Netflix aanrader: Uncoupled

Leuke verfrissende serie en niet al te lang, heerlijk om even te bekijken bij regenachtige weer. Mooie lijven, fijne straatbeelden van New York ook en lekkere venijnige humor. 

Aardbeien op beschuit

De conducteur gaf aan dat hij ons geen prettig weekend durfde te wensen, omdat ProRail zo'n korte trein had ingezet. Dat was weer de hele weg staan in de intercity. Heel veel mensen moesten staan. Er mocht zelfs in de eerste klas gezeten worden, maar ook dat gaf niet genoeg ruimte. En omdat iedereen zo opgepropt stond en er heel veel mensen met hele grote zware koffers bij het eindstation eruit moesten om ook over te stappen, lukte het me niet om de volgende trein te halen, die helemaal aan het eind van het perron stond. Was het ook een beetje zat. Om te rennen en haasten. 

Nou, laat maar, pak ik wel een boemeltje. Was sowieso al later dan normaal. Dus maakt allemaal niet meer uit. Nog even iets proberen af te ronden op mijn werk, maar ook daarvan merkte ik dat mijn concentratievermogen niet genoeg was om het correct te doen, dus doen we na het weekend wel. Krijg niet genoeg betaald om zoveel structureel extra te werken. 

En dan precies 12 uur onderweg van de ochtend tot aan de avond. Joehoeeeee. Not.

Inspiratieloos qua avond-eten. Rook wel overal dat de BBQ aanstaat her en der. Leek me allemaal heel gezellig en daar zit dan niet iemand alleen te roosteren. Uiteindelijk volkoren wraps met salade, paprika, restje komkommer en wat stukjes Falafel. Voortaan dus dit soort lange dagen beter voorbereiden.

Beugel BH uit net als oorbellen, relaxkleding aan en lekker even niks. Maar dat doe ik al lang. Niks. Wat ook weer rete-saai is. Rond 22.00 uur duik ik al mijn bed in, de aflevering van Vera is leuk, maar ik heb slaap nodig. 

Vanochtend besloten dat ik de dag opgewekt en vrolijk wil starten. Was in de machine, mijzelf onder de douche en daarna een ontbijtje met aardbeien op een beschuitje en koffie met opgeklopte sojamelk. Lekker buiten in de zon, met zelfs 2 zaterdagkranten (eentje van een aanbieding). 

Afbeelding van 💙♡🌼♡💙 Julita 💙♡🌼♡💙 via Pixabay 

Lees het interview met Els Rozenbroek in de Volkskrant van dit weekend, die aan het einde van haar dagen is en luister ook nog naar de podcast van Saar. Mooi als je zoveel liefde om je heen voelt als je sterven gaat. Maar ook dat je in zo'n fijne omgeving dat kan en mag doen. Dat die hospices er zijn.

En met deze vrolijke noot, haast ik me naar boven en ga lekker buiten de was ophangen. Het kan, ik kan het en zo droog. Ook iets waar ik altijd tevreden en dankbaar voor ben.

De simpele dingen van het leven. Maar zijn ze er niet, dan waardeer je het pas. Merk ik.

Flex

Omdat ik nu elke werkdag op mijn werkplek wordt verwacht, nam ik een maandabonnement voor en de treinrit bij de NS en voor de busrit bij de plaatselijke bus-aanbieder. Dure grap, maar gelukkig worden de kosten op basis van OV volledig vergoed. 

Vond het raar dat elke keer als ik incheckte bij de NS-poortjes er stond "reizen op rekening". Zou verwachten dat ik iets zou zien van 'abonnement'. 

Kreeg al visioenen van een hoge rekening achteraf, want met het aangaan van dit abonnement verviel het oude, vooraf te betalen met korting. Die optie bestaat niet meer en eenmaal eraf, kan je niet meer terug naar de oude situatie. Dus alleen maar Flex kan je zijn met de trein.

Afbeelding van Alexa via Pixabay 

Toch maar even gebeld, want de uitleg bij het aangaan en bevestiging van het abonnement was me niet helemaal duidelijk hoe dit werkt in combinatie met het reizen met de bus en dat aparte abonnement.

"Oh..ja, bij zo'n soort abonnement (dat Flex-achtige) gaat de NS voor. Dus dat betekent dat u voor de bus of metro ook achteraf zou moeten afrekenen. Dus moest ik die Flex eraf laten halen, zodat mijn busabonnement wel gespot werd en mocht ik buiten de vaste abonnement route voor bus of trein gaan reizen, dan was het advies om daar toch ook saldo voor op de OV card te laden. Want dat was nu teruggeboekt. 

Dus ook maar daarna direct gedaan. Moet ik met spoed richting mijn moeder of zo, dan kan dat.

Leuker kunnen ze het ook bij de NS niet maken. Ik wil graag controle houden vooral of ik zo'n reisje kan maken en stort dus wel geld op de card, zodat ik zeker weet dat ik niet 'opeens' nog een rekening krijg waar ik geen rekening mee had gehouden. Oh ja...even naar ....gereisd. Helemaal vergeten.

Heb ik verder ook nog digitale kaartjes van een aanbieding hier in de regio. Dat iedere busrit maar 1,50 kost. Die staan dan weer op mijn telefoon en was al drama omdat de scanner tot 4 x toe niks kon lezen. En ja, op de hoogste helderheid gezet mijn telefoon. En de chauffeur het wel geloofde en ik kon gaan zitten. Het gaat dan om een setje van 6 kaartjes. Had ik voor de vakantietijd aangeschaft, dan kan ik relatief goedkoop met de toeristenbus naar de hoofdstad.

Soms word ik wel moe van mijn gedoe. Laat toch! Maar wil echt grip op mijn geld blijven houden en "laat toch" zou een extra rekening van rond de euro 400,-- betekenen, dus daar wil ik wel even voor aan de telefoon hangen. Heeeeeeeel lang in de wacht.

Maar ja; toch geen leven.

Administratie weer bijgewerkt. Werd van de week nog een beetje uitgelachen toen ik tijdens een demonstratie van een soort administratie/budget software app vroeg op welk platform dit werkt en tot hoe oud men nog ondersteunt. Nou....wie heeft er dan nog zo'n oude telefoon! Tsja. ik dus, sprak de zuinige oude muts. Dat onze cliënten helaas hun geld maar al te graag aan de nieuwste mobiele telefoons uitgaven en dito dure abonnementen, betekent nog niet dat dit ook verstandig is. En dan mensen die dit niet willen toch op kosten jagen, want de software ondersteunt deze oude meuk niet meer. Maar goed; het interesseert mij niet echt of ik model 3 of 300 heb, als alle apps die ik echt nodig heb, maar werken. En dat doen sommige niet meer, dus ik moet wel upgraden binnenkort. 

