou een levensduur van 10 jaar hebben. 

Had ze net daarvoor zelf aangeschaft toen mijn zoon via zijn werk al diverse brand-oefeningen deed en realiseerde hoe snel je huis vol met rook staat. Doe nou maar Mam..En dus deed ik het. 

Dit was de eerste keer dat ze afgingen. 

Zoonlief belde nog heel vroeg dat hij me nu ook kon ophalen, maar dan moet ik me als een gek haasten en daar had ik gewoon geen zin in. En Nee (dank je) is ook een antwoord heb ik moet leren (al ben ik een trage leerling). 

Wacht liever even op de afgesproken tijd (en ook die kan variëren door verkeersopstoppingen) op mijn dochter. Hoef ook niet als de allereerste er te zijn. En wilde nog wat dingen thuis doen en me rustig om kleden en wat make-up erop voor het feestje. Hun feestje, dus heerlijk als gast er zijn. Niet nog lopen regelen en redderen. En me daardoor nodig voelen. Ik ben de oma en dat is voldoende. 

Wat me opvalt is dat ik wat rustiger in mijn hoofd ben qua financiële zaken (en gewoon alle zaken) rondom mijn moeder. Mijn broer heeft nu ook aan de andere bank zelf doorgegeven (de andere rekening courant regelde ik) dat hij Bewindvoerder is en ik zie die rekening dan ook niet meer terug op mijn app. Beter! Ignorance is bliss.

Ergens las ik ook dat mijn moeder nu oogst wat ze zaaide. Door nooit duidelijk te zijn over wat ze echt wil (zonder iemand voor het hoofd te stoten, behalve dan zichzelf). Dan is dit de consequentie. En wie weet is ze met haar demente hoofd wel helemaal happy met de situatie en blij dat haar zoon zo goed voor haar zorgt. 

Zompige zaterdag

Moe, kwam gewoon mijn bed niet uit. Was al een paar keer wakker geworden, midden in de nacht en probeerde toch weer door te slapen. En weer wakker. 

Wakker met regen op mijn raam en nog helemaal donker. Op werkweekdagen stond ik al bij de bushalte te wachten, dus nog maar een keertje omdraaien. Mag. Hoef voor niemand persé er al om 07.30 uur uit te gaan. 

En dan heeeul laat. Als eerste bed afgehaald, in de wasmachine voor de witte was en dan later op de dag mijn herfstdekbed maar uit de kast halen, want nodig. 

Ook mijzelf lekker gewassen onder de douche. Het symbool voor wakker zijn. En worden. Alles in de badkamer weer droog gemaakt, raampje open en nog steeds regen in de lucht. 

Koffie met opgeklopte sojamelk gemaakt, met aandacht. Gebakken eitje in een vormpje gegoten, dus een klein rond eitje wat precies op een volkoren bolletje past. Met aandacht dingen doen betekent ook goed voor mijzelf zorgen.  

Beneden de tuindeur opengezet. De geur van herfst, nattigheid en bladeren die vergaan, hangt in de lucht. Omdat het vrij windstil is, is het toch prettig. 

Zo nog even wat kleine boodschappen halen en dan kijken of ik de kadootjes voor morgen heb ingepakt voor jongste kleinkind. Die herinnert zich uiteraard niets van haar eerste verjaardag later. Meer de ouders die blij zijn met deze mijlpaal. Kreeg net nog verzoek om even wat te kopen voor morgen, want zij gaan straks naar een dansfeest en geen tijd meer en helemaal vergeten. 

Ook gedaan. Fijn ook dat ik het kon voorschieten, want er zijn tijden geweest dat dit mijn weekgeld was en dan op. Tikkie ook al verzonden op zijn verzoek.

Foutje; toch mijn gehoorapparaten indoen tijdens boodschappenronde. Jemig de Pemig zeg, wat een lawaai overal en wat PRATEN sommige mensen hard. (Dat wist ik natuurlijk al, op mijn werk zit ik iedere dag in de verbale diarree van sommige collega's van de opdrachtgever) Maar in mijn vrije tijd letterlijk even rust ervan graag. 

