Klein geneuzel

Zo heerlijk dat er even een dag niets hoeft. Hahah...zou je denken nadat je net al anderhalve week ruim niets hebt 'gehoeven'. Wat een gemuts zeg!

Toch voelt het niet heel vrij; de schilders zijn nog steeds bezig in de buurt en nu wederom (vergeten of zo? bij de buren aan de achterkant die een iets andere pui hebben, dus daar zijn nog ramen die een likje verf nodig hebben. Maar dan eerst een steiger bouwen. Dan uuuuuuuuuuuuren schuren, schoonmaken en dan gronden en daarna lakken. Met inkijk in mijn tuin dus vanaf hun steiger. En harde geluiden.

Komt er ook nog iemand voor de dakgoten, maar daar hoeven we niet voor thuis te blijven. Alleen het tuinhek open laten staan als je er niet bent. Oh..nu staat hij toch echt al in de achtertuin. In de brief stond 1 juli. Wel een enorme rauwdouwer. Spullen in de tuin opzij gezet, maar niet teruggezet. He...als ik een brief krijg dat ze per 1 juli komen, dan weet ik dat ik dan de tuin 'vrij' moet maken. 

Zie een beetje op tegen weer in het echt op kantoor moeten zijn. De drukte in bus en trein, het reizen, het meesjouwen van mijn draagbare kantoor. Nadenken over wat ik aantrek. Wat ik wil uitstralen, of het lekker zit en netjes is (schoon en zonder gaten zeker! Geen tuinkledij). Oh ja, in een bestandje bijhouden wat ik al aan heb gehad. Waar ik thuiswerkend de hele week met een paar shirtjes uitkwam, gaat dat nu niet meer lukken. Nu even nadenken over de variaties op een thema. Wat voor combinaties kan ik maken.

Vind wel dat ik ietwat teveel nadenk over alles. Laat toch lekker komen zoals het komt!

En natuurlijk staat er direct een overleg in de planning precies deze week tijdens mijn thuiswerkdag. Stom tijdstip, midden van de middag, dus daarna nog naar huis gaan om te werken? Ain't gonna happen. Kan ik in de trein werken of zo...

Nou ja...ik plan dit soort overleggen niet, dus jammer de bammer dan maar. Leer nou eens dat dit niet jouw eigen bedrijf is. Je bent maar een klein, heel klein radertje in het geheel en totaal vervangbaar. Dan komt het maar niet af. 

Oh ja..mijn busabonnement om kunnen zetten qua aanvangsdatum. Want die had ik nog voordat ik zo positief was, afgesloten maar nog niet gebruikt of geladen op mijn kaart. Nu nog voor de trein er eentje afsluiten. Duur grapje allemaal. Maar doe maar braaf en declareer het dan maar weer. Nu regelen, dan kan het nog mee met de declaratie voor de maand juni. En kan je er de volgende maand weer eea mee financieren.

Gedoe met treinabonnement. Kan alleen maar NU ingaan en ik wilde dat op de dag dat ik naar mijn werk reis. Maar dan moet ik dat dus in de vroege ochtend doen, voordat ik op de bus en de trein stap. Daar zit ik niet zo op de wachten. Te vroeg om na te denken. Spullen pakken, fiets uit de schuur en gaan!

Kan dit niet aanpassen. Lees dat dit al zo is sinds deze flexibele (not) abonnementen zijn geïntroduceerd. Drie jaar geleden en toen schreef men al dat men zou kijken of dit aangepast kon worden. Nou ja, knoop doorhakken en dus maar inlaten gaan vandaag. Al reis ik pas morgen (DV, vandaag als je dit leest).

Allemaal klein geneuzel. De meesten draaien er hun hand niet voor om. 

Afbeelding van Nicooografie via Pixabay 

Even tot rust komen met een boek in de tuin, als alle schilders etc weer uitgewerkt zijn. En dan daarvoor nog even de abonnementen op mijn OV kaart zetten. 

Alles staat klaar; nog even in mijn werkkamer mijn spullen inpakken en kijken wat ik morgen echt moet regelen op mijn werk. Nieuwe werkplek (alweer!) in een ander gedeelte van het gebouw dus ook weer andere collega's aldaar. Alweer wennen. 

