De waarheid

Wat is dat eigenlijk de waarheid. Is dat het verhaal zoals ik dat zie of vertel. Of juist hoe die ander het ziet. Of ervaren heeft.

Of hebben we allebei onze eigen waarheid? Die zoals onderstaand plaatje, in het midden ligt?

Altijd weer interessant hoe mensen claimen dat zij de waarheid spreken. Of kennen. Eerlijk waar. En dat er geen grijsgebied is, alleen maar 1 waarheid. Bovenstaand plaatje komt niet in hun boekje voor. Begrijpen niet wat voor hen een keiharde negen is, maar voor die ander toch echt een zes is.

Eigenlijk is de waarheid maar een raar concept. Het is een ander begrip dan de naakte feiten. Maar waarheid is meer de interpretatie van een situatie. Je eigen perceptie. Gezien door je eigen filters. Vanaf jouw kant. En vaak gebruikt om je gelijk te willen halen of krijgen. Want jij spreekt de waarheid.

Zodra beide partijen, of soms meerdere partijen, dat inzien, is er ruimte om tot elkaar te komen. Of vergeving. In ieder geval een zachtere wereld. 

Fed up documentaire gezien

Had geen tijd (naaiklusje) om de documentaire Fed Up te bekijken vorige week, dus maar online gekeken.

Tsja...heb al veel gelezen en bekeken over de voedselindustrie. Hoe ze vrij weinig bezig zijn met 100% gezonde voeding op de markt te brengen, maar veel meer om zoveel mogelijk klanten te werven en te behouden. Zoals elke dealer wil. Nu gaat de documentaire over de Amerikaanse voedingsindustrie en ik hoop dat wij hier in Nederland toch wat gezonder omgaan met onze kinderen en voeding.

Wat me ook al opviel in de documentaires op TLC over veel te zware mensen (boven de 300 kg) die als laatste redmiddel naar een maagverkleining grijpen, maar eerst van de dokter een maandje moeten laten zien DAT ze kunnen afvallen, dat er bij heel veel mensen totaal geen kennis is over wat Gezond of Gezonder eten dan is.

Dat ze onderweg naar het ziekenhuis zijn (dagen reizen) en dan maar FastFood eten, want er is niks anders. Zeggen ze. Of bij het ziekenhuis wonen waar ze de operatie gaan krijgen of zelfs hebben gehad en hetzelfde excuus hebben: Het is zo ingewikkeld om 'gezond' eten te krijgen/te maken. Zelf koken is 'ingewikkeld' en de afhaalopties zijn er daar overal en snel en goedkoop. En dan een beeld van een vrouw met 4 pizadozen op haar schoot en een doos met een hele taart; want dat voedsel zorgt dat ze zich rustig voelt. Vervang voedsel door drank of drugs et voila.
En dan ook nog keihard roepen: I'm hungry!! In feite zeggen ze dan ze hun dagelijkse high missen.

Vaak is de hele familie aan de maat.

En al heel snel worden er,  als er afgevallen moet worden, light producten aangeschaft en low in fat. Jarenlang magere yoghurt 'moeten' eten.  Dat wordt ook door dietisten verteld. Ook door de mijne een paar jaar terug. Je mag wel light-producten. Juist beter voor je.

En er wordt weinig zelf eten gemaakt. Gewoon verse groenten (wat zijn dat?) vers fruit. Vreemd? Ook in Fed up zie je ouders van Obese kinderen dan naar de light versie grijpen van Breakfast cereals. Allemaal producten met suiker. Zelfs extra suiker om het gebrek aan vet qua smaak te compenseren. En waarbij je melk moet doen. Allemaal koolhydraten = suikers
Een hele winkelwagen vol met pakjes. Geen blaadje groen te zien. "Ja, want hij vindt dat niet lekker, groente". Zo blij dat mijn dochter haar dochter al jong alle soorten groenten liet en laat eten. En ze het heerlijk vindt.

Dan is de oud-Hollandse manier van een volkoren boterham met tevredenheid toch nog niet zo gek.
En gewoon pure producten, zo min mogelijk bewerkt door de fabrikant of, als je dat leuk vindt, uit je eigen moestuintje. Dan weet je helemaal wat je eet.