Mijn bed weer fris en fruitig opgemaakt met herfstdekbed erin dus bijna nu al zin om erin te duiken en in het niets ondergedompeld te zijn. Heel lang. 

Wie wil wel?

Wat een lange dag zeg, de laatste werkdag van de week. En dan ook nog weer eens een verandering in mijn werkplek, want dat wil de opdrachtgever graag en die bepaalt.

En dan schijt mijn leidinggevende direct in zijn broek en voert dat soort veranderingen meteen door. Gelukkig was ik vorige week wel zo bij de les dat ik direct aangaf, net als alle andere collega´s nog steeds de optie wil behouden om thuis te werken. Sommigen werken 50% vanuit huis - lekker de maandag en/of de vrijdag en dan is het reizen naar de werkplek beperkt. 

Mijn functie, die ik niet deel, zoals een soortgelijke functie bij de opdrachtgever, met meerdere collega's, vraagt dat ik elke dag er ben. En nu dus nog langere uren op die plek.

Zo leuk is heen- en weer reizen nou ook weer niet. Het kost vooral veel tijd. Maar dus nul optie om de hele dag thuis te werken want al vanaf dat ik deze functie uitvoer is er nooit gezocht naar een structurele back-up. Ja, de stagiaires, of de jongste bediende. Want zelfs ik heb recht op het opnemen van vakantiedagen. 

Om even bij te trekken, want ik voelde de stress al optrekken en daar had ik zo geen zin in. Om beter het weekend in te gaan, keek ik op Netflix naar de serie : Nobody wants this.

Heel fijn. En goede titel.

Voorspelling

Het regent nu stond er in de weersapp.  Nou niks hier.

Regenjas jay or nee?

Nu nog warmhoudend in de koudere ochtend, maar als ik terugkom een soort van saunajas. Dus dan toch maar zomerjas aan. 

Hier droog, in werkstad nat.

Maar daar is de stoep altijd nat, want elke ochtend geboen en geschrob van de diverse schoonmaakploegen van die stad. Of dat alleen bij het station is dat weet ik niet, maar valt me wel op. 

Voor de rest blij dat het bijna weekend is. Heel drukke week en moet goed mijn kop erbij houden om niet door te draaien. En op tijd te stoppen. 

Het hele team heeft zijn frustratie geuit tijdens een teamoverleg, maar onze leidinggevende zit ook klem. Hij moet mooie cijfertjes leveren, targets moeten gehaald worden en heeft nul invloed op het mogen aannemen van nieuw personeel en vooral dat men niet marktconform wil betalen. 

Nou, hij zit een beetje klem. Een beetje maar hoor. Toevallig hoorde ik hem bijna spinnen toen hij hoorde dat hij een nieuwe auto mocht uitzoeken (denk wel een lease-auto). Makkelijk te paaien. 

Trainen

Een dagje trainen. Als het onderwerp interessant is, dan vind ik dit meestal wel een leuke dag. En als de trainer zaken goed kan vertellen, didactisch begaafd is, ook.

In mijn lange loopbaan heb ik het onderwerp van vandaag al een aantal keren als training mogen meemaken. De laatste keren vooral bij vrijwilligerswerk. 

Vooral toen ik voor een landelijke telefonische 24-uurs helpdienst werkte. Die gaven altijd zeer goede trainingen. Investeerden echt in hun vrijwilligers. 

Het is wel op een vrije dag dat ik de training volg; er was geen andere dag waarop dit kon. Dus die dag wel gecompenseerd (vorige week vrijdagmiddag en dan ook nog maandagmiddag) en ik hoop dat ik nog genoeg energie heb voor de supervolle werkweek, waarin alweer wijzigingen zijn aangekondigd vooral in mijn werkplek.

