Kattebak weer schoon

 Aka mijn tuin.

Zelfs bovenop een plant zat de kattenstront. Bovenop!!! En van het formaat dat ik automatisch Smelly Cat ging zingen want ook nog eens met de bijbehorende geur. Getverdegetver!

Spaar al een tijdje de koffieprut op. Als het redelijk droog is strooi ik dat op alle plekken waar nog grond te zien is, maar eigenlijk doe ik dat ook voor shit. Want ze poepen dus gewoon bovenop de planten. 

Is een taser een te zwaar middel??

Nou ja, ben wel weer lekker buiten bezig geweest en het schoonmaken van de openbare kattenbak stond op mijn lijstje die dag. Plus gewoon nog her en der en hier en daar zaken die wel kunnen en mogen. Uiteraard nog geen eenjarigen gehaald. Dat doe ik echt altijd pas na de IJsheiligen. Die oude tuinwijsheid heeft zich het Paasweekend alweer bewezen. Sneeuw en hagel toen.

Komt er een toch een buurtkat mijn tuin insluipen en zie ik aan zijn bewegingen dat hij eens lekker wil gaan zitten kakken, spreek ik hem/haar ernstig toe. Nee! Niet hier. Thuis op de kattenbak! Drinken uit de vijver prima; maar hier NIET kakken!

Propte trouwens mijn Brabantia droogmolen in het oude gat van mijn nu vergane droogmolen. Iets te wijd dat gat. Dus deed even iets in dat gat erbij. Stok. Had ook oude vibrator kunnen nemen, maar ja...dan krijg je daar weer kamervragen over. En ga van de week wel kijken of ik het officiele anker kan fixen. Nu geen zin an. Maar zo kan het ook. Droogt prima. Droomde trouwens van de week wel dat iemand mijn gloednieuwe droogmolen uit mijn tuin had gestolen. Met hoes en al. Werd er benauwd wakker van. Ja, bezit is niet eenvoudig.

En fietste nog even een proefrondje om te kijken hoe lang het fietsen is, ergens waar ik binnenkort moet zijn. Viel me niet tegen, had verwacht dat ik er langer over zou doen en het verder zou zijn.  Geen wind, dus ook niet tegen. En prachtige blauwe lucht, waardoor de hele gemeente op de elektrische fiets zat. Echt zo blij dat ik, vrijwel zonder erbij na te denken, mijn fiets pak en ga. Heel fijn. 

Op tijd thuis voor de F1. Max Verstappen gewonnen. Interessante race, veel uitval en zelfs even stopgezet. Ondertussen de was binnengehaald. Hoppa. Zo fijn, dezelfde dag weer droog (zonder droger dan he). En heerlijk buiten gedroogd. Eigenlijk tegen mijn principes op zondag. Doe ik liever niet om die dag heel bewust niet huishoudelijke klussen te doen, maar te ontspannen en op te laden. Maar principes zijn er om vanaf te wijken. Vooral zelfverzonnen. 

Nog even genieten van Podium Witteman en bedenken wat ik ga eten met wat ik nog in de koelkast heb. Geen boodschappen gedaan dit weekend. Geen zin in en nog genoeg op voorraad. Ga morgen wel voor verse groenten. 

De Lenteschilder

Opeens was de zin daar. Volgens mijn herinnering al in 2019 kocht ik een pot lazuur bij Ikea. Moet haast wel 2019 geweest zijn. Want in 2020 ben ik vrijwel nergens heen geweest. Ikea? Mwaoh...moet ik even mijn blog nalezen ter geheugensteun.

Maar enfin...schilderspullen gepakt, want het was opeens Lente en dus moesten, van mijzelf, mijn tuinmeubels uit de schuur, waar ze voor het eerste jaar eindelijk droog konden staan en naar buiten. Wist al dat ik al die van Acaciahout gemaakte Ikea meubelen een laagje vernis moest geven. Ze zagen er kaal en dus armoedig uit, vond ik.

Afbeelding van Andreas Lischka via Pixabay 

Hoppa...eerste ding klaar!  Zo fijn. Misschien morgen de volgende, maar rustig aan, want mijzelf opbranden omdat het NU NU NU af moet zijn....doen we maar niet meer. 

Moest even aan mijn vader denken, die als er iets geschilderd moest worden, ook zo maar spontaan begon. Waarop mijn moeder dan weer brulde dat hij zijn goeie goed moest verwisselen voor zijn schildersbroek en trui. Want anders overal klodders. Wat ook klopte. En eerst alles moest afplakken. (Deed hij niet aan). Maar alle spontaniteit werd er zo altijd wel uitgeramd. De goede bedoeling nooit gezien. Dus ik ben blij en rustig van geest dat ik dit project precies zo kan invullen als mij past. Zelfs in mijn goede goed (als ik dat zou hebben hahaha).

Perfectionisme werkt dan verlammend. Het 'mag' alleen maar goed. Niet half, niet een beetje, maar perfect. Anders afgekeurd. Of gewoon niet aan beginnen, want het kan toch nog goed genoeg.