Is het al bijna weekend???

You don't know me

Zag op Netflix de korte serie You don't know me. (Die eigenlijk naar mijn mening nog wel een deeltje korter had gekund; nogal wat overbodige lijntjes).

En vroeg me af hoe goed je inderdaad een nieuw persoon in je leven kent. Wat weet je van die persoon. Voordat je zegt dat je van hem/haar houdt en (denk dat je) niet meer zonder hem/haar kan. Na een paar weken. Wat doet de aanwezigheid van die persoon in je leven. Wat voor invloed is dat.

Gaan er geen alarmbellen rinkelen als je niets van die ander weet. Waar komt hij/zij vandaan. Wie is je vader en wie is je moeder vroeg Tante Es niet voor niets. 

Eigenlijk moet je eerst goed weten wat voor vleesch je in de kuip hebt. Straks is die lieve nieuwe schoonzoon onderdeel van een criminele familie. Zit de broer al met straftijd af 'binnen'. De andere doet in duistere zaken en voor je het weet wordt jouw familie meegezogen in dit negatieve gat. Is de mores in die nieuwe familie geheel anders. Wil je dat en kan je daarmee omgaan.  Zet die roze bril eens af. Wat zie je dan?

Jouw familie gaat keurig ter kerke. Sterker nog; ook jij bent actief lid. Bidden en geloven ook in wie goed doet, goed ontmoet. Stelen, mensen bedonderen moedwillig; dat staat ver van je af. Je weet wel dat het er is, maar je doet er niet aan mee. Nog niet een snoepje bij de drogist gejat.

Of ben je zo blind van liefde, dat je niet wil zien wat er gaande is. Dat die ander jou gebruikt om zijn plannen in orde te krijgen. Jij bent de perfecte cover. Wit, dom (dik) en zonder enige smet. Lid van het kerkgenootschap. En vooral geheel niet op de hoogte van de grote boze (onder)wereld. 

Waar mensen gewoon betalen voor een verblijfsvergunning. Betalen voor een huwelijk. Betalen om te mogen werken. Betalen om te kunnen wonen. In een vies kamertje. Betalen om te werken. En dat betalen kan ook in andere vormen dan alleen in baar geld. 

Anderen uitbuiten tegen eigen gewin. Eigen familie ook. Wil je meer in het leven; betaal ervoor. Wil je plezier in wat voor vorm dan ook; betaal mij en ik lever je het. In wat voor vorm dan ook. Alles heeft zijn prijs. Alles en iedereen is te koop in die wereld. 

Betaal je niet of op tijd dan komt Geweld om de hoek kijken.

Ook dat is macht. Angst regeert. Stel dat er iets met jouw geliefden of met jou gaat gebeuren. En dan niet een duwtje uiteraard. 

Je kent die man helemaal niet. Wat weet je van hem? Is hij al getrouwd? Kinderen? Wat doet hij voor de kost? Wat iemand zegt, hoeft geen waarheid te zijn. Maar de waarheid is die, die op dat moment het hem het beste uitkomt. Voor jullie beiden kennelijk. Check de feiten. 

Liefde maakt blind. Dom en doof voor alles wat niet direct zichtbaar is. Ook op de lange termijn. Voor jou. Love is a drug zong men al. Voelt zo fijn om nodig te zijn. Dat iemand zegt dat hij niet meer zonder je kan. Van je houdt. En jij van hem/haar. Is dat echt zo? 

Achteraf hoor je dat er een junk tweeduizend gulden was betaald om te doen wat jij gratis doet - uit liefde, maar die junk was er met zijn geld vandoor. En toen kwam jij voorbij dansen. Handig!

Eikeltjeskoffie

Nu al een tweede verhaal gehoord deze week van iemand die alleen gestorven is en pas na een paar dagen ontdekt werd. Door familie, maar ook omdat de omstandigheden rondom zijn onzichtbaarheid gelukkig opvielen. Ramen die open bleven staan, ondanks dat het enorm regende en waaide. Geen telefonisch contact mogelijk of reactie op whatsapp.

