Zag zondagochtend vroeg dat Gardener's World als klusje van de week het zaaien van Sweet Peas/Lathyrus aanbevool. Dus dat heb ik eind van de middag gedaan (eindelijk OP tijd). Staan binnen in de vensterbank.
Verder met het uitmesten van kasten, laden en planken. Wat heb ik toch veel aantekenboekjes. Vooral halfvol of halfleeg zo u wil. Ieder projectje zijn eigen boekje.
En verder nog dingen die ik terugvond uit mijn tijd bij dat c allcenter. Hoe ik klokjes tekende, elk uur eentje en dan de kwartieren inkleurde als de tijd weer voorbij was. Honderden klokjes. Gekmakende klokjes. "Goedemorgen, u spreek met Cellie Citroen van de Ratatabank. Ik zie in uw gegevens dat u nog geen creditcard bij ons heeft bladiebladiebladieblad".
Oude Sales- en Marketingboeken. Tijdschriften. Hier Oud Papier!
Het stapeltje Lopende zaken, mag nu in de vrijgekomen onderste la. Naast die ziljoen opschrijfboekjes. Die ik ook moet uitmesten, want wie leest die ooit? Niet het boeken/literatuur museum. (Dagboek van een Gek). En wie zou ik willen dat die boekjes las? Waarschijnlijk enkeltje Ronde Archief dus.
Keek naar een serie op Viaplay. Gebruik Viaplay eigenlijk alleen om F1 op te bekijken, maar keek nooit naar wat er nog meer aangeboden wordt. Een spannende Steven King-verfilming: Mr. Mercedes (en dan niet die met die leuke pakjes van de F1, Lewis H.).
Een van de hoofdrolspeler lijkt qua blik in zijn ogen veel op de hoofdrolspeler van Mr. Robot.
En uiteraard bekeek ik dan ook de F1. Verstappen tweede geworden, maar hij moest vanaf positie 15 zich omhoog werken. Zijn teamgenoot werd eerste en reed een zeer goede race.
Nog even wat werkdingen nagekeken. Kan ik morgenochtend zonder stress beginnen. Werkkleding klaarhangen, lunch maken en ook - in de koelkast dan - klaarzetten en dan mag ik in de relaxmodus. Alleen slapen hoeft nog daarna nog maar hahah!
Had al een week of drie iets in het mandje van mijn favoriete kledingwinkel staan. Hakte de knoop door dat ik dat toch maar mocht bestellen. Uitverkocht!
Gebeurt me vaker hoor; dan wacht ik kennelijk te lang en is het weg. Ben nooit van het impulsieve. Altijd nadenken of ik het echt wel nodig heb en of ik het mijzelf dan ook nog gun.
Soms Het is altijd goed om met ogen van een ander naar je huis te kijken. Wilders zou roepen: "Vol". En ikzelf ook wel. Dus moet er opgeruimd worden.
En opruimen is niet de zaken verplaatsen, maar keuzes maken. Weg of houden. En met de voorkeur op weg.
Dan komt er zo'n periode dat ik werkelijk ALLES stom vind. Mijn gordijnen, mijn wat een vriendin ooit zei 'Eclectische inrichting' (lees allegaartje), mijn vloer (mensch...wanneer gun je jezelf nou eens een goede vloer??), mijn onvermogen om een leuke groene planten-oase te hebben. Ik vind het opeens allemaal maar niks. En dan heb ik het niet eens over mijn tuin.
Dus hak ik de tijd maar weer in partjes en ga een kwartiertje schiften. Weg, Kringloop of houden.
Die ganglamp die ik jaren terug kreeg en er dus nog steeds niet hangt; naar de Kringloop. Espressokopjes ook ooit gekregen van mijn dochter in mijn favoriete kleur. Weg; ik drink nooit dat soort koffie. Nooit. Bewaar dit al langer dan 15 jaar. Ongebruikt. Omdat ik het van mijn dochter kreeg. Sentimenteel oud bewaarwijf!