Bracht mijn nieuwe schoenen die toch niet echt goed zitten, want schuurplekken, toch terug. Dat bedacht ik dus gisterenavond. Niet het er maar mee doen. Dat het beste is om ze terug te sturen. Wat moet ik met 'bijna goed' of erger dat ik denk 'goed genoeg'. Nee, neee, neee. Niet doen. (Komen al die jaren dat ik moest doen met de schoenen van nichtjes en vooral moest horen dat het zulke dure schoenen waren).

Was ik eigenlijk te laat mee gaf de heer achter de kassa van de fysieke winkel aan. Wel 1 hele dag. Gaf aan dat ik werk en niet eerder gelegenheid had. Gelukkig had ik de factuur en de doos bewaard. En uiteindelijk, na nog een keer horen dat ik eigenlijk te laat was (onschuldig blijven kijken en blijven denken dat ik ze terug wil sturen!), mijn geld terug. (Computer says no denken helpt ook).

Nog gekeken in andere winkels voor schoenen, maar had niet echt zin om te gaan shoppen en al helemaal niet in schoenen passen. Nooit eigenlijk hahah. Daarom heb ik ook niet een heel groot assortiment schoenen. Ook een beetje moe, want slecht geslapen, een paar keer kramp in mijn kuit gehad. 

Heerlijk vooruitzicht dat het straks weer weekend is. Niet zo vroeg op en niet op de klok kijkend hopen dat deze trein ook niet te kort is, er helemaal niet is door te weinig personeel. Dus geniet ik dan maar van de ene keer met de boemel, de andere keer met een intercity, een beetje varieren. Omdat het kan. 

Drukke werkdag en dan ook nog eens een bespreking waarvoor ik moest reizen en aangekomen bleek dat degene die de vergadering had belegd ruim een half uur later kon. Pfffffff.. Voor niets gehaast. 

Bloot

Nam uit de bibliotheek het boek Bloot van Ted van Lieshout mee. Mooie voorkant dus die interesseerde me en wat ik even kort ervan las (even bladeren en kijken of het pakt) leek me het wel wat.

Op het voorblad stond ook dat hij een blog heeft en voor ik het wist was ik als Alice in Wonderland zijn blogwereld in gedonderd. Wat fijn veel leesvoer! Wat houd ik toch van lezen, of eigenlijk, afdwalen uit de werkelijkheid (dat zal het wel zijn).

Aanrader dit boek. 

Anderhalve week

Niet een paar dagen zoals eerder aangekondigd, maar anderhalve week omrijden of er veel langer over doen over mijn woon-werktraject. Lekker dan! En nee, ik word elke dag op mijn werkplek verwacht, dus thuiswerken is geen optie. 

Dus laat thuis vandaag, maar daar had ik al rekening mee gehouden. Zo vroeg de deur uit, betekent dus ook nog vroeger de wekker en nog vroeger de deur uit dan normaal. Pffffff...

Drukke dag vandaag, veel dingen regelen die de stagai oh nee, de junior medewerker was vergeten te doen of half had gedaan. En uiteraard nog een spoedgeval. En ondertussen goed kijken wat prioriteit heeft, dus echt gedaan moet worden of even kan wachten.

Ben helemaal klaar nu; maar moet echt nog wat preppen; wat doe ik aan morgen en wat neem ik mee voor de lunch. 

Had niets voorbereid qua avondeten, maar toch iets gezonds maken. Hop...aan de bak jij! Lekker snijden die groenten en daar komen de vitamines al aan!  

Afwassen, alles klaarzetten voor morgenochtend, alle planten buiten water geven (daar kwam ik vanochtend niet meer aan toe; moest wennen aan vroeger weg). 

Nog even naar die B&B eigenaren die de liefde van hun leven zoeken kijken; fijn blik op oneindig, verstand zat al op nul en dan zit deze dag er ook alweer op. 

Alles weg!

Alles weg. Om moeder Smit te citeren. Had een heel blogje geschreven over totaal non-interessante zaken van hoe ik vrijdag laat uit mijn werk thuis kwam. En in de trein las dat ik maandag en dinsdag via een andere route op die tijden moet reizen. Ontspannen kon omdat er die avond niets hoefde (uhm...ik heb gewoon de fut niet om een hobby op te pakken, iets leuks te doen of wat dan ook). Hoe doen jullie dat?

Iedere keer schreef ik een stukje erbij. Maar toen:

Dus maar weer opnieuw beginnen.

Zaterdag zei ik tegen mijzelf dat er ook niets moest en daardoor ik zin had om al vroeg in de ochtend de voortuin flink te snoeien. Strakke lijnen, dan lijkt het nog wat. Maar soms verlang ik naar een tegeltuin. Met 1 pot in het midden. 

En in de middag bedacht dat ik niemand sprak of zag zo, door thuis te blijven (dat doe ik dus zelf, want zou niet weten wie er zin heeft in mijn gezelschap). Las een mooi boek van Ted van Lieshout en herkende mijzelf in de anonieme e-mailer. 

Dat die ander iets in jou ziet, wat je totaal niet kan waarmaken. Op papier lijk je leuker en energieker, interessanter (oh ja en slanker) ook dan in het echt. 

Maar ook wat ik op mijn werk meemaakte deze week en waardoor ik kort wel de zin zag van waarom ik op die plek zit en dit werk doe. Een vrouw die liever voor de trein zou willen springen, ze zag er geen gat meer in; teveel geldzorgen. Toen ze na het gesprek met mij naar huis ging en ik vroeg hoe haar stemming nu was, was ze iets rustiger en zag wat licht aan het eind van de tunnel. 

En dan in mijn achterhoofd collega's horen zeggen dat het hun eigen schuld is. Werkelijk zo empathisch als een gebakken ei! Nog net niet zeggen dat ze stom zijn of dikke bult, dus eigen schuld.

En natuurlijk hun kostje is gekocht, echtgenoot, waarvan er ook nog bij gezegd moet worden dat hij een riant inkomen heeft, 2,4 kinderen, eigen huis, allebei een auto, natuurlijk een paar keer met vakantie kunnen. En nul ervaringsdeskundigheid.

Pas op trouwens voor de midlife crisis, dan komt dat jongere vriendinnetje en hoppaaa...

Alles weg!

Anyway; alweer een sollicitatiebrief eruit gegooid; beter gekeken of dit aan mijn eisen voldoet en niet alleen kijken naar Zorgen Dat Ik hier weg Kan (alsof alles in mijn werk slecht is. Dat is niet zo.

Snap uiteraard ook wel dat er overal wat is (te mekkeren). En houd er ook rekening mee dat er ook zeker wat aan mijn houding ligt. Vind mijzelf nogal verongelijkt, zurig en zeikerig. Alsof het nooit goed genoeg is voor mijn 'hoge' eisen. Als ik de baas zou zijn van het journaal... ik ben niemand daar, te vervangen door de simpelste mbo stagiair).