Iets waar ik altijd bang voor was. Onopgemerkt er tussenuit knijpen.

Schaamde me dat toen ik het verhaal van hem hoorde dat ik die persoon niet kon troosten, want wilde vanwege net-uit-isolatie-eerste keer-snel-boodschappen-halen, toch graag afstand houden. Dat vertelde ik ook, maar kan me voorstellen dat ik nogal koud en letterlijk afstandelijk overkwam. Maar die persoon werd wel gemist. Er was vrijwel dagelijks contact.

Ben ruim 1,5 week achter de voordeur gebleven in zelfopgelegde isolatie. Niemand gezien, niemand gehoord en kreeg te horen dat ik dan maar niet had moeten zeggen dat het allemaal wel meeviel. En dus zelf wat had moeten laten horen toen het wat minder meeviel de tweede week. Dat werkt niet voor mij, want, ben dus een zeer slechte hulpvrager. Dan trek ik me liever helemaal terug. Dat weet ik. Besef ik ook terdege. Doe ik helemaal zelf. Niet onder dwang of zo. En denk al te snel dat dit allemaal (eeeeeeeenzaamheid) komt omdat ik niet echt een prettig persoon ben. Enorm door de mand ga vallen als mensen me echt kennen.

Ik verdien het dus, concludeer ik dan zelf,  om Bor de Wolf te zijn. (Jajajajajaj....ik begrijp echt wel dat dit niet zo is. Misschien hooguit een Juffrouw Ooievaar, wat staat uw snavel raar!) Alleen in het enge donkere bos met mijn eikeltjeskoffie. Die ook bijna op is en nog duurder is geworden.

Niks gehoord van collega's. Maar he....dat wist je toch al; je bent onzichtbaar daar. Onbekend maakt onbemind. Nee...dat klopt niet; zo gaat men daar met iedereen om. Daar ben ik niet bijzonder in. Betrek het niet zo op jezelf. Daarom is het verloop bij deze werkgever ook zo groot.

Grappig; zojuist belde een collega (maar meer met de achterliggende vraag wie mijn werk dan oppakt, daar zat hij op te wachten eigenlijk en goh, zou dat niet vandaag kunnen. Dat is manipuleren verpakt in een belangstellend telefoontje. Maar ja, collega, geen vriend. Onthou dat nou eens).

Concludeer dan dus ook al snel dat ik het dan allemaal wel zelf regel. Ga niet appen dat het niet zo jofeltjes gaat. De laatste keer dat ik wel hulp inriep of moest inroepen is zeker 30 jaar terug toen ik een zware longontsteking had en tot niets meer in staat was - de energie was geheel weg. Maar toen moest ik ook nog voor 2 jonge kinderen zorgen alleen dus toen maar wel hulp ingeroepen. Nu is er niemand waar ik verantwoordelijk voor ben.

Lees en hoor over mensen die echt nare onomkeerbare zaken meemaken, ben blij te horen dat er nog een podcast is van Saar, met drie vrouwen en niet twee, maar dat het een aflopende zaak is voor die altijd levenslustige Els, dus wat zanik ik nou met mijn modieuze Eerste van de Nieuwe zomergolf-covidbesmetting. Dat gaat weer over muts!

Nu is dit wel heel zwarte humor maar dacht aan dat grafschrift van een onbekende

I told you I was sick!

Ja, een echte little miss Sunshine!

Tijd voor luchtigheid en mooie dingen.

Wilniet

Wilde niet wakker worden het weekend. Nou ja, dat wilde en deed ik wel, maar veel te vroeg voor een zaterdag (oh en de zondag ook dus) waarop ik ook niet de deur uit mocht. Vanwege de isolatie (nog een hoestje).

Bovendien had ik mijzelf de opdracht gegeven 'te rusten' dus voor dag en dauw opstaan..waarom en waarheen en waarvoor. 

Nu heb ik hele lichte gordijnen in mijn slaapkamer. Wel van dubbele stof gemaakt, maar alsnog als de zon opkomt en het licht wordt, is het in mijn slaapkamer ook licht. Dus in plaats van donkerder gordijnen te fixen, bedacht ik zo'n slaapmasker, die diva's in jaren 80 series opdeden in hun boudoir. Veel goedkopere oplossing.