Een oud warmhouddingetje elektrisch; Kringloop.
Oude kranten nog te lezen; oud papier.
Die stapel op mijn eettafel, die er al maanden ligt; nog uit te zoeken: uitmesten en een plek voor vinden om later helemaal te decimeren. Van de eettafel af, nadat de helft naar oud papier kan.
Oh ja, nu ik toch bezig ben; een van de wekelijkse taken van Flylady is je handtas uitmesten. Wat kan weg, wat sleep je al de hele week zinloos mee. Dus even doen nu meteen!
Dan toch maar die doos met overbodige spullen naar de Kringloop gebracht. Had er geen zin in, maar ik weet ook dat het beter voelt - echt opgeruimd - als de spullen mijn huis uit zijn. Dus niet nog even parkeren ergens. En meteen even een fietsritje. Wederom alleen brengen. Niet kijken naar de spullen. Al liep ik daarna even de Karwei binnen en zag daar een mooie handmaaier, maar veel te groot die doos om op mijn fiets mee te nemen.
En ook nog allerlei leuke vaasjes, kussens etc...maar laat maar staan; nu eerst opruimen! En vaasjes check ik de Kringloop wel voor, maar eigenlijk heb ik die meer dan genoeg in huis. Dus maar niet doen.
Mooi trouwens al die uitbottende bomen, zo'n lichtgroen waasje aan de takken. En hoe bijna helend dat het lekker weer was, droog en een beetje zon en vrij warm. Voelt meteen anders.
Hele fijne ontmoeting gehad deze week en een een onverwachts sollicitatiegesprek. Ook aan haar te danken. Ze gaf me aan dat ik zeker moest gaan navragen waarom de keus niet op mij was gevallen, want volgens haar sloot wat ik kan en doe aan bij de huidige functie-eisen. Dus gedaan en tot mijn verbazing kreeg ik geen uitleg, maar de vraag of ik toch nog op gesprek wilde komen.
Dat was een prettig gesprek en ik heb geen idee of men om is. Misschien, na een lange en stomme treinreis terug ben ik wel om. Dat ik dit niet wil; zover reizen voor een baan. De NS had een sprinter ingezet, waar normaal een intercity rijdt. Korter ook nog eens en dus speelden we haringen in een ton. Staan en hangen. Niet fijn.
Maar regelmatig tijdens dat soort sollicitatiegesprekken het gevoel dat ik een beetje alles moet downsizen op mijn CV want te vaak hoorde ik al dat ik me wel snel zou gaan vervelen in de aangeboden positie. Maar ik hoef geen glanzende carriere meer. Alleen wat meer zekerheid en vooral normalere normen en beleid dan hier.
En dan daarna als bonus een superfijn gesprek met iemand die ik al te lang niet meer live gezien en gehoord had. Dan vliegt de tijd en we moesten allebei nog dingen doen. Dus een afspraak waar we allebei de tijd in de gaten moesten houden.
Moeten we snel een keertje overdoen.
Fijn dat ik bovenstaande teruglees, nadat ik me een beetje leeg en ongezien voel. Kom ik rond 18.30 uur thuis na een lange werkdag met om te beginnen de trein die een kwartier vertraging had, druk maar wel goed gewerkt in een gebouw waar men driftig behoefte had aan her-tellers van de uitslag van afgelopen woensdag.
Zeer drukke trein terug (zonder vertraging). En dan in een leeg huis thuiskomen. Niemand die op me wacht, voor me kookt of vraagt hoe het was. Stilte. Zelfs niet als ik roep: Honey, I'm home!
Hoor ik toch Danny de Munck galmen.
Dus doe ik mijn best om het thuis gezellig te maken. Kaarsjes aan, kijk of er nog iets leuks op de kijkbuis is en anders op Netflix. Het niet kunnen delen van hoe de dag was, wat ik meemaakte, maakt dat mijn blog een soort surrogaat is.