Dus ben ik gewoon zomaar begonnen. Misschien niet goed, maar wel een heerlijk gevoel kijkend naar dat tafeltje. Die is klaar. Laat de Lente maar komen. 

Netflix aanrader: The serpent

Gebaseerd op ware feiten en mooi gemaakt, met oog voor detail. Speelt medio jaren 70, met een Nederlandse inbreng.

Vliegtuigje

Laptop is weer in da house. 

Supersloom, snap ook direct hoe dat komt - droom over hoe mijn relatie was met de ex-man, voelde bijna de beklemming weer van hoe die relatie was - maar besloot dat het mag en dat er niemand last van heeft. Dus op mijn gemak lekkere koffie gemaakt. In een apparaat, want mijn zoon was aan het opruimen en vond 'm in zijn keukenkast. Hij gebruikt het nog maar zelden, heeft een mooi bijna professioneel ding staan en weet dat ik juist wel van filterkoffie hou. 

En nu, na het apparaat ontkalkt te hebben, staat hij in de keuken. Past goed qua kleur bij de waterkoker die ik van een zeer attente en lieve bloglezer kreeg een tijdje terug. Fijn dit soort dingen. 

Had lekker gedoucht en het helpt voor de stemming om dan tegen mijzelf te zeggen dat het echt heerlijk is. Zalig zo'n warme geurige douche. En vooral rustig zonder stress aan de dag beginnen. Me niet opgejaagd voelen. Dat vooral. Er hoeft niets. Niets. Dat is het voordeel van alleen wonen, geen kinderen meer in huis (hahah...al jaaaaaaaarenlang niet meer) en geen plichten. 

Moest voor mijn werk op kantoor zijn. Wat ik aan werkzaamheden had, kon ik niet thuis doen. Maar goed; dan beleef je nog eens wat. Voel me al wat meer 'gezien' daar. Zit ook vaker met dezelfde mensen en die komen ook een beetje losser. Of ik natuurlijk. Zo viel het 2 seconden even stil nadat ik een witz vertelde naar aanleiding van gesprekken over zeer hoge leeftijd en hoe je leven er dan uitziet. 

Ja, kantoorleven is niet saai. De plus voor mij is dat ik in ieder geval niet alleen tegen mijzelf praat. Feedback is altijd fijn. 

Ook prettig dat ik direct ruggespraak kon houden over een client die - zoals altijd zo lijkt het, maar dat snap ik maar al te goed - per NU hulp nodig had. En dat ik die hem heb kunnen bieden via de kanalen waar ik ook als vrijwilliger heb gewerkt. Omdat ik ze ken, weet hoe snel zij wel kunnen handelen en uit eigen ervaring weet dat het simpelweg een instantie bellen met een 'bekende' naam wel zaken in gang kan zetten. 

Moest altijd smakelijk lachen dat ik als vrijwilliger met mijn gemeente belde over bijvoorbeeld de status van de aanvraag van een uitkering, terwijl ik in feite ook op hun loonlijst stond, maar nu wèl zeer serieus werd genomen. En direct resultaat boekte. Nu moet ik eerlijk zeggen dat ik dat als 'client' ook deed - resultaat boeken - , maar meer omdat ik zakelijk goed ben, weet hoe de hazen lopen zeg maar, maar zo voelde dat op dat moment niet. De stress vond ik zwaar op mij drukken. De stress van het afhankelijk zijn van de welwillendheid en willekeur van een systeem en hun ambtenaren. Die willekeur verzin ik niet; ik hoor dat regelmatig van anderen en zelfs van de collega's.

Grote valkuil voor hulpverleners trouwens. Dat als mensen goed uit hun woorden komen, netjes en keurig lijken en vooral niet agressief,  het alsnog een grote chaos in hun hoofd kan zijn en ze wel degelijk zeer, zeer veel last van de situatie hebben. Eigenlijk werkt het voor jou als persoon sneller als je op de banken springt en keihard gaat gillen/schreeuwen/huilen. Lijkt me heerlijk om zo hysterisch te kunnen zijn. Dat mensen zien dat je het niet meer trekt. 

En fijn om het daar met professionals even over te hebben. Ik ben niet gek, ik ben een vliegtuigje!

Afwezigheidsmeldplicht

De tulpen die ik op zaterdag kocht laten nu al hun kopjes hangen. Goedkope zeikerds! Voor de rest ben ik niet zo van de bossen bloemen. Sterker nog; eigenlijk hou ik niet heel erg van bloemen binnen. Die horen buiten, lekker bloeiend aan een struik of plant. Alleen voor tulpen maak ik graag een uitzondering. Maar die zijn er dan ook nooit heel erg lang. En niet zo duur. 

Ben een paar dagen offline de komende tijd, heb mijn laptop uitgeleend aan mijn dochter. 

Nu kan ik - gelukkig - nog wel online zijn via mijn telefoon en dus wel lezen, maar niet reageren. Ook wel even rustig voor het hoofd.