Maar werkt wel. Niet dat ik een wellustige diva werd, maar weer inslapen, ondanks de vroege zomerzon, dat lukte. Wat zeg ik; werd halverwege de ochtend nog eens een keertje wakker!! Gat in de dag geslapen. 

Heee....maakt niet uit; je hoeft en mag bovendien, nergens heen, dus haasten hoeft niet. Ontspan. Laat alles even los!

Beetje lummelen dus werd het. En in de middag slapen. Lezen, tuinieren, lezen, tuinieren (3 grasjes wegknippen of 2 uitgebloeide blommen, niets groots) etc etc.. beetje licht in het hoofd, maar dat kan ook van de zon komen, al zat ik onder de parasol het grootste gedeelte van de middag. Want dat was het inmiddels al. 

Lichtroze Pioenrozen allemaal uitgebloeid helaas, maar de roze rozen van New Dawn hebben de roze wolk overgenomen aan die kant van de tuin. Aan de overkant de felroze prikneuzen, naast Vrouwenmantel en daar aan die kant meer hardere tinten. Alsof je schildert met bloemen en bloementinten. Gele rozen, die ik eigenlijk dichterbij wil zetten, want ze ruiken zo lekker en nu staan ze te veraf om van te genieten. En ik kocht in het voorjaar een verbena plant, die geeft allemaal felroze bloemen op lange stengels, past ook weer goed in het plaatje. Alles in potten, want zet ik het in de grond, dan vreten de slakken alles al op voor ik weet waar het stond/staat. Kan ik het het jaar erop wel vast zetten als ik merk dat het aanslaat op die plek.

Had 3 leliebollen in potten gedaan om, zoals ik leerde bij Gardener's World, gaten in de tuin op te kunnen vullen, maar dat felrode leliekevertje dook ook weer op. Hun larven vreten gewoon die hele plant op. Knaag knaag knaag! Benieuwd of de knoppen nog uitkomen. Maar vrees ook niet. Eigenlijk ben ik er wel klaar mee.

Nu weet ik weer waarom ik geen Lelie's in de tuin had/meer heb. Het schijnt dat die kevers niet lekker smaken, want vogels en andere kevers-eters blieven ze niet. Jammer. Nou ja, experimentje dan maar. Gelukkig eten ze vrijwel alleen Lelie's las ik. Dus andere planten vreten ze gelukkig niet aan.

Moet mijzelf even aanslingeren. Nog niet klaar met effect van die positieve uitslag. Vooral moe en lusteloos. Dus vandaag ook nog maar niet langs de supermarkt. Al langer dan anderhalve week niet. Kan nog prima. Ben nog steeds dik hoor! Creatief met voorraad. 

Dus toch maar wel ziek gemeld. Zo voelde ik me lange tijd niet. Weer gaan werken, ook al is dat thuis, zou me niet helpen om 'aan te sterken'. Hahah....aan te sterken. Nee, rust te krijgen. In het kader van goed voor mijzelf zorgen, want niemand anders doet dat tenslotte. Niemand. 

Wel goedkoop. 1,5 week al geen boodschappen gedaan. Of geld uitgegeven. 

Kanniet?

Zag wat leuke dingen te doen in het weekend, maar bedacht dat ik nog niet klachtenvrij ben en dus nog niet zomaar de buitenwereld in mag volgens de GGD regels.

Kan natuurlijk wel, als ik gewoon schijt aan alles heb en mijn eigen genot voorop zet, maar zo zit ik niet in elkaar. Zou dat van een ander ook namelijk ontzettend aso vinden, dus waarom zou ik dan zelf me niet aan die regels houden. 

Bedacht ook dat als dit mijn enige restrictie is, ik niet echt mag klagen. Kan mijn tuin inlopen, als het donker is een rondje in de buurt lopen (doe ik niet, te moe,  of fietsen, heb nog keus volop eigenlijk. Ben niet aan huis gebonden omdat ik afhankelijk ben voor mijn mobiliteit van anderen.

