Die zit erin!

Zo dan! Tevreden gevoel.

De dag, op advies van Marlou, begonnen met een ommetje. Daardoor had ik al direct een voldaan gevoel. En in de ochtend bedacht ik dat ik nu eindelijk wel eens kon proberen om dat grondanker van Brabantia de grond in te hengsten. Lengte 41,3 cm. Zover moest hij dus erin geslagen worden. Geen beton nodig. 

Op het plaatje leek het zo simpel. Hahah...moet je niet een grasveldje hebben waaronder allerlei boomwortels lopen en het keiharde kleigrond is. Niet een werkje wat je zo eventjes voor elkaar krijgt. Maar ik wilde het perse afgerond krijgen. Hoe hard ik ook moest slaan op dat kreng. Erin jij! Nu ben ik wel een beetje doof door het keiharde geluid van mijn hamer op een stuk hout en later rechtstreeks op het grondanker.

Een lamme arm en blaren op mijn hand later na flink denken aan een kl..tzak van een vent - dat hengst makkelijker - was het gelukt. Maar simpel is anders. Daarna moest ik de afgegraven graspol/turf weer draperen over het ingegraven grondanker zodat de dop net onder het maaiveld lag en het gras weer aan ging groeien.

En alles graag waterpas. 

Jemig de pemig zeg. Maar welk een voldoening dat het gelukt is. Zelf gedaan. Kennelijk zit er toch nog wel wat doorzettingsvermogen en kippenkracht in mij.

Hoera!

Beetje in de tuin gewerkt, Anemoon in de volle grond geplant, nergens geweest vandaag. Boek gelezen. Lekker onder de parasol.  Dat is ook al bijzonder. De rust nemen om te lezen. Me niet op laten jagen door zinloze verlangens.

Vooral kijken naar wat er allemaal wel is.