Door mijn werk kom ik in contact met mensen die zich geen raad meer weten door de financiële ellende waar ze in zitten. Door de toeslag-affaire bijvoorbeeld, waar nog steeds geen grote stappen zijn gedaan. Vanuit de praktijk hoor ik maar al te veel voorbeelden. En toch kozen we massaal weer voor hetzelfde clubje. En nu is de aandacht natuurlijk lekker geluwd en de voorvechters voor werkelijke transparantie zitten overwerkt thuis. 

Of straks in een functie elders. Kaltgestellt. Kan hij geen schade meer veroorzaken. Ken uw Machiavelli. 

Afbeelding van Alex Yomare via Pixabay 

Tot over een aantal dagen. 

Doorpakken

 Mijn lijstje bekeken van zaken die ik dit jaar nog graag zou willen doen of aanschaffen. Natuurlijk deze dagen niet, waar ik vanochtend hagel op mijn ramen zag en net hier sneeuwt, maar het mooiere weer komt er echt weer aan en waar ik echt heel blij van word - simpele ziel - is buiten mijn was kunnen drogen. De geur van vers, buiten gedroogd wasgoed...zalig! Behalve als de boeren hier gieren, maar goed...je kan niet alles hebben.

Dus online gekeken naar Droogmolens. Had al een merk in mijn hoofd en wensen/eisen, dus eigenlijk is het dan vrij simpel. Voldoet het aan alle eisen? Klik op bestellen en doen. Ja, even een uitgave (voor mij dan), maar kijk eens naar alle genoegens die je in de toekomst daarvan beleeft. Reken dat eens voor de gein per dag uit en dan lach je er toch om?  Hup!! Doen. Niet langer uitstellen. Druk op die knop!

Zat ik me nog heel druk te maken hoe ik dat grondanker in de grond moet krijgen. Lukt mij dat wel? Terwijl ik de huidige droogmolen in een ingegraven emmer heb staan, daarin sneldrogend (Ja Marius, ook ik) cement stortte en dat grondanker daarin vast heb gezet. Muurvast. Staat al 24 jaar prima. Dus dit systeem - zonder beton wordt er gezegd - zal mij ook zeker wel gaan lukken. En anders vraag ik het wel aan mijn zoon.  Denk in oplossingen! 

Ook keek ik filmpjes op Youtube hoe anderen - allemaal echtgenoten - zo'n ding ingraven of in cement inbouwen. Kan ik dus ook. Heb ik ook mijn dochter altijd geleerd. Dat ze alles kan, als ze dat wil leren of ervoor trainen. Die kan dus echt wel zelf een lamp ophangen en monteren. En ja, eerst in de meterkast de elektriciteit eraf halen. Boormachine op accu. 

Ook handige techniek om een grondpin voor mijn parasol in cement in het terras in te graven. Daar hou ik van. Techniek en dat zelf kunnen. 

Zo timmerde ik een rooster aan mijn hekwerk, zodat de roos die ik heel kort heb teruggesnoeid, dit jaar daar lekker langs kan groeien en ik die daaraan kan vastbinden en zo mooi kan leiden. Moet je inderdaad doen als je erbij kan en alles nog kort en klein is. Dus krammen gepakt, lekkere hamer erbij en timmeren maar.  Genoeg krammen in mijn broekzak gestopt om die paar die toch uit mijn handen vielen en onvindbaar zijn in het struikgewas, niet te missen. Dat rooster knipte ik al van een rol gaaswerk, eigenlijk gemaakt voor afscheidingen. Maar teveel ervan gekocht. Zo komt het ook wel op. 

Liet tegen dat gaaswerk tussen palen gespannen  (die ik ook zelf in grondankers plaatste ooit en zelf monteerde)  klimop groeien, maar eigenlijk wil ik daar wel vanaf en een ander soort bedekking zoeken. Deze klimop soort is niet de juiste, maakt dikke ranken en drukt alles weg en bovendien trekt het slakken aan. Dus daar moet ik ook wat mee. Knipte van de week al wat dikkere ranken door zodat ik die makkelijker kan verwijderen. Als Monty Don hele stukken van zijn beroemde tuin op de schop neemt omdat hij ook wel eens wat anders wil, dan mag ik dat ook.

Dat er de afgelopen dagen helemaal niets van in de tuin werken kwam. Tsja..jammer dan. Maar prima. Gewoon accepteren dat zaken zoals 'het weer' nou eenmaal niet te bestellen zijn.  Ik maakte een vestje voor mijn oudste kleindochter, haalde toch weer wat uit, want vond het niet groot genoeg en genoot van de vele wisselende luchten. 

En zo fijn dat die droogmolen gewoon aan huis bezorgd wordt. Hoef ik niet te sjouwen. Wat een luxe! En met dit winterweer ook nog. 

Afbeelding van Manfred Antranias Zimmer via Pixabay 

Vrouw Holle

Achter mijn raam gezeten, Tweede Paasdag, kijkend naar de dikke vlokken sneeuw moest ik aan het sprookje van Vrouw Holle denken.

Hoe ze door haar dekbedden flink uitschuddend sneeuw in de wereld bracht. Dikke vlokken. Grote dikke vlokken alsof het winter was. 

Had ze niks te doen denk ik, want die heeft flink staan schudden aan de vlokken te zien. Bij jullie ook?