Dan nog de F1 bekijken. Op de laptop, met geluid van streamingdienst uit, F1 radio aan, voor commentaar een forum open hebben staan en dan ook nog eens om te checken of alles synchroon loopt via nu.nl naar het F1 live blog kijken. 

Altijd fijn. En Verstappen wint ook nog eens. Joehoe!

Grote salade gemaakt. Allemaal verse zaken erin. Afwas braaf gedaan

Kleding voor de werkdag hangt al klaar; hoef ik daar niet over na te denken. Lunch ook alvast gemaakt en staat klaar om zo te grijpen. 

Nu nog even ontspannen voor de werkweek weer begint.  Zomergasten begint ook weer met Humberto Tan als eerste gast. 

Morgen extra vroeg de deur uit vanwege werkzaamheden op mijn OV traject, dus omrijden. Gelukkig maar een paar dagen. 

Kaarten

Moest de kaarten direct op tafel leggen tijdens gesprek. En een nogal vreemde vraag, want ik ga (uiteraard) alleen aangeven wat ik zou willen verdienen. Wat ik nu verdien (dat was de vraag) is namelijk nogal weinig. Vind ik. Net pas na 1,5 jaar een salarisverhoging gehad en dan nog alsof het uit eigen zak moest komen.

Afbeelding van OpenClipart-Vectors via Pixabay 

Maar 'voelde' dat dit wel een struikelpunt zou kunnen worden. Maar verkoop ik mijn huid te goedkoop, dan kan ik nooit meer spelen/onderhandelen en er wat afschaven en dan uiteindelijk nog steeds uit te komen op iets meer dan nu. Net afdingen op de markt. Geen CAO, geen schalen, geen automatische verhoging aan het einde van een jaar. 

Beschouw het maar als een oefening in gesprekken voeren en tsja...klinkt arrogant, maar kan het nog steeds (Ben natuurlijk ook niet voor niets heel lang verkoper geweest). 

Viel in slaap op de bank na het eten, dus opeens wakker en een uur kwijt en ja, even zo'n gesprek tussendoor doen, zoveel heen en weer reizen en op de tijd letten, dat vreet energie. Passen en meten. Niks aan mijn werk kunnen doen verder, hooguit nog een uurtje daarna, maar er liep nergens bloed uit, dus kon wel. Plus zeiknat geregend. Plus zeer onhandig te bereiken met OV. Met de auto niet, je bent er zo. En gratis parkeren ook nog. Boemeltje komt 2 x per uur langs en die had ik op 10 minuten na gemist. Dus stond lang te wachten. Toen maar gaan lopen en vond (al eerder op google maps gekeken) een achteraf straatje via via via ik de grote weg bereikte en de directe bus naar huis. Niet fijn om dat elke dag te moeten doen schat ik in.

Heb geen auto en met een nog lager salaris is dat al helemaal niet te betalen. Nee, moeten we maar niet meer doen. Doorzoeken denk ik dus maar. 

De energie is nu een beetje op. Alsof ik een leeggelopen ballon ben. Gelukkig nog maar een dag werken en dan weer niks. Wat in alle opzichten klopt. 

Hijgend hert of sitting duck?

Na de beruchte "Plaknacht" om 05.15 uur alle ramen en deuren in huis tegen elkaar opgezet. Dus ook de voordeur. Er was een relatief koel windje, dus laat maar even doorwaaien. Meteen ook maar even de planten in potten in de tuin water  gegeven en hopen dat insluipers nog slapen.

Blij dat ik heb kunnen slapen door een kleine ventilator naast mijn bed te zetten. Ramen niet open in de nacht; die plakwarmte hoefde ik er nog niet extra bij te hebben. Maar zo vroeg in de ochtend is het prettig. Met mijn slaaphoofd in de tuin.

De was direct maar aangedaan en dus heel vroeg opgehangen. Die wind was er nog steeds. Af en toe waaide mijn parasol zelfs ervan om. Maar nu heel welkom die wind. Tussen de middag ben ik toch maar binnen gaan zitten. De omwaaiende parasol bood geen bescherming meer. Nu kreeg ik visioenen van zo'n prachtige zonnescherm. Alleen visioenen hoor. Want denk iets te begrotelijk voor mijn budget. Maar blijven dromen mag natuurlijk. 

Gisterenavond ontplofte mijn tv. Opeens allemaal verticale groene strepen en ik kreeg de tv alleen uit door de stekker eruit te trekken. Niets reageerde meer. Heb 'm al heel lang, geen smart-tv dus en toen vond ik de tv vrij groot want kwam vanaf zo'n model met een grote achterkant, nu is het een 'normaal'  misschien zelfs klein model als ik af en toe exemplaren zie.  Ga zo direct eens kijken of hij echt het niet meer doet of door de hitte kwam. Maar hij stond al op mijn lijstje van te vervangen en reeds afgeschreven apparaten. Dus de dag waarvan je wist dat hij zou komen, die was er. Kon er niet eens van over de zeik raken. Daar was het gisterenavond echt veel te warm voor. Opwinden?...Nee; niet doen.

Tv doet het gewoon weer. Voor zolang het duurt. Maar ben gewaarschuwd dus.

Administratie bijgewerkt. Eens gaan rekenen wat ik voor salaris zou moeten verdienen minimaal om van rond te kunnen komen voor het sollicitatiegesprek. Er worden minder uren aangeboden dan ik nu werk. Maak me meer zorgen erover of het regent wanneer ik moet reizen en of ik er wel op tijd ben want weliswaar dichterbij, maar niet handig te bereiken. En moet eerst nog vanuit mijn werk komen. En graag nog even eten, omkleden en voorbereiden. En daarheen is ook weer 2 bussen. En nee, dat de bushalte om de hoek ligt, betekent nog niet dat dit voor mij heel makkelijk te bereiken is. Dat zeggen mensen altijd die nooit met het OV reizen. Die zien een bushalte en denken dat de bereikbaarheid zeer goed is. Komt alleen een boemeltje.

Dat zijn ook dingen waar je over na moet denken, want je moet dat elke dag doen. Heen en weer naar je werk. In de regen, wind, kou, warmte. 

Zoek dus iets wat goed te bereiken is, eigenlijk iets op fietsafstand (heb geen elektrische), niet al te lange woon-werkreisafstanden en tijden, waar ik ook een gedeelte kan thuiswerken en  tsja....men toch een beetje hecht aan kwaliteit in plaats van lekkere goedkope krachten die dan wel het werk van professionals doen. Dat wilt ik niet meer! En me lastig vallen op mijn vrije dag op mijn prive-telefoon over zaken die makkelijk tot morgen kunnen wachten. Of zet het in de mail of zo. Oh ja...kwak...kwaaaaaaaak...kwaak. Af laten glijden!

