Brei 'm erin

Zag een aflevering van Miss Marple en bij die aflevering had ze zo'n schattig ouderwets bedvestje aan. Om je armen en bovenkant warm te houden. Handig als je aan het lezen bent in bed, want dan steekt dat juist boven het warme dekbed (of in haar tijd, de dekens en laken) uit. 

Liep al veel langer met het idee om zoiets te maken voor mijzelf. Maar een polsblessure maakte dat ik al lang niets meer maak. Plus de lauwe ontvangst van zelf gefröbelde dingen. Dat deed het plezier in zelf iets bedenken en uitvoeren ook al stukken minder ervaren.

Maar nu had ik zo genoeg van dat lamlendige en ik weet hoeveel plezier ik ervaar van wel 'nuttig' bezig zijn met mijn handen. 

Toch maar garen gekocht. Geen echte wol hoor; dat trekt Bruin niet en bovendien is het niks dan is er geen man overboord qua investering. Wil zo graag weer iets 'doen', vooral nu het tuinseizoen zijn rustperiode nadert. En hou ik mijn handen bezig met iets, kan ik niet gaan snaaien. En kan niet zo goed tegen zitten en niets doen. Dat maakt het hebben van een tuin onmogelijk. Altijd wel iets te doen, maar dat is dus straks minder.

Fijn en rustgevend dat breien (Oma spreekt!). Vooral met helaas toch een net afwijzing ontvangen op een vacature waarvan ik dacht dat ik daar prima zou passen. Ooit betaalde die afdeling mijn uitkering. Kan ik nu waar voor hun geld leveren. Maar wel een mooie afwijzingsbrief. Daar hebben ze over nagedacht.

Dus maar weer doooooooooooor solliciteren. Zo jammer. Wil zo graag mijn baan op kunnen zeggen. 

Werd van de week om 03.00 uur wakker en zelfs Maarten van Rossem kon me niet terug in slaap krijgen. Uiteindelijk viel ik net een uur voor de wekker om 05.30 uur ging weer in slaap, maar snapte niet dat ik toch tamelijk wakker door de regen naar de bushalte fietste. En op de terugweg wederom in de keiharde regen. 

Moet mijn best doen om de moed er maar in te blijven houden. 

Kastanjes

Mocht u zondagochtend, tussen de buien door,  een vrouw onder een kastanjeboom, afgevallen kastanjes zien verzamelen, dan was ik dat, voor mijn kleindochter. Opletten dat ik niet in de hondendrollen graaide, snel voordat mijn dochter me zou ophalen met kleindochters aan boord, die herfstvruchten verzameld.

Oudste kleindochter moet voor een project van school o.a. kastanjes 

verzamelen en mooie blaadjes en haar moeder nam haar mee naar haar werk om daar een letter te fotograferen die ook met de Herfst te maken heeft. Leuke dingen voor een kind (en oma dus..). Haar zusje wilde ook wel een kastanje, maar die wil alles wat haar grote zus doet ook doen. 

En onderweg geeft ze alles door wat ze ziet (goed voor de taalontwikkeling) Bomen, nog meer bomen. Hoe leuk! 

Gisteren fietste ik langs een boom met tamme kastanjes, maar die zitten nog goed vast aan de takken. Die zien er anders uit dan de kastanjes in een bolster die ik nu raapte.

Afbeelding van Frauke Riether via Pixabay 

Wat weet ik eigenlijk weinig van de bomen in mijn omgeving. En wat zijn ze belangrijk voor het welbehagen. Paar jaar terug verwijderde de gemeente alle kastanjebomen hier aan de overkant. Kaal en naargeestig leek het uitzicht nu opeens. Alleen maar door mensen gemaakte zaken. De boompjes die ervoor teruggezet zijn moeten nog flink groeien wil het wat worden. Maar ze staan er tenminste wel. Geen kastanjes meer, die geven denk ik teveel 'rommel'. 

Was even een leuke onderbreking. Plus een bericht van mijn zoon en leuke verrassing. Al die aandacht deed me wat. En me bewust zijn van mijn plek in de schakel van mijn familie. En nee, ik voel me wel eens de zwakste schakel, maar weet dondersgoed dat ik dat niet ben. 