Het concept van eten afhalen is hier wat minder sterk aanwezig dan in de US of de UK, maar Friet van Piet dat is wel een bekend concept. Nu is daar een wereld van zaken bijgekomen. En dat wordt allemaal op een brommertje thuisbezorgd. Hoef je niets voor te doen, behalve je portomonnee trekken.

Een paar jaar geleden werd er voor het eerst iets bezorgd bij mij thuis. Man met Hond had wel trek in Sushi dus dat kon ik wel laten bezorgen. Ik wist niet eens hoe, had geen account...maar voor hem was dat allemaal bekend terrein. En vertelde ook dat zijn zoon regelmatig Pizza's liet bezorgen. Of shoarma. En dan wel de mond vol over dat hij ALTIJD gezonde keuzes maakte. Niemand wist me zo goed te vertellen hoe ik ook gezond kon eten.

Ok...ik ben zeker ook nog eens een (verplichte) knieperd en zie dan direct als ik zoiets zelf maak of gewoon een diepvriespizza bij de supermarkt koop, hoeveel je kan besparen, maar ben ook wel blij dat ik die vorm van 'makkelijk eten' nooit heb uitgediept. Gevaarlijk en verslavend.

Ben eigenlijk juist de kant van weer alles zelf koken en maken opgegaan. Van verse producten en met weinig toevoegingen daardoor. Geen magere producten. Nooit meer soep uit blik. Nu vind ik dat te zout.

Maar moet eerlijk toegeven dat er jaren zijn geweest dat de Aardappel Anders heerlijk smaakte en ook de Lasagna met een saus uit een pakje. Of een pot. Fijn als je om zes uur uit je werk komt, nog moet koken en het allemaal redelijk snel klaar is. En dan kookte ik nog elke dag zelf.

Maar ik vond het bijna misdadig in die documentaire het winkelwagentje van die ouders van die te dikke jongen te bekijken. Koekjes, koekjes en koekjes en allemaal producten met extra suikers, maar wel 'low in fat'. Dan is het goed, want gezond.

En dat arme te dikke meisje, die zich rotsporte,  thuis haar light en low in fat producten kreeg voorgeschoteld - want gezond -  en op school de keus had tussen pizza of hamburgers. Gesponsord door de grote ketens. Dat zijn bijna misdadige keuzes vind ik. En dan mevrouw Obama maar roepen dat ze nog meer moet sporten. En ondertussen niet aanpakken waar het allemaal misgaat. Dat onze producten allemaal teveel toegevoegde suikers bevatten.

Nog een gesprek met mijn dochter en schoonzoon daarover gehad. Dat 'we' vroeger de keus hadden op school tussen vieze chocolademelk, nog viezere koffie of iets wat op thee leek, allemaal uit een automaat in de aula. Meer was er niet.
Mijn dochter had de optie om een tosti te kopen. Of een appel of ander fruit. Maar altijd brood mee van thuis.
Kan me nog herinneren dat ik het toen al raar vond dat er een frisdrank-automaat op de middelbare school kwam. Maar ook dat ik het ingewikkeld vind om constant te moeten opletten, vooral nu ik Diabetes 2 heb. En ik het liefst die erfenis niet door wil geven. Dus wees je bewust van wat je eet. Wat je je kind geeft.

Ondertussen gaf ik mijn kleinkind een paar stukjes verse mango. Daar zitten ook suikers in. Maar geen extra toegevoegd en ze krijgt ook nog de vezels naar binnen van het product. En leert vroeg verschillende smaken kennen.

Kwam van de week een Opsporingsbericht binnen voor een grijze kat, hier uit de buurt. Die lag als het lekker warm was, vaak achterin mijn tuin, onder een stoel te soezen en met een half oog naar vogeltjes te kijken. Nu is hij spoorloos, dus als ik 'm weer zie soezen dan weet ik wie ik kan bellen.

Eerst!!

Lang voordat de meeste avondvierdaagse lopertjes binnenkwamen, liep er een vader met zijn zoontje (meesleurend zowat) door de straat met in zijn ogen die blik van "EERST!!"

Hij liep tempo snelwandelen, met van die grote mannenbenen en -stappen.

Foto van Pixabay

Ik dacht alleen maar dat hij waarschijnlijk zo'n type man is die dat ook in bed roept.

Eerst!!