Afbeelding van Rena Limberger via Pixabay 

Dus rustig doorzoeken, maar ook beter weten en selecteren op wat ik dan wel wil. Het is net als daten denk ik dan maar. Zomaar iets anders accepteren, waarbij ik dan denk misschien wel van Frying Pan into the Fire spring, want minder salaris, minder uren, nog steeds lange reistijd, dat is niet zo verstandig. Er is nog tijd, er zijn nog banen (kennelijk), men neemt nog oude mutsen aan. 

Maar kleding is gestreken, vragen heb ik opgeschreven, route nagekeken en hoop dat er geen treinen of bussen uitvallen anders klopt de planning niet en ook dat men niet opeens bedenkt een overlegje te gaan hebben in mijn vertrektijd (ik werk dan ook thuis en moet daar dus eerst weer henen, dus ren-en-zweet-je-rot). Want wil juist koel en kalm op dat gesprek overkomen. Niet als een hijgend hert binnenvallen met een zweetkop. Of juist natgeregend. Ook nat hoofd. Oh...dus ook even check op werkkleding doen. Kom je daarmee nat binnen dan is het ook direct weer dat ik de Miss Wet Shirt wedstrijd win.

Nog lang niet dood!

Binnen 26 graden en buiten 37. Zo blij dat ik alles dicht heb gedaan thuis, nadat ik het om 05.30 uur lekker heb laten doorluchten en nu in een relatief koel huis kan thuiswerken. Ik dien trouwens elke dag op kantoor te verschijnen, maar sommige middagen niet en dan 'mag' ik thuiswerken. 

Joehoe! Vooral nu want zag het niet zitten om tot 17.00 uur te wachten en dan met 40 graden te gaan reizen. Juist eind van de middag zou de warmte oplopen. Was daarom extra vroeg begonnen vanochtend. Die ochtendshift is populair, want veel drukker in de bus. 

Afbeelding van Natasha Dmay via Pixabay

Koele kleding (linnen broek en blouse met katoen/linnenmix), pleisters op de pijnlijke hielen en vooral me koel denken plus NIET opwinden over het niet doorpakken en aanpakken van de nieuwe leidinggevende van allerlei rokende vuurtjes. Is zijn probleem. 

Kwak kwaaaaak! Alle eendjes zwemmen in heel koel water... denk daar maar aan. Lekker aan het luisteren naar de podcast van Saar. Waarin Els zo heerlijk aan het lachen is en tegelijkertijd spreekt over haar naderende overlijden. Lachen en huilen tegelijkertijd. Net het leven. Naderende geboortes, spannende tijden voor vriendinnen en familie van me. 

Mooi die mix. Alledaagse dingen, lachen en dan ook de dood. Ga haar vileine commentaar op Maxima zo enorm missen. Ken weinig vrouwen die tegen dit heilig huisje durven te schoppen. 

Podcast Saar magazine

 

Cool

Het was ook vandaag nog uit te houden, alleen werk ik in een kantoortuin en dan wil de een graag alle ramen en luxaflex wagenwijd open en ik het liefste alles dicht, zodat de warmte van buiten niet naar binnen komt. Doe ik een raam bij mijn werkplek dicht, gilt de een alweer dat ALLES open moet blijven. Nou, nee, niet bij mij. (Van mij zullen dus het tegenovergestelde denken; die wil alles potdicht!)

Maar niet al te druk over maken, dat zijn de prinsesjes van de afdeling die de show runnen. Ik ben slechts de muis van Assepoester. Nou vooruit, die pompoen, want op een muis lijk ik niet echt. 

Nieuwe schoenen aan en ondanks dat ze heel zacht zijn, toch direct een irritatieplek op mijn hiel. En pleister liep ik er weer af. Mijn hielen hebben extra bot lijkt het wel, wat uitsteekt. Een soort richeltje op mijn hielen. Dus alles loopt 'aan'. Au.

Nou ja...kan gebeuren, moet je maar niet zo ijdel zijn om direct die schoenen aan te trekken. Ik weet dat ik echt alles altijd uit moet lopen. En soms weken alles af moet plakken. Maar ik voel tenminste nog pijn.

Druk op mijn werk, maar wel prettig druk en ik kon het prima overzien. En dan de hitte weer in om huiswaarts te gaan. 32 graden las ik ergens, terwijl die meter daar in de schaduw staat. Oef!

De exacte trein genomen die hoort bij mijn aankomsttijd. Wel weer eens wat anders dan al die extra tijd. Die trein was helaas iets te laat, maar ook dat is bijna normaal. Groot tekort aan personeel. Was blij dat ik kon zitten. Airco in de trein is nu wel fijn. Daarna overstap op de bus. Geen airco en plek bij het raam in de zon. Lekker bakken en braden dus. 

Thuisgekomen werkkleding uit en relaxkleding aan. Alle ramen en deuren dicht thuis en de gordijnen ook en relatief koel met buiten dus die 32 graden. Bijna koud, maar niet echt. Dus niet buiten gaan zitten, maar wachten tot de zon onder is. Koeler.

Vriendin van mijn dochter nam gisteren een bakje eten mee, dus dat hoefde ik alleen nog maar op te warmen. Niet koken nu. Drink water en ontspan! 

Er staan nog genoeg spannende tijden op me te wachten. Geniet van het feit dat er water genoeg is en koelte. Hoe is het bij jullie?

Afbeelding van Susanpixa via Pixabay 

Te doen (hitte!)

Een hele nacht doorgeslapen. Ook een unicum. En toen ik vanzelf, zonder wekker oh hoe heerlijk, wakker werd nam ik even de dingen door die ik zou willen doen vandaag. Zondag is rustdag, dus er hoeft die dag weinig. Mag wel, hoeft niet.

Witte was lekker buiten ophangen. Is zo droog met dit weer. Bed in zomermodus opmaken. Dus geen dekbed noch hoes, maar een laken. Ook maar direct gedaan nog voordat ik naar beneden ging, dan is dat klaar, want geen idee hoe ik de aangekondigde hitte verdraag vandaag. En weet dat ik dit soort doe-dingen het beste relatief vroeg op de dag kan doen. Later kan het te plofferig heet voelen en dan heb ik er geen kracht meer voor om met Gerard J. te spreken.

Alvast outfit voor morgen uitgezocht en gestreken. Voor de werkdag. Is het licht en luchtig, maar ook representatief voor op mijn werk. Geen korte broeken of topjes (die bewaar ik voor de achtertuin) en ook rekening ermee houden dat er wel airco is waar ik nu zit en het dus 'kouder' kan aanvoelen. Dan is te luchtig gekleed dus ook niet handig. Maar wel dat ik nog een stuk moet fietsen en lopen om op mijn werk te komen en dat gaat wel door de zonovergoten straten, zonder schaduw. Dus waaier zit al in de tas, denk aan het flesje water mee, mocht de trein stil komen te staan onderweg, en hoop dat ik vooral mijn hoofd koel kan houden in meerdere opzichten. 