Ben niet 'zomaar' iemand, maar ook moeder en oma. Na mijn leven, gaat het leven, de schakels, gewoon door (hoop ik) en dus ben ik verplicht goed op te letten hoe ik met de natuur omga. Niet dat het mijn tijd wel zou duren, maar hoop dat de kleinkinderen van mijn kleinkinderen ook nog een prettige leefomgeving treffen. Niet dat ik alles op en kapot heb gemaakt. 

Trots op mijn regenton. Op nog kunnen vinden van kastanjes. Gewoon om de hoek. En door wat kaarsen aan te doen de illusie van warmte creëren dus nog steeds geen verwarming aan hoeven doen.

Kijken naar wat er wel is en wat er wel goed gaat en voelt. 

Tot zover Dr. Fop. I. Brouwer!

Molenaar

Nog vroeger op kantoor dan 'moet' om in ieder geval wat meters te kunnen maken. De poort was net open. De hal werd driftig schoongemaakt en beveiligers namen hun avond door.

Doorwerken, door en door en door.  Gelukkig weinig afleiding (in de vorm van pratende collega's, voel me dan niet zo'n gezellig collega, maar jemig....het moet gewoon af mijn werk en er wordt al genoeg ge-oht). En oh zo fijn, volgende week mag ik alweer iemand inwerken. Gaat ook weer van mijn effectieve werktijd af. Zie er nu al tegenop. En dan nog in combinatie met een leidinggevende die er de ballen van snapt. Dus niet kan zien waar de dingen op vastlopen (niet bij mij, maar de algehele processen). Snapt de software niet, snapt zijn functie niet. Maar waarschijnlijk ook heeeeel goedkoop.

Wel is een voordeel als je zo vroeg begint dat je een geweldig mooie lucht ziet als je zo vroeg in de trein zit als de zon nog niet eens op is. Want dan loop ik al richting werkplek.

Wat ik aan de bovenkant van mijn lijst eraf werk, komt er aan de onderkant weer bij. 

Niet omdat ik zo langzaam werk, nou ja...dat zou het natuurlijk OOK kunnen zijn :), maar omdat de nood steeds hoger wordt bij cliënten die hulp zoeken. Te hoge energieprijzen en duurdere boodschappen vragen hun tol. 

En snap heel goed waarom mijn bedrijf niemand kan vinden. Wel goedkope stagiaires. Ze betalen gewoon niet marktconform. En verbazen zich dan erover dat competente medewerkers opstappen, want elders betalen ze dat wel. Toch raar dat in deze branche je door je te lage salaris zelf in de problemen zou komen? Nog een baantje erbij moet nemen hoorde ik zelfs. 

Nu was ik gewend om een zeer laag inkomen te hebben, want zat op het sociale minimum en daarvoor zelfs nog onder dat niveau (leuk joh zo'n nul-urencontract), dus weet goed met weinig om te gaan (en de werkgever wist ook dat ik vanuit die situatie kwam, wat zelfs nog premie opleverde voor de goede daad van het aannemen van iemand met een uitkering en een oud wijf), maar snap maar al te goed wat dit rekenen en altijd bewust bezig zijn met uitgaven betekent. Altijd. Niet iedereen kan dat. Door tragische omstandigheden, door te weinig zelfkennis, door te weinig mogelijkheden, te klein netwerk. Noem maar op. 

Had mijn regenjas aangetrokken in de ochtend, want zag dat er regen aan stond te komen en zeiknat de hele dag op mijn werk zitten, leek me niks. Nam de langzame trein huiswaarts; was wel klaar met lang staan wachten en alweer een propvolle trein (minder intercity's op mijn traject momenteel) en dan daar ook staan. Dan maar langzaam en later thuis. Macht kein flaus aus, want toch weekend! En er wacht toch niemand op me. Al blijf ik toch, gewoon voor de lol en mijzelf op te peppen altijd roepen: Honey, I'm home!!

Had ik gelukkig wel wat aan die regenjas toen ik vroeg in de avond thuiskwam; het goot op de terugweg. Mijn Vera-hoedje was ik blij mee, want met een capuchon op (van de jas) zie ik niks. Sexy nul komma nul uiteraard hahah!