Feestje zwijmel

Zulke leuke en lieve foto's gezien van kleindochter,  in het jurkje, gisteren bij de Opa van mijn schoonzoon op bezoek, samen met nog een ander nichtje. Dat is een warm gevoel dat ze onderdeel van een groter geheel is.

Gezellig weer even met de knijpers gespeeld met kleindochter vandaag en van mijn dochter een doosje met wat zelfgebakken lekkernijen gehad. Niet teveel mam, want dat is niet goed voor ons. (Oh...jammerrrrr, maar ze heeft wel gelijk).

En zo leuk dat ze met haar vader even samen naar de Teletubbies ging kijken online. Tussen het spelen met de knijpers door. Teletubbies; dat is toch al heel oud? Ja, zei mijn dochter, want eentje heeft inmiddels zelf al een baby. (Ik neem aan eentje die een Teletubbie speelt). Ohoh!

Nou..doorgaan met Feestvieren familie!

Eid Mubarak

Moest vanochtend nuchter bloed laten prikken om de uitslag over kleine week te bespreken met mijn Diabetes Praktijk Ondersteuner. Dat betekent dat je 12 uur voorafgaand aan de priktijd niet mag eten en geen frisdrank of iets met suiker mag drinken. Nou appeltje eitje, want gewoon op de normale tijd je avondeten nuttigen en daarna niets meer eten en ook geen dingen met suiker drinken, maar ik drink meestal gewoon water. Of thee zonder suiker in de avond.

Mijn dochter heeft een maand lang gevast en dan de hele dag vanaf zonsopgang tot zonsondergang. En omdat de zon zo vroeg op is in deze tijd van het jaar en zo laat onder, is dat een lange periode. En ook nog zonder drinken. Maar zonder klagen hoor. Dus ik bedacht me dat ik een avondje opletten wel zou halen.

En vandaag begint het Suikerfeest. 3 dagen lang gezelligheid en families die bij elkaar komen om dit met lekkernijen en vooral samenzijn te vieren. Wat Kerstfeest voor ons is.

Zag al verschillende mensen helemaal keurig netjes gekleed - ik zou bijna schrijven op hun Paasbest - in ons winkelcentrum lopen en een vrouw had zo'n mooie jurk aan dat ik haar complimenteerde hiermee en haar Eid Mubarak wenste. De jurk was prachtig versierd met kant en parels. Komen wij met een jurkje van de Miss Etam. Maar dat zou ook prima zijn hoor. Je hoeft niet in het lang en ook geen zwarte kousen aan.

Wat ik voor mijn dochter heb gemaakt is geen traditionele lange tuniek van Morba stof (zware maar mooie fluweelachtige stof) de takshita, maar losjes gebaseerd hierop, gedragen op een skinny jeans. Kort van voren, als een tuniek en lang van achteren. Zonder hoofddoek. Die draagt mijn dochter niet.

Gisteren rook ik in de hal van haar appartement al een heerlijke baklucht. Ze was bezig om Red Velvet taart te bakken, er stonden al twee lagen klaar en had al een hele batch koekjes staan om af te koelen en daarna nog te versieren met chocolade en/of kokos of cornflakes-crunch. Wat een talent voor bakken heeft ze. En ze ging ook nog spinazietaart maken. En tiramisutaart. 'Ja, maar wel zonder tiramisu', zei haar vriendin nog lachend. Dat vond ik nou weer jammer :). Maar dan kan je natuurlijk iets van amandel essence gebruiken. Wat je niet kent, mis je ook niet tenslotte.

Ze was erg in haar nopjes met de jurk en het jurkje voor haar dochter vond ze ook te schattig. De vriendin ook. Ze heeft het vanochtend al aan naar haar Opa en Oma zag ik.  In de middag zijn we nog even een klein wit broekje erbij gaan kopen, zodat ze er net als haar moeder uit zou zien. Wat een leuk winkelcentrum. Maar ook wat een levendige buurt.

Het model is golvend en kort van voren, met een ronde hals en rechte mouwen, maar dat zie je niet zo goed hier.