Misschien begin ik wel vroeger hahah...neem ik de bus van 06.00 uur of zo. Maar dan nog moet ik in de hete uren naar huis, dus of dat handig is? Zie ik morgen wel. Kleine paraplu mee voor schaduw? Man man man....ontspan!!!!!!

Krant in de ochtend gelezen onder de parasol. Buurtkat was blij met de vijver en het drinkbakje voor vogels (ook voor katten kennelijk).

Zaterdagmiddag lekker op de fiets naar de bibliotheek geweest, kon niets leuks vinden, dus nam 2 tijdschriften (Saar) mee. Lekker loom lezen. En daarna fietste ik door naar een dorp verderop naar een tuincentrum. Jemig al die lelijke herfstplanten, oh ja, Asters, die iedereen voor de voordeur heeft staan dan, staan al klaar! Kocht alleen een blauwe lobelia, miniplantje hoor groeit vanzelf groot en 3 uhm..hoehetenzeookalweer voor wat kleur aan de schutting en zag een metalen voerderhuisje waar dan alleen kleine vogels in kunnen, voor de winter nu in de afprijzing, dus die mocht ook mee in de fietstassen. Voelde fijn dat ik dat allemaal weer kon, de energie ervoor had. En ook deed. Voorbij gezoefd door alleen maar fietsers op een electrische fiets. Maar de komende hitte hield me tegen om van alles te kopen op plantengebied, omdat het zo droog wordt.

Eind van de middag komen mijn kleindochters en pas ik een paar uurtjes op. Mijn dochter heeft een babyshower in de buurt. Kijk er wel een beetje tegenop. In de hitte toch naar buiten (ze zijn dol op de speeltuintjes hier in de buurt) en ook nog eens actief zijn met die kleintjes. Maar goed; het is maar voor een halve dag, dus stel je niet aan. Na afloop, afkoelen, stap lekker onder een lauwe douche, drink ondertussen genoeg water, kinderen ook en voor je het weet is het alweer tijd dat hun moeder ze ophaalt. Niet van te voren je al heel druk maken. Ja, speeltuin bezoek is altijd druk; ogen in je achterhoofd, maar relax!! Je kan dit. Neem je waaier mee en zie vooral de lol die je kleindochters hebben.

Pak de ventilator uit de kast en zet die vast neer. 

Zou heel graag een zwembadje in de tuin zetten, maar ben alleen en met 2 jonge kinderen durf ik dat niet aan. Kan dan niet even weglopen want in mijn boek hoort er constant toezicht bij kinderen en water te zijn ook al is het een minilaagje. Maar misschien ben ik wel te voorzichtig. Wat zouden jullie doen (voor een volgende keer). Jongste is ruim anderhalf, oudste heel ruim vijf. Zwemmen kunnen ze allebei nog niet.

Oh ja, en even samen eten. Heb al bedacht wat en hoop dat het in de smaak valt. Een variatie op een AVG-tje. Oeps...nu herinner ik me dat ik nog even yoghurtjes moet halen. Is dat echt nodig??? Of denk je dat maar...hoe kan ik met wat ik in huis heb dat ook voor elkaar krijgen?  Want nul zin om alweer naar de supermarkt te moeten voor alleen dat. Dus wees creatief!

Was weer erg leuk en blij dat ze niet taalden naar tv of tablet of smartphone. Lekker buiten spelen in de tuin, had een teiltje met water neergezet. Lekker spetteren met emmertje etc. Binnen de kortste keren nat natuurlijk ,maar aan de waslijn droogt alles heel snel. En ik heb een aantal shirtjes in de kast op voorraad. 

Naar de speeltuintjes geweest, gelukkig lag er eentje in de schaduw en toen we nog later naar de andere gingen deze ook al gedeeltelijk. 

Oudste schepte het bord van de jongste vol, maar zelf hoefde ze vrij weinig. Er stond genoeg. Gelet op genoeg drinken voor allebei en dat liep lekker door. Na het eten had ik verwacht dat de jongste wel in slaap zou sukkelen, maar nee hoor...spelen! Met lego, met blaadjes en bijna vervelend dat hun moeder met een vriendin ze kwam halen. 

Waar was de telefoon? De oudste had van een kaart van een kwartetspel haar telefoon gemaakt. Gewoon tegen je oor houden en zeggen dat dit nu je telefoon is. Zo schattig. Ze was opgelucht dat de juiste kaart werd gevonden. Kon ze lekker bellen in de auto.

Had ondertussen al snel kunnen afwassen, dus alleen nog alle blokjes, speelgoed en blaadjes en snippertjes opruimen. Klaar! Oh ja...nog even de lunch voor morgen maken om mee te nemen en dan ben ik echt klaar. En de kinderstoel weer in de schuur zetten.

Benieuwd wat morgen brengt qua hitte. We gaan het merken.

Als een eend op het water

Werd door zoonlief en zijn vriendin uitgenodigd met de ouders van zijn vriendin en zijn vader en zijn vrouw voor een boottochtje. Een soort van Meet the Parents want we hadden elkaar nog niet eerder ontmoet. 

Liep nog bijna een onthoofding/hersenschudding/bult op want de brug waar ik over liep liet opeens de roodwitte afbaken palen zakken, terwijl ik er nog op liep. Kon nog net op tijd bukken. Dat was bijna een voortijdig einde. Van het tripje dan. 

Hij had een sloep met gids gehuurd en die wist ons allerlei interessante (vond ik dan) dingen over de stad waar hij woont te vertellen en de rivier die door de stad kronkelt. Zijn vader wist helemaal niets van Spanjaarden en een oorlog die 80 jaar duurde. Dat zat niet in het pakket Geschiedenislessen van zijn schoolopleiding want in ander werelddeel opgegroeid.

Wist helemaal niet dat er zoveel Vlamingen in het gedeelte van de stad wat de Vijfhoek heet woonde in die tijd. En de straatnamen werden ook duidelijker. Ik hou van dat soort weetjes, maar ook begrijpen hoe een stad groeit en soms ook weer krimpt (door een grote brand).

We mochten onze eigen hapjes en drankjes mee op de boot, dus dat hadden mijn zoon en vriendin geregeld. Ze wonen vlakbij dus de rest parkeerde bij hen in de buurt, konden ze daarna lopen naar de plek waar we op de boot stapten. Ik kwam alleen, met de bus.