Moest echt mijn best doen om werkzaken los te laten. Mis dan gewoon iemand om even tegenaan te praten (of hangen voor mijn part) op die momenten. Ik maal in mijn eigen hoofd vooral. Ben ik nou zo goed bezig? En ga ik uitgenodigd worden voor die vacature elders? En laat ik dan niet die clienten stikken?

Zo maal ik meer dan de plaatselijke molenaar. Dus ga ik nu maar eens de was ophangen, dan zie ik praktisch dat ik iets gedaan heb. Al zijn het slechts mijn eigen onderbroeken. En kijken wat er nodig is aan boodschappen. Hoogtepunt van de dag.

Maar blij DAT ik nog naar de winkel kan om boodschappen te kunnen halen. Ben ik me zeer van bewust. Zeer.

Eerste keer

Maakte voor de eerste keer dit seizoen weer eens soep. Was nogal inspiratieloos en wilde perse NIET naar de supermarkt, want wist dat ik daar door de knieën zou gaan voor alle verleidingen. Dus even nadenken en kijken wat ik op voorraad had. 

Genoeg om een lekkere gebonden courgettesoep te maken. Gebonden door de laatste krieltjes die er ook nog lagen, erbij te doen. Pittig door de komijn. 

En rustgevend al het snijwerk. Mijn laatste uien erin. Knoflook. Uiteraard eerst aanfruiten en dan de courgetteblokjes fruiten voor extra smaak. Water en bouillonblokje erbij (ZET BLOK hoor ik in mijn hoofd) en na het gaar koken de staafmixer erop. 

Doe in mijn kom dan graag een lepeltje Griekse yoghurt erop. Maar hoeft niet. 

Fijn dat ik inspiratie kreeg en gewoon kon kijken naar wat er is, niet naar wat ik zou begeren of wat me even 'verlichting' brengt en dan toch verkeerde keuzes maken. Bewust blijven van hoe dat werkt in mijn hoofd.

En deze week ook voor het eerst sinds de zomer weer sokken aan. Naar mijn werk, maar ook in de avond thuis. Goed advies van een lieve geestige blogvriendin, die altijd sokken draagt in bed. Warme voeten zijn belangrijk om je warm te voelen weet ik, ook al is het in mijn huis nog helemaal niet koud. Ook in bed, want nog steeds 'zomer-opstelling' (laken en een dunne sprei). Maar denk dat ik dit weekend toch maar mijn zomerdekbed met hoes erop ga doen. De zomer is voorbij. Echt!

Dus soep en sokken. En de eerste paddenstoel in het gras in mijn tuin zag ik ook al! Eikels al eerder gezien in de vorm van ex-schoonzoon.

Schoenen

Op mijn werk tijdens een lunchpauze een gesprekje tussen twee collega's over de nieuwe schoenen van de een. Van een bepaald merk. Nu voelde ik me wel Vrouw Holle met haar - ook speciaal merk, maar dan voor ouwe wijven met brede moeilijke voeten, maar toch ook merkschoenen (wel afgeprijsd) - maar was toch wel benieuwd wat het prijskaartje dan is wat aan deze sneakers hangen. 

Ben niet helemaal simpel, toen mijn zoon nog thuis woonde had hij een tijdje een manie voor speciale sneakers, maar hij werkte daar zelf voor, dus zijn 'probleem' ging dus niet van mijn huishoudgeld af en die sneakers waren toen al aan de prijs, zo'n 18 jaar geleden. Hij was er zuinig op en heeft ze later allemaal aan een vriend kado gedaan, toen zijn smaak veranderde.

Maar man man man...deze schatjes kosten minimaal 400 euro en dan heb je het simpelste model. Maar voor de kenner herkenbaar. Geen grote labels met de naam van het merk erop. Subtiel en daardoor in het hogere segment. 