These are the times, Cellie—when hopes are dashed and chaos abounds—that golden opportunities, prized ideas, and new friends emerge, to be seen by the few who look.
Eerst maar eens mijn stem uitgebracht dan heb ik aan mijn burger 'plicht' voldaan. En mijn morele plicht, want ik weet maar al te goed dat er genoeg plekken in de wereld zijn waar dat niet kan. Lekker dik rood potlood op de locatie trouwens. Kon ik mooi mijn keuzes rood maken.
Daarna maar wat spullen bij de Kringloop gebracht. Niets gehaald, dat mag niet van mijzelf; eerst even opruimen voorlopig. En daarna even rondje fietsen. Wat een heerlijk weer zeg. En blij dat ik kan fietsen.
Wat boodschappen gehaald en daarna weer huiswaarts. Omdat alles nog vrij nat is in de tuin, nog niet zoveel zin om dingen te doen. En bedacht op de fiets of ik het nou echt wel zo ontzettend leuk vond. Die tuin. Van de waaibomenschutting was een plank gewaaid.
Geen zin om enorm te investeren in wel een mooie schutting (aan mijn kant dan), maar wel iets wat eigenlijk beter zou zijn. Zo is het bezit van een tuin ook een constante energie- en geldvreter. Naast natuurlijk ook energie-gever!
Een balkon is dan overzichtelijker. Of gewoon alles betegeld en zo'n tuinset erop, uiteraard onder een afdak. Kan je zelfs stofzuigen die tegels, geen sprietje natuur in de tuin :) Heerlijk!
Langs geweest bij mijn moeder het weekend. Dat is dan altijd een hele dag inclusief reizen. Wilde eigenlijk een auto huren, maar was daar te laat mee om te regelen (goh...had eigenlijk zitten wachten totdat men hierboven snapte wat ik wilde en er dus opeens een auto voor de deur stond), dus toch maar met de trein gegaan en gelukkig staakte de bussen niet die zaterdag. Eigen schuld dus niet zeiken. Wel lekker wat eerder naar het station gegaan om daar bij de AH to go een grote kop koffie voor in de trein te halen en iets voor bij de koffie voor mij bij moeder (en betaalde het geheel zelf en vroeg niet of mijn moeder dit even kon betalen achteraf of erger, betaalde het met haar pinpas).
Lang bezoek, want mijn moeder komt altijd pas laat op gang over waar het echt om gaat (gaat dan pas de zaken vertellen die er echt toe doen, na alle koetjes en kalfjes benoemd te hebben) na 2 kopjes koffie, een boterham en een kop thee van een theezakje wat al 16 keer is gebruikt - gekleurd water drinken brrrrrrrr (weggemieterd, nieuw zakje gepakt). Ik gebruik een theezakje ook wel vaker dan 1 x, maar niet de hele week.
Er waren ook wat praktische zaken waarvoor ik kwam. En wilde ook graag even zien hoe het ging. Of ik niet de zaken te rooskleurig voorstelde en mijn moeder een beetje aan het afglijden is naar de vergetelheid.
Steelzus bleef nog gewoon doorgaan met haar opdring, dram en betaalgedrag. Ze gaat over de grenzen van mijn moeder heen. Ook omdat mijn moeder niet daadkrachtig genoeg (meer) is om dit een halt toe te roepen. De verkeerde dingen roept. Of zucht.
Volgens andere zus stond er opeens een nieuwe klok in het huis van onze moeder. Had steelzus gehaald. Mijn moeder heeft in elk hoekje van de huiskamer wel een tikkende en dingdongende klok staan. Dus totaal overbodig en kon me ook niet voorstellen dat mijn moeder daarom had gevraagd. Had ze ook niet gaf mijn moeder aan zus aan, maar Steelzus vond het zo'n leuke klok. Leuk he mam...Leuk he..? Leuk klokje he..Leuk toch, dat klokje?