Heerlijk weer was het, warm, zonnig en zo lekker om dan op het koelere water te zijn met een instant briesje. Had toch al zo'n zweethoofd waardoor de coupe geheel instort. Lekkere eerste indruk. Niet cool and in control. Hahah...ben ik kennelijk ook niet.

De vrouw van mijn ex bleef maar filmpjes en foto's maken. Ik heb er zelf eigenlijk maar een paar gemaakt. Genoot gewoon van het uitje en dat haar ouders aardig leken. En dat deed me meer dan goed.

Ook leuke BBCFirst serie

Senora Volpe, een detective-serie die in het mooie Italie speelt, met een hoofdrol voor de actrice die ook in de langlopende serie Silent Witness speelt. Lees online dat er 'maar' 3 afleveringen zijn gemaakt en daarvan werd dan gisteren de laatste in herhaling uitgezonden.

Dus een beetje achter de muziek aanlopen. Maar kan je terugkijken op je tv dan is dit ook een fijne ontspanner. Zeker door de mooie landschappen. En BBCFirst herhaalt alles tot in den treuren, dus komt vast nog wel een keer voorbij.

Alle eendjes zwemmen in het

In de stad waar ik werk, zag ik rond het station vliegende mieren kruipen. Nog niet vliegen, maar dat gingen ze ongetwijfeld doen. Waar ze onder vandaan konden kruipen was een raadsel. Overal beton daar. Dan zouden er in mijn stad ook wel vliegbewegingen te zien zijn, want meestal komen ze uit de grond als de omstandigheden goed zijn. 

De vliegende mier dus. Een lekkernij voor vogels. Gewoon met je bek openvliegen, dan vliegen de hapjes zo naar binnen. Voor mensen is het vaak een hinder. 

Maar een keer per jaar, dat valt toch wel mee eigenlijk. 

Was blij met mijn relatief koele huis. Had alle gordijnen en ramen dicht gedaan voor ik wegging vroeg in de ochtend en dat hielp. Maar wel vreemde bewolkte grijze warme dag. Waar ik verder weinig van meekreeg, behalve die mieren dus, want werken. Alleen tijdens het reizen terug merkte ik dat het een tikkie warmer was dan normaal. Zo fijn dan in het OV, lekker hutje aan mutje! Zorg trouwens er wel voor altijd een klein flesje (echt heel klein, want alles moet weer meegezeuld worden) in de tas heb, mocht de trein ergens lang stil komen te staan (al een paar keer meegemaakt) of niet komt (ook al meegemaakt vanwege personeelstekort of zo riep men om dat men moest wachten op de conducteur, die had vertraging. Ook met de trein aan het reizen denk ik).

Druk, veel wegwerken, invoeren en veel bellen, maar allemaal weer gelukt. Zonder te smelten. En met vereende krachten me niet al te veel gestoord aan het feit dat de stampvoetende kleuter als beloning haar zin kreeg. Gaan ze dingen aanpassen. Voor haar. 

Nu lekker de was buiten gehangen, parasol op en een Libelle uit de trein (die onder het klepje van het tafeltje zat) meegenomen. Gratis leesvoer! Kopje koffie erbij. Beetje in de tuin rommelen en later op de dag weten dat je een leuk uitje hebt georganiseerd door zoonlief. 

Kleding hangt al klaar en is gestreken, hoef ik dus ook niet meer over na te denken. Voelde mij trouwens net Hyacint Bucket, want dacht aan een Nautical Theme qua kleuren. Hahahah...

Wat een luxe he..dat ik gewoon ook kan kiezen wat ik aantrek. Schoenen kreeg ik ooit in een mega-groot pakket van een blogvriendin kado en ontdekt dat dit soort schoenen heel prettig (want stretch) zit aan mijn rare voeten. Dus dat soort dingen moet ik mijzelf ook meer gunnen. Geen knellende schoenen meer. Dus al een paar weken zag ik een paar in de opruiming. En dan nog weken denken of dat wel mag/kan/nodig is. Doe nou maar!! Wie weet komt er straks weer een periode aan waarin er weer niets kan financieel. 

Knellers heb ik allemaal al naar de Kringloop gebracht hoor. Ben niet helemaal een martelaar. 

Hoppa, tweede kopje koffie inschenken en lekker naar buiten nu. Energie opladen!

Eendelijk

In de ochtend nog net op tijd op het station om toch de beoogde trein te halen. Hoera! Had inderdaad eerst in de app gekeken, maar weer geen rekening gehouden met een te vroeg vertrekkende bus. 

Druk op het werk, maar door mijn "Net als een Eend"-houding, ging het me goed af. Er zat me geen veertje dwars, ook al waaide het weer behoorlijk op de werkvloer.

Wat zeg ik; een stampvoetende en luid schreeuwende collega omdat er iets moet wat kennelijk in haar ogen veul te veul is en dan ga je je maar als een kleuter gedragen. Ik zat te wachten tot ze op de grond ging liggen en keihard janken zoals peuters doen in de supermarkt als ze geen snoep mogen. Ik was even de WC-eend toen. Onder de rand spuiten en negeren die puinhoop.

Zo geen zin om empathisch te doen met dit soort gedrag. Kom op zeg!

Daardoor liep mijn geplande bespreking heel erg uit, plus een spoedgeval - altijd rond einde diensttijd en die moest ik toch echt eerst even doen - kan de bespreking wachten. En dus weer ruim na mijn ETA thuis. 

Ook omdat de trein die ik daarna had willen nemen niet kwam, de stoptrein mega vertraging had en ik dus maar de Intercity nam, die weer moest wachten op de stoptreinen voor hem. 

Maar kwakkwakkwakkwak....eten (bloemkoolnasi) staat in de koelkast en verder hoeft er helemaal niets vanavond, dus kwak 'm er maar in. 

Omkleden - thuiskleding aan, nette kantoorkleding uit en eten opwarmen. Alles voor morgen weer klaarzetten (lunch, spullen etc) en dan ben ik echt klaar. Oh nee...nog even lekker in de tuin kijken wat er nog snel kan. Dode bloemen eruit knippen, gewoon lekker nikserig.

Heerlijk! Al ben ik nou niet zooo vrolijk als Alfred J., maar wel luchtiger. Door die andere blik op zaken. En een uitnodiging voor een sollicitatiegesprek. 

Ich bin ein Karen!

In de ochtend reed ik al vroeg weg, om de bus naar een station te pakken. Daar aangekomen is het elke dag even afwachten welk spoor die dag de trein van vertrekt, maar nu stond de trein nog nergens op de borden aangekondigd. Baalde, want was al om 04.00 uur wakker geschoten dus een beetje gammel en voelde alsof ik voor niks weer zo vroeg daar stond te wachten. Had ik wel een bus later kunnen nemen en nog iets langer in mijn bed kunnen rusten.

Dus toch maar even de app erbij gepakt. Ja hoor; dit hele weekend (en dus mijn werkdag ook) werkzaamheden op dit traject, dus uitval van treinen. Naast de 'reguliere' uitval van treinen door personeelstekort. Kijk dus wat vaker op die app! Dat vergeet ik nog wel eens want in de ochtend wil ik gewoon doorrrrrr en geen tijd om dan nog van alles na te lopen. Even nog alle planten die water nodig hebben in de tuin met een gieter water geven, zorgen dat ik zelf ook water krijg en van dat soort dingen.

Was nog ruim op tijd op mijn werk hoor. Vertrek eigenlijk net iets te vroeg, maar heb een hekel aan haasten en te laat komen. Wil liever even rustig aan mijn spullen kunnen uitpakken, opstarten, kijken wat er allemaal speelt, lijstje van maken en dan de dag beginnen, oh ja en koffie kunnen halen en ook nog even naar de wc voor dat mijn dienst echt begint. Zit dan op een werkplek waar ik eigenlijk niet even weg kan lopen. 

Wel even gekeken welke trein ik dan terug het beste kon nemen. En me voorgenomen dan ook echt op tijd weg te gaan. Ook die trein zat weer ontzettend vol. Ook weer korter dan normaal en ging ook nog eens later weg dan de planning. Zeker 8 minuten, maar volgens de conducteur waren we maar 5 minuten later vertrokken. Zou je net je aansluiting door missen. Ook nog erg vol omdat meer mensen nu met vakantie gaan, dus allemaal grote koffers mee. Heerlijk!

En alweer grappig dat veel mensen vrij waren op kantoor of toch thuis werkten en er daardoor dus te weinig professionals op kantoor waren voor spoedgevallen. De middag zat ik in ieder geval er weer alleen en ik ben geen gediplomeerde hulpverlener (Die dus ook niet eens allemaal een diploma hebben hoorde ik van een aantal, kennelijk is komen opdagen al goed genoeg hier en/of aangeven dat je dit werk wel "leuk" lijkt). Of nou je hij wilt schrijft of u brief, dat bomt niet. Wat een harde afspraak is/was/kennelijk niet meer dus. Maar heb me daar een keertje over opgewonden. Dat ik de hele dag in mijn eentje op kantoor zou zitten en oh oh oh wat goed dat je me daarop wijst en kennelijk direct weer vergeten. Geen overzicht noch inzicht. Dus moet ik het zeker maar loslaten.

Vaker komt dit voor hoor op vrijdagen bij ons. Geen populaire dag om op kantoor aanwezig te zijn. Het gebouw is dan sowieso heel erg leeg. Degene die eea moet coördineren heeft dat gewoon (nog) niet in de vingers. Wil je vrij...goed hoor, jij vrij...goed hoor (dan hoor ik telkens Oprah in mijn hoofd..You get a car, you get a car and you get a car!). 

Er moet kennelijk eerst een daadwerkelijk spoedgeval gebeuren en dan nog laten ze het dan door een stagiaire oplossen. Oh nee, mag ik niet stagiaire noemen maar junior bladiebladiebla. 

Letten(muggeziften op/over correct taalgebruik schijnt een Boomer/Karen dingetje te zijn las ik in de column van Japke-d.Bouma. En alles willen printen. Oh...bummer; Ich bin ein Karen!!!!

Dat kan niet eens bij ons. Printen. Printer is al weken kapot, aangegeven, he Boomer dan kan je op een andere printer printen, die krijg ik niet gedefinieerd in mijn instellingen want daar moet ik dan weer toestemming voor krijgen vanuit het hoofdkantoor..Zucht!) Dit alles aankaarten geeft mij het gevoel een enorme zeikerd te zijn en te meer daar er niets concreet aan gedaan wordt. Die ene mevrouw die dat regelt op het hoofdkantoor is met vakantie. Print zaken wel thuis uit dus. Sneller en betere configuratie.

Op mijn vrije dag vraagt de jongste bediende naar een inlogcode. Gelukkig zie ik die mail pas de volgende dag en heeft iemand die al gegeven, maar ook die staat in het Grote Handboek dat ik gemaakt heb. Voor het geval dat ik onder de tram kom. Maar oh ja...lezen is natuurlijk ook een dingetje. Iets onthouden ook.

Ik vind mijzelf een tamelijke zure zeurpiet aan het worden. Alsof ik zelf alles zo goed en correct doe (niet dus). Als een Karen. 

Overdracht? Hoeft niet. Wat er op jouw werkplek is voorgevallen is afgehandeld en hoef jij niet van op de hoogte te worden gebracht. Dat mensen nog wel eens vaker langskomen met eenzelfde vraag en dan hun hele verhaal nogmaals moeten doen? Tsja.... Vraag ook geen uitgebreide rapportage, maar even een regeltje in de mail of in de gezamenlijke app. 

Kortom; ik voel mij ongezien, niet gewaardeerd op kennis en kunde (zelfs iemand die nog op school zit kan jouw werk doen toch?) en al helemaal niet op mijn jarenlange ervaring. Ga ik bijna van stampen met mijn wandelstok! Vandaar dat ik aan het solliciteren ben. Kom hier niet uit de verf. En heb niet de illusie dat dit werkklimaat gaat veranderen. Alles moet zo goedkoop mogelijk. 

Dit weekend fijn naar vrienden geweest. Zaten we aan de Amstel te genieten van het uitzicht en heerlijk buiten gegeten. Voelde ik me wel gezien en gewaardeerd. En precies dat had ik even nodig. Ook al dacht ik in eerste instantie dat ik er te moe voor was. Maar het geeft juist energie!

Dus voorgenomen morgen goed mijn werk te doen en me voor de rest werkelijk als een Eend te gedragen. Alles van me af laten glijden. Kwakkwakwaaaaaaaaaaaaak!

Ben gespot!

 Zie deze link.

Die korte armpjes he.. Al heb ik nu aardig lange armen van het sjouwen van mijn laptoptas en werktas.

Binnenkort bespreekt Maarten me in zijn podcast!

The Split - derde seizoen

Dinsdag 5 juli weer begonnen. Erg goede serie, met uitstekende acteurs en ook met Barry Atsma. Herhaling op donderdagen en ergens vrijdagnacht nog een keertje.

Beregoed

Zo ontroerend, deze reparatie van een speelgoedbeer bij The Repair Shop. Hoeveel liefdevolle aandacht erin gaat. En voorzichtigheid in het omgaan met het materiaal. Wetend hoeveel deze beer betekent voor de eigenaar.

Ben echt een fan van dit programma. Zo mooi te zien hoe spullen van vroeger weer hersteld (kunnen) worden. Het vakmanschap. De liefde voor hun vak en materialen. Maar ook dat men ziet wat een oude stoel betekent voor de brenger ervan. Meer dan alleen een stoel. 