Kan geen boodschappen halen, maar kijk eens naar die overvloed in je koelkast en voorraadkast. Kan je nog wel een maand mee vooruit. Nou ja, dan zijn de verse dingen wel op, maar he...er is te eten en keus.

Dus zeur niet. Kijk naar wat er wel kan. 

Even het huis laten doorwaaien, want men verwacht hele hoge temperaturen, waar ik niet zo'n fan van ben (heet is zweet), maar ook dat duurt maar even die warmte.  Dus alles zo weer dichtdoen, dan blijft de binnengelaten koelte in het huis. 

Afbeelding van Yves Bernardi via Pixabay 

Kop thee en dan maar weer aan het werk,  thuis, want nog in isolatie na de positieve test en bedenken dat wat ik doe er voor sommigen wel toe doet. De clienten namelijk. Heb van de week al velen attent gemaakt op de optie om de energietoeslag te kunnen aanvragen. Die komt niet automatisch, maar moet je - als je een laag inkomen hebt - zelf aanvragen. Uiteraard digitaal. Apart hoe gemeenten dat weinig communiceren. Alsof je als burger elke dag even op de site van de gemeente kijkt. Zo werkt dat niet.

Heb me niet ziek gemeld, maar helemaal jofel voel ik me ook niet. Maar valt me al met al eigenlijk mee. Hoesten, loopneus, in het begin pijn aan een oog, weinig energie, onrustig slapen. Maar ben wel gewend om door te buffelen. En prima zo. Want er is niemand die komt zorgen. 

Hup...naar de werkkamer!

Dus dat. 

De tandjes

 Las een artikel in het Parool vorig weekend over wat een slecht gebit betekent. Niet alleen dat het niet esthetisch meer geaccepteerd wordt (ieder kind krijgt wel een beugel geadviseerd, dat was al in de tijd van mijn kinderen trendy), maar ook een uiting van hoe goed het maatschappelijk met je gaat. Want je kan het je veroorloven.

Slechte tanden = slechte financiële situatie.

Heb dus beide. En pas sinds kort kon ik het naar de tandarts gaan weer betalen. En mijn gebit laten saneren, maar wat is dat duur zeg. En dan alleen maar saneren op gaatjes, niet op fraaiheid. Geen mooie witte rechte tanden en kiezen. 

Toen mijn tante zei dat we voor een foto allemaal breeduit moesten lachen, riep ik dat ik een hoektand mis (voelde me net Wim Sonneveld), dus breeduit doe ik nooit meer sowieso. Een tijd lang viel er ook niet zoveel te lachen, dus dat maakte het makkelijker. 

Tandarts gaf op mijn verzoek aan dat hij die hoektand in het najaar wil aanpakken (er valt niks te pakken; is getrokken), want eerst wil hij zien of de huidige situatie stabiel blijft. Lekker. Tot in de herfst geen lachebekkie meer zijn. Of altijd met je hand voor je mond zitten. 

Het zou voor lage inkomens goed zijn als de mondzorg weer terug in het basispakket komt. Niet alleen omdat het verzorgder oogt, maar ook dat een slecht gebit impact heeft op je gezondheid. Ontstekingen die niet worden aangepakt hebben grotere impact dan een doosje paracetamol per dag kan verhelpen.

Die ontstekingen leiden op de lange termijn weer tot extra zorgkosten want hebben effect op je algehele gezondheid.

De postitivo's

Heb een positieve (thuis)test. Dus deze week nergens henen, ook niet naar mijn werk, waar net vandaag de kick-off van een nieuw project zou zijn. Gelukkig lukte het afsluiten van een NS-abonnement niet goed en zou ik dat vanochtend vroeg nog even regelen. Maar dat hoeft dus niet voorlopig. Lekker isoleren, mijzelf.

Oh verrek; daar ben ik heel goed in!

Snif en/of Snuitje werkt dus thuis, tenzij ik dat ook niet meer kan opbrengen. Maar meer door het gezeik op mijn werk onderling, dan de werkzaamheden zelf. 

Onderstaande komt niet door mij he...

Ook ziek