En nog andere prullaria. Leuk he mam...Uiteraard graag door mijn moeder in cash te betalen. Dan is het onzichtbaar op de betaalrekeningen, maar onderhands wel geregeld.
Wilde even pinnen voor mijn moeder dan hoefde mijn andere zus dat volgens afspraak die week erop niet te doen en als dat nodig was boodschappen halen. En de energierekening bekijken en checken wat nu de standen waren en kijken of ik daarin rare dingen ontdek. Plus nakijken of de thermosstaat op de Prins Berhard-hoogte (27 graden) stond. Ik liep al snel zonder vest in mijn T-shirt rond daar, want man man man subtropisch binnen.
Loeiwarm in huis, maar ze had boven alles maar half open hoor. Nou mam, dat is een ander verhaal dan uit. Aan is aan en dus vragen die kachels gas. En zet jij beneden 'm op 21 de hele dag door, dan loopt de meter fluks op met alle kachels open, ook half.
De meterstanden dus maar genoteerd, voor een nulmeting.
Dus die bijna maandelijkse energierekening van 500 euro lijkt te kloppen.
Nu vergelijk ik dit met mijn huis, waar ik het bijna nooit meer verwarm dan 18 graden en vaker 17. Maar kleed me dan ook binnen daar wel op en wil ook graag de kosten zo laag mogelijk houden, bewust. En heb radiatoren uit staan in kamers waar ik niet ben.
Mijn moeder lijkt het allemaal niet meer zo te willen snappen. Of vindt het wel makkelijk dat een ander dit oppakt. Bewust onbewaam.
Net als dit hele gedoe met mijn steelzus. Moeder geeft aan dat zus toch niet luistert, ook niet nadat mijn broer haar heeft geconfronteerd met haar gedrag, traantje en terugbetalen, maar ach...hij zit weer ver weg en niemand ziet het, dus gaat ze ze gewoon door met afromen, maar dan nu niet met een pinpas, (want ze weet de nieuwe code niet) van mijn moeder in de hand, maar ongevraagd dingen kopen en daar dan geld voor vragen. En dan een beetje zo inspelen op de vergeetachtigheid van mijn moeder, dat ze het wederom voor elkaar krijgt; een beetje voor smoeders en veel beetjes voor haarzelf.
Volgens mijn moeder moesten wij (de kinderen) dan maar met zus praten. Zij 'kon' dit niet meer aan. (Ik haaaaat dit gedrag).
Praten? Mam....wanneer geef je haar nou eens een ontzettend schop onder haar kont en gooit haar en haar spulletjes de deur uit?
Tsja, kind...ik hou niet van ruzie. (He mam...ik wel hoor!!! Heerlijk...een dag niet geruzied is een dag niet geleefd)
Of;
variant 2:
Heb het gezegd hoor, dat dit de laatste keer was. Dat het nu ophoudt. (Jajajajajaja...mam; dit hoor ik al iedere maand). Het houdt niet op!!! Niet zolang jij haar de kans geeft.
En dan komt zuslief weer aanpoepen met oh leuk klokje, oh lekkere dingetjes bij de koffie, die alleen zuslief blieft en die mijn moeder dan maar weer betaalt, cash, want ze houdt niet van ruzie.
Vertelde mijn moeder ook dat steelzus tegen ons kinderen en haar kennissen vertelt dat mijn moeder toch wel aan het dementeren is. Dat het slecht gaat met haar. Dat ze echt hulp nodig heeft met van alles en nog wat.
Oh ja? Of het nu een beetje begon door te dringen wat voor ziek spelletje er met haar werd gespeeld.
Zou mijn moeder en mijn steelzus wel flink door elkaar willen rammelen. Wordt nou toch eens wakker en zie wat jullie giftige relatie tot gevolg heeft!
Alle aandacht van mijn moeder gaat naar het 'niet ruzie krijgen' en 'oh als kind toch nog eens een eigen leven krijgt' en de rest hangt er maar bij. Niet een maandje, maar al tientallen jaren. Alles draait om haar.
Ook niet lekker genieten van de tijd die ze nog heeft.
En dan ook nog als Hoe Zwaar haar leven was....dat het leven met mijn vader wel zo moeilijk was en zo zwaar (beste man is nu al tien jaar dood) dat ze eigenlijk een lintje verdient. Alsof er zij de enige vrouw in de hele wereld is, die zoiets meemaakte. Zo zwaar. Zo niet voor te stellen...(He..mam, nooit bedacht dat jullie kinderen daar ook mee zijn opgegroeid????).
(Newsflash....wel hoor! Je bent niet uniek in je leed.)
Hoe mijn steelzus en mijn HeelZwaarLeven moeder alleen maar naar henzelf kijken en oh oh oh oh, geef nou toch eens een bevestiging dat WIJ het echt zwaar hebben en we daarom niet daadkrachtig zijn en ons alles maar overkomt. Maar halfzacht, halfcorrupt en heel fout. Ik ben er wel klaar mee! Opzouten met je aandachtpikkerij. Passief of actief.
Klaar met mensen die zich erop laten voorstaan dat alleen ZIJ weten wat verlies is, wat lijden is en wat een zwaar leven hebben is. Oftwel; JIJ hebt niets te klagen eigenlijk. Jij mag niet eens gezien worden. Mijn lijden is het allergrootst. En allerbelangrijkst.
Wij zijn nummertje 1 in Zwaar (volgens mij ben ik de zwaarste..in gewicht weliswaar, maar goed dat is een andere spel).
Moeilijk, moeilijk moeilijk.
Gewoon nul Joie de Vivre. Nul!! En ik denk dat ik heel bang ben, dat ik daar ook veel op lijk of zo doe (of ga doen). Dat lijdzame, dat....we wachten maar af.
Goede werkdag gehad. Kwam ook omdat ik me van te voren al had voorgenomen om me niet gek te laten maken. Ik ben er om mijn werk zo goed mogelijk te doen. Alle politiek eromheen daar kan ik niets aan veranderen, die illusie moet ik echt zo snel mogelijk kwijtraken. Hoe rustiger het 'voelt'.
Niet eens regen vanochtend toen ik wegging. Wel vertraging bij de trein, maar dat ervaar ik al bijna als 'normaal'.
De nieuwe Paus is er en nu zou dan alles anders worden. Maar deze Paus zit net als de vorige klem tussen wat het management eist en de opdrachtgever wil en heeft weinig ruimte over om dan ook nog voor de belangen van het team op te komen. Pompen of verzuipen.
Of eigenlijk; kijk maar of je kan zwemmen. Als je verzuipt, dan trekken we gewoon weer een blik nieuwe medewerkers open. Die weer vanaf nul beginnen dus mogen de meer ervaren medewerkers (lees half jaar in dienst of half jaar stagiair) die weer inwerken, waar geen tijd voor is, dus alras raken de nieuwe en de ouden afgebrand. En opgebrand.
Had gisteren al voor het eten gezorgd. Stond al klaar, alleen nog op te warmen. Heerlijk als je binnenkomt rollen met helemaal weggewaaid haar. En veel fietsen aan de nietjes bij de bushalte omgewaaid. Maar de mijne niet aan de niet. Joehei!
Zakelijke outfit uit en thuiskleding aan. Heerlijk. En dan hoeft er niets meer dan eten, nog even een programma (BinnensteBuiten met prachtige kamers in een fraai huis in Enhuizen en fantastische bomen in Nederlandse bossen en een lekkere maaltijd (waarvan ik altijd vind dat er heel veel ingredienten worden gebruikt; kan niet op). Even rustig wat blogs lezen en dan ontspannen en op tijd naar bed. En de volgende dag uitslapen, want alweer een OV staking. Dus thuiswerken. Hoe fijn!