Die Steve mag zo bij mij thuis komen wonen (en de klok van mijn Opa en Oma maken ondertussen en mij mag hij ook wel opwinden).

Zo'n soort beer had ik vroeger ook. Geen idee wat ermee gebeurt is. Maar was ook een hele fijne knuffelbeer. Met zo'n geluidje ook. 

Nog steeds een zwakke plek voor lieve berenkoppies. Of maffe wijven.

De kleuren van Caspers

Interessante serie op NPO2 op de dinsdagavond. Ik kijk dit altijd uitgesteld, want ga niet zo laat te bedde. Gaat over de historie van kleuren, hoe komt de mens eraan. Hoe wordt het gemaakt, waarvan en wat is de betekenis van die kleur door de eeuwen heen. 

Maar ook interessante info over hoe men die kleuren maakte. En die kleur zijn kleur kon behouden.

Aanrader!

Wat is jullie favoriete kleur trouwens?

Afbeelding van frankspandl via Pixabay 

Keek een spannende F1 race met een ontzettende nare crash. Gelukkig zijn de auto's sterk verbeterd en veiliger geworden dus geen persoonlijke ongelukken. Maar had niet graag op de tribune daar willen zitten. Komt er opeens een auto recht op je af rollen! En rolt ook nog eens dwars over de grote hoeveelheden banden heen!

Verstappen 'maar' zevende geworden. Pech met zijn auto, dus eigenlijk helemaal zo slecht nog niet. 

Dus geen Oranje tintje aan deze Engelse editie, maar Ferrari-rood.

Gas eraf

Even gas terug, of gas eraf (sommigen zouden zeggen dat er sowieso nooit met een loden schoen op mijn gaspedaal  werd getrapt) dit weekend. 

Wilde wel dingen, maar kakte beetje in na de boodschappen halen (ontdekte bij een supermarkt een kar met brood van gisteren voor maar 0,25 eurocent) en ook nog de was ophangen (ja, de kabouters doen dat niet he als je alleen woont, uberhaupt huishoudelijk werk).

Kan ik wel stoer doen en toch van alles en nog wat willen ondernemen, maar toch maar niet. Dus bibliotheekboeken verlengen online, dan kunnen ze een andere dag terug dan perse vandaag. En verlangen naar tuincentrum ook maar even uitstellen. 

Dus even gas terug.

Geniet van wat er wel kan. 

Zag een interessante vacature en dat gaf me alleen al weer wat positieve energie. Niet dat ik denk dat ik daar direct wordt aangenomen, maar het blijven kijken of er iets is wat beter bij me past en (wat ik graag wil) minder stress geeft over het nogal hoge "Snollebollekes-management-niveau" (naar links....naar rechts....naar links) en het effect daarvan op de werkvloer. Om nog maar niet te spreken over het effect op de clienten.

Stond trouwens bij de kassa te wachten met mijn afgeprijsde brood toen ik zag dat het kind voor me niet genoeg geld op de pinpas had voor de hele bups voor wat ik inschat het familie-ontbijt (een aantal hele broden en broodjes) en dus heb ik het maar afgerekend voor hem. Die paar euro na zo'n besparing op een brood, dat kon ik gelukkig wel trekken en weet nog hoe ontzettend balen het is als je niet genoeg geld hebt. 

Afbeelding van Mykel Ankyn via Pixabay 

Slapen

Voor zevenen de deur uit en half zeven weer thuis. Maar nu: Weeeeeekend!

Ontspannen thuiskleren aan en even kijken wat te eten. Zag onderweg in de trein naar huis hele mooie wolken en blauwe luchten. En kijken naar de diverse vormen van die wolken. 

Alweer goed en fijn en ontspannen kunnen werken. Er zijn op de werkvloer een aantal mensen die sfeerbepalend zijn en die waren er niet. Plus dat ik een andere werkplek had een groot gedeelte van de tijd, waar ik lekker mijn ding kon doen.

Sympathieke collega ontmoet van het gebouw waar wij kantoor houden, die dezelfde naam als mijn dochter heeft, dus makkelijk te onthouden. En nog een stagiaire die zichzelf voorstelde (en meteen haar hele levensverhaal vertelde) en zelfs koffie meebracht voor me. Wat aardig!

Grappige uitspraak van de week van leidinggevende. Dat mijn voorgangster het altijd zo druk had dat zij het uitwerken en invoeren van een en ander altijd in de avond thuis deed. Kwam daar overdag uberhaupt niet aan toe. Waarop ik onmiddellijk aangaf dat dit niet MIJN ambitie is. Ja, maar zij vond dat leuk!

Geloof je het zelf. Eerst 8 uur werken overdag, reistijd heen en terug en dan nog zeker 3 uur alles invoeren in het CRM-systeem. Snap heel goed dat zij blij was met pensioen te mogen. 

Wil in ieder geval even langs de bibliotheek en misschien nog langs een tuincentrum. En dit weekend weer de declaratie reiskosten maken voor werkgever. En vooral; bijtanken! En dankbaar zijn dat ik er zo goed vanaf kwam van die Covid-besmetting. 

Weer op tijd naar mijn bed, ook al is het vrijdagavond. Heul saai. Maar merk dat mijn lijf dat nodig heeft, dus geef ik er maar aan toe. Geeft niks. Geen volle agenda dus kan ook prima.

Vlooien

En ja hoor; eerste dag weer naar het werk en de trein had vertraging. Gelukkig niet heel veel, maar toch ietsje later binnen dan mijn opzet was. Nog steeds vroeg, maar wilde ook op tijd naar huis - voor de buien uit.

Werken ging prima. Had me voorgenomen me nergens over op te winden. Geen zin. Dus domme voorstellen; kom maar door ermee. Iemand het werk van een professional laten doen die nog op school zit en hij wilt schrijft en u afspraak....prima plan! 

Zou je graag met de financiële billen bloot willen bij een jongen die er nog niet eens haar op heeft staan. (mmm...dit is een hele foute zin, doch dekt de lading wel). Maar goedkoop natuurlijk. Gewoon jeugdloon. Ooit kraaide een manager dat ook rond, waarop ik niet kon laten om te zeggen: If you pay peanuts, you'll get monkees. Moest hij even uitvlooien wat ik precies bedoelde. 

Afbeelding van PublicDomainPictures via Pixabay 

Zo fijn dat ik inderdaad net voor de buien hier losbarsten - heel donker nu -, mijn fiets in het schuurtje kon zetten, mijn eten uit de koelkast kon halen, de pan op het vuur plaatsen en weten dat ik alleen nog maar even mijn lunch voor morgen moet maken en in de koelkast klaarleggen en dan is het wel weer klaar. En hoeft er niets.

Nou ja, nog even afwassen zo direct. En nee....laat die werklaptop lekker dicht. Dichtlaten!!