Trein heen haalde ik gelukkig nog net, de bus was traag, maar ik wist al waar ik moest instappen en de volgende trein had ik meer tijd om te halen en dan nog een mini-stukje lopen. Had de avond ervoor al koffie in mijn filterapparaat gedaan en water, dan kon ik dat meenemen, omdat ik al zag dat ik geen tijd had om dat vooraf te halen. Tenzij er vertraging zou zijn, zoals eerder deze week. 

Goede training, leuk om andere collega's te ontmoeten, maar niemand doet mijn soort werk, ben de enige binnen het bedrijf. Kreeg mooie complimenten toen we met een trainingsacteur oefenden en ook weer wat zaken waar ik nog wat van kan leren. Nooit te oud om weer zaken bij te schaven.

Had er al rekening mee gehouden dat het warm zou worden, dus zomerjas aan en vestje wat uit kon in de de loop van de dag. En jemig...eind van de middag toen ik buiten kwam, was het inderdaad warm. 

Volle trein en overstappen ging prima. Omdat de trein voor de trein die ik wilde nemen vertraging had, kon ik nog net mee. Olé!

Wel heul vol, maar nog zitplaats. En de bus naar huis zo mogelijk nog voller, maar ook zitplaats. Half uurtje eerder thuis dan normaal, maar de trainer was er een half uur later dan de afgesproken tijd en sommigen van ons kwamen echt van ver, dus we vertelden dat we graag een half uur eerder weg wilden. Fair toch?

Wel moe van de hele dag met je kop erbij zijn. Ook al eten klaar gezet, dus nog even maken en dan is dat weer een verantwoorde maaltijd en dan even niks meer. 

Nou ja, Oogappels kijken later. 

Oogappels

 Leuk filmpje over de diverse locaties in Amersfoort waar dit is opgenomen:

Vanavond weer een nieuwe reeks. 

Afscheid

Kon helaas niet bij de afscheidsdienst zijn van de moeder van mijn vriendin, maar hoorde van iedereen dat vooral het spreken van de kleinkinderen heel mooi was en ze het makkelijk afging.

Daarna was er condoleance gelegenheid in een restaurant aan de Amstel ergens. En daar kon en wilde ik graag bij zijn. Middag vrij genomen.

Dus uit mijn werk treinen en bussen en nog meer bussen en nog meer bussen. Was nog bang dat ik de eerste zou zijn, want zoals meestal toch vrij vroeg, maar ik zag al mensen naar binnen lopen en schoof gezellig aan bij een dame. Daarna kwam een buurman naast me zitten en een zus van de man van mijn vriendin. 

Wat een gezellig samenzijn. Helemaal niet droef, maar haar leven vierend. Mijn vriendin vertelde dat haar moeder dat altijd het liefste wilde. Neem een glas wijn of bubbels op en van me en heb het goed.

Veel, heel veel mensen waren er. 

Dat moest mijn vriendin en haar familie enorm goed doen. Zo geliefd haar moeder was, maar ook dat je dan gewoon komt. In goede en slechte tijden. Er was veel te eten, soep, sandwiches, gebak en sommigen bleven taartjes pakken. En koffie en thee.

Had vanochtend al waterproof mascara opgedaan, want veel te bang om toch weer geraakt te worden en dan erbarmelijk te moeten wenen. Maar dat was helemaal niet nodig. Zo kan het ook. Licht en luchtig en vooral, vooral liefdevol. Hoe zwaar is het altijd bij ons in de familie. 

En hoe heerlijk om nog voor vijf uur al thuis te zijn. Dat voelt als spijbelen, vooral omdat ik mijn laptop op mijn werk liet staan, want teveel gesjouw dan. En ook omdat ik mijzelf ken. Dat ik dan toch stiekem ga kijken wat er nog allemaal ligt en erger nog, het ook nog ga bijwerken.

Er ligt veel.

Maar dat komt morgen weer.