Afbeelding van eloigomez_ via Pixabay 

Omdat ik zelf echt moet (oh nee...WIL) begroten en sparen/een potje aanleg voor nieuwe kleding en schoenen en me heel bewust ben van wat ik daarvoor kan en mag uitgeven (dus vrijwel geen impuls aankopen of troost-aankopen, vrijwel he...) vroeg ik me dat af. Nou ja, ik kan natuurlijk niet in hun boekhouding kijken. Wie weet een erfenis, goed gespaard altijd, goedkoop huis, crypto winst, grote overwaarde vorige huis; ik weet het niet. Of ze staan elke maand volop rood en de creditcard ook helemaal tot de max vol. Alle variaties zijn mogelijk. 

Nu denk ik alweer na over mijn wintergarderobe. Wat heb ik nog nodig (sommige truien haaaaat ik, maar toen ik geen baan had, was het goed genoeg; niemand zag me) en wat mag ik daaraan uitgeven (van mijzelf he, want ik wil heel graag een minimaal bedrag op mijn spaarrekening hebben en houden).

Ga mijn begroting binnenkort maken voor 2023 en ben best wel gespannen over mijn toekomst, met mijn tijdelijke contract en de ontwikkelingen op mijn afdeling en de grote hoeveelheid werk. Vandaag dus ook maar weer mijn wekelijkse sollicitatierondje doen. Houdt het dan nooit op?

Dit alles levert me stress op merk ik. De onzekerheid, de drukte op mijn werk, het gedoe en gekonkel.  Het kost me veel moeite om niet toe te geven aan oude copingsmethodes; teveel eten en dan geen gezonde salade uiteraard. 

Dronk ik nou maar of lekker aan de drugs of desnoods sexverslaafd :).

Oh ja...nu wat geheel anders: Wat mis ik het cynische commentaar van Els Rozenbroek op dat tuttige hoedje van Mams van Amalia. Dat ze dat op 'moet'...kijk ons eens zuinig doen, kirt Maxima dan!! En dan daarbij dure juwelen van overovergrootmoeder (oh ja, ook tweedehands, wel prachtig) van de familie. Wij kunnen ook bezuinigen, kijk maar! En dan het 'ernstige gezicht' erbij trekken.

Vlees

Toch een vlees-eter, geen vega-alternatief voor mensenvleesch gemaakt nog?

Klik hier voor het antwoord: Vleesch!!

Ondertussen de hele voortuin gekuisd, dat wil zeggen snoeien en zagen, alle wildgroei kleiner gemaakt en kijken of ik dit helemaal kan verwijderen. Zo;n fijne struik met over alle takken van die scherpe doorns. 

Maar wel fijn helemaal met hoofd en lijf iets anders aan het doen dan werken, nou ja mijn betaalde werk.

Vis

 Als sardientjes stond ik in de bus vanochtend, in de trein (welke? - weer uitval en weer vertraging) kon ik zitten. Maar nam de langzame trein en deed er voor mijn gevoel uuuuuuuren over. Later dan mijn planning op het werk, maar valt allemaal reuze mee. Ik wil gewoon niet haasten en rustig beginnen. 

Terugweg wel haast, want de leidinggevende kwam lekker laat en begon pas met ons te praten toen we naar huis wilden. Dus heb het afgekapt - kom maar gewoon op tijd en begin zo'n gesprek ook op een normale tijd - en dan nog weer een trein die de helft van de lengte had, dus proppen en ook nog te laat, dus nog meer proppen. De trein ervoor was uitgevallen. Als sardientjes weer allemaal in de trein gepropt. 

Afbeelding van Mikel DLM Fotografía via Pixabay 

Het station voor mijn uitstaphalte was zo mogelijk nog drukker. Daar moesten ze Japanse duw-in-de-trein mannetjes inhuren. Op mijn station aangekomen was het erg moeilijk, terwijl ik al verkast was naar de plek bij de deur, om uit de trein te komen. Ook omdat sommige mensen al begonnen in te stappen terwijl er nog een hele bups uit moest. Dus dwong die instappende dame om weer eruit te gaan. Kom op zeg!

Bus terug idem dito. Toen was ik wel klaar met het vissige gevoel. 

Blij dat ik al een bakse eten uit de diepvries vanochtend had klaargezet. Alsof ik aanvoelde dat vandaag druk en zwaar zou zijn.