Heb het kant wat ik bij de bovenste jurk heb gebruikt in tweeen gedeeld. Beetje rare foto, maar in het echt veel leuker en zonder rimpels bij de armsgaten :)

Toen we terug van winkelen kwamen heb ik de trein bij een station eerder naar huis genomen, want ik zei al dat ik me een beetje moe voelde worden. En kleindochter was toe aan haar middagslaapje en er zat regen in de lucht. Maar het was helemaal goed zo. Op het station in mijn thuisstad regende het keihard, dus blij dat ik een pluutje bij me had en ook mijn jas maar weer aangedaan. Maar kwam desalniettemin toch aardig zeiknat thuis, want het waaide ook flink en dan helpt een plu niks. Net als vroeger op de fiets naar je werk, waar je broekspijpen doornat waren geregend.

Maar lekker alle natte spullen uit, relaxte kleding aan het alleen nog maar iets gezonds maken voor het avondeten. De brocolli liep bijna de koelkast uit, dus die maar geroerbakt met paprika en een uitje en wat gerookte kip. Heerlijk.

Wel moe, maar gelukkig kon ik naar bed wanneer ik dat zelf wilde. En dan toch nog weer onrustig geslapen.

Dus vandaag nog maar weer even bijkomen van uhm..niks. Die 2 buisjes bloed die zal ik niet echt missen.

Voor wie het viert; Eid Mubarak/Fijn Suikerfeest

Tijd om te zingen

Zo - morgen kan ik de jurken bezorgen. Dochter wilde ze eerst ook wel komen halen, maar is druk bezig koekjes en taarten te bakken. En het leek me wel prettig om een stok (kind) achter de deur te hebben om eruit op te moeten trekken.

OV-pas ligt klaar, jurken gestreken en ingepakt en nu even niets. Yeah!

It ain't over until the Fat lady sings

Gisteren toch iets te lang op mijn naaiklusje gezeten. Te weinig pauzes genomen en te fanatiek iets willen afkrijgen - iets willen bewijzen zeg ik als pseudo psycholoog.

Gisterenavond laat (na mijn vaste bedtijd)  appte ik nog met dochter dat ik haar jurk vandaag zou brengen, maar bijna af (haar jurk wel, maar nog niet die van kleindochter), maar op het laatste moment realiseerde ik me dat het toch wel erg nauwe mouwtjes waren geworden. Het arme kind zou afgebonden bovenarmpjes hebben.

Dus: of ik maak een compleet nieuw bovenstuk, of ik knip de (aangeknipte) mouwtjes eraf en maak nieuwe mouwtjes. Of ik laat het zo, maar eigenlijk wist ik al dat dat geen optie was. Maar wat zonde van al dat werk, want het zag er, te klein en al, toch wel heel erg leuk uit.

Maar eerst maar eens te bedde.

Slecht geslapen, vrijwel ieder uur een keertje voorbij zien komen. Dat geeft mij wel aan dat ik nog beter moet leren met deadlines ( = stress) leren omgaan. Veel eerder op de rem trappen dus.

Vandaag knoop doorgehakt en dan ook maar direct de mouwen eraf geknipt en in het model iets veranderd zodat ik ingezette mouwen kon maken. En mouwen knippen, eerst bedenken en tekenen, en die weer voorzien van een randje kant en dichtnaaien etc etc...

En dochter laten weten dat ik iets te optimistisch was, maar ze had gisteren al een aantal keren aangegeven dat er geen haast bij was. Kon ook donderdag of vrijdag. Dus laat ik nou eens naar haar luisteren en me niet door mijzelf en mijn eigen targets op laten jagen. Maar goh wat had ik graag vandaag bij haar op de stoep gestaan met mijn twee robes.

Nu alweeeeeeer pauze (en ondertussen ook nog wel wat huishoudelijke taken gedaan, de was en mijn wekelijkse taak van de Flylady, namelijk doe iets wat je maar blijft uitstellen) en zo direct maar weer verder.

Het is bijna af, maar zaak is om rustig aan te blijven werken. Niet met het gaspedaal op 80 km per uur naaien.

Maar wat heb ik zin om nou eindelijk eens te zingen!! De tuin roept dat er ook wel eens een uitgebloeide roos afgeknipt mag worden en he....kijk dan...we groeien gewoon door hoor. Oh...en je huis uit...ook wel weer eens leuk. Of met iemand praten.

Kom op: weer even doorgaan dan kan je straks lekker zingen!

foto van Pixabay