Kakkerlakje

De dag positief beginnen, dat is de kunst. En niet toegeven aan lamlendigheid of somberheid of dan maar liever in bed blijven sluimeren en de dag laten gaan. Dankbaar zijn dat je er mag zijn. Het doel van alles? Het doel van het leven? Waarom zo in doelen denken? Je bent toch geen voetballer?

Hup uit dat bed, op een normale tijd en afhalen dat bed. Alles in de was, dan kan je vanavond in een lekker schoon fris bed stappen. Hoe fijn is dat!

Douchen, was aangezet; dat zijn al twee positieve zaken.  Lekkere koffie maken. Fijn dat ik geld heb om gewoon boodschappen te kunnen doen. Mijn OV kaart op te laden, zodat ik naar mijn werkplek kan reizen.

Als het droog blijft hang ik zo de was buiten, aan de droogmolen, die toch een beetje op een toren van Pisa lijkt dichtgeklapt en met hoes erom, maar niet zeiken. Hij staat! Zelf gedaan. Trouwens; die toren staat er ook al honderden jaren. 

Het is wel enorm donker hier in de ochtend. Alleen daarvan zou je al depressief worden. Dan maar een lamp aan!

Nog steeds enorm doof, maar de hoop dat de huisarts ernaar kijkt en dat het misschien wel iets simpels is, doet leven. Blij met ondertiteling via teletekst. Niet handig omdat ik voor mijn werk moet bellen, doof als een kwartel zijn. Heb het vorige week wel aangegeven, maar of het blijft hangen is nummertje twee.

Zoek naar de mooie dingen dus. Dat is al makkelijk als ik even naar mijn foto's kijk van mijn kleinkinderen. 

Weet dat het goed gaat met mijn kinderen. Mijn dochter na een zeer hectische tijd - zwanger en gescheiden (niet haar wens hoor) tijdens de zwangerschap en toen met spoed op zoek naar betaalbare woonruimte, weer in balans is en nu verder kan in haar nieuwe omgeving en nieuwe situatie. Mijn zoon die een fijne relatie heeft en altijd oog voor anderen blijft houden. 

En dat ik in de post een superschattig boekje ontving. Een kakkerlakje! Door de schrijfster (Nicolien Mizee) zelf opgestuurd naar mij. Wat lief!  Ook mooie illustraties.

Doet me goed dat ik 'gezien' word. Want voel me nogal onzichtbaar. Dat zijn mijn eigen gedachten en hoeven niet waar te zijn. Dat moet ik me goed realiseren. 

Is het waar?

En zie ik anderen dan wel in mijn egocentrische genavelstaar? Draait het alleen om mij? 

Hoe 'aardig en attent' ben ik voor anderen? 

Werk aan de winkel dus.

De halve dag gewerkt trouwens in plaats van vrij zijn, want ik wil geen gezeik dat mijn werk niet af is en van de week een dag op kantoor en dan weet ik nu al dat ik niet echt aan werken toekom. Net als vorige week. Dingen uitleggen, voordoen, nakijken of men het snapt en pas dan mag ik ook nog eens met zomervakantie. Nou ja, het was nogal stom weer, dus erop uit had ik geen zin an. Nergens zin in trouwens, ook dat moet anders. Dus wel de tuin in en wel even een rondje snoeien doen. 

Lekker gekookt, groentesmoor gemaakt en genoeg om er meerder keren van te genieten. Bakjes in de diepvries en dit kan ik ook weer variëren met pasta of rijst. Nu gewoon zonder iets erbij, laag in koolhydraten dus.

Zo; afwas doen. Bed opmaken en dan even blik op oneindig en verstand op nul en het mes op tafel. Kijken of ik nog enige kennis heb. Nou ja, heb onthouden en kan